[Αυτά στην Ιερουσαλήμ τραγόπαπα]
Ανάσταση στο Μετόχι του Πανάγιου Τάφου στην Πλάκα. Κατάνυξη και Κάλλος. Εκεί που η Αρχαιότητα συναντά την Ορθοδοξία. Μοναδικό φάλτσο: Ο νεοέλληνας, φυσικά.
Πριν ακόμα ο ιερέας πει το Χριστός Ανέστη κάποιοι «ξύπνιοι» συμπολίτες μας ξεκίνησαν τον πόλεμο με τις κροτίδες και η μαγεία για άλλη μια φορά χάθηκε. Δύο ιερείς ζήτησαν από τους ενθουσιώδεις και σαφώς ένθεους νεοέλληνες να σεβαστούν τη λειτουργία και να επιτρέψουν στον Ιερέα να πει την Αναστάσιμη προσευχή. Μάταια. Εισέπραξαν απλώς ένα βροντώδες «αυτά στην Ιερουσαλήμ τραγόπαπα» (διότι το Μετόχι υπάγεται στο Πατριαρχείο Ιερουσαλήμ!) και συνέχισαν ανενόχλητοι τη βαρβαρότητά τους.
Όμως, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες (όποιους κανόνες) και να τους ακολουθήσουμε. Όποιοι είναι πιστοί και κόπτονται για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό πρέπει τουλάχιστον να σέβονται τα μυστήρια. Εάν πάλι αδιαφορούν για αυτά, μπορούν να μην συμμετέχουν. Τα αυτό θα πρέπει να ισχύει και σε κάθε άλλο τομέα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Αλλά το μοντέλο «εδώ είναι Ελλάδα και κάνω ότι γουστάρω όποτε μου καπνίσει» … δεν μπορεί να συνεχιστεί. Διότι, ενίοτε μαζί με τη μαγεία χάνονται και ζωές, όπως το επτάχρονο αγόρι της Χαλκίδας που χαροπαλεύει γιατί κάποιος νεοέλληνας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει η χαρά του από το αναπάντεχο νέο της αναστάσεως του Κυρίου!
Και φυσικά δεν μπορούμε να επιρρίπτουμε ευθύνες συνεχώς στο κράτος. Το κράτος που θα ξεκινήσει προσαγωγές στην Ανάσταση είναι ένα «αστυνομικό κράτος», κι αυτό υποτίθεται πως δεν το θέλουμε. Οι κανόνες ορίζονται και από την κοινωνία. Από τη στιγμή που διασκεδάζουμε με τον τάδε που πετά κροτίδες, βεγγαλικά και φωτοβολίδες ναυτικού τύπου συνδεδεμένες με αλεξίπτωτο (!) ή και συμμετέχουμε, φέρουμε επίσης ευθύνη για τον τραυματισμό του επτάχρονου αγοριού και για την εν γένει κατάντια της χώρας μας.
Χρόνια Πολλά!
