Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Δεν έχουμε το δικαίωμα στη λήθη

Η 16η Απριλίου του 2014 ήταν ημέρα μνήμης των 100 χρόνων από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ή μάλλον, για να μνημονεύσουμε τον μεγάλο ιστορικό Έρικ Χομπσμπάουμ, 100 χρόνων  από την ημέρα έναρξης του «σύντομου 20ου αιώνα», από την έναρξη της «εποχής των άκρων».  Του σύντομου αυτού 20ου αιώνα που, σύμφωνα με τον Χομπσμπάουμ, ξεκίνησε με την έναρξη του Α’ ΠΠ και τελείωσε με την πτώση του τείχους. Αυτή η «εποχή των άκρων» στη διάρκεια της οποίας είδαμε τα όρια της ανθρώπινης κτηνωδίας και ορκιστήκαμε «ποτέ ξανά».

Εχθές, 21 Απριλίου, ήταν η ημέρα μνήμης των 47 χρόνων από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Και η δικτατορία της περιόδου 1967-1974  εντάσσεται φυσικά στην εποχή των άκρων.

Σε λίγες μέρες, την 9η Μαΐου, θα κλείσουμε 64 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ, αρχικά  της  Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ).  Λίγοι πια θυμούνται ή και γνωρίζουν ότι η ΕΚΑΧ, το όραμα του Γάλλου υπουργού εξωτερικών, Ρόμπερτ Σούμαν, είχε ως στόχο να σταματήσουν οι λαοί της Ευρώπης να πολεμάνε μεταξύ τους. Η απόφαση για τη δημιουργία της ΕΚΑΧ που ήταν το πρώτο βήμα για τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες και στη  συνέχεια για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη και σημαντικότερη συμφωνία για την ειρήνη στην Ευρώπη. Η πιο ισχυρή αντιπολεμική συμφωνία.

Ο Χομπσμπάουμ γράφει στο πρόλογο του βιβλίου του «κατανοώ δεν σημαίνει αποδέχομαι ούτε σημαίνει συγχωρώ». Η κατανόηση όμως προϋποθέτει μελέτη και η μελέτη τόλμη να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα να κατανοήσουμε και άρα να μην επαναλάβουμε την σκοτεινή πλευρά της ιστορίας. Διότι η κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» είτε αυτοί είναι οι μετανάστες, είτε είναι άλλες χώρες, είτε είναι οι πολιτικοί, είτε είναι η μεταπολίτευση,  είτε είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εξαιρετικά ολισθηρό έδαφος που το έχουμε ξαναδιαβεί με οδυνηρές για την ανθρωπότητα συνέπειες.

Δυστυχώς όμως, οι παραπάνω επετειακές ημερομηνίες, βρίσκουν την Ευρώπη αντιμέτωπη με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης με κυριότερη όλων τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, αντιμέτωπη με ένα ισχυρό κύμα ευρωσκεπτικιστών είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών (ακροδεξιοί, εθνικιστές και αριστεριστές ευρωσκεπτικιστές), αντιμέτωπη και πάλι με την άνοδο νεοναζιστικών/ ακροδεξιών δυνάμεων, με διχασμένο το εσωτερικό της ανάμεσα στον «επιμελή» βορρά και στον «απείθαρχο» νότο, με σοβαρές κρίσεις στις γείτονες χώρες που θέτουν σε δοκιμασία τη διεθνή οντότητά της, και με μια εξαιρετικά επικίνδυνη αναβίωση του ψυχρού πολέμου. 100 χρόνια από την έναρξη του Α΄ΠΠ, αυτό που μπορούμε ανάγλυφα να δούμε είναι πως τίποτα δεν είναι πια αυτονόητο, τίποτα δεν είναι πια δεδομένο.

Οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για εργασία, ανεκτικότητα, πλουραλισμό, ανάπτυξη αλλά και για δημοκρατία, ασφάλεια και ειρήνη, αμφισβητούνται ή αν θέλετε, ξαναγίνονται το μεγάλο ζητούμενο.  

Και στα δικά μας... 47 χρόνια από το πραξικόπημα, οι δυνάμεις του σκότους κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους.

Στην Ελλάδα οι εκλογές του 2012 που έγιναν υπό το βάρος της τυφλής οργής, έφεραν στο κοινοβούλιο δεδηλωμένα αντικοινοβουλευτικές δυνάμεις, τις νεοναζιστικές δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, και κεκαλυμμένα αντικοινοβουλευτικές και ανορθολογικές δυνάμεις, τους ΑΝΕΛ. Αλλά και ενδυνάμωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο ώστε να χάσει την αριστερή ιδεολογία του και να μεταμορφωθεί σε ένα αποιδελογικοποιημένο όχημα διαμαρτυρίας που διεκδικεί την εξουσία, δημαγωγώντας και συνεργαζόμενο με πάσης φύσεως «διαβόλους», με όποιο τίμημα και όποιο κόστος τόσο για την αριστερά όσο και για τη χώρα και τη ζωή των πολιτών.

Το τελευταίο αυτό διάστημα συχνά συναντάς πολίτες που ανερυθρίαστα και υψηλοφώνως τάσσονται υπέρ των νεοναζί εγκληματιών της Χρυσής Αυγής, άλλους να διατυμπανίζουν πως στην χούντα ήταν καλύτερα και άλλους με περισσή άγνοια να ζητούν την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ ή και την ευρωπαϊκή ένωση, αναπτύσσοντας επικίνδυνους εθνικισμούς. Η μόνη πιστευτή είδηση είναι αυτή που άλλοτε θα έμοιαζε απολύτως παράλογη και αρκούντως συνωμοσιολογικη.

Αλλά και στο υγιή χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης εμφανίζονται σήμερα υποψήφιοι  όχι μόνο της ακροδεξιάς αλλά και της κοσμικής δεξιάς να διεκδικούν την ψήφο των δημοτών είτε κλείνοντας το ένα μάτι στην Χρυσή Αυγή υποστηρίζοντας πχ πως οι μουσουλμάνοι είναι “λαθρομετανάστες” (sic)  και άρα δεν θα πρέπει να δημιουργηθεί χώρος λατρείας των μουσουλμάνων στην Αθήνα, είτε κλείνοντας και τα δύο μάτια στην Χρυσή Αυγή, τασσόμενοι πχ κατά του ανοίγματος της παιδικής χαράς του Αγίου Παντελεήμονα, με το κλείσιμο της οποίας η πλατεία έγινε το φυτώριο για την άνοδο των νεοναζί. Ενώ σε άλλες περιοχές βλέπεις ανθρώπους καταδικασμένους απο τα  ποινικά δικαστήρια  να διεκδικούν με σημαντικό προβάδισμα το δήμο.

Σε 34 μέρες οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κληθούν να λάβουν την μεγάλη απόφαση. Θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Για την Ευρώπη που θέλουμε. Οι επιλογές είναι τρείς: Η «καμία» Ευρώπη που ευαγγελίζονται αριστερίζοντα ή και νεοφασιστικά μορφώματα. Η δεξιά προστεσταντική τιμωρός Ευρώπη της λιτότητας και των ανισοτήτων.  Η σοσιαλδημοκρατική κοινωνική Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της συνοχής, της απασχόλησης.

Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε. Δεν υπάρχει πότε τίποτα το αναπόφευκτο στην ιστορία. Ούτε ο Χίτλερ ήταν αναπόφευκτος ούτε οι θηριωδίες του 20ου αιώνα, ούτε ο εμφύλιος και η χούντα. Όπως και σήμερα, δεν υπάρχει τίποτα το καρμικό και τίποτα το αναπόφευκτο. Αρκεί να σκεφτούμε ορθολογικά, με σύμβουλό μας την ιστορική μνήμη, και πρόταγμα μας την αλήθεια. Να πάρουμε την απόφαση υπέρ  του μέλλοντος κόντρα στις σειρήνες που θέλουν την επιστροφή στο κακό παρελθόν  Να προχωρήσουμε σε ένα new deal για τη δημοκρατία και τους θεσμούς,  για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο δίχως δημαγωγίες και  λαϊκισμούς.

Και τώρα που η χώρα βγαίνει από την κρίση, τώρα που όλοι ενηλικιωθήκαμε πληρώνοντας βέβαια μεγάλο τίμημα, τώρα που μπορούμε να σχεδιάσουμε την Ελλάδα που θέλουμε και να ορίσουμε την Ευρώπη που διεκδικούμε είναι κρίμα να παραδοθούμε σε ένα μηδενιστικό συναισθηματισμό. Διαφορετικά η ιστορία θα επαναληφθεί.  Οι βεβαιότητες που είχαμε δεν υπάρχουν πια. Η διεκδίκηση πρέπει να γίνει από την αρχή.

Η Ευρώπη είναι σαν το ποδήλατο, πρέπει να κάνεις συνεχώς πετάλι. Και μόνον έτσι μπορούμε να οδεύουμε με ασφάλεια προς τον προορισμό μας.


Πηγή:www.capital.gr

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Γιακουμή

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Γιακουμή

Σας προκάλεσε εντύπωση η υπόθεση Μπαλτάκου με τη Χρυσή Αυγή;

Το «απροκάλυπτο» του γεγονότος μου προκάλεσε εντύπωση κι όχι η ουσία αυτού, δηλαδή ο ιδεολογικός προσανατολισμός του κ. Μπαλτάκου, διότι αυτόν τον είχαμε εντοπίσει πολύ καιρό τώρα και άλλωστε τον είχαμε καταγγείλει πολλές φορές τόσο το κόμμα όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Βενιζέλος.

Σας θυμίζω ότι η πρώτη σύγκρουση με τον κ. Μπαλτάκο ήταν σχεδόν πριν ένα χρόνο για το αντιρατσιστικό όταν ενώ ήταν δεδομένη η κατάθεση του νομοσχεδίου, ο κ. Μπαλτάκος, κι ενώ ο κ. Σαμαράς απουσίαζε στο εξωτερικό, διέρρευσε εκείνο το «ταφόπλακα στο αντιρατσιστικό». Την συνέχεια την γνωρίζετε.

Τελευταίο κρούσμα ήταν το περίφημο άρθρο 19 του ν/σ Κώδικας Μετανάστευσης όπου με απολύτως φασιστικό τρόπο ο κ. Μπαλτάκος παρέκαμψε τον αναπληρωτή υπουργό εσωτερικών και άλλαξε το άρθρο. Κάτι που δεν έγινε δεκτό από εμάς. Ο κ. Βενιζέλος άλλωστε είχε δηλώσει δημόσια τις ημέρες εκείνες ότι ο κ. Μπαλτάκος είναι παλιό πρόβλημα.

Το σύστημα Μπαλτάκου μπορεί άλλωστε να το δει κανείς ανάγλυφα σε συγκεκριμένη εφημερίδα που καθημερινά στοχοποιεί τον κ. Βενιζέλο, προκρίνοντας την συνεργασία ΝΔ με ακροδεξιά, φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα και κυρίως με την ΧΑ.

Επηρεάζει η εξέλιξη αυτή τη συνύπαρξή σας με τη ΝΔ στη κυβέρνηση;


Κοιτάξτε λίγο. Λόγοι για να μην συνεργαζόμαστε με τη ΝΔ είχαμε και έχουμε πολλούς. Δηλαδή η συμπεριφορά Χατζηδάκη δεν ήταν μείζον πρόβλημα;

Η συνεργασία με τη ΝΔ δεν είναι λόγω «συμφωνίας χαρακτήρων» αλλά λόγω εθνικής ανάγκης για υπάρχει κυβέρνηση στη χώρα, για να βγούμε από την κρίση. Ποια είναι η εναλλακτική δηλαδή τώρα; Να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο και με ποιον άλλο; τη Χρυσή Αυγή, ίσως; Διότι, αυτό δεν είναι το «άλλο» σχήμα, για το οποίο μάλιστα δεν έχει δώσει εντολή ο ελληνικός λαός;

Καθημερινά το ΠΑΣΟΚ δίνει μάχες με την ΝΔ για να επικρατήσει η προοδευτική αντίληψη σε όλα τα θέματα. Αυτό κάνει και τώρα. Είναι δε ανακουφιστικό που έπεσε η μάσκα του κ. Μπαλτάκου και τώρα πλέον θα μπορούμε να κινηθούμε πιο δυναμικά στην υιοθέτηση των πρωτοβουλιών μας με προοδευτικό πρόσημο.
Είναι δε αυτονόητο ότι η ΝΔ θα απομακρύνει άμεσα όλα τα «σταγονίδια» και τους ακροδεξιούς θύλακες.

Γεμίσαμε πρόθυμους απολογητές

του νεοναζισμού και του ζόφου.

Αυτή η εξέλιξη δεν καταδεικνύει την ιδεολογική συγγένεια του ΠΑΣΟΚ με την αριστερά, απ ότι με δυνάμεις που φλερτάρουν με τη δεξιά που φλερτάρουν με τη σειρά τους με την ακροδεξιά;

Φυσικά. Απολύτως. Αλλά ποια Αριστερά; Την Αριστερά του κ. Τσίπρα που συνεργάζεται με τον Καμμένο και ψηφίζει με τη ΧΑ; Την Αριστερά του κ. Τσίπρα που πριν δούμε το video του κ. Μπαλτάκου είχαμε ακούσει να λέει τα ίδια ακριβώς ο κ. Βούτσης; Ότι δήθεν η κυβέρνηση μεθοδεύει τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής!!! Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση.

Γεμίσαμε πρόθυμους απολογητές του νεοναζισμού και του ζόφου.

Εμείς ανήκουμε στον ευρύτερο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, κι όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Εμείς, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζέλος, έθετε επιμόνως από την πρώτη στιγμή, πριν τις εκλογές του 2012, το ζήτημα της Χρυσής Αυγής και ζητούσε την συστράτευση των δημοκρατικών κομμάτων. Ποιος ανταποκρίθηκε; Κανένας. Οι μεν για να μην χάσουν την δηθεν αντιμνημονιακή τους καθαρότητα, και οι δε για να μην τα χάσουν το ακροδεξιό κοινό τους. Ενώ μάλιστα μας κατηγορούσαν ότι είναι κόλπο για να ανέβουν τα ποσοστά μας!!!

Η Δημοκρατική Παράταξη όμως τώρα επανασυσπειρώνεται. Οι πραγματικές δημοκρατικές δυνάμεις επανασυσπειρώνονται. Εδώ είμαστε.

Θετικές εξελίξεις όπως το πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει αίσθηση ότι δεν πιστώνονται στοπ ΠΑΣΟΚ. Γιατί;


Γιατί ποιος άλλος τις πιστώνεται; Ο κόσμος δεν θέλει λόγια. Θέλει πράξεις. Όταν θα δει ότι πράγματι το πρωτογενές πλεόνασμα διανέμεται σωστά, όταν δει ότι πράγματι η χώρα βγαίνει από την κρίση, τότε θα κάνει δεύτερη σκέψη. Αλλά αλήθεια, το θέμα είναι ποιος πιστώνεται τι; Όχι.

Το ζήτημα είναι να βγούμε οριστικά από την κρίση, να μειωθεί η ανεργία, να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και το κράτος δικαίου. Το ζήτημα είναι να επιστρέψει το χαμόγελο και η ελπίδα. Να σχεδιάσουμε την νέα Ελλάδα της μετά μνημονίου εποχής σε γερά θεμέλια.

Ποιος ειναι ο πήχης της ΕΛιάς για τις ευρωεκλογές μιας και εσείς είστε υποψήφια;

Τι είναι ο πήχης; Εμείς ζητάμε ολική επιστροφή. Να είναι η δημοκρατική παράταξη ρυθμιστής των εξελίξεων.

Η διάσταση απόψεων ανάμεσα στην προηγούμενη και νυν ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα;


Όταν μου ορίσετε την «διάσταση απόψεων» θα μπορέσω να απαντήσω. Εγώ πάντως δεν βλέπω «διάσταση απόψεων» αν μιλάμε με πολιτικούς και κυρίως εθνικούς όρους. Τώρα αν κάποιος έχει προσωπικές στρατηγικές, είναι δικό του θέμα και δεν αφορά τους πολίτες που ζητούν άμεσες λύσεις σε σκληρά προβλήματα επιβίωσης, δεν αφορά τους άνεργους, δεν αφορά τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Ποιες είναι οι εκκρεμότητες του κ. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ όπως είπε ο κ. Βενιζέλος; αναφέρετε μου μερικές;


Μα δεν έχει πολιτικές εκκρεμότητες απέναντι στην χώρα και στην παράταξη; Ο Γιώργος Παπανδρέου σχεδίασε τον τρόπο εξόδου από την κρίση. Και αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί.

Και να σας πω κάτι ως υποψήφια; Περίμενα από τον πρώην Πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μας καλωσορίσει και να μας στηρίξει στη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε ως υποψήφιοι, για την παράταξη, για τη χώρα, για την Ευρώπη, κι όχι να αδιαφορήσει.