Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Ενά χρόνο μετά
Σχεδόν πριν από έναν χρόνο ανήκα σε αυτούς που υποστήριζαν ότι οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη ήταν μια υγιής αντίδραση της κοινωνίας, και εξακολουθώ. Ένα παιδί δολοφονήθηκε από όργανο του κράτους και φυσικά και έπρεπε να ξεχυθούμε όλοι στους δρόμους, ακόμα κι αν το υλικό τίμημα ήταν βαρύ.
Λίγες ημέρες αργότερα θυμάμαι να γράφω πως θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί διότι αυτή η αυθόρμητη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κινητοποίηση ενδέχεται να καπηλευτεί από άλλες δυνάμεις με άλλους στόχους, διόλου αυθόρμητους. Λίγες ημέρες αργότερα, το τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στο υπουργείο Πολιτισμού επιβεβαίωσε τους φόβους μου, δυστυχώς.
Πολλές φορές έκτοτε έχω αναλογιστεί εάν η επανεμφάνιση της τρομοκρατίας οφείλεται στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη. Έχω καταλήξει στο ότι πράγματι υπό μία έννοια οφείλεται. Όχι, δεν εξελίχθησαν σε τρομοκράτες τα παιδιά με τα νεράντζια, αλλά η τηλεοπτική στηλίτευση της αντίδρασης των παιδιών και άρα ο παροπλισμός του θυμωμένου μεν αλλά υγιούς μέρους της κοινωνίας οδήγησε, εκ παραδρομής ή σκοπίμως, στην εμφάνιση αυτής της “τρομοκρατίας”- και χρησιμοποιώ τον όρο σε εισαγωγικά όχι μόνο διότι διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με το εάν το τυφλό χτύπημα εναντίον μαθητευόμενων αστυνομικών στο όνομα της αιώνιας επανάστασης εμπίπτει στον όρο “τρομοκρατία” με την πολιτική έννοια του όρου, αλλά και διότι στερούνται οιασδήποτε λογικής ακόμα και της λογικής του παραλόγου.
Σήμερα, εμείς οι ίδιοι, οι ενεργοί πολίτες- δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, αριστεριστές, αναρχικοί, περιθωριοποιημένοι, άνεργοι, γονείς, φοιτητές, μετανάστες, νοικοκυραίοι και αγανακτισμένοι πολίτες- θα πρέπει, ο καθένας με τον τρόπο του και τις ιδιαιτερότητές του, να προστατεύσουμε τις στοχοποιημένες ομάδες διότι εάν σήμερα ο στόχος είναι οι αστυνόμοι, αύριο θα είναι οι τροχονόμοι και μεθαύριο οι ταχυδρόμοι, κι έπειτα; Σε τελική ανάλυση ο πραγματικός στόχος αυτών των “τρομοκρατικών” ομάδων δεν είναι άλλος από την περιστολή της ελευθερίας της σκέψης και του λόγου. Και αυτό δεν θα πρέπει να το επιτρέψουμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η τρομοκρατία δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο , και δεν είναι μόνο η τρομοκρατία των όπλων . Τρομοκρατία είναι και οι περίπου 150 νεκροί από " εργατικά ατυχήματα " κάθε χρόνο , η ασυδοσία των εξουσιαστών στην εξουσία κτλ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βία και η τρομοκρατία είναι και ψυχολογικές απειλές επίσης .
Τα μμε και οι opinion makers ταυτίζουν την τρομοκρατία ΜΟΝΟ με τη βία των όπλων , τίποτα το πρωτότυπο και δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε ηθικολογίες και ενοχές .
Πάντως μια πρώτης μορφής αντίδραση για την ενεργοποίηση των πολιτών φαίνεται να προτείνουν οι πανεπιστημιακοί καθηγητές:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.readmetro.com/show/en/Athens/20091102/1/4/