Κυριακή 11 το βράδυ

Ήταν 11 το βράδυ της Κυριακής όταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα διακόπηκε για να ενημερώσει τους τηλεθεατές ότι σημειώθηκε σοβαρό τρομοκρατικό χτύπημα στα Πατήσια με πιθανούς δράστες ισλαμιστές! Από πού το συμπεράνανε αυτό; Από το γεγονός ότι η μάνα και το κοριτσάκι που τραυματίστηκαν ήταν Αφγανοί μουσουλμάνοι!

Στη συνέχεια το τηλεοπτικό πρόγραμμα διακόπτονταν ανά δέκα λεπτά για να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν κάτι από την πρώτη κραταιά εκτίμηση τους.

Δύο ώρες αργότερα η αλήθεια έλαμψε ωσάν χαστούκι στα πρόσωπα μας:

Μια μάνα με τα δύο παιδιά της, και ο σύζυγος κάπου παραπέρα, μια οικογένεια από το Αφγανιστάν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους κατόρθωσαν πριν από έξη μήνες να φτάσουν στο ελληνικό ή μάλλον στο ευρωπαϊκό έδαφος, διεκδικώντας όχι μια καλύτερη ζωή, αλλά το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή. Όχι δεν αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο. Τι νόημα θα είχε; Σάμπως υφίσταται μηχανισμός; Και εξάλλου, ποιος συμπατριώτης τους έχει αναγνωριστεί πρόσφυγας στην Ελλάδα; Στις πίσω αυλές και στα υπόγεια της περιοχής του Αγ. Πανταλεήμονα διέμεναν, και κάθε μέρα προσπαθούσαν να βρουν τον τρόπο να αποδράσουν από την Ελλάδα, να ξεγελάσουν τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, και να φτάσουν σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης, πιο δίκαιη, πιο φιλική.

Εκείνο το βράδυ, όπως και τόσα πολλά άλλα βράδια, βγήκαν από τα σκοτεινά υπόγεια για να αναζητήσουν τη τροφή, όχι κλέβοντας, αλλά ψάχνοντας στους κάδους των σκουπιδιών. Εκείνη το βράδυ, η μικρή κόρη χάρηκε τόσο που ανακάλυψε ένα ρολόι, κι ο δεκαπεντάχρονος γιος το άρπαξε από τα χέρια της μικρής, σάμπως από νάζι ή γιατί κρατούσε τα οικονομικά της οικογένειας. Αλλά το ρολόι αυτό έδειξε το τέλος της δικής του ώρας. Εκρηκτικός μηχανισμός. Για αυτούς; Για τους άλλους; Για όλους; Ποιος ξέρει και τι σημασία έχει;

Απειροελάχιστα κλάσματα δευτερολέπτου … και η μάνα είδε το μονάκριβο γιό της να ανατινάζεται επάνω της. Αυτόν το γιό που τόσο πολύ προσπάθησε να τον προστατεύσει από κάτι παρόμοιο, …. αλλά στο Αφγανιστάν.

Τώρα όλοι μιλάνε. Δηλώσεις. Ερωτήσεις. Σενάρια. Τι σημασία έχει;

Υπάρχει όμως κάτι που έχει μεγάλη σημασία. Με αφορμή αυτό το συμβάν, με αφορμή τη στυγερή δολοφονία, την ακόμα μια δολοφονία από την τρομοκρατία, ας καταλάβουμε επιτέλους εμείς οι Έλληνες ότι ο δεκαπεντάχρονος αυτός γιος θα μπορούσε να ήταν ο δικός μας γιος, θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, καταγωγής ή θρησκείας. Ο ρατσιστικός λόγος είναι απλά θλιβερός όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον πάντα εξισωτικό θάνατο.