Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Εξάρχεια, η πλατεία της γειτονιάς

Tο περασμένο βράδυ, διασχίζοντας την πλατεία, αφηρημένη και εθισμένη καθώς ήμουν στις ίδιες εικόνες θλίψης και απόγνωσης, σα να κοντοστάθηκα, κι έριξα πίσω το βλέμμα να δω τι ήταν αυτό που τράβηξε την προσοχή μου. Α, ναι! Δεν ήταν «κάτι», αλλά η απουσία αυτού του «κάτι»: Η απουσία των χρηστών ναρκωτικών ουσιών.
Αντ’ αυτού, αυτό κι αν ήταν παράξενο, είδα μια πολύχρωμη κούνια στ’ αριστερά της πλατείας και μια μπασκέτα στο μέσον αυτής – παιδιά να παίζουν τριγύρω μαζί με τους μεγάλους… γέλια, ξέγνοιαστες φωνές, μα και απορίες από τους περαστικούς


Πλησίασα το τραπέζι που είχε στηθεί πρόχειρα στην πλατεία, όπου κάθονταν οι πιο μεγάλοι με στοίβα τα φυλλάδια «Έξω η πρέζα από την πλατεία», τριγύρω από μια παλιά κονσόλα από όπου έπαιζαν μουσική – Θεοδωράκη, Χατζιδάκι και Παπακωνσταντίνου, Φάμελο, Τρύπες, αλλά και «απαγορευμένα» (Το «σαράντα παλικάρια» σε διασκευή εξαρχειώτικη!). Τους ρώτησα. Αποκρίθηκαν.


«Είμαι 45 χρόνια Εξαρχειώτης.
Κάποια στιγμή βαρέθηκα να βλέπω όλη αυτή την κατάντια στην πλατεία. Και το κακό είχε παραγίνει τελευταία. Μαζευτήκαμε λοιπόν μαγαζάτορες, κάτοικοι, φίλοι της πλατείας, δίχως να ανήκουμε σε κανένα κόμμα ή οργάνωση, και αποφασίσαμε να αλλάξουμε την κατάσταση» μου λέει ο κ. Κωνσταντίνος. Και ο κ. Αχιλλέας, της Ροζαλίας, συμπληρώνει: «Με ευγενικό τρόπο ζητήσαμε από τους χρήστες ναρκωτικών να αποχωρήσουν από την πλατεία. Είμαστε εδώ δέκα μέρες και θα μείνουμε» και συνέχισε φωνάζοντας στο μικρόφωνο: «Το πρόβλημά μας δεν είναι ο άρρωστος, αλλά η αρρώστια και ο έμπορος».


«Και τι γίνεται με τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές;»
ρωτάω. Κι η απάντηση έρχεται από πίσω μου, από ένα φίλο την ώρα που έβαζε καλάθι: «Εδώ είμαστε κι εμείς» μου λέει με νόημα, χαμογελώντας.


«Κι οι κούνιες; Ο Δήμος Αθηναίων;»
συνεχίζω τις ερωτήσεις, στην προσπάθειά μου να καταλάβω. «Όχι, όχι. Τις κούνιες και την μπασκέτα μάς τις έδωσαν από το πάρκο της Ναυαρίνου, την κατάληψη, ξέρεις…» μου απαντά η Μίλι του Ginger Ale. Και συνεχίζει: «Ο δήμαρχος υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει. Για να δούμε…».


Και ο κ. Αχιλλέας συνεχίζει: «Δεν θέλουμε τα Εξάρχεια να χάσουν το χρώμα τους και την ιδιαιτερότητά τους. Τα Εξάρχεια είναι συνοικία με ιστορία. Είναι μια γειτονιά πολιτισμού και ιδεών. Παρόλο που μεσολάβησε ο Δεκέμβρης του 2008, παρά τη συνεχή λάσπη και αμφισβήτηση της γειτονιάς μας από τα ΜΜΕ, τα Εξάρχεια άντεξαν. Όμως δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μετατρέψει τη γειτονιά μας σε αποθήκη άρρωστων ανθρώπων, ώστε οι έμποροι ναρκωτικών να κάνουν την μπάζα τους. Η πολιτεία να κάνει το χρέος της απέναντι σε αυτά τα άρρωστα παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά μας. Εμείς μόνοι μας δεν μπορούμε».


Πιο πέρα ο κ. Ευτύχης, από το ξενοδοχείο Εξάρχειον, διαπληκτιζόταν με κάποιους νεαρούς. Τον πλησίασα. «Έρχονται εδώ, παριστάνουν τους ναρκομανείς και πουλάνε χάπια στα παιδιά. Δεν τους αφήνουμε. Είμαστε όμως αβοήθητοι. Τις προάλλες μας απείλησαν. Ε, βέβαια, παίζονται πολλά πίσω από τις πλάτες των χρηστών… λεφτά, real estate, ό,τι θες. Ο αναρχικός χώρος μάς βοηθάει, αλλά μόνο στα πολύ δύσκολα».

***

Πράγματι, στα είκοσι χρόνια που ζω στα Εξάρχεια, πρώτη φορά είδα παιδιά να παίζουν στην πλατεία. Πρώτη φορά έκατσα κι εγώ μαζί τους, ξέγνοιαστα, δίχως να φοβάμαι, όχι τους χρήστες ναρκωτικών, αλλά τη μοναξιά και τη θλίψη της πλατείας.


Η πρωτοβουλία των κατοίκων είναι αδιαμφισβήτητα σημαντική. Αρκεί όμως;


Όχι, γιατί δεν αποτελεί μήτε πολιτική μήτε λύση η μετατόπιση του προβλήματος από τη μία πλατεία στην άλλη. Οι χρήστες ναρκωτικών, τα θύματα της πρέζας, τα θύματα του πολιτισμού μας, μπορεί να μην ήταν εκεί, μπροστά μας, εκείνο το βράδυ, ήταν όμως λίγο πιο πέρα. Το ίδιο ανήμπορα. Το ίδιο εξαθλιωμένα. Το ίδιο εγκαταλελειμμένα στα αρπακτικά νύχια των εμπόρων. Δίχως η πολιτεία να τους δίνει το δικαίωμα σε αυτή την πολύτιμη δεύτερη ευκαιρία.


Σύμφωνα με τον ΚΕΘΕΑ
, ο αριθμός των χρηστών στην ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου Αθηνών αγγίζει το νούμερο των 2.500 ημερησίως! Και μόλις δύο Κέντρα Άμεσης Πρόσβασης, ένα του ΚΕΘΕΑ και ένα του ΟΚΑΝΑ, προσφέρουν συμβουλευτική υποστήριξη στους χρήστες. Προφανώς και δεν αρκούν. Προφανώς και η πολιτεία θα πρέπει αντιμετωπίσει το ζήτημα των χρηστών αναθεωρώντας υπάρχουσες πολιτικές και στερεοτυπικές αντιλήψεις. Όποιος έχει μιλήσει ποτέ με χρήστη, θα έχει ακούσει ότι το πρόβλημα δεν είναι η σωματική απεξάρτηση, αλλά η ψυχική, που μπορεί να υποστηριχθεί μόνο με πολιτικές επανένταξης και αποστιγματισμού. Προφανώς κι ένα παιδί που έχει καταφέρει να «βγει» από τα ναρκωτικά δεν μπορεί να επιστρέψει στον πρότερο βίο του, εάν ποτέ είχε, ωσάν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο χρειάζεται την πολιτεία, τόσο σε επίπεδο κυβερνητικών πολιτικών πρόνοιας, όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

***

Μέχρι τότε όμως, ναι, είναι μια ελπίδα να κάθεσαι επιτέλους στην πλατεία να παρακολουθείς τον μικρό Σαγιέντ, που δέχτηκε να τον φωτογραφίσουμε ενώ προσπαθούσε να βάλει καλάθι. Τον έβλεπα να παίζει και σκεφτόμουν πως ναι, κι ο μικρός Σαγιέντ, γιος μεταναστών από τη Συρία, έχει δικαίωμα να δοκιμάσει την τύχη του και να βάλει καλάθι στην μπασκέτα των Εξαρχείων… κι αν αυτό δεν μπορεί να το κάνει εδώ, σε αυτή την πλατεία, σε αυτή την ιστορική συνοικία ανοχής, πολιτισμού και ιδεών, τότε πού άλλου θα μπορεί να το κάνει;

__________


Δημοσιεύτηκε στην athens voice



7 σχόλια:

  1. 1.τι σημαίνει ζητήσαμε ευγενικά να φύγουν;και αφου ήταν τόσο εύκολο γιτι δεν το κάνατε νωρίτερα;
    2.πότε κάτσατε να μιλήσετε με αυτά τα παιδιά και γιατι να κάτσετε αφου το μόνο που σας ενοιαζε ειναι να μην είναι στα πόδια σας?
    3. πότε κάνατε κάτισυλλογικό για να τους βοηθήσετε;
    4. και στην τελική αν θέλετε να λέγεστε ζωντανό κύτταρο και νοήμονες άνθρωποι καλύτερα να ξανασκεφτείτε αν τόσα χρόνια μετά η λύση που προτείνατε είναι μια κούνια και δρόμο.
    5.αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να, κάτι τέτοιες ανησυχίες έχεις ώρες ώρες και με κάνεις να ξεχνάω ότι είσαι μέλος του (ενός από τα δύο)κόμματος που καταλήστεψε τη χώρα και ξαναγύρισε να υποθηκεύσει ότι έμεινε από το μέλλον της, συντρόφισσα του άκη τσοχατζόπουλου, του μαντέλη και του παπαντωνίου. by the way το σοσιαλιστικό ξύλο έξω από τη πρεσβεία του Ισραήλ πως σου φάνηκε, οι προϊστάμενοι σου στο οργουελικό υπουργείο προστασίας του πολίτη τι λένε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γεια σου αφροδιτη. καταπληκτικη η πρωτοβουλια των κατοικων στα εξαρχεια αλλα εχω μια απορια...γιατι ζητησαν απο τους χρηστες ναρκωτικων να αποχωρησουν απο την πλατεια; οπως πολυ σωστα λενε το προβλημα τους δεν ειναι ο αρρωστος αλλα η αρρωστια και ο εμπορος...πολυ θαραλλεος ο Ευτυχης...αυτοι ειναι που θελουν διωξιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σήμερα πρωϊ: Τα Εξάθλεια άδεια και ο πρεζόδρομος της Τοσίτσα γεμάτος τρυπημένα ζόμπι και πτωμαϊνη. Και τριγύρω φίσκα από μπάτσους, συνάδελφούς σου να χαζολογούν αδιάφορα. Περίμεναν να εισπράξουν το ΦΠΑ προφανώς...

    Είσαι πολύ αφελής μου φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ειτε σαν κατοικος, ειτε σαν αντιεξουσιαστης,ειτε σαν ανθρωπος δεν μπορω να λυσω το προβλημα των ναρκωτικων...
    μπορω ομως να προστατευω τον εαυτο μου κ τους γυρω μου κ να κανω τον χωρο μου καλυτερο...παρα τη θεληση της αστυνομιας κ του κρατους που θελει τα εξαρχεια τοπο διακινησης ναρκωτικων κ οχι ιδεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξεβρακωτη ερχεται η ωρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και να που ήρθε ο Σεπτέμβρης και η πλατεία παραμένει "καθαρή" και πολυπολιτισμική. Λέω η πλατεία γιατί το πρόβλημα δεν έπαψε να υπάρχει, απλώς μετακόμισε. Απόδειξη ότι κάποιοι είναι πιό αποτελεσματικοί από την πολιτεία ή ότι η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θέλει να ασχοληθεί με το θέμα. Πράγμα που εγείρει και ερωτηματικά. Τι να σου κάνει όμως ένας "Σεβαστόπουλος" δεν είναι ούτε καν υφυπουργός "προστασίας του πολίτη". Μήπως πρέπει να τον προαγάγουμε στο ανάλογο πόστο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή