«Eν-δυο, εν-δυο, … κλίνατε επ’ αριστερά» … και 25 μαθητές γυμνασίου με ομοιόμορφα ρούχα - λευκό πουκάμισο, γκρίζα γιλέκα και παντελόνια- έστρεψαν δια μιας το σώμα τους αριστερά γυρνώντας την πλάτη στην εξέδρα των επισήμων κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου. Τα χαμόγελα περίσσευαν στα πρόσωπα τους καθώς εισέπρατταν τα «Μπράβο ρε, μπράβο» μαζί με πλήθος χειροκροτημάτων.
Eν-δυο, εν-δυο, … κλίνατε επ' αριστερά, οι σαλπιγκταί εις τα δεξιά, έτοιμοι, εμπρός μαρς! ένα-δύο-εν-δυο! Mεταααβολή!... μαρς.
Επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας. «Μπράβο ρε, μπράβο!».
Για μισό λεπτό, όμως. Το απόλυτα συγχρονισμένο «κλίνατε επ’ αριστερά» 20-30 μαθητών γυμνασίου δεν είναι κάτι απλό, δεν μπορεί να γίνει αυθόρμητα, δεν μπορεί έτσι απλά να έχει συμφωνηθεί μεταξύ τους λίγη ώρα πριν την παρέλαση.
Το «κλίνατε επ’ αριστερά» προϋποθέτει σκληρή και επί μακρών προπόνηση του σώματος, εξάσκηση του συνόλου ώστε να λειτουργεί ως μονάδα, και κυρίως σφυρηλάτηση του νου ώστε να επιτευχθεί αυτή η «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας». Πρώτα ο νους μαθαίνει να πειθαρχεί τυφλά σε εντολές ανωτάτων κι έπειτα το σώμα να τις εκτελεί. «Η τιμή μου είναι η πίστη μου», διακήρυττε ο Χίμλερ, ο αρχηγός των Ες-Ες.
Και καθώς γνωρίζουμε ότι η ώρα της γυμναστικής στα σχολεία είναι η ώρα της κοπάνας, του χαβαλέ, του φλερτ και των κρυφών τσιγάρων στις τουαλέτες, η ερώτηση έρχεται ομαλά: Ποιοί είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας επί βδομάδες ώστε να επιτύχουν αυτή την «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας» γυρνώντας την πλάτη στους θεσμούς, γυρνώντας την πλάτη στη δημοκρατία;
Η απάντηση είναι γνωστή.
Όμως, αλήθεια, επιτρέπουν οι γονείς τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ να ομογενοποιούν και άρα να φασιστοποιούν τα παιδιά μας για την ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων; Όχι απαραιτήτως. Ίσως αρκετοί γονείς να διαφωνούν αλλά να μην τολμούν να το εκδηλώσουν από το φόβο των αντιποίνων είτε του καθηγητή κατά του ανυπάκουου μαθητή είτε των πειθαρχημένων συμμαθητών κατά του απείθαρχου. Ίσως και κάποιοι γονείς να μην το έμαθαν ποτέ είτε γιατί ο μαθητής φοβόταν να τους το πει για να μην χαρακτηριστεί ρουφιάνος ή καρφί, είτε γιατί είχε κάνει τον όρκο σιωπής μεταξύ συμμαθητών στρεφόμενος φυσικά κατά των γονιών του.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ως να είναι απολύτως θεμιτά. Διότι ακούμε Κυριακή πρωί στη ΝΕΤ τον κ Παφίλη να λέει ότι «η διακοπή της παρέλασης μας χάλασε (στο ΚΚΕ) την παρέλαση διαμαρτυρίας που είχαν οργανώσει (από το ΚΚΕ) να κάνουν κάποια σχολεία» … Μα αλήθεια, το ΚΚΕ οργανώνει 15χρονους μαθητές για να διαμαρτυρηθούν κατά των δημοκρατικών θεσμών υπέρ συνδικαλιστικών αιτημάτων; Και ομοίως πράττουν και άλλοι καθηγητές που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΛΑΟΣ, στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, στη ΣΠΙΘΑ, ή και στον Ηρακλή και όπου άλλου;
Και στον απόηχο της αποχώρησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ Γλέζος θριαμβολογεί αναφερόμενος στα «στρατεύματα του λαού» που έδιωξαν το κράτος. Ποια είναι αλήθεια τα «στρατεύματα του λαού»; Διότι εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις, «κατάλληλες να ανταποκριθούν στις αρχές της αμυντικής πολιτικής της χώρας». Από πότε οι Ένοπλες Δυνάμεις για την αμυντική πολιτική της χώρας έγιναν «στράτευμα λαού» που αναγκάζουν τη δημοκρατία και τους λειτουργούς της να τραπούν σε άτακτη φυγή, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να φυγαδεύεται με δακρυσμένα μάτια, και τους αντιπροσώπους του Έθνους να ξυλοκοπούνται; Κι αν αυτό δεν λέγεται απόπειρα κατάργησης των συντεταγμένων εξουσιών, πως αλλιώς ονομάζεται;
Φυσικά ο λαός έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση σύμφωνα με την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος να αντισταθεί «με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» αλλά ποιος είναι ο λαός και ποιοι ομιλούν εξ’ ονόματός του; Οι οργανωμένες μειοψηφίες και ομάδες συμφερόντων του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, τη Χρυσής Αυγής, του ΛΑΟΣ ή οπαδών αθλητικών ομάδων που παρεισφρέουν στα σχολεία υπό τη μορφή της σαλαμοποίησης ή εισοδισμού και εκπαιδεύουν τους μαθητές , τα παιδιά μας, να προβούν σε μια «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας» για την ικανοποίηση αιτημάτων κάποιου κόμματος, μιας συντεχνίας ή μιας ομάδας εις βάρος του όλου και των ανοργάνωτων πλειοψηφιών;
Σαφώς «ανοργάνωτων» πλειοψηφιών μια και στις δημοκρατίες δεν οργανώνονται οι πλειοψηφίες διότι αν οργανωθούν το πολίτευμα μετατρέπεται σε ολοκληρωτικό. Οι δημοκρατίες ιστορικά είναι αδύναμες μπροστά στις οργανωμένες μειοψηφίες. Κάπως έτσι επιβάλλεται ο φασισμός, μέσω των οργανωμένων μειοψηφιών και των σιωπηλών, ανοργάνωτων και τρομαγμένων πλειοψηφιών.
Και αλήθεια ποιο είναι το διακύβευμα της επανάστασης; Τα μέτρα λιτότητας, η απώλεια κερδών των τραπεζών, η μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η υποχρέωση στην καταβολή φόρων, η πάταξη της φοροδιαφυγής και ότι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι λίγο πριν τη σύνταξη θα οδηγηθούν στην εφεδρεία, ώστε να σωθεί το σύνολο της χώρας και των πολιτών και κυρίως το μέλλον των παιδιών μας; Και αφού αυτό είναι το διακύβευμα, γιατί αμπαλάρεται με την δήθεν άρνηση στην δήθεν εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας; Και για ποια ελευθερία άραγε μιλάμε; Για την ελευθερία στο ρουσφέτι, στη λαμογιά και στην αυτοδικία; Διότι αυτό που διαφαίνεται είναι πως αν ανακοινώνανε σήμερα πως επανέρχονται όλα τα προνόμια των συνδικαλιστών και αυξάνονταν οι μισθοί κατά 50%, με αντάλλαγμα την εκχώρηση κάποιων νησιών στην όποια ξένη δύναμη η απάντηση σας θα ήταν: χμ.. να το δούμε…
Και αν θεωρούμε ότι τα αιτήματα είναι σωστά και πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ποια απάντηση θα δώσουμε στην ερώτηση: «όταν τα παιδιά μας μάθουν να πειθαρχούν τυφλά στις εντολές των ανωτάτων, ποιος θα είναι ο επόμενος που θα τα χρησιμοποιήσει, για ποιο σκοπό, και εις βάρος ποιών;»
Και πριν δώσουμε την απάντηση, ας ακούσουμε τη φωνή κάποιων ανθρώπων που γνώρισαν τον φασισμό:
«Ο ολοκληρωτισμός έρχεται πάντα από κάτω. Όταν κάποιες οργανωμένες ομάδες επιβάλλονται στις μάζες. Με τον όρο «μάζες» εννοούμε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική και δεν εμπλέκονται ενεργά εμπλακεί ενεργά.
» Ο ολοκληρωτισμός τρέφεται από την αρνητική αλληλεγγύη μεταξύ ανοργάνωτων μαζών από οργισμένους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα άλλο κοινό παρά μια ασαφή εκτίμηση ότι τα επιφανή μέλη της κοινωνίας είναι απλώς γελοία υποκείμενα και ότι η συντεταγμένη εξουσία είναι ανόητη και διεφθαρμένη.
» Όταν ένα ολοκληρωτικό κίνημα εισβάλει στο κοινοβούλιο περιφρονώντας τον κοινοβουλευτισμό, έχει ήδη πείσει μεγάλο μέρος των πολιτών ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι κίβδηλη και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού.
» Τα ολοκληρωτικά κινήματα κάνουν χρήση και κατάχρηση των δημοκρατικών ελευθεριών σκοπώντας στην κατάργηση τους» Χάνα Άρεντ, Οι ρίζες του Ολοκληρωτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου