Μετανάστες- η πιο αγαπημένη μας ασύμμετρη απειλή

Τον τελευταίο καιρό ολοένα και πληθαίνουν οι εκτιμήσεις των αναλυτών περί συνέργειας μεταναστών σε διάφορες οργανωμένες παραβατικές συμπεριφορές, από τις λεηλασίες κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Δεκεμβρίου
έως το τρομοκρατικό χτύπημα της 4ης Ιανουαρίου
αλλά και την απαγωγή του εφοπλιστή κ. Παναγόπουλου.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα στην ΚΕ υπό τον τίτλο « Και εγένοντο λαθροτρομοκράτες» (11/01/2009) κατά το οποίο προδικάζεται η συμμετοχή των μεταναστών στον «Επαναστατικό Αγώνα». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «στη λίστα των υπόπτων, εκτός των προσώπων που είχαν σκιαγραφηθεί στο παρελθόν από την αντιτρομοκρατική, περίοπτη θέση εμφανίζονται να έχουν πρώτη φορά και μετανάστες, των οποίων οι φάκελοι εξετάζονται εξονυχιστικά.»

Οι εκτιμήσεις της ΕΛ.ΑΣ εδράζονται:

i. στη «διακριτή συμμετοχή στις καταλήψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ομάδων νεαρών μεταναστών»,
ii. στο γεγονός της ύπαρξης μιας προκήρυξης της ΑΣΟΕΕ μεταφρασμένης σε τέσσερις γλώσσες: αλβανικά, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά,
iii. στη «διαπιστωμένη στροφή [των μεταναστών] προς τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις και τις αυτόνομες ομάδες»
iv. στην εξασθένιση των αναγνωρισμένων ενώσεων των μεταναστών
v. στα γκέτο που έχουν διαμορφωθεί σε πολλές γειτονιές της Αθήνας.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ΕΛ.ΑΣ εκτιμά ότι θα πρέπει να επανεξεταστεί η μεταναστευτική πολιτική «μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της δημόσιας ασφάλειας και τάξης.»

Εκ προοιμίου επισημαίνω ότι το δημοσίευμα αυτό φιλοξενείται στην πιο (πολιτικά) φιλελεύθερη ελληνική εφημερίδα, η οποία πρωτοστατεί στους αγώνες κατά των διακρίσεων. Συνεπώς το δημοσίευμα αυτό κινείται στον κατώτερο κοινό παρανομαστή. Εξάλλου, μολονότι ο δημοσιογράφος δεν παίρνει θέση, εντούτοις από τον τίτλο του άρθρου θα μπορούσαμε να διακρίνουμε, bona fide, μια κάποια ειρωνεία.

Απαντώντας συνοπτικά στις εκπεφρασμένες δια στόματος του δημοσιογράφου θέσεις, θα λέγαμε ότι κατά πρώτον είναι απολύτως κατανοητό αλλά και θεμιτό να συμμετέχουν στις καταλήψεις των πανεπιστημίων οι φοιτητές –παιδιά μεταναστών. Κατά δεύτερον, η μεταφρασμένη και στα αλβανικά προκήρυξη της ΑΣΟΕΕ επιδοκιμάζεται τα μάλα καθώς οι αλβανοί συμπολίτες μας συνιστούν το 10% του ελληνικού πληθυσμού και επομένως οφείλουν να γνωρίζουν για πιο λόγο η χώρα
στην οποία διαβιούν, η χώρα τους, είναι επί ποδός. Η ενέργεια αυτή καταδεικνύει την ευαισθησία της πανεπιστημιακής κοινότητας, κι όχι τη συνεργία μεταναστών σε τρομοκρατικές οργανώσεις. (για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει εδώ την απάντηση που έδωσε το Στέκι Αλβανών Μεταναστών)
Άλλωστε απ’ όσο γνωρίζω η ΑΣΟΕΕ είναι πανεπιστήμιο κι όχι γιάφκα τρομοκρατών. Κατά τρίτον, η διαπιστωμένη (από ποιους;) στροφή των μεταναστών προς εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δεν σηματοδοτεί τίποτα άλλο παρά την πολιτικοποίηση των μεταναστών οι οποίοι ενδεχομένως να θεωρούν (και δικαίως) πιο φιλόξενα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα. Τοιουτοτρόπως, θα λέγαμε ότι αποτελεί τουλάχιστον θεσμικό ατόπημα η ταύτιση των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων με τρομοκρατικές οργανώσεις. Κατά τέταρτον, πράγματι δεν ασκούν καμία έλξη στα παιδιά των μεταναστών τα συλλογικά όργανα των μεταναστών κι αυτό συμβαίνει διότι αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως μέρος της ελληνικής νεολαίας. Η δε εξασθένιση των συλλογικών οργάνων δεν είναι επιφαινόμενο αλλά αποτέλεσμα στοχευμένου πολιτικού σχεδιασμού. Όταν η ΕΛ. ΑΣ εισβάλλει δίχως ένταλμα σε σπίτια μελών κοινοτήτων, όταν η υγειονομική υπηρεσία σφραγίζει δίχως λόγος κοινότητες, όταν η Εθνική Επιτροπή για την Κοινωνική Ένταξη δεν συμπεριλαμβάνει εκπροσώπους κοινοτήτων, είναι φυσικό αυτές να εξασθενούν. Τέλος, είναι κοινός τόπος ότι δεν υπάρχουν γκέτο στην Αθήνα ακόμα. Εκτός και εάν δεν γνωρίζουμε την έννοια του γκέτο. Όσον δε αφορά στα συμπέρασμα της ΕΛ.ΑΣ περί επανεξετάσεως της μεταναστευτικής πολιτικής στο πλαίσιο της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, δεν θα διαφωνήσω. Για να επανεξετάσουμε όμως μια πολιτική θα πρέπει πρώτα αυτή να υφίσταται. Συνεπώς όταν θα υπάρξει μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει πρωτίστως να μεριμνά για τις ζωές των ανθρώπων που διαβιούν στη χώρα μας, να μην τους αφαιμάσσει οικονομικά αλλά και ψυχικά, και να σέβεται την πολιτισμική ιδιαιτερότητά τους.

Πέραν αυτών όμως δεν μπορούμε να θεωρήσουμε συμπτωματική την όλη ρητορική περί συνέργειας μεταναστών στο οργανωμένο έγκλημα. Η κυβέρνηση αλλά και το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας, υπό τη ευρεία έννοια, είναι σαφές πως έχει επιλέξει την οδό της θυματοποίησης. Από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων του Δεκεμβρίου κατέστησε εχθρό της τους διαδηλωτές και ταυτίστηκε με τους «πληγέντες» οι οποίοι κατά την εκτίμηση της ήταν οι διαβόητοι νοικοκυραίοι κι όχι οι μαθητές που είδαν να δολοφονείται από όργανα του κράτους ο οιονεί φίλος και συμμαθητής τους, που σε μια στιγμή πέρασαν βιαίως από την αθωότητα της εφηβείας στην κυνικότητα του ενήλικα. Ο δε όρος «νοικοκυραίοι» δεν είναι διόλου αθώος και έχει σαφές πολιτικό χρώμα και στίγμα. Από την τρίτη ημέρα, μετά τα γεγονότα της Δευτέρας της 8ης Δεκεμβρίου, οι διαδηλωτές-εχθροί των νοικοκυραίων, της δημοκρατίας και άρα της κυβέρνησης άρχισαν να συγκεκριμενοποιούνται: όχι δεν ήταν το φιλήσυχο ΚΚΕ, ούτε οι πληγωμένοι μαθητές, αλλά ομάδες αντιεξουσιαστών και μετανάστες. Λίγες ημέρες αργότερα αναλυτές εκτιμούσαν πως στις ομάδες των αντιεξουσιαστών είχαν εισχωρήσει μετανάστες. Την 22α Δεκεμβρίου με την επίθεση στην κλούβα των ΜΑΤ στους εχθρούς της κυβέρνησης προστέθηκαν και οι τρομοκράτες. Μετά την τρομοκρατική επίθεση της 4η Ιανουαρίου, οι εχθροί της κυβέρνησης περιορίστηκαν στους τρομοκράτες στους οποίους είχαν εισχωρήσει μετανάστες. Στη συνέχεια οι μετανάστες ως εχθροί των νοικοκυραίων, της δημοκρατίας και άρα της κυβέρνησης προσχώρησαν και στο κοινό ποινικό έγκλημα. Δεν μπορούμε φυσικά να λησμονήσουμε τις αναλύσεις έγκριτων δημοσιογράφων που κάλυπταν την απαγωγή του κ. Παναγόπουλου οι οποίοι επέμεναν ότι οι δύο απαγωγείς που δεν συμμετείχαν στη συζήτηση ήταν μετανάστες και ενδεχομένως να ήταν και οι άλλοι δύο διότι «οι αλβανοί στην Ελλάδα ζούνε 18 χρόνια οπότε μιλάνε ελληνικά σαν έλληνες», όπως ελέχθη επανειλημμένως. Σε κοινή τροχιά κινήθηκε κι ο επικοινωνιακός χειρισμός του ζητήματος της Κ. Κούνεβα. Η Κ. Κούνεβα πρωτίστως προβλήθηκε ως μετανάστρια και δευτερευόντως συνδικαλίστρια. Οι «υπερασπιστές» της Κ. Κούνεβα μιλάνε για την μετανάστρια που μάλλον κάποιοι Αλβανοί ή Βούλγαροι ή Πακιστανοί ή άλλοι αλλοδαποί της πέταξαν βιτριόλι διότι το βιτριόλι συνηθίζεται σε αυτές τις χώρες. Ο εισαγγελέας μάλιστα επέστρεψε το φάκελο στην ΕΛ.ΑΣ αποκαλύπτοντας ότι η ΕΛ.ΑΣ είχε αναζητήσει τους δράστες μόνο στο περιβάλλον της, δηλαδή στους μετανάστες.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ορθώς η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τις ιδεοληψίες των ελλήνων: οι έλληνες δεν εξεγείρονται, οι έλληνες δεν σπάνε τα μαγαζιά των συμπολιτών τους, οι έλληνες δεν πυροβολούν αστυνομικούς, οι έλληνες δεν δέχονται μηδέ πετούν βιτριόλι, οι έλληνες είναι νοικοκυραίοι, και οι έλληνες βάλλονται από τους κακούς μετανάστες, και επομένως δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης τα όσα διαδραματίζονται την τελευταία περίοδο και συνεπώς θα πρέπει όλοι εμείς οι άρειοι έλληνες να ενωθούμε και να προστατεύσουμε την χώρα και άρα την κυβέρνηση από τις απειλές που δέχεται από τους μετανάστες, οι οποίοι εμφανίζονται ως μια συμπαγής ομάδα. Εθνικός πατριωτισμός vs ασύμμετρων απειλών από τους βαρβάρους αλλοδαπούς. Επικοινωνιακά κινείται άριστα. Πολιτικά όμως κινείται εξαιρετικά επικίνδυνα. Κινείται επικίνδυνα διότι η κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» και «αόρατων εχθρών» ενίοτε λαμβάνει τη μορφή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Και τότε ποιος θα μας συντρέξει;