Abbu Maan ή αλλιώς, η αληθινή Ελλάδα μας

Κι ενώ το περασμένο Σάββατο, εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές και κεντρικά δελτία ειδήσεων έριχναν ανάθεμα στους αλλοδαπούς μουσουλμάνους με αφορμή τη βίαιη, δεν αντιλέγω, αντίδρασή τους στην προσβολή που δέχθηκαν από όργανο του κράτους (το σκίσιμο το κορανίου), και η ξενοφοβία μόλυνε για άλλη μια φορά το νου και την καρδιά μας, λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στο γήπεδο του Περισσού, χιλιάδες Ινδοί και Πακιστανοί, κάθε ηλικίας και φύλου, ανέμεναν στωικά την εμφάνιση του ήρωα τους.
Κάπου εκεί, κόντρα στη ρητορική των ημερών, ήμουν κι εγώ με το συνεργάτη του τον Ιάκωβο - καλεσμένοι της ινδικής κοινότητας.


Στο στάδιο του Περισσού από τις 6:30 το απόγευμα άρχισαν να συρρέουν Πακιστανοί και Ινδοί για να απολαύσουν τη συναυλία ενός διεθνούς φήμης star του Bollywood, του Babbu Maan.


Έξω από το στάδιο οι καντίνες με τα σουβλάκια ανταγωνίζονταν ανεπιτυχώς τις καντίνες με τη σαμόσα, παραδοσιακή πίτα της Ινδίας και του Πακιστάν, εξαιρετικά νόστιμη, χορταστική αλλά και οικονομική (μόλις 1 ευρώ το κομμάτι). Παρότρυνα τους ανθρώπους της ασφάλειας του γηπέδου να δοκιμάσουν. Οι πιο θαρραλέοι ενέδωσαν στις προτροπές μου κι όπως μου ψιθύρισε ένας εξ αυτών κατά την έξοδό μου από το στάδιο «τελικά τα φαγητά αυτών δεν είναι καθόλου άσχημα». Α, ναι … η περιβόητη ενσωμάτωση των ξένων δεν μπορεί παρά να είναι μια διαδραστική διαδικασία κατά την οποία το μόνο που καλούμαστε να κάνουμε, εμείς οι γηγενείς, είναι να δοκιμάσουμε έστω μια σαμόσα προτού αποφασίσουμε να την απορρίψουμε!


Ο Babbu Maan, 32 ετών, ήρθε στην Ελλάδα ύστερα από πρόσκληση της Ινδικής και Πακιστανικής κοινότητας. Μολονότι Ινδός, ο Babbu Maan είναι εξίσου αγαπητός και στους Πακιστανούς, καθώς κατάγεται από την επαρχία του ινδικού Punjab που συνορεύει με το πακιστανικό Punjab. Εις πείσμα των εθνικιστικών πολιτικών των δύο χωρών που στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους, οι κάτοικοι του ινδικού Punjab θεωρούν αδέλφια τους κατοίκους του πακιστανικού Punjab, και αντιστρόφως.


Εντός που γηπέδου οι λιγοστές θέσεις ήταν κρατημένες για τους επίσημους προσκεκλημένους- επιφανείς προσωπικότητες Ινδών και Πακιστανών που διαμένουν στην Ελλάδα με τις οικογένειες τους (υπάρχουν και δαύτοι ανάμεσα στους μετανάστες). Στις κερκίδες, ο απλός κόσμος συχνά ξεσπούσε σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές θέλοντας να δηλώσει την αδημονία του για την εμφάνιση του ήρωά τους.


Το εισιτήριο για τη συναυλία, 30 ευρώ, δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο εάν λάβει κανείς υπόψη ότι οι περισσότεροι Ινδοί και Πακιστανοί θα χρειάστηκε να εργαστούν δύο ημέρες, στην καλύτερη περίπτωση, ώστε να συγκεντρώσουν το απαιτούμενο ποσό. Αυτός όμως δεν ήταν λόγος ικανός ώστε να τους εμποδίσει να παρευρεθούν στην συναυλία του «δικού τους Σάκη», όπως χαρακτηριστικά τον αποκάλεσε ένας φίλος Ινδός στην προσπάθειά του να μας εξηγήσει τη σημαντικότητα του τραγουδιστή.

Η ώρα είχε πάει 10 το βράδυ και ο Babbu Maan ακόμα να εμφανιστεί. Συχνά ανέβαινε στη σκηνή ο ιμπρεσάριος του, με ένα κόκκινο πελώριο σαρίκι και γυριστό το κατάμαυρο μουστάκι, για να ανακοινώσει ότι ο «δικός σας, ο λατρεμένος σας Babbu Maan θα είναι σε λίγα λεπτά κοντά σας» - και το πλήθος να ανταπαντά με ξέφρενες κραυγές και χειροκροτήματα.

Κι η στιγμή που όλοι περιμένανε έφτασε… ο Babbu Maan ήταν εδώ, κοντά τους. Μετά βίας οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πύλη εισόδου - τόση που ήταν η χαρά τους. Αργότερα μάθαμε ότι ο λόγος της καθυστέρησής του ήταν οι δεκάδες ινδοί και πακιστανοί δημοσιογράφοι που του έπαιρναν συνέντευξη. Περιττό βέβαια να πούμε ότι κανένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι δεν έκρινε απαραίτητο να καλύψει την παρουσία ενός μουσικού στην Ελλάδα που οι πωλήσεις κάθε άλμπουμ του ξεπερνούν τα 12 εκατομμύρια αντίτυπα! Εξάλλου, για να μην ξεχνιόμαστε, οι μετανάστες στην Ελλάδα είναι μόνον αλλόθρησκα, απρόσκλητα, ανεπιθύμητα εργατικά χέρια!



Καθώς ο Babbu Maan ανέβηκε στη σκηνή κοντοστάθηκε για λίγα λεπτά κι έκανε την προσευχή του. Αμέσως μετά χαιρέτησε έναν προς έναν τους μουσικούς του δίνοντας τους ένα κύβο ζάχαρης- ο συνήθης τρόπος για να δηλώσεις την αλληλεγγύη και εκτίμησή σου σύμφωνα με τα έθιμα της επαρχίας του Punjab.
Και η συναυλία άρχισε…





Η μουσική του Babbu Maan είναι ένα είδος ποπ με έντονα όμως στοιχεία της παραδοσιακής ινδικής μουσικής. Καθαρό Bollywood. Η σκηνική του παρουσία εντυπωσιακή, καθώς και η φωνή του. Μιλούσε στο κοινό, του απευθυνόταν μέσα από τα τραγούδια του και το κοινό εκδήλωνε την ικανοποίησή του με χειροκροτήματα, χορούς αλλά και ραβασάκια. Το παιδί στη φωτογραφία του έδωσε ένα σημείωμα στο οποίο, όπως μας είπε κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας την μεθεπόμενη ημέρα, έγραφε: «πες ένα τραγούδι για το Πακιστάν και την Ινδία, πες ένα τραγούδι για να σταματήσουν οι πόλεμοι κι άνθρωποι να ζουν μια ειρηνική ζωή μέχρι τα βαθιά γεράματά τους» . Φυσικά και δεν μπορεί κάποιος να μην εντυπωσιαστεί από το περιεχόμενο του κειμένου. Όπως μας είπε, το βράδυ εκείνο έλαβε περισσότερα από 200 παρόμοια σημειώματα.

( κάποια στιγμή άφησα κι εγώ τα προσχήματα και αφέθηκα στις μουσικές του)

***

Τη Δευτέρα το πρωί συναντηθήκαμε με τον Babbu Maan για μια σύντομη συνέντευξη, η οποία όμως εξελίχθηκε σε μια μεγάλη βόλτα στην Ακρόπολη.


Ανεβήκαμε τη Μακρυγιάννη και σταθήκαμε στο λόφο της Ακρόπολης. Το ενδιαφέρον του εστιαζόταν αποκλειστικά στην ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας κι έτσι αναγκάστηκα να γίνω η ξεναγός του.

(α, ναι, έδειχνε με κάθε τρόπο τη χαρά του για το γεγονός ότι βρίσκονταν κάτω από τον αττικό ουρανό!)

Επόμενη στάση το Ηρώδειο. Αφού του εξήγησα την αξία του θεάτρου αυτού, τόσο από πλευράς ιστορικής, όσο και από πλευράς μουσικής, του πρότεινα να σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας συναυλίας του στο Ηρώδειο. Μου ανταπάντησε πως δεν νομίζει ότι είναι τόσο καλός και τόσο γνωστός ώστε να εμφανιστεί σε έναν τόσο ιερό χώρο. Παρόλα αυτά, δεσμεύτηκε να το ξανασκεφτεί.


Κατά την επιστροφή κοντοστάθηκε δίπλα ένα Έλληνα με παραδοσιακή ενδυμασία που έπαιζε τσαντούρι, και θέλησε να φωτογραφηθεί μαζί του. Ο Έλληνας δέχθηκε με το αζημίωτο βέβαια! Στη συνέχεια μάθαμε ότι ο παραδοσιακός έλληνας δεν ήταν δα και τόσο Έλληνας , καθώς ήταν ελληνοαυστραλός τρίτης γενεάς. Χαμογέλασα … αδιόρθωτο το πνεύμα το ελληνικό, όσες γενιές και να περάσουν!


Κι έτσι όπως τον αποχαιρετούσαμε, κάπου εκεί κοντά στο Θησείο, με φόντο την Ακρόπολη, μια σκέψη πέρασε από το νου μου… κι όμως πριν από μια βδομάδα κάποιοι έλληνες «πατριώτες» με έκαναν να αισθανθώ ντροπή εκστομίζοντας τη φράση «είμαι Ελληνίδα», και να που σήμερα ένας Ινδός που ήρθε για να επισκεφτεί τους Πακιστανούς και Ινδούς μετανάστες της Ελλάδας, μου ξύπνησε, δια της οσμώσεως, το συναίσθημα αυτό της θαλερής περηφάνιας για τη χώρα μου… Α ναι, δεν πρωτοτυπώ, αυτή είναι με λίγα λόγια και η ιστορία της Ελλάδας. Ποτέ δεν κινδύνεψε, μήτε και κινδυνεύει από τους άλλους, τους ξένους, τους αλλότριους, τους μετανάστες, λαθραίους ή μη , … μονάχα από εμάς τους ίδιους κινδύνεψε και κινδυνεύει, τους πάρα πολύ Έλληνες.


Σας ευχαριστώ

__________________________________________________________

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται και στην Lifo , τευχος 28 Μαϊου.

Τα Δεκεμβριανά του Μαΐου

ή

[ Μα ποι0ς κυβερνά αυτό τον τόπο; Η Αστυνομία;]

Τα γεγονότα

Την Τετάρτη το βράδυ δύο αστυνομικοί επισκέφτηκαν ένα καφενείο Σύριων στον Άγ. Νικόλα για εξακρίβωση στοιχείων. Όπως μας λέει ο κ. Ναϊμ Ελγαντούρ , πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, ο τρόπος με τον οποίο εισήλθαν στο καφενείο δεν ήταν διόλου κομψός, «μέχρι και τις κάλτσες έβγαλαν από τους θαμώνες του καφενείου», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο ένας αστυνομικός εστίασε την προσοχή του σε ένα νέο παιδί από το Ιράκ, το οποίο και έβγαλε έξω από το καφενείο προχωρώντας σε σωματικό έλεγχο. Ζήτησε από το νεαρό να αποθέσει τα πράγματά του στα σκαλοπάτια της εκκλησίας του Αγ. Νικόλα. Ένα από τα πράγματά που είχε ήταν ένα κείμενο τυλιγμένο σε χαρτί. Ο «αστυνομικός» τον ρώτησε για το περιεχόμενο του κειμένου και ο νεαρός απάντησε σε σπασμένα ελληνικά πως είναι το κοράνι και δείχνοντας την εκκλησία εξήγησε με τη γλώσσα του σώματος πως με αυτό το κείμενο προσεύχεται. Ο «αστυνόμος» το πήρε και το έσκισε. Ο έτερος αστυνομικός προσπάθησε να αποτρέψει τον «συνάδελφό» του υπενθυμίζοντας του πως το κοράνι είναι το ιερό κείμενο των μουσουλμάνων. Ο «αστυνόμος» ανταπάντησε με τη φράση «να πάνε να γαμηθούνε» και ποδοπάτησε επιδεκτικά το σκισμένο πια κείμενο. Στη συνέχεια αποχώρησαν.

Αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος επικοινώνησαν άμεσα με τον κ. Ναιμ Ελγαντουρ, ο οποίος και έσπευσε στον Αγ. Νικόλα. Είδε το σκισμένο κοράνι και το πήρε μαζί του. Στη συνέχεια επικοινώνησε με το ΥΠΕΣ, από όπου και τον παρέπεμψαν στον αρμόδιο αξιωματικό του Α/Τ του Αγίου Παντελεήμονα. Κατά τη συζήτηση ο κ. Ναιμ Ελγαντουρ ζήτησε το όνομα του αστυνομικού ώστε να προχωρήσουν σε μήνυση. Έλαβε τη διαβεβαίωση ότι η πολιτεία θα επιληφθεί του θέματος.

Την επομένη όμως από τις σχετικές δηλώσεις και τον τρόπο κάλυψης των γεγονότων από τα ΜΜΕ κατέστη σαφές ότι σκοπός της πολιτείας ήταν η υποβάθμιση του θέματος και ο περιορισμός του στα στενά όρια της λαθρομετανάστευσης.

Η συγκέντρωση της Παρασκευής

Το μεσημέρι της Παρασκευής, 22/5, αντιρατσιστικές οργανώσεις και κοινότητες μεταναστών (Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, Σουδάν, Μαρόκο, κ.α) διοργάνωσαν πορεία διαμαρτυρίας με αφετηρία την Ομόνοια.

Είχαν συγκεντρωθεί περί τα χίλια άτομα, στην πλειονότητά τους μετανάστες αλλά δεν έλειπαν και οι Έλληνες που θεώρησαν υποχρέωσή τους να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους.

Η Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας με σχετική ανακοίνωσή της δήλωσε πως δεν θα συμμετάσχει στην πορεία και πως θα κινηθεί νομικά.


Η οργή των μουσουλμάνων ήταν φανερή. Ευθυτενείς κρατούσαν το κοράνι, απόλυτα προσηλωμένοι στην αποστολή τους - η οποία δεν ήταν άλλη από την προστασία της αξιοπρέπειάς τους.

Πρώτη φορά στα όσα χρόνια ασχολούμαι με μετανάστες στην ερώτηση "από που είσαι" έλαβα την απάντηση "είμαι μουσουλμάνος".


Η προετοιμασία για την πορεία περιελάμβανε το δέσιμο ενός μαύρου μαντήλιου στο μέτωπο τους ως ένδειξη θρησκευτικής προσήλωσης και την αναγραφή στα μάγουλα τους «Αλλάχ-ου-ακμπάρ!» (ο Θεός είναι μεγάλος).



Οι περισσότεροι μου ήταν γνώριμοι, είχαμε ξανασυναντηθεί πολλές φορές. Την ημέρα όμως εκείνη τους παρατηρούσα και σκεφτόμουν πως δεν τους αναγνωρίζω. Μέχρι τώρα τα παιδιά αυτά ήταν ευπροσήγορα και χαμογελαστά, δεχόμενα υπομονετικά τις άθλιες συνθήκες στις οποίες η πολιτεία τους είχε καταδικάσει να υπομένουν.

Σήμερα όμως, τα πρόσωπά τους είχαν σκληρύνει. Ακόμα κι εμένα με αντιμετώπιζαν με καχυποψία. Έχουν δίκιο, φυσικά και έχουν δίκιο.

Γνωρίζω τον μουσουλμανικό κόσμο. Έχω ζήσει με μουσουλμάνους, έχω ζήσει σε μουσουλμανικές χώρες.

Η μουσουλμανική θρησκεία είναι μια μοναχική θρησκεία δίχως τελετές και πομπώδεις δηλώσεις και πράξεις. Ο «καλός μουσουλμάνος» (πρόκειται για έκφραση που την χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι) προσεύχεται μόνος του σιωπηλά πάνω σε ένα μικρό χαλί ή σε ότι άλλο το έχει χρίσει να υπηρετεί αυτό το σκοπό. Ο «καλός μουσουλμάνος» είναι ειρηνιστής, σέβεται τη διαφορετικότητα, πιστεύει στην ανεξιθρησκία. Ο «καλός μουσουλμάνος» δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν παίρνει ναρκωτικά. Ο «καλός μουσουλμάνος» δεν βιαιοπραγεί, δεν βωμολοχεί, δεν κλέβει, δεν ενοχλεί εν γένει.

Είναι βαθιά πεποίθησή μου πως το γεγονός ότι η εγκληματικότητα στο ιστορικό κέντρο είναι σε τόσο χαμηλό επίπεδο, σε σχέση πάντα με τον κοινωνικό αποκλεισμό τον οποίο υφίστανται, οφείλεται αποκλειστικά στο ότι η πλειονότητα των αλλοδαπών είναι μουσουλμάνοι, «καλοί μουσουλμάνοι».

Αυτός όμως ο «καλός μουσουλμάνος» μπορεί να αλλάξει άρδην συμπεριφορά μόνο εάν του προσβάλλεις ηθελημένα το πιστεύω του. Κι αυτό ακριβώς έγινε την Πέμπτη το βράδυ με το σκίσιμο του ιερού βιβλίου τους.

Ο καλός μου φίλος ο Μασάμπα από τη Σενεγάλη δεν συμφωνεί με τις κινητοποιήσεις και τις καταστροφές. Όπως μου είπε «αν ένας ηλίθιος μου σκίσει το κοράνι εγώ θα σκεφτώ πως είναι τόσο δυστυχισμένος και απλώς θα πάω να πάρω ένα άλλο κοράνι». Φυσικά υπάρχει και αυτή η προσέγγιση, όμως πόσοι έχουν τη ψυχική γενναιοδωρία να σκεφτούν με αυτό τον τρόπο; Κι όταν μάλιστα είσαι μετανάστης που δεν σου αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα, όταν ζεις μέσα σε σκουπίδια, όταν καθημερινά δέχεσαι τον προπηλακισμό της αστυνομίας και την αδιαφορία της πολιτείας, τότε που θα βρεις τη δύναμη για να δείξεις μιας τέτοιας ποιότητας ψυχική γαλαντομία;

Όπως υποστηρίζει ο κ. Ναιμ Ελγαντουρ, "Οι μετανάστες του κέντρου είναι παιδιά 18 με 20 χρόνων. Έχουν ζήσει πολέμους, έχουν χάσει οικογένεια και φίλους. Εδώ είναι άνεργοι και πεινασμένοι. Είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα που θα εκραγεί"

Τα επεισόδια της Παρασκευής

Η πορεία ξεκίνησε στις 16:30 με προορισμό το Υπουργείο Εσωτερικών. Η πορεία αυτή διέφερε από τις τόσες άλλες καθώς ανεβήκαμε τη Σταδίου μέσα σε λίγα λεπτά. Ρώτησα έναν ιμάμη "για ποιο λόγο τρέχουμε;" Μου απάντησε πως θέλουν με αυτό το τρόπο να δείξουν την οργή τους.

Ένα κλιμάκιο 5 ατόμων θα αιτούνταν συνάντηση με τον Υπουργό Εσωτερικών ή τον Υπουργό Δημοσίας Τάξης ώστε να λάβει διαβεβαίωση ότι ο αλόγιστος «αστυνομικός» θα συλληφθεί και θα τιμωρηθεί, όπως ορίζει ο νόμος, και πως ο Υπουργός θα ζητήσει συγνώμη από το μουσουλμανικό κόσμο.


Αντί αυτού την πορεία περίμεναν ισχυρές μονάδες των ΜΑΤ επί της Βασ. Σοφίας.

Οι διαδηλωτές να φωνάζουν " Αλλάχ ου άκμπαρ" και να πετούν παπούτσια στα ΜΑΤ- η συνήθης πρακτική των μουσουλμάνων όταν θέλουν να δείξουν την απαξία τους απέναντι σε κάποιο θεσμικό πρόσωπο (βλ. το διαβόητο παπούτσι προς τον Μπους)


Μια πέτρα που πέταξε κάποιος με καλυμμένο πρόσωπο, σαφώς Έλληνας, ήταν αρκετή για να ξεκινήσει η ρίψη δακρυγόνων. Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Τα ΜΑΤ να ραίνουν δακρυγόνα και οι διαδηλωτές να ανταπαντούν με ρίψη πετρών. Τα γνωστά.


Συνεχώς οι Ιμάμηδες προσπαθούσαν να κατευνάσουν την οργή των διαδηλωτών.



Η φράση « ε! Τι κάνετε! Είμαστε μουσουλμάνοι! … οι μουσουλμάνοι δεν φέρονται έτσι» ακουγόταν συνεχώς.
Μάταια. Η οργή τους ήταν τόση που μέχρι και γυναίκες με μαντήλες πετούσαν πέτρες στα ΜΑΤ. Εμείς οι ίδιοι οπλίσαμε με πέτρες τα χέρια τους, όπως ακριβώς είχαμε οπλίσει με πέτρες και τα χέρια των δεκαπεντάχρονων μαθητών.

Όπως ορθά αναρωτιέται ο κ. Ναιμ Ελγαντουρ «πότε θα μάθει να φέρεται η αστυνομία; Τι παιχνίδι μικροκομματικό παίζει το κράτος; Πότε θα κάνει κάτι το κράτος προς το συμφέρον της χώρας; Όλο το ζήτημα θα είχε διευθετηθεί άμεσα εάν συλλαμβάνανε τον αστυνομικό και ζητούσε ένα συγνώμη ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως».

Τα ΜΜΕ και οι επίσημες δηλώσεις

Τα βράδυ παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων εντυπωσιάστηκα για άλλη μια φορά με την ανευθυνότητα της χώρας μου.

Στη λεζάντα του δελτίου ειδήσεων του ANT1 έγραφε «Ιερός Πόλεμος για μια φωτοτυπία» και ο παρουσιαστής του δελτίου του ΑΛΦΑ αμφισβητούσε τη γνησιότητα του κορανίου εστιάζοντας την προσοχή του στις υλικές ζημιές που προξενήθηκαν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων.

Ο δε κ. Μαρκογιάννακης να χαρακτηρίζει όσους συμμετείχαν στα επεισόδια «ατομα αποφασισμένα να διαπράξουν φθορές σε περιουσίες πολιτών και να προκαλέσουν συμπλοκές και τραυματισμούς, διαταράσσοντας σοβαρά την κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης» (για ποια πόλη μιλάει ο Μαρκογιαννάκης;)

Και ο κ Καρατζαφέρης να τονίζει πως οι αλλοδαποί πρέπει να καταλάβουν πως «ήρθαν απρόσκλητοι σε μια Χριστιανική χώρα» (!)

Τα λοιπά κόμματα να ψελλίζουν το δικό τους μετριοπαθή λόγο.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου τη σκυτάλη ανέλαβαν οι «πατριώτες» βάζοντας φωτιά σε ένα υπόγειο αυτοσχέδιο τζαμί στην οδό Αριστομένους 54. Δεν πρέπει να μας διαφύγει πως η κρατική τηλεόραση μίλησε για ρίψη μολότοφ. Πράγμα παντελώς ανακριβές, καθώς επρόκειτο για μπιτόνια βενζίνης και εύφλεκτα υλικά, αλλά ουδόλως αθώο. Είναι της πάσης γνωστό ότι μολότοφ χρησιμοποιούν μόνο οι αντιεξουσιαστές. Είναι όμως επίσης τοις πάσις γνωστό ότι η κίνηση αυτή δεν προήλθε από τους αντιεξουσιαστές. Δεν είναι στο ρεπερτόριο τους!

… και κάποιες σκέψεις

1. Όσον αφορά στη συμπεριφορά του αστυνομικού δεν καταλαβαίνω πως δεχόμαστε με τόση ευκολία ότι ένας αστυνόμος έχει το δικαίωμα να πάρει και να σκίσει ένα χαρτί, έστω ένα οποιοδήποτε χαρτί κατοχής κάποιου άλλου. Εμείς ως Έλληνες που θέλουμε να πιστεύουμε πως ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία δεχόμαστε αυτή την αυθαιρεσία της αστυνομίας; Εάν ναι, τότε θα πρέπει να δεχθούμε πως η δημοκρατία μας έχει καταλυθεί προ καιρού και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οιαδήποτε αυθαιρεσία και εις βάρος μας. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

2. Το σκίσιμο του κορανίου, είτε πρόκειται για κοράνι είτε για φωτοτυπία αυτού είτε για κάποιες σελίδες του κορανίου, είναι εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που ξεπερνά τα στενά όρια του μεταναστευτικού.
Είναι ζήτημα που θίγει χιλιάδες έλληνες μουσουλμάνους αλλά και μη μουσουλμάνους για τους οποίους όμως οι έννοιες «ανεξιθρησκία» και «σεβασμός στη διαφορετικότητα» δεν είναι κενές περιεχομένου. Όπως τονίζει και ο πρώην πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Μουσουλμάνων Νοτίας Ελλάδας και νυν πρόεδρος του Σωματείου Ρακοσυλλεκτών, Μουμίν Τζαχίντ, " Το σκίσιμο του κορανίου μας θίγει προσωπικά. Η κυβέρνηση πρέπει να μας ζητήσει συγνώμη. Εμείς δεν είμαστε αλλοδαποί μετανάστες είμαστε Έλληνες."
Επίσης είναι ζήτημα αφορά στις διακρατικές σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία και τα Αραβικά κράτη. Σύμφωνα με μάλλον αξιόπιστες πηγές την Παρασκευή το βράδυ η πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας κάλεσε τους πρεσβευτές των αραβικών χώρων ώστε να αποφασίσουν πως θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Όπως μας πληροφόρησε η πηγή μας ήταν εξαιρετικά ενοχλημένοι και αποφάσισαν να προβούν σε διάβημα προς την ελληνική κυβέρνηση. Η πληροφορία παραμένει ανεπιβεβαίωτη.

3. Ο χρόνος πράγματι δεν γυρίζει πίσω. Ο γέγονε γέγονε! Το κράτος όμως θα μπορούσε να κινηθεί διαφορετικά. Η συνταγή των Δεκεμβριανών δεν ήταν επιτυχής και το πληρώσαμε όλοι πολύ ακριβά . Θα μπορούσε κάλλιστα να συλληφθεί αμέσως ο περί ου ο λόγος «αστυνομικός» ο οποίος κατά πως φαίνεται διέπραξε ποινικό αδίκημα και ο κ. Μαρκογιαννάκης να ζητήσει δημοσίως συγνώμη προς το Μουσουλμανικό κόσμο. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως ο "αστυνόμος" είναι όργανο του κράτους. Οι πολιτικές ευθύνες που βαρύνουν τον κ. Μαρκογιαννάκη είναι αδιαπραγμάτευτες. Αντί αυτού για άλλη μια φορά η πολιτική ηγεσία κινείται μικροκομματικά και διόλου πατριωτικά.

4. Εντύπωση μου προκαλεί η σιωπή της εκκλησίας. Ανέμενα πως ο Αρχιεπίσκοπός μας θα τοποθετούνταν. Όπως εξάλλου είχε τοποθετηθεί και παλιότερα υπέρ των μουσουλμάνων στο ζήτημα των σκίτσων της Δανίας. Εντύπωση επίσης μου κάνει και η σιωπή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος γνωρίζει εξαιρετικά καλά τον αραβικό κόσμο. Εξάλλου για να μην είμαστε επιλήσμονες οι αγαστές σχέσεις Ελλάδας – Αραβίας οφείλονται στον Κάρολο Παπούλια. Προσμένω την παρέμβασή του.

5. Αδυνατώ τέλος να αντιληφθώ για ποιο λόγο ουδείς κατανοεί ότι οι διαστάσεις που μπορεί να λάβει το ζήτημα είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Λυπάμαι που το λέω αυτό αλλά πραγματικά πιστεύω πως εάν το ενδεχόμενο να ζωστεί με εκρηκτικά κάποιος φονταμενταλιστής μουσουλμάνος και να εμφανιστεί στο Σύνταγμα ήταν απολύτως απίθανο μέχρι την Πέμπτη, από την Παρασκευή και μετά έπαψε να είναι απολύτως απίθανο. Είναι καλό να θυμόμαστε πως ο φονταμενταλισμός των μουσουλμάνων (διότι υπάρχει και ο φονταμενταλισμός των προτεσταντών, των καθολικών κ.α.)είναι αποκλειστική ευθύνη της Δύσης. Και βεβαίως μην περνάει απο το νου της πολιτικής ηγεσίας μας οτι το θέμα θα λυθεί εάν απελάσουν όλους τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες! Το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί, θα το πούμε για άλλη μια φορά, δεν ανήκει στην ατζέντα του μεταναστευτικού. Το γεγονός ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ελλάδας το 2004 δεν υπήρξε κανένα κρούσμα δεν οφείλεται στις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και στην Νατοϊκή ομπρέλα, αλλά στις αγαστές σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο. Ακόμα και ο πιο φανατικός φονταμενταλιστής δεν είχε κανένα λόγο να χτυπήσει μια χώρα που έχει ιστορικούς δεσμούς με την πλειονότητα των μουσουλμανικών χωρώς. Εάν χάσουμε αυτή τη σχέση, το πλήγμα θα είναι ισχυρότατο. Θα είναι δε ισχυρό το πλήγμα ακόμα και στην οικονομία της Ελλάδας.

Σας ευχαριστώ


___________________________________________________________________

Επιστολή δαμαρτυρία των Γιατρών της Ειρήνης:

Τις τελευταιες μερες δεν μπορω παρα να νιωσω ντροπη και οργη γι'αυτα που συμβαινουν στην πατριδα μου. Σαν Ελληνας, σαν Χριστιανος και σαν ανθρωπος, ειδικα μαλιστα οταν εδω και δεκαοκτω χρονια υπηρετω με συνεπεια τα ανθρωπινα δικαιωματα ολων ανεξαιρετως των ανθρωπων απανταχου της γης, αισθανομαι την αναγκη να ζητησω συγνωμη απ' ολους τους Μουσουλμανους στη χωρα μας. Συγνωμη γιατι ειμαστε η μονη πρωτευουσα της Ευρωπης που τους αρνουμαστε το συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα τους στη λατρεια. Τριακοσιες χιλιαδες ανθρωποι δεν εχουν μερος μητε να προσευχηθουν, αλλα ουτε καν και να ταφουν. Και σαν δεν μας εφτανε το ονειδος αυτο, ηλθαν και οι απαγωγες των Πακιστανων. Και τωρα το σκισιμο του Κορανιου. Και μετα εχουμε το θρασος να κανουμε συστασεις σε διαφορες γειτονικες μας χωρες να σεβαστουν τα ανθρωπινα δικαιωματα. Δεν κοιταμε πρωτα το χαλι το δικο μας.
Αναρωτιεμαι τι νοημα εχει να τρεχουμε στο Ιρακ, στο Λιβανο, στο Αφγανισταν η στη Γαζα, η να προσπαθουμε να εξοικονομησουμε λιγες χιλιαδες ευρω για να σπευσουμε σε αρωγη των προσφυγων στο Πακισταν, οταν διπλα στα σπιτια μας συμβαινουν αυτα που συμβαινουν. Αυτα που κανουν τον γυρο του κοσμου και μας κανουν ρεζιλι διεθνως. Γι' αυτο ζηταω ταπεινα συγνωμη. Γιατι δεν ζητησαν αυτοι που επρεπε να ζητησουν. Και αναφερομαι φυσικα στην πολιτικη ηγεσια. Και μαλιστα οχι μονο με λογια, αλλα με εργα.
Αξιοτιμοι κ. Υπουργε και κ. Προεδρε της Κυβερνησεως, δεν φτανει μονο η δημοσια συγνωμη σας προς τους Μουσουλμανους που ηδη εχει αδικαιολογητα και υπερβολικα καθυστερησει. Πρεπει αμεσα να εφαρμοσετε το Συνταγμα και να εξαλειψετε καθε διακριση εις βαρος του Ισλαμ στη χωρα μας. Και αναφερομαι φυσικα στην αρση και του τελευταιου κωλυματος για την ανεγερση μουσουλμανικου τεμενους και την ιδρυση ισλαμικου νεκροταφειου.
Αθηνα, 24.5.2009
Dr. Νικος Δουσης-Ρασσιας
Προεδρος των Γιατρων της Ειρηνης

____________________________________________________________________

Οι εξαιρετικές φωτογραφίες είναι για άλλη μια φορά του πολύ καλού μου συνεργάτη και φίλου Ιάκωβου Χατζησταύρου, τον οποίο και ευχαριστώ θερμά για τη συνεργασία του και το πολύτιμο υλικό που μου δίνει. Δίχως αυτόν τα γραφόμενα μου θα ήταν ημιτελή.

Ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις

Clashes at Greek Quran protest

Protest in Greece over Qur’an desecration

Σε ωραίες περιπέτειες μας έχει μπλέξει ο Μαρκογιαννάκης....

Σύντομα θα επανέλθω με εκτενές άρθρο / ρεπορτάζ και links

Τα λέμε!

O του Κορκονέα οπαδός

Οι ομοιότητες μεταξύ του Κορκονέα και του αστυνόμου που έσκισε το κοράνι είναι φανερές.
Σε καμία περίπτωση δεν εξομοιώνω τη δολοφονία ενός παιδιού με το σκίσιμο του Κορανίου.
Όμως όπως η σφαίρα του Κορκονέα οδήγησε σε μια πρωτοφανή εξέγερση με ευρωπαϊκές διαστάσεις, η κατάληξη της οποία ήταν η επανεμφάνιση της τρομοκρατίας,
έτσι και το σκίσιμο του Κορανίου ενδέχεται να οδηγήσει στη ριζοσπαστικοποίηση των μουσουλμάνων στην Ελλάδα.
Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας, του κράτους μας.
Το σκίσιμο του Κορανίου δεν προσβάλλει μόνο τους μετανάστες, το σκίσιμο του Κορανίου δεν ανήκει στην ατζέντα του "μεταναστευτικού",
το σκίσιμο του Κορανίου, ενός ιερού βιβλίου, από όργανα του κράτους, αφορά και χιλιάδες έλληνες μουσουλμάνους, αφορά επίσης και τις διακρατικές σχέσεις μας με την Τουρκία και τον αραβικό κόσμο, αφορά επίσης και εμάς τους μη- μουσουλμάνους που όμως αντιλαμβανόμαστε την έννοια της ανεξιθρησκειάς.

Κάνω έκκληση με τα λιγοστά μου μέσα στον Υπουργό Εσωτερικών να αντιληφθεί (έστω και για μία φορά) το εξαιρετικά επικίνδυνο της κατάστασης και να δράσει άμεσα,
Κάνω έκκληση στους φίλους του ιστολογίου να κατεβούν στη ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Ομόνοια σήμερα, Παρασκευή, στις 4 το απόγευμα, ώστε να προστατεύσουμε όσο μπορούμε τη συγκέντρωση και άρα τη χώρα μας τόσο από ακραίους ισλαμιστές όσο και από τους αντίστοιχους εθνικιστές,
τέλος κάνω έκκληση στους φίλους μετανάστες να διατηρήσουν τη ψυχραιμία τους- η βία μόνο σε βία οδηγεί.

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η υπόθεση με τα σκίτσα στην Δανία ήταν πολύ μικρότερης σημασίας πράξη από αυτό που έκανε το όργανο του κράτους, από το σκίσιμο του Κορανίου.

Ευχαριστώ τον Παντελή Μπουκάλα για το άρθρο του στην Καθημερινή.

Εδώ εφετείο! Εδώ εφετείο!

[ όταν η ιστορία παραλίγο να επαναληφθεί]

Ή

Ελλάδα versus Ελλάδας

Επειδή πολλά λέγονται κι ακόμα περισσότερα αποκρύπτονται, θα προσπαθήσω να μεταφέρω τα γεγονότα της 9ης Μαΐου στο πρώην Εφετείο Αθηνών, όπως τουλάχιστον τα αντιληφθήκαμε εγώ και οι συνεργάτες μου.

Λίγα λόγια για το Πρώην Εφετείο Αθηνών

Στην οδό Σωκράτους και Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκεται το κτήριο όπου στεγαζόταν το Εφετείο Αθηνών. Από το 2001, οπότε και εγκαταλείφθηκε ώστε να μεταφερθούν οι υπηρεσίες του στην Λ. Αλεξάνδρας, βρίσκουν σε αυτό «στέγη» ναρκομανείς και άστεγοι.


Από το 2006 και μετά στους «ενοίκους» του Εφετείου προστέθηκαν και μη-καταγεγραμμένοι μετανάστες. Από την άνοιξη του 2008, ο αριθμός των μη- καταγεγραμμένων μεταναστών προσφύγων άρχισε να αυξάνει σημαντικά.

Το Φεβρουάριο του 2008 η Νομαρχία, ύστερα από σχετικές καταγγελίες, απέστειλε έγγραφο προς το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα τονίζοντας την ανάγκη λήψης μέτρων για την απολύμανση του χώρου.


Στις 27 Απριλίου η αστυνομία τοιχοκόλλησε ανακοίνωση με την οποία απαιτούσε την άμεση εκκένωση του πρώην Εφετείου δίχως καμία πρόβλεψη για τη μεταστέγαση των «ενοίκων» αυτού. Ως ανταπάντηση μεταναστευτικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις συναντήθηκαν με τον αντιδήμαρχο κ. Σκιαδά και πρότειναν τη μετατροπή του κτηρίου σε κέντρο προσωρινής στέγασης αστέγων, μεταναστών και προσφύγων. Πρόταση που απέρριψε ο Δήμος Αθηναίων.

Οι σημερινοί εγκάτοικοι του Πρώην Εφετείου Αθηνών

Σήμερα στο πρώην Εφετείο Αθηνών βρίσκουν στέγη περί τους 500 μη καταγεγραμμένους μετανάστες κυρίως από Αλγερία, αλλά και από Ιράκ, Σουδάν, Πακιστάν, Παλαιστίνη.



Η πλειονότητα αυτών είναι «θύματα» του «Δουβλίνου ΙΙ», της γνωστής Συνθήκης, βάσει της οποίας όταν ένας πρόσφυγας βρεθεί στην πρώτη ασφαλή χώρα και του πάρουν τα δακτυλικά αποτυπώματα, οφείλει να παραμείνει σε αυτή μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση για την παροχή ασύλου- είτε έχει είτε δεν έχει υποβάλλει το σχετικό αίτημα. Διαφορετικά, δηλαδή εάν προσπαθήσει να μεταβεί σε άλλη χώρα της ΕΕ, η χώρα αυτή είναι υποχρεωμένη να τον αποστείλει στην πρώτη ασφαλή χώρα όπου εισήλθε, η οποία είναι συνήθως η Ελλάδα.


Οι συνθήκες διαβίωσης πόρρω απέχουν από το κατώτερο όριο ανθρώπινου ξεπεσμού.


Ο χώρος αυτός των οκτώ ορόφων δεν έχει πλέον ούτε νερό ούτε φως με αποτέλεσμα η μυρωδιά των ούρων και η βρώμα των σκουπιδιών να αποθαρρύνει και τον πιο «εκπαιδευμένο» ακτιβιστή.




Βέβαια κάποιοι με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν έχουν προσπαθήσει να βελτιώσουν το χώρο τους.



Το κάλεσμα της 9ης Μαΐου

Στην αρχή της εβδομάδας μια ομάδα (Επιτροπές Πολιτών) αυτοαποκαλούμενη ως «Έλληνες πολίτες για την απελευθέρωση της χώρας από τους αλλοδαπούς εισβολείς» μαζί με μέλη της Χρυσής Αυγής και Έφεδρους Αξιωματικούς προανήγγειλαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των μεταναστών για το Σάββατο 9 Μαΐου στην πλατεία Ομονοίας. Θα ακολουθούσε διαδήλωση στις 7 το απόγευμα.

Ως απάντηση, μεταναστευτικές, ανθρωπιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις απηύθυναν κάλεσμα για να προστατεύσουν τους «ένοικους» του Εφετείου.


Τα γεγονότα της 9ης Μαΐου στην Πλατεία Ομονοίας

Από νωρίς το μεσημέρι είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Ομονοίας περί τα 300 άτομα: «Έλληνες πολίτες για την απελευθέρωση της χώρας από τους αλλοδαπούς εισβολείς» και μέλη της Χρυσής Αυγής. Σχεδόν όλοι κρατούσαν ελληνικές σημαίες, και ένας μεγάλος αριθμός αυτών φορούσαν κράνη, κρατούσαν ρόπαλα και σιδηρολοστούς και στις μαύρες μπλούζες τους το πελώριο σήμα της Χρυσής Αυγής πρόδιδε την ταυτότητα τους- κάποιες σβάστικες ολοκλήρωναν το τοπίο. Μια πελώρια ελληνική σημαία ανέμιζε στην πλατεία ενώ από τα μεγάφωνα ο Εθνικός Ύμνος εναλλασσόταν με το λιμπρέτο από τη Βαλκυρία του Βάγκνερ- γνωστό ως το κλασικό μουσικό μοτίβο των ΝΑΖΙ. Το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» ακολουθούσε το σύνθημα «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή», και τανάπαλιν. Φυσικά δεν έλειπαν τα προεκλογικά φυλλάδια για την ψήφο στις ευρωεκλογές του κόμματος «Χρυσή Αυγή» καθώς και ο πραγματικός Έλληνας Μιχαλολιάκος που συχνά έπαιρνε το μικρόφωνο εμψυχώνοντας και επικροτώντας τους συγκεντρωμένους για τον «πραγματικό» πατριωτισμό τους. Α ναι, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες... (αλλά σε ποιούς Ελληνες;)


Η παραπάνω φωτογραφία είναι και η μόνη που κατόρθωσε να τραβήξει από την συγκέντρωση των «Ελλήνων», ο συνεργάτης μου, καθώς μόλις τους πλησίασε διάφοροι «πραγματικοί Έλληνες» με μέσο όρο ηλικίας 60, άρχισαν να τον προπηλακίζουν ως προδότη και ανθέλληνα, στηρίζοντας την κραταιά άποψη τους στο αναμφισβήτητο γεγονός των κάπως μακριών μαλλιών του. Ένας μάλιστα πήγε να του πάρει την μηχανή, και τότε προσπάθησα να τον προστατεύσω πιστεύοντας ότι ως γυναίκα θα με σεβόντουσαν - ματαίως. Το μόνο που κατάφερα ήταν να δεχθώ ένα ποτήρι καφέ στο πρόσωπο, ενώ οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρακολουθούσαν αμέτοχες τα τεκταινόμενα. Μόνο όταν τους υπενθύμισα ότι σύμφωνα με το δελτίο τύπου του ΥΠΕΣ τα ΜΑΤ βρίσκονταν εκεί για να μας προφυλάξουν από τα μέλη της Χρυσής Αυγής, παρενέβησαν ζητώντας μας να απομακρυνθούμε διότι «τους εξοργίζουμε». Κι αφού απομακρυνθήκαμε, μας ζήτησαν να φύγουμε τελείως από το οπτικό πεδίο των «πραγματικών Ελλήνων», κι όταν αρνήθηκα, υποστηρίζοντας ότι δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα έπρεπε να φύγουμε εμείς κι όχι αυτοί, εισέπραξα από έναν άντρα των ΜΑΤ την εξαιρετική απάντηση: «Γιατί αυτοί δεν μπορούν να πάνε στα Εξάρχεια. Να φύγετε και να πάτε στα Εξάρχεια» (!)

Παρά το γεγονός ότι είχε προαναγγελθεί ότι 16 διμοιρίες των ΜΑΤ θα παραβρίσκονται στην περιοχή, μόλις μία κλούβα των ΜΑΤ στην Αγίου Κωνσταντίνου χώριζε τη συγκέντρωση της Ομόνοιας από την αντι-συγκέντρωση των αντιρατσιστικών και ανθρωπιστικών οργανώσεων στην Μενάνδρου και Αγίου Κωνσταντίνου, που φύλασσαν την κάτω είσοδο του Εφετείου η οποία στην πραγματικότητα ήταν και η μόνη είσοδος του Εφετείου καθώς η κύρια είσοδος ήταν απροσπέλαστη λόγω των ψηλών κάγκελων. Η κάτω είσοδος δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κάγκελο που έλειπε και επομένως μπορούσε κάποιος με σχετική ευλυγισία να εισέλθει στο χώρο.


Εκτός από τις αντιρατσιστικές οργανώσεις, όπως η Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, κ.α. και τις ανθρωπιστικές, όπως οι Γιατροί του Κόσμου, τα γεγονότα αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης εντός του Εφετείου κατέγραφαν πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, αλλά και ξένα πρακτορεία ειδήσεων.

Έλληνες versus Ελλήνων

Κατά τις 7, οπότε και θα ξεκίναγε η πορεία των «Ελλήνων πολιτών για την απελευθέρωση της χώρας από τους αλλοδαπούς εισβολείς» και της Χρυσής Αυγής, μας ειδοποιούν ότι η πορεία κρίθηκε παράνομη από τις εισαγγελικές αρχές και πως τα μέλη της Χρυσής Αυγής θα επιστρέψουν στα γραφεία της με τη συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων. Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής βρίσκονται ακριβώς απέναντι από την κεντρική είσοδο του Εφετείου, στη Σωκράτους.

Πράγματι, εντός ολίγων λεπτών, ξεκίνησε η κάθοδος τους από την Ομόνοια προς τη Σωκράτους.

Άξαφνα άρχισαν να ακούγονται κροτίδες κρότου-λάμψης από τη Σωκράτους. Τρέξαμε προς την κάτω είσοδο του Εφετείου. Κόσμος πολύς είχε μαζευτεί. Είδαμε πέτρες να εκσφενδονίζονται από τη Σωκράτους προς το Εφετείο ενώ οι κρότου- λάμψης συνεχίζονταν. Από τα μεγάφωνα μέλη των αντιρατσιστικών οργανώσεων καλούσαν τους μετανάστες να μείνουν ψύχραιμοι και να μην απαντήσουν και διαβεβαίωναν πως ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις φυλάσσουν το χώρο - σαφώς γνωρίζοντας το ψευδές της διαβεβαίωσης.


Αρκετοί, κυρίως Έλληνες που βρίσκονταν έξω από την κάτω είσοδο του Εφετείου, έτειναν να φύγουν - μια από αυτούς ήμουν κι εγώ. Το δρομάκι ήταν αδιέξοδο, δεν υπήρχε αστυνομία, και γνωρίζαμε πολύ καλά πως αν (πράγμα απίθανο!) τα μέλη της Χρυσής Αυγής έρχονταν δεν θα υπήρχε τρόπος διαφυγής. Αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε. Στο λεπτό οι φόβοι μας επαληθεύτηκαν. Τουλάχιστον 10-15 χρυσαυγίτες με κράνη και μαύρα ρούχα με το γνωστό σήμα, κραδαίνοντας ρόπαλα και εκσφενδονίζοντας πέτρες, έρχονταν κατά πάνω μας. Ο κόσμος να φωνάζει και να συνωστίζεται μπροστά στο καγκελάκι που έλειπε προσπαθώντας να μπει στο προαύλιο του Εφετείου - ο ένας να σπρώχνει τον άλλο. Άλλοι, με τη δύναμη που σου δίνει ο φόβος, σκαρφάλωναν στα κάγκελα και έμπαιναν μέσα. Εγώ κι ένα μικρό κορίτσι δεν ήμασταν τόσο επιδέξιες. Μην μπορώντας να κάνουμε τίποτα άλλο, πέσαμε κάτω καλύπτοντας το πρόσωπο μας. Οι χρυσαυγίτες να μας ψεκάζουν με κάτι αδιευκρίνιστο και να μας πετούν πέτρες κραδαίνοντας απειλητικά τα ρόπαλα.
Θυμάμαι να τους φωνάζω «είμαι Ελληνίδα» - ποτέ μου δεν ένιωσα τόση ντροπή λέγοντας αυτή τη λέξη.


Αλλοδαποί και Έλληνες μέσα από το προαύλιο του Εφετείου τους πετούσαν πέτρες στην προσπάθειά τους να τους απομακρύνουν. Τα κατάφεραν. Δεν θυμάμαι πως, μάλλον κάποιοι θα μας βοήθησαν, βρεθήκαμε εν τέλει κι εμείς μέσα στο προαύλιο του Εφετείου.


Ήμασταν πολιορκημένοι. Έλληνες και ξένοι, ο καθένας με τον τρόπο του, προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους να γλυτώσουμε.


Πέτρες εκσφενδονίζονταν από τους ακροβολισμένους πατριώτες με στόχο το Εφετείο και οι κροτίδες κρότου-λάμψης τράνταζαν το κτήριο που ήταν βέβαια σκοτεινό. Τα γνωστά συνθήματα ακούγονταν από έξω, αλλά κι ένα ακόμα, που φυσικά συγκράτησα, το: « Που’σαι Αλέξη, να δεις τους οπαδούς σου»….

Εκείνη τη στιγμή, με ανάμεικτα συναισθήματα φόβου, πανικού αλλά και ντροπής για τη χώρα μου, παρατηρώντας άλλους να τρέχουν πάνω κάτω εμφανώς φοβισμένους, άλλους να ζητάνε βοήθεια με τα κινητά, κι άλλους να προμηθεύουν πολεμοφόδια (πέτρες) τους μαχητές της πρώτης γραμμής, ενώ κάποιοι άλλοι (αλλοδαποί μουσουλμάνοι) προσεύχονταν, διότι εκτός των άλλων ήταν η ώρα της προσευχής τους κι αυτό δεν θα τους το στερούσε κανένας πατριώτης, σαν να πέρασε από το μυαλό μου μια εικόνα … αυτή του Πολυτεχνείου, του τότε …, και σαν να έκανα φευγαλέα μια σκέψη… κι αν αυτοί μπουν μέσα… κι αν η ιστορία επαναληφθεί… φαιδρά μεν ως είθισται όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, μα με απόλυτη συνέπεια στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα αυτών των ελαχίστων α-νοήτων.

Κατά τις 9 το βράδυ λύθηκε η πολιορκία.

Φύγαμε.

Ένας νέος με αίματα στο κεφάλι καθόταν αμίλητος και μας κοίταγε ζητώντας με τα μάτια βοήθεια, κι ένας άλλος δίπλα του με σπασμένο το χέρι.


Και καθώς περιμέναμε το ασθενοφόρο, ένας παππούς ήρθε και αρχίνησε να μας λέει, σε εμάς τους «άλλους» ‘Ελληνες, πως αν δεν φύγουμε από δω θα γίνουν χειρότερα….
Παππού, του φώναξα, γι’ αυτή την Ελλάδα πολέμησες; γι΄αυτονών την Ελλάδα κόντεψες να χάσεις τη ζωή σου;
Ναι, μου απάντησε.

….Χαμογέλασα….

Και να φανταστεί κανείς πως η 9η Μαϊου είναι επετειακή ημέρα – τότε το ’45 όταν ηττήθηκε ο Ναζισμός

___________________________________________________________________