Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Ο Μάνος ή Χίσσαμ ή το νούμερο 481352 (γεννηθείς εν Ελλάδι)

Ο Μάνος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1977, από γονείς νόμιμους μετανάστες από το Ιράκ, και φοίτησε στο ελληνικό δημοτικό (17ο του Πειραιά) και γυμνάσιο (2ο του Ρέντη). Έως το 1992, τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας του, η ζωή τους κυλούσε ομαλά.

Ήταν μόλις 15 χρονών όταν η μητέρα του, μην μπορώντας να αντιμετωπίσει την απώλεια του συζύγου της, μόνη στην Ελλάδα, πήρε τη λάθος απόφαση: να επισκεφτεί μαζί με τα παιδιά της την πατρίδα της. Λίγες μέρες στο Ιράκ άρκεσαν για να αντιληφθούν ότι είχαν κάνει τη μοιραία κίνηση. Δρόμος επιστροφής δεν υπήρχε. Το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν τους καλοδέχθηκε και στη συνέχεια έκλεισε πίσω τους τις πύλες εξόδου από τη χώρα.



Ο Μάνος, παρότι ξένος στη χώρα καταγωγής του, μη γνωρίζοντας ούτε τη γλώσσα, βρέθηκε να υπηρετεί στο στρατό του Ιράκ, στην περιοχή που είναι γνωστή ως «τρίγωνο του διαβόλου», στα σύνορα Ιράκ - Ιράν - Κουβέιτ. Άντεξε μόλις 6 μήνες. Λιποτάκτησε. Δεν στάθηκε τυχερός. Οι αρχές του Ιράκ τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στη φυλακή, όπου και θα παρέμενε για 3 χρόνια και 8 μήνες.

Τον ρωτάμε πώς ήταν εκεί. Κομπιάζει. Οι λέξεις δεν φτάνουν. «Ένας συγκρατούμενός μου δεν άντεξε άλλο τα βασανιστήρια και αποφάσισε να αυτοκτονήσει με το μοναδικό τρόπο που είχε. Χτύπαγε το κεφάλι του στον τοίχο μέχρι που κατάφερε να ξεψυχήσει. Εκεί, μπροστά στα μάτια μας» μας διηγείται.

Και οι δικές του εμπειρίες; Μας δείχνει τα σημάδια στο σώμα του. Σημάδια από τη φάλαγγα, τα σβησμένα στο πρόσωπό του τσιγάρα, το ατελείωτο μαστίγωμα. «Έμεινα στην απομόνωση για 2 μήνες περίπου. Μας έβαζαν μέσα σε ένα κιβώτιο, μήκους και πλάτους γύρω στο 1 ½ μέτρο. Έμεινα σκυφτός εκεί για 2 μήνες». Και το υπόλοιπο διάστημα; «Ζούσα σε ένα κελί 5x3 μαζί με 15 άτομα. Παντού υπήρχαν κάμερες. Μας έβαζαν να χτυπάμε τους συγκρατούμενους. Εάν δεν το κάναμε, θα μας σκότωναν».

Όταν τον αποφυλάκισαν, το 2000, για πολλές ώρες δεν μπορούσε να θυμηθεί το ονοματεπώνυμό του, «στη φυλακή, βλέπεις, μας αποκαλούσαν με τους αριθμούς μας, εγώ ήμουν ο 481352».
«Στην Ελλάδα πότε επέστρεψες;» ρωτάμε. «Λίγους μήνες μετά, ζήτησα βίζα από την ελληνική πρεσβεία για να πάω στην Ελλάδα. Δεν μου την έδωσαν».

Έτσι αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα, στη χώρα του, παράνομα. Στην πρώτη του προσπάθεια κατάφερε να φτάσει μόλις μέχρι τη βόρεια Τουρκία. Οι τουρκικές αρχές όμως τον συνέλαβαν και τον έστειλαν σε φυλακή του τότε Κουρδιστάν. Μετά από 17 ημέρες, δραπέτευσε. Τη δεύτερη φορά, 6 μήνες μετά, επαναλήφθηκε το ίδιο. Την τρίτη φορά όμως κατόρθωσε να περάσει μόνος του τον Έβρο με φουσκωτή βάρκα, καθώς δεν είχε χρήματα για να πληρώσει τους λαθρέμπορους. Ένα μπλόκο όμως των συνοροφυλάκων στη Μάνδρα, κοντά στο Σουφλί, θα του έκλεινε για άλλη μια φορά το δρόμο. Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα του Σουφλίου. Παρότι τους διηγήθηκε την ιστορία του, οι αρχές τον κατηγόρησαν για λαθρεμπόριο και τον έστειλαν πίσω στην Τουρκία, λάθρα. Εκεί δήλωσε Παλαιστίνιος, και αφού οι τουρκικές αρχές τον φυλάκισαν για 5 μέρες, τον άφησαν ελεύθερο. Λίγους μήνες μετά κατόρθωσε, αυτή τη φορά με επιτυχία, να φτάσει στην Αλεξανδρούπολη κι από εκεί στην Αθήνα. Ήταν αρχές του 2005.

Τον ρωτήσαμε για τα κυκλώματα των λαθρεμπόρων. «Δεν είχα χρήματα να πληρώσω, κι έτσι ήρθα μόνος. Όμως, όσο έμενα στην Τουρκία, φρόντισα να τα μάθω όλα, ώστε να ακολουθήσω την ίδια διαδρομή και τακτική. Με βοήθησαν και οι χάρτες του Google. Η καλή πιάτσα στην Τουρκία είναι στην Κωνσταντινούπολη, στην Κουρτουλούς (Τατάβλα), 2 χλμ. από την πλατεία Ταξίμ. Από εκεί, οι λαθρέμποροι οδηγούν περί τους 20-30 μετανάστες στον Έβρο. Με φουσκωτή βάρκα τους περνάνε από το ποτάμι και με τη βοήθεια των Ελλήνων τούς οδηγούν μέχρι την Αθήνα, όπου τους κρατάνε όμηρους σε κάποιο σπίτι μέχρι να πληρώσουν. Εάν τους πιάσουν οι συνοροφύλακες είτε τους επαναπροωθούν στην Τουρκία, κρυφά από τις τούρκικες αρχές, με τη βοήθεια Ελλήνων κυνηγών, είτε τους φυλακίζουν για 3 μήνες κι έπειτα τους στέλνουν στην Αθήνα, αφού πρώτα τους προμηθεύσουν τη διοικητική πράξη απέλασης. Μια δεύτερη διαδρομή είναι από την Τουρκία στη Βουλγαρία κι από εκεί στην Ελλάδα, μέσα από τα Πομακοχώρια. Η τρίτη διαδρομή είναι με βάρκα από ένα λιμάνι της Τουρκίας σε κάποιο νησί της Ελλάδας (Μυτιλήνη, Σάμος, Χίος κ.ά.). Οι διαδρομές αυτές κοστίζουν από 2.000 έως και 5.000 ευρώ».

«Εσύ πώς ακριβώς πέρασες την τελευταία φορά;» «Βρήκα κάποιον να με οδηγήσει μέχρι τα σύνορα, στην τουρκική όχθη του Έβρου. Του έδωσα 200 ευρώ για τη διαδρομή. Είχα προμηθευτεί τη φουσκωτή βάρκα και καθαρά ρούχα τα οποία είχα βάλει σε μια αδιάβροχη τσάντα, και την τσάντα αυτή σε μια άλλη σακούλα με αέρα ώστε να λειτουργεί ως σωσίβιο. Πέρασα το ποτάμι. Έπειτα άλλαξα αμέσως ρούχα και πήρα το λεωφορείο. Ήξερα για το μπλόκο της Μάνδρας, οπότε το απέφυγα. Ένας μεγάλος κίνδυνος είναι το ναρκοπέδιο, αλλά αυτά είναι πάνω από το Διδυμότειχο. Εάν το ξέρεις, δεν κινδυνεύεις».


Στην Αθήνα πια αναζήτησε δικηγόρους, ώστε να μπορέσει να νομιμοποιηθεί. «Το κύκλωμα των δικηγόρων» μας εξηγεί «δεν διαφέρει από αυτό των λαθρεμπόρων. Μου ζητάγανε χρήματα για τα πάντα. Από 2.000 ευρώ για μια κάρτα παραμονής έως και 10.000 ευρώ για την ελληνική ιθαγένεια». Άρχισε να εργάζεται στη μαύρη αγορά. Δύο χρόνια αργότερα γνωρίζει και την κοπέλα του, τη Χριστίνα, η οποία και τον πείθει να ζητήσει πολιτικό άσυλο.
«Πήγα στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών, στην Πέτρου Ράλλη. Όταν έφτασα εκεί, τα ξημερώματα κάποιου Σαββάτου πριν λίγους μήνες, το μόνο που έβλεπα ήταν χιλιάδες κεφάλια. Έβρεχε και οι αστυνομικοί χτυπώντας μας με γκλομπ μάς φώναζαν να καθίσουμε κάτω. Το νερό έφτανε ως τους αστραγάλους. Αρνήθηκα να καθίσω στις λάσπες. Ο αστυνομικός άρχισε να με απειλεί. Όταν όμως είδε πως μιλάω ελληνικά, άλλαξε στάση και φώναξε τον ανώτερό του. Του είπα πως είμαι Έλληνας και με οδήγησε στο γραφείο του. Εκεί του διηγήθηκα την ιστορία μου και μου έκλεισε αμέσως ραντεβού για να ζητήσω τη ροζ κάρτα, την κάρτα του αιτούντα άσυλο».

«Και τώρα τι θα κάνεις;» τον ρωτήσαμε. «Δεν ξέρω» απάντησε. «Η κάρτα αυτή λήγει σε ένα μήνα, ελπίζω να μου την ανανεώσουν». Όμως, η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να είναι καθόλου σίγουρος γι’ αυτό.

***

Ο Μάνος είναι ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, που φοίτησαν στην ελληνική υποχρεωτική εκπαίδευση, που η γλώσσα με την οποία σκέφτονται, ονειρεύονται και ερωτεύονται είναι η ελληνική. Αλλά η Ελλάδα, η εκ των πραγμάτων (de facto) πατρίδα τους, δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να είναι Έλληνες. Εάν ο Μάνος είχε ελληνική υπηκοότητα ενδεχομένως να μην πήγαινε ποτέ στο Ιράκ, ενδεχομένως ποτέ να μη φυλακιζόταν. Αλλά κι αν όλα αυτά ήταν μοιραίο να γίνουν, ο Μάνος σήμερα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονταν από την πολιτεία ως ειδική περίπτωση και να τύγχανε της μέριμνας του κράτους, κι όχι να λαμβάνει τη ροζ κάρτα τού αιτούντα άσυλο. Μια κάρτα που προφανώς θα λήξει. Κι αυτός, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα μείνει για πάντα παράνομος στη χώρα του, ένας λαθρομετανάστης Έλληνας.

Κι όπως μας είπε ο Μάνος, αναπαράγοντας τη φράση του Τζ. Πανούση:
«Να ζει κανείς ή Έλληνας;»!




_______________________________________________________________

Το κείμενο δημοσιεύεται στην Athens Voice, 15/7/2009


Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Καλοκαιρινό διάλειμμα

Τις προσεχείς εβδομάδες θα βρίσκομαι εκτός Ελλάδας, σε ένα σεμινάριο για την forced migration (επιβεβλημένη μετανάστευση), στο Refugee Studies Center of Oxford Department of International Development.

Σας ευχαριστώ την παρέα και συνδρομή σας, αλλά και για υποστήριξη και την εμπιστοσύνη που μου δείξατε τη χρόνια αυτή.

Εύχομαι να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο απο Σεπτέμβρη.

Να είστε καλά

... και καλό καλοκαίρι

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Mc Yinka, Jerome A.K.A. THE SOURCE και El Jeraw

Tρεις Έλληνες μαύροι μάγοι της hip-hop

Παίζουν hip-hop, περνάνε καλά και ο κόσμος τούς αγαπάει ­­­– τους γνωρίζει όμως;

O Μανόλης, γνωστός ως Mc Yinka (συντομογραφία του olayinka = all around you are blessed), γεννήθηκε στην Ελλάδα από γονείς καταγόμενους από τη Νιγηρία,
ο Γεράσιμος, γνωστός ως Jerome A.K.A. THE SOURCE, γεννήθηκε στην Ελλάδα από γονείς καταγόμενους από το Κογκό,
ο Ζέρο, γνωστός ως El Jeraw, ήρθε στην Ελλάδα στην ηλικία των πέντε ετών. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Ζιμπάμπουε.


Και οι τρεις τους, ο καθένας με το δικό του τρόπο, στιλ και προσωπικότητα, κατάφεραν να κάνουν καριέρα παρά τα εμπόδια που τους έθετε και συνεχίζει να τους θέτει το ελληνικό κράτος. Ανήκουν, βλέπετε, σε αυτό που αποκαλούμε, με όχι και τόση μεγάλη επιτυχία, «δεύτερη γενιά μεταναστών»!


Ο Μανόλης, γνωστός επίσης και ως ο Αμερικάνος (!) τραγουδιστής του Πλιάτσικα, μόλις κυκλοφόρησε τον προσωπικό του «Αλάνα». Παράλληλα έχει πλούσιο βιογραφικό ως ηθοποιός: στον «Όμηρο» του Γιάνναρη, στο “Festen” με Μπαζάκα και Μαρκουλάκη, στη «Νέκυα» της Φένιας Παπαδόδημα, όπου έπαιξε τον Οδυσσέα, ενώ τώρα κάνει πρόβες στις «Βάκχες», ερμηνεύοντας τον Διόνυσο. «Α, ναι, έχω παίξει και τον Οδυσσέα και τον Διόνυσο… αν το μάθει ο Καρατζαφέρης!» (γέλια)

Ο Ζέρο, με το συγκρότημά του Vegas, με τη Melina και τον DeeJay Airth, κυκλοφόρησε προσφάτως το single «Της μάνας σου…». «Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό στους αναγνώστες της ATHENS VOICE. Είναι “Της μάνας σου… η αγκαλιά”! Δεν φταίω εγώ εάν το μυαλό τους πάει αλλού…!».

Ο μικρότερος της παρέας, ο Γεράσιμος, είχε κάνει πέρσι το single «Αυτά που ζω», ενώ από Σεπτέμβρη ετοιμάζει το νέο album. Εδώ κι ένα χρόνο εμφανίζεται με τους Σπείρα-Σπείρα. «Ο Κραουνάκης είναι η μεγάλη αγκαλιά, ο μπαμπάς. Τον αγαπώ!».


Πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνει ένας μαύρος στην Ελλάδα;

Ζέρο: Μια χαρά μεγαλώσαμε. Κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε όσο ήμασταν παιδιά. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν γίναμε 18 χρονών και αντιληφθήκαμε ότι εξαιτίας των νόμων δεν είμαστε το ίδιο με τους άλλους Έλληνες.

Ήσουν και απουσιολόγος, ε;

Ζέρο: Ναι, αλλά δεν το λέμε αυτό!

Στην ηλικία που όλοι αφοσιώνονται στην προσωπική τους διαδρομή και αναζητούν το δικό τους στίγμα στη δημόσια και προσωπική ζωή, ο Μανόλης, ο Γεράσιμος και o Ζέρο είχαν να αντιμετωπίσουν ένα επιπλέον πρόβλημα: το ελληνικό παράδοξο. Θα έπρεπε να δίνουν καθημερινά μάχες στη Διεύθυνση Αλλοδαπών ώστε να εξασφαλίσουν την κάρτα παραμονής του μετανάστη, ωσάν να ήταν μετανάστες, κι ας μην είχαν ποτέ φύγει εκτός Ελλάδας, ούτε καν για διακοπές.
Και οι τρεις χρησιμοποιούν κυρίως ελληνικό στίχο στα τραγούδια τους. Για τους ίδιους όμως «αποτελεί πρόκληση να κάνεις hip-hop στα ελληνικά» και εξάλλου «εκφραζόμαστε καλύτερα στην ελληνική γλώσσα παρά τις μουσικές δυσκολίες», όπως μας είπαν.

Ο κόσμος που σας ακούει, που χορεύει με τις μουσικές σας, γνωρίζει ότι είστε Έλληνες;

Μανόλης: Κοίτα, η εικόνα είναι πιο δυνατή. Ενώ σε ακούν να μιλάς ελληνικά στη σκηνή, μετά έρχονται και σου μιλάνε αγγλικά. Ή άλλες φορές μιλάω (ελληνικά, φυσικά) π.χ. σε ένα σερβιτόρο και δεν με καταλαβαίνει! Με παραξενεύει αυτό, αλλά έχει πλάκα.

Ζέρο: Εγώ έχω δεχτεί κριτική για τα ελληνικά μου! Μου είπαν δεν μιλάω καλά ελληνικά !(γελάνε). Έχουν κολλήσει. Είσαι μαύρος άρα δεν μιλάς ελληνικά, δεν είσαι Έλληνας! Τελεία.

Εσείς πρέπει να είστε από τους πρώτους μαύρους στην Ελλάδα.

Μανόλης: Οι γονείς μας, ναι. Εκεί, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήρθανε οι πρώτοι Αφρικανοί στην Ελλάδα. Αλλά ήταν λίγοι.

Ζέρο: Θυμάμαι στο σχολείο, την πρώτη ημέρα κάθε σχολικής χρονιάς, γουρλώνανε όλοι τα μάτια τους, και οι καθηγητές. Θυμάμαι ότι η παρέα των Αφρικανών στο γυμνάσιο βάζαμε στοίχημα ποιος θα τα φτιάξει με λευκή πρώτος.

Γεράσιμος: Ο Νίκος Οντουμπιντά ήταν ο πρώτος, έτσι; (ξάδελφος του Μανόλη) (γέλια)

Τι προβλήματα αντιμετωπίζει ένας μαύρος σε μια χώρα λευκών όπως η Ελλάδα;

Ζέρο: Διάφορα. Α, ναι, για να νοικιάσουμε σπίτι, ξέρεις, δεν εμφανιζόμαστε εμείς. Στέλνουμε κάποιο φίλο μας, λευκό. Διαφορετικά, ενώ έχεις κλείσει τηλεφωνικά τη συμφωνία, μόλις σε δούνε στα γυρνάνε: «Κοίτα, αγόρι μου, εγώ δεν έχω πρόβλημα με εσάς. Είστε τα καλύτερα παιδιά. Αλλά η πολυκατοικία, ξέρεις, δεν θέλει ξένους». Πάντα η πολυκατοικία φταίει! Οι ίδιοι ποτέ! Τι να πεις!

Γεράσιμος: Ή τους δίνεις την πληροφορία από την αρχή: «Καλησπέρα σας, είμαι Αφρικανός». Εάν δεν σου κλείσουν το τηλέφωνο, πηγαίνεις και βλέπεις το σπίτι.

Ζέρο: Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που τους λες «γεια, είμαι Αφρικανός» και εισπράττεις την απάντηση «και γιατί μου το λες αυτό, αγόρι μου;». Αυτό βέβαια είναι η εξαίρεση. Επίσης υπήρξαν εποχές που τρώγαμε πόρτα σε είσοδο κλαμπ. Skin control! Έχει τύχει να παίξω σε μαγαζί και την επόμενη μέρα να πάω στο μαγαζί αυτό και να φάω πόρτα! Πολύ γνωστό μαγαζί της παραλιακής. Θα το αποκαλύψω όταν θα έρθει η ώρα. Και τώρα συμβαίνουν τα ίδια, απλώς εμάς μας ξέρουν και είναι πιο εύκολη η ζωή μας.

Νομίζω, Γεράσιμε, πως έχω ακούσει κάποια όχι και τόσο politically correct σχόλια σχετικά με την εμφάνισή σου στη Σπείρα- Σπείρα.

Γεράσιμος: Ναι, ναι, αλλά δεν δίνω σημασία.

Ζέρο: Θα σου πω κάτι. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα πιο ρατσιστικά σχόλια τα έχουμε ακούσει από αριστερούς-προοδευτικούς ή βιώσαμε τον αριστερό φασισμό. Πέρσι, για παράδειγμα, αριστεροί ήταν αυτοί που μας απαγόρεψαν να τραγουδήσουμε σε φεστιβάλ αντιρατσιστικό της Πετρούπολης γιατί έκριναν ένα παλιό τραγούδι μας προσβλητικό! Εντάξει, το τραγούδι είχε κάποιες ατάκες που μπορούσαν να παρεξηγηθούν, λεγόταν «Κούνα το». Έκτοτε οι πόρτες του αντιρατσιστικού είναι κλειστές. Δεν με νοιάζει αυτό, αλλά το ότι όλοι αυτοί αυτοαποκαλούνται αριστεροί ενώ πολλές φορές περνάνε στο άλλο άκρο.

Πώς βλέπετε τις εξελίξεις στο μεταναστευτικό;

Μανόλης: Κοίτα, όλοι λένε ότι σε άλλες χώρες υπάρχουν λιγότεροι μετανάστες. Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι στις άλλες χώρες της ΕΕ δίνουν ιθαγένειες. Στην Ελλάδα, ακόμα κι εμείς, που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανόμαστε στους μετανάστες!

Εσύ αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως μετανάστη;

Μανόλης: Φυσικά. Το κράτος με αναγκάζει, αφού μου φέρεται σαν να είμαι μετανάστης. Ενώ π.χ. στην Αγγλία, ο αντίστοιχος είναι Άγγλος υπήκοος.

Γεράσιμος: Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε μετανάστη ούτε Έλληνα. Πολίτης του κόσμου είμαι. Βαρέθηκα να προσπαθώ να αποδείξω τα αυτονόητα.

Ζέρο: Μα δεν μας αφήνουν να προσδιοριστούμε ως Έλληνες. Παλιά ένιωθα Έλληνας. Κάθε φορά όμως που αντιμετώπιζα δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, την αστυνομία… με προσγείωναν, με έβαζαν στη θέση μου. Και κάποια στιγμή για να μπορέσω να προχωρήσω, για να είμαι ήρεμος, είπα στον εαυτό μου «αγόρι μου, είσαι ένας μετανάστης. Τέλος».

Το δικό σας status αυτή τη στιγμή ποιο είναι;

Μανόλης: Εγώ μέχρι τώρα ήμουν με κάρτα παραμονής. Τώρα περιμένω να πάρω τη νέα κάρτα «για τα παιδιά των μεταναστών», του επί μακρόν διαμένοντα.

Είσαι ευχαριστημένος με αυτή την κάρτα;

Μανόλης: Όχι βέβαια, αλλά είναι κάτι. Τουλάχιστον θα σταματήσω να στήνομαι στην ουρά για την κάρτα παραμονής. Και επιτέλους θα μπορώ να ταξιδεύω. Ξέρεις, δεν μπορούσα να ακολουθώ τον Πλιάτσικα στις συναυλίες στο εξωτερικό. Βέβαια, εμείς την ιθαγένεια θέλουμε. Αυτό είναι το σωστό και δίκαιο. Θέλω να έχω και δικαίωμα ψήφου.

Ζέρο: Εγώ έχω κάνει αίτηση πολιτογράφησης από το 1997. Δεν μπόρεσα να πολιτογραφηθώ όμως γιατί είχα προβλήματα με την κάρτα παραμονής. Αφού την έπαιρνα ληγμένη! Ξέρεις, κάνουμε αίτηση τον τάδε μήνα και τη λαμβάνουμε δύο χρόνια μετά, το μήνα που η καινούργια κάρτα λήγει! Κόλαση! Έτσι δεν μπορούσα να καταθέσω την αίτηση. Τώρα έχω την κάρτα αλλά δεν ξέρω τι γίνεται με το διαβατήριό μου. Εάν έχει λήξει, θα έχω μεγάλο πρόβλημα, αφού φυσικά και δεν μπορώ να πάω στη Ζιμπάμπουε για να το ανανεώσω. Πέρσι το επίσημο κράτος δολοφόνησε τον πατέρα μου γιατί ήταν μέλος της αντιπολίτευσης. Τον ακρωτηρίασαν και τον πέταξαν στο ποτάμι. Δεν μπορώ να πάω. Με το που θα φτάσω στο αεροδρόμιο, δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να συμβεί.

Έχεις και μια αδελφή…

Ζέρο: Ναι, την Αθηνά. Η Αθηνά έχει γεννηθεί στην Ελλάδα. Από πουθενά όμως δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξη της αδελφής μου. Στα χαρτιά είναι άπατρις και ανιθαγενής. Χρόνια προσπαθούμε, αλλά δεν γίνεται τίποτα. Το κράτος απλώς αδιαφορεί.

Γεράσιμος: Εγώ μετά από χρόνια αρχίζω να βλέπω κάποιο φως με αυτή την κάρτα του επί μακρόν διαμένοντα. Κοίτα, η κατάσταση είναι χάλια. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως δεν είναι δυνατόν να έχω έρθει σε αυτό τον κόσμο μόνο και μόνο για να βρίσκομαι συνέχεια πίσω από μια ουρά με ένα σάκο χαρτιά. Τι θέλει ένας άνθρωπος δηλαδή; Να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, να ταξιδεύει, να βάλει internet στο σπίτι. Μπορώ να τα κάνω εγώ αυτά; Μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν μπορώ. Έχουν κοντή μνήμη αυτοί που μας κυβερνούν. Ο Έλληνας, τουλάχιστον για μια εικοσαετία, ήταν μετανάστης. Μας δουλεύουν; Το όλο θέμα είναι να δίνει «πόντους» στην Ελλάδα, όπως η Καλομοίρα, ο Σκορτζιανίτης, ο Πύρος Δήμας. Τότε σε αναγνωρίζουν.

Ζέρο: Ο Σοφοκλής δεν είναι ο αράπης. Ο Σοφοκλής είναι ο Σόφο. Τέλος.

Να πάτε στη Eurovision τότε.

Γεράσιμος: Επικίνδυνο! Αν πάμε και κερδίσουμε θα είμαστε καλοί. Αλλά αν χάσουμε… θα πρέπει να εξαφανιστούμε από την Ελλάδα! (γέλια)

Αυτά με τη νομοθεσία. Με τον απλό κόσμο τι γίνεται;

Μανόλης: Οι Έλληνες δεν έχουν πρόβλημα. Μια χαρά.

Γεράσιμος: Όταν έβαλαν τον κόσμο σε μια διαδικασία ότι πρέπει να έχει πρόβλημα, τότε όλα άλλαξαν. Εγώ μετά τις Ευρωεκλογές είδα για πρώτη φορά κάποιες «ματιές», «περίεργα βλέμματα». Κοίτα, είναι απλό. Εάν επί μια βδομάδα τα ΜΜΕ πλασάρουν το μαύρο ως cool, ως ωραίο... πόσο θα ανέβει το solarium; Πόσο θα ανέβει το Άφρικα look; Στα ύψη!

Ζέρο: Τρομάζουν τον κόσμο. Αυτοί, οι εκεί πάνω, δίνουν γραμμές τις οποίες ακολουθούν φανατικά τα ΜΜΕ. Τώρα έγινε εχθρός ο μετανάστης, γιατί τους βολεύει. Ελέγχουν τη σκέψη μας. Στρέφουν την προσοχή μας αλλού, ώστε να κάνουν ανενόχλητοι τις δουλειές τους.

Γεράσιμος: Κάηκε ο μισός Υμηττός. Ποιος το πήρε χαμπάρι; Όλοι ασχολούνταν με τους μετανάστες εκείνες τις ημέρες. Τα καμένα θα γίνουν σπίτια. Τι θα γίνουν; Είναι οργανωμένο το έγκλημα.

Ζέρο: Το τελευταίο πράγμα που αυτή τη στιγμή απασχολεί πραγματικά τον Έλληνα είναι το μεταναστευτικό. Ο Έλληνας αυτή τη στιγμή πνίγεται οικονομικά. Κατευθύνουν όμως τη σκέψη του ώστε να μη σκέφτεται την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας κυβερνητικών πολιτικών. Και θα σου πω και κάτι άλλο: Πες ότι αύριο το πρωί εξαφανίζονται όλοι οι μετανάστες από την Ελλάδα. Ο κ. Χρήστος, Μπάμπης, Κώστας κ.ο.κ. θα έχει καλύτερη ζωή; Θα ανέβει ο βασικός μισθός του; Θα έχει καλύτερη ποιότητα ζωής; Θα έχει καλύτερη παιδεία; Καλύτερο σύστημα Υγείας; Όχι βέβαια.

Γεράσιμος: Έχω μια ιδέα. Εντάξει, να φύγουν όλοι οι αλλοδαποί, αλλά να επιστρέψουν και οι δύο πληθυσμιακά Ελλάδες που βρίσκονται στο εξωτερικό. Το θέλουν αυτό;

Κι εσείς τι κάνετε για να αλλάξει η κατάσταση;

Μανόλης: Με τη μουσική προσπαθούμε. Δεν έχουμε άλλον τρόπο. Στον τελευταίο μου δίσκο έχω ένα κομμάτι, το«Χαιρετισμός». Τραγουδάω για αυτά που πιστεύω, όπως τα βλέπω εγώ τουλάχιστον: «Ελλάδα 2.000 και βάλε οι μετανάστες, αδύναμοι κρίκοι στην κοινωνική αλυσίδα από ξενομανείς ξενόφοβους…».

Γεράσιμος: Εγώ έχω κάνει ένα κομμάτι που λέγεται «Αυτά που ζω». Εκεί τα λέω όλα για τα παιδιά των μεταναστών. Εμένα δεν με ενδιαφέρει να βγάλω ένα δριμύ κατηγορώ. Με ενδιαφέρει να δώσω το έναυσμα για να δει ο άλλος την αλήθεια. Ο πρώτος στίχος λέει: « Άλλο ένα τραγούδι, άλλη μια πληγή, άλλη μια ψυχή, άλλο ένα ταξί χαμένο». Ότι σηκώνεις δηλαδή το χέρι να σταματήσεις ένα ταξί και το ταξί δεν σταματάει. Κάποια στιγμή θα σταματήσει ένα ταξί. Το θέμα όμως είναι τα ταξί που χάσαμε απλώς γιατί είμαστε μαύροι.

Αυτό με το ταξί είναι συμβολικό;

Ζέρο: Τι λες; Δεν ξέρεις τι γίνεται με τα ταξί! Δεν σταματάνε να πάρουν μαύρους. Και αυτός ο καλός άνθρωπος που θα τολμήσει εντέλει να σταματήσει, πάντα θα πει «εσείς οι μαύροι είστε καλά παιδιά». Εγώ του λέω «όχι δεν είμαστε όλοι καλά παιδιά». Αυτό είναι ένα άλλο στερεότυπο.

Το δικαίωμα στο να μην είσαι «καλό παιδί», ε;

Ζέρο: Ε, βέβαια! Ποιος μαύρος θα τολμήσει να μην είναι καλό παιδί; Θα καταδικάσει ένα ολόκληρο Έθνος! (γέλια)

Η εκλογή Ομπάμα;

Γεράσιμος: Έστω για μία ημέρα, όλος ο κόσμος ήταν αισιόδοξος. Για λίγη ώρα όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη ένιωσαν ότι υπάρχει ελπίδα. Αυτό αρκεί.

Η πιθανότητα να μπει ένας μαύρος στην ελληνική Βουλή;

Ζέρο: Εμένα στην Κρήτη με φωνάζουν ο «Κρητικός Ομπάμα».

Γεράσιμος: Κοίτα, δεν είναι απίθανο. Απλώς θα γίνει για το θεαθήναι. Συμβολικά. Όπως συμβολικά γίνονται όλα στην Ελλάδα.

Μανόλης: Δεν βγάζεις άκρη. Γι’ αυτό κι εμείς συνεχίζουμε να τραγουδάμε. «Χαιρετώ με σεβασμό το δικό σου αγώνα. Παίρνω φως και τραγουδώ τη δικιά σου εικόνα».


Σας ευχαριστώ!

________________________________________________


Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες :

Mc Yinka:

http://www.myspace.com/mcyinka
http://www.facebook.com/people/Mc-Yinka-manolis-Afolanio/1618149541
http://www.facebook.com/pages/Athens-Greece/Mc-Yinka/82597707484

El Jeraw

http://www.myspace.com/subzeraw
http://www.facebook.com/group.php?gid=102205411100&ref=mf
http://www.facebook.com/group.php?gid=101818665706
http://www.facebook.com/zeraw


Jerome A.K.A. THE SOURCE

http://www.facebook.com/jerome.kaluta
http://www.myspace.com/jeromethesource
http://www.facebook.com/pages/JEROME-aka-THE-SOURCE/17999764747


________________________________________________________


To κείμενο δημοσιευεται στην ATHENS VOICE, 1/7/2009