Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Συνέντευξη στην εφημερίδα Αξία και στη δημοσιογράφο Γ. Σαδανά

«Δεν είναι ώρα τώρα για πολιτικές καριέρες»


Πρόλογος:
«Δυστυχώς, κάποια πολιτικά κόμματα δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης και κινούνται με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό τους μικροκομματικό συμφέρον» εκτιμά η αναπληρώτρια γραμματέας Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, μιλώντας στην «Α». Αναφερόμενη στην προεδρική εκλογή, «είναι μια απόφαση που θα πάρει κατά μόνας κάθε βουλευτής με το βλέμμα στραμμένο τους πολίτες, ελπίζω» απαντά και επισημαίνει ότι «πάντα τα κόμματα της κυβέρνησης καταγράφουν χαμηλότερα ποσοστά στις ευρωεκλογές» σχολιάζοντας τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ.

Κείμενο:

- Βρισκόμαστε στην τελική φάση της «μνημονιακής» εποχής; Ποιοι είναι οι κρίσιμοι σταθμοί σε αυτήν την πορεία;

- Οι κρίσιμοι σταθμοί είναι επτά, όπως τους περιέγραψε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζέλος, στη Βουλή:
* Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης της τρόικας – η συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους και η έγκριση της συμφωνίας αυτής, στο Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου. Είμαστε λίγο πριν από αυτό.
* Τα stress tests των τραπεζών που ήδη ολοκληρώθηκαν και τα θετικά αποτελέσματα αυτών είναι ένα σημαντικό βήμα προς την έξοδο από το μνημόνιο.
* Να γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου η συμφωνημένη ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος. Εδώ εντάσσεται η επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.
* Η διαμόρφωση της περιόδου μετά το πρόγραμμα, χωρίς νέο πρόγραμμα, χωρίς νέο δάνειο, χωρίς νέο μνημόνιο, χωρίς τρόικα.
* Η συμφωνημένη ολοκλήρωση του σκέλους του προγράμματος που αφορά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
* Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και διαρθρωτικών αλλαγών ελληνικής, εθνικής κυριότητας.
* Και, τέλος, η προστασία των ευπαθών ομάδων, η σταδιακή αποκατάσταση των αδικιών.
Όλα αυτά, όμως, μπορούν να γίνουν μόνο υπό τις εξής προϋποθέσεις: πολιτική σταθερότητα, εθνική συνένωση, σεβασμός στις θυσίες των πολιτών, και καθήκον εθνικής αλήθειας. Δυστυχώς, κάποια πολιτικά κόμματα δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης και κινούνται με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό τους μικροκομματικό συμφέρον.

- Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του μιλούν συχνά για «εθνική σταθερότητα». Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα των πολιτών;

- Τα πάντα. Δίχως εθνική σταθερότητα, δίχως ενότητα, δίχως συστράτευση δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Σκεφτείτε μόνο ότι αν υπήρχε εθνική σταθερότητα και πολιτική συναίνεση σε μια από κοινού προσπάθεια θα είχαμε ήδη βγει από την κρίση. Το δε επιχείρημα ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι διαφορετική από αυτή που θέλουν άλλα κόμματα καταρρίπτεται από την πολύ πρόσφατη ιστορία. Θυμηθείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. εκκινούν από την ίδια αφετηρία το 2010. Είναι τότε εξίσου δήθεν «αντιμνημονιακοί», από κοινού καταγγέλλουν το ΠΑΣΟΚ για τη στρατηγική που ακολουθεί και συμμετέχουν σε πλατείες αγανακτισμένων. Όταν, όμως, η Ν.Δ. έσυρε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές το 2012 και βγήκε πρώτο κόμμα, αντίκρισε την πραγματικότητα και ανέκρουσε πρύμναν εφαρμόζοντας την πολιτική εξόδου από την κρίση που χάραξε το ΠΑΣΟΚ. Αυτό, βέβαια, στοίχισε στη χώρα πολλά δισεκατομμύρια, διότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, και στη ΝΔ την απώλεια 25 βουλευτών. Τώρα είμαστε ένα βήμα από την έξοδο από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίχως να έχει παρουσιάσει κάποιο άλλο πρόγραμμα, δεν θα μπορούσε άλλωστε, εκβιάζει για εκλογές. Δηλώνει πως δεν θα συναινέσει σε καμία συμφωνία εξόδου από την κρίση, αν δεν προηγηθούν εκλογές ώστε να πάρει πρώτα την εξουσία και να ζητήσει μετά συναινέσεις! Ζητάνε, δηλαδή, να διακοπεί η πορεία εξόδου από την κρίση, στο τελευταίο στάδιο, για να εφαρμόσουν στην καλύτερη περίπτωση το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ με την υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.! Υπάρχει, βέβαια, και η χειρότερη έκβαση και η πιο πιθανή: να καταστραφούν όλα σε πέντε μέρες. Πέντε μέρες αρκούν για να επιστρέψουμε εκεί που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δίχως να καταλαβαίνει τι λέει: στο 2009. Στο χείλος του γκρεμνού.

- Θεωρείτε ότι είναι ώρα εθνικών συναινέσεων στα κρίσιμα ζητήματα;

- Πάντα ήταν. Αλλά τώρα η ανάγκη είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ας δείξουμε λίγη εθνική μεγαλοψυχία. Το οφείλουμε στις επόμενες γενεές. Δεν είναι ώρα τώρα για πολιτικές «καριέρες». Προέχει η χώρα.

- Πως σχολιάζετε το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και επίσπευση των εθνικών εκλογών;

- Ακατανόητο και συνάμα αδιανόητα κυνικό. Το σχήμα που παρουσιάζει η αξιωματική αντιπολίτευση είναι το εξής: Σας λέω πως όσοι ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι δωσίλογοι που χρηματίζονται. Άρα, και επειδή τους χαρακτηρίζω έτσι, δεν θα ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Άρα θα πέσει η κυβέρνηση τον Φλεβάρη. Για να μη δημιουργηθεί όμως πολιτική αστάθεια τον Φλεβάρη, σας λέω να κάνετε τώρα εκλογές και να με εκλέξετε. Και αφού με εκλέξετε, μετά να ψηφίσετε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Υπακούει στον ορθό λόγο αυτό το σχήμα; Δεν νομίζω.
Εδώ φτάσανε να προβούν σε μια δήλωση που αν δεν ήξερες ότι ήταν ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορούσες να το υποθέσεις. «Το γεγονός ότι αρνείται τη συναίνεση για το πρόσωπο του νέου ΠτΔ , δείχνει ότι μοναδική του επιδίωξη είναι η πολιτική του επιβίωση. Εμείς επιμένουμε στην ανάγκη της σταθερότητας και των ομαλών δημοκρατικών εξελίξεων που μπορούν να εγγυηθούν την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της χώρας και την έξοδο από την κρίση» είπαν σε προχθεσινή ανακοίνωσή τους... Μα σε ποιον τα λέει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Στον πρόεδρό του ίσως;

- Θεωρείτε πιθανό να εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή;

- Το ελπίζω και το ελπίζουμε. Αλλά αυτό είναι μια απόφαση που θα πάρει κατά μόνας κάθε βουλευτής με το βλέμμα στραμμένο τους πολίτες, ελπίζω.

Για ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά

- Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων φέρνουν το ΠΑΣΟΚ χαμηλότερα και από την «επίδοσή» του στις ευρωεκλογές. Πώς το ερμηνεύετε αυτό;

- Πάντα τα κόμματα της κυβέρνησης καταγράφουν χαμηλότερα ποσοστά στις ευρωεκλογές. Το ενδιαφέρον είναι ότι για πρώτη φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέγραψε χαμηλότερα ποσοστά από αυτά των βουλευτικών εκλογών.

- Σε ποιους παράγοντες, κατά τη γνώμη σας, προσκρούει η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς;

- Στον πολιτικό οπορτουνισμό κάποιων. Ξέρετε, εντοπίζετε μια τάση, ευτυχώς περιορισμένη. Διάφοροι πολιτευτές που έχουν φύγει ή που θέλουν να φύγουν από το κόμμα με τα οποίο εκλέχθηκαν αναζητούν κόμμα να ενταχθούν με κριτήριο τη δυνατότητα επανεκλογής τους. Αυτό είναι πραγματικά κρίμα. Θα πρέπει να προταχθεί η πολιτική. Τα κόμματα υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν στην υπηρεσία του πολίτη, και όχι στην υπηρεσία πολιτικών για να εκλεγούν, και το αντίστροφο.

Έπεσε η Ελιά στο Ποτάμι και έτσι δεν μας παρέσυρε η δίνη

Έπεσε η Ελιά στο Ποτάμι και έτσι δεν μας παρέσυρε η δίνη

Ή αλλιώς, όταν η πολιτική υπευθυνότητα γίνεται ελάττωμα και ο πολιτικός οπορτουνισμός πλεονέκτημα

Διάβασα το άρθρο της πολύ καλής αρθρογράφου Ξένιας Κουναλάκη, στην Καθημερινή, με τίτλο «Έπεσε η Ελιά στο Ποτάμι», και με αφορμή αυτό αποφάσισα να μιλήσω κι εγώ με τη σειρά μου, όπως η Ξένια, «λίγο χοντροκομμένα γιατί έχει εξαντληθεί η υπομονή - η δική μου και πολλών άλλων».

Η αρθρογράφος περιγράφει τη «λύση» στο πρόβλημα της συσπείρωσης των δυνάμεων που κινούνται σχηματικά στο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ: ο Βενιζέλος αποχωρεί και ΠΑΣΟΚ- Ελιά, το Ποτάμι και οι προερχόμενοι από τη ΔΗΜΑΡ σχηματίζουν ένα ενιαίο φορέα υπό την ηγεσία του Σπύρου Λυκούδη. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μέσα από έξι σημεία:

1. στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας υπάρχουν δύο πόλοι ισχυροί, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν συγκλίνουν

2. υπάρχει η ανάγκη ενός ενδιάμεσου προοδευτικού πόλου

3. το ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσε να έχει αυτόν το ρόλο, δεν μπορεί να τον υποστηρίξει διότι επιβαρύνεται με την προσπάθεια εξόδου από την κρίση

4. ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ένας ικανός πολιτικός, είναι «ωραίος τύπος με χιούμορ και γοητεία» που συμπαθεί πολύ η κα. Κουναλάκη, αλλά δεν κάνει γα αρχηγός διότι δεν μπορεί να «επαναπατρίσει» (;) κάποιους που η αρθρογράφος αποκαλεί «γαπικούς» (;)

5. το Ποτάμι είναι μια καλή λύση διότι είναι στον ενδιάμεσο χώρο, έχει την επίφαση της προοδευτικότητας, έχει μπόλικο ελεύθερο χρόνο μια και δεν ασχολείται με την εθνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση, ο πρόεδρος του έχει επικοινωνιακό χάρισμα, ... αλλά είναι «λίγο χύμα»

6. ο Σπύρος Λυκούδης είναι «γλυκός», «αξιοπρεπής», «ανιδιοτελής», μπορεί να κάνει τον «γεφυροποιό» ώστε να ενωθεί η κεντροαριστερά, να διασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ (ενότητα ποιου με ποιόν άραγε;) και ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Στ. Θεοδωράκης ως ιδρυτής νέου πολιτικού κόμματος που απεχθάνεται το παλιό και δικαιώνει τη μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ που αυτή τη στιγμή βρίσκεται διασπαρμένη σε διάφορες ατομικές επιλογές των βουλευτών της που αποχώρησαν από την ΚΟ της ΔΗΜΑΡ που δεν ήθελε αλλά αποδέχθηκε την επανεκλογή του Φ. Κουβέλη ως προέδρου της!

Αντιπαρέρχομαι του γεγονότος ότι ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία την διάβασα σε άρθρο του Ανδρέα Παπαδόπουλου προ εβδομάδων με τον τίτλο «Δεν είναι καιρός για μαγαζάκια» όπου καλούσε τα άλλα κόμματα και κινήσεις της κεντροαριστεράς τα ενωθούν υπό το Ποτάμι το οποίο είναι ένα «έτοιμο κόμμα» αφήνοντας το Πασοκ και τον πρόεδρο του να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» της εξόδου της χώρας μας από την κρίση. Ένα άρθρο που με τρόμαξε ο κυνισμός του και το θεώρησα μοναδικό στο είδος, αλλά εν τέλει πρόκειται για σχολή σκέψης. Η μόνη διαφορά είναι οτι ο κ. Παπαδόπουλος δεν βλέπει ως αρχηγό τον κ. Λυκούδη αλλά τον κ. Θεοδωράκη.

Ας δούμε όμως τα επιχειρήματα της σκέψης αυτής.

Πράγματι στο πολιτικό σύστημα σήμερα υπάρχει, όπως πάντα, ένας διπολισμός, μόνο που αυτός είναι ένας μικρός, τεχνητός και κωμικοτραγικός διπολισμός. Που η απόλυτη εκφραστή του ήταν στο διχαστικό ψευδεπίγραφο δίλημμα, μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Καμία σχέση δεν έχει με πλατιά κοινωνική βάση, η οποία στην πλειοψηφία της ζητά συνεργασίες και συναινέσεις υπέρ πατρίδος.

Πράγματι υπάρχει όχι η ανάγκη ενός προοδευτικού πόλου αλλά η ενδυνάμωση αυτού, ο οποίος είναι εδώ, δίνει μάχες καθημερινά, διαμορφώνει εθνική στρατηγική αλλά είναι αποδυναμωμένος γιατί διάφορα στελέχη τόσο του ΠΑΣΟΚ (και ναι κάποιοι από αυτούς ίσως να μιλούν στο όνομα του κ. Παπανδρέου και να την «βγαίνουν» από αριστερά... αυτούς εννοεί η αρθρογράφος ως «γαπικούς»;) όσο και του ευρύτερου χώρου της δημοκρατικής παράταξης, της κεντροαριστεράς της ευθύνης, επέλεξαν τον καναπέ του σπιτιού τους είτε για να καταψύξουν το πολιτικό τους κεφάλαιο είτε για να το εκκολάψουν, αυτοαναγόμενοι σε εθνικό κεφάλαιο της επόμενης ημέρας, ασχέτως αν αυτή δεν ήταν και δεν είναι διόλου δεδομένη.

Πράγματι το ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές του και ο Πρόεδρος του, Ευ. Βενιζέλος, έχουν επωμιστεί το δύσκολο ρόλο της προσπάθειας εξόδου από την κρίση. Εργάζονται νυχθημερόν, επί 4 χρόνια, για να αποφευχθεί η εθνική καταστροφή που ήταν ante portas, για να βγει η χώρα μας από την κρίση που δημιουργήθηκε επί κυβερνήσεως της ΝΔ (2004-2009), για να αποκατασταθούν οι κοινωνικές αδικίες που επιβλήθηκαν με το πιστόλι στο κρόταφο από τους δανειστές μας για να αποφευχθούν τα τρισχειρότερα.

Και ναι, το ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές του και ο Πρόεδρος του, δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο για επικοινωνιακές πολιτικές και παρφουμαρίσματα. Και δεν είναι πολύ «γλυκούλιδες» γιατί είναι στο μέτωπο. Στην πρώτη γραμμή ενός λυσσαλέου οικονομικού πολέμου. Ενός πολέμου που όμως τον κερδίζουν. Τον κερδίζουμε. Τον κερδίζει η χώρα, έστω και με μεγάλες απώλειες για τους πολίτες και για την παράταξη.

Και πράγματι, τώρα που διαφαίνεται ότι κερδίζεται ο πόλεμος εμφανίζονται κάτι «ξεκούραστα» παλικάρια με επικοινωνιακά χαρίσματα (ο ελεύθερος χρόνος βοηθάει την επιδερμίδα), και δηλώνουν όχι μόνο παρών αλλά καταγγέλλουν και αυτούς που είναι ακόμα στο μέτωπο! Κι αυτό αφορά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην μπω στον κόπο να ρωτήσω που ήταν όλοι αυτοί οι «ξεκούραστοι» όταν η χώρα μας κινδύνευε. Είπαμε ... κατέψυχαν ή εκκόλαπταν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Αλλά και που είναι τώρα; Στην προετοιμασία για τη νέα νομή εξουσίας, σε μια στιγμή που ακόμα όλα είναι κρίσιμα;

Θα ήταν καλοδεχούμενο κι εθνικά έντιμο αν ερχόντουσαν να συνθέσουν και να προσθέσουν, γιατί φυσικά και χρειάζεται και νέο αίμα και νέες ιδέες και διάθεση και ορμή και συστράτευση.

Όχι δεν προτείνεται όμως κάτι τέτοιο. Αυτό που προτείνεται είναι η κατασκευή ενός οχήματος για τους «ξεκούραστους», για αυτούς που λιποτάκτησαν τις κρίσιμες ώρες. Ενός σχήματος που θα αποτελέσει μαξιλαράκι στον μικρό διπολισμό είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη- ότι κάτσει, αρκεί κάποιοι να εκλεγούν κάπου. Κι αν κάτι είναι «νέο» σε αυτό το σχήμα είναι οι «νέες» μορφές πολιτικού οπορτουνισμού. Και είναι νέες, μολονότι παμπάλαιες, διότι πλαισιώνονται με επικοινωνιακά event τύπου προώθησης προϊόντος.

Η χώρα μας όμως δεν είναι προϊόν, ούτε και έχει ανάγκη από εγωκεντρικές συμπεριφορές και τέτοια αυτοαναφορικά σχήματα. Η χώρα μας έχει ανάγκη από εθνική συστράτευση. Η χώρα μας έχει ανάγκη από πολιτικούς που δεν φοβούνται το πολιτικό κόστος, που έχουν το θάρρος να μπουν στην μάχη υπέρ πατρίδας, υπέρ των πολιτών.


Και το αισιόδοξο είναι ότι αυτό γίνεται. Νέα παιδιά, νέοι πολιτικοί, συστρατεύονται μαζί με τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αντέχουν, υπομένουν και επιμένουν, κάτω από την ομπρέλα της Δημοκρατικής Παράταξης δίχως να ζητάνε τίποτα, δίχως να προσδοκούν τίποτα παρά μόνο να μπορέσουν από τη μεριά τους να συνεισφέρουν σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια. Και αυτό, ναι, είναι ότι πιο αισιόδοξο συμβαίνει τώρα. Με όσους αντέχουν, υπομένουν και επιμένουν, τη μάχη αυτή θα την κερδίσουμε, για τη χώρα και την παράταξη.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Άρθρο στο Καρφί: Η σημασία της σοσιαλδημοκρατίας, μέσα από ένα παράδειγμα

Πριν λίγες ημέρες συμμετείχα σε ένα τηλεοπτικό πάνελ μαζί με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ, κ. Κύρτσο  και τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κα Βαλαβάνη, ενώ συμμετείχε και ο υφυπουργός Εργασίας, κ. Κεγκέρογλου, παρουσιάζοντας το θετικό μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Μετά την λεπτομερή τοποθέτηση του υπουργού, το λόγο πήρε ο κ. Κύρτσος, εξηγώντας ότι διαφωνεί με την επιδοματική πολιτική υποστηρίζοντας ότι τα χρήματα θα πρέπει να δοθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά. Ακολούθησε η κα Βαλαβάνη που δήλωσε πως τα χρήματα που δίνονται είναι «ψίχουλα» και πως θα πρέπει να δοθούν πολύ περισσότερα. Η τοποθέτηση των δύο ήταν ενδεικτική  δύο  πολιτικών που είναι διαφορετικές από τη δική μας ευρωπαϊκή κεντροαριστερή προσέγγιση.

Ο κ. Κύρτσος εξέφραζε την συντηρητική (πολιτικά) - νεοφιλελεύθερη (οικονομικά) άποψη, διαδεδομένη σε Αγγλία και ΗΠΑ, βάσει της οποίας ο πολίτης γίνεται παθητικός όταν λαμβάνει επιδόματα και άρα αυτά θα πρέπει να κοπούν, ώστε να έχει κίνητρα να αναζητήσει εργασία, ενώ ταυτοχρόνως θα πρέπει το (μικρό έως ελάχιστο) κράτος απλώς να διευκολύνει την επιχειρηματικότητα.

Η κα Βαλαβάνη εξέφραζε τη λαϊκίστικη αντίληψη που θέλει το (τεράστιο) κράτος να μοιράζει αφειδώς χρήματα σε κάθε κοινωνική ομάδα, δίχως βέβαια να υπάρχει μια κάποια μέριμνα όσον αφορά στο από πού θα βρεθούν τα χρήματα αυτά- παρά μόνο κάτι γενικολογίες τύπου: φορολόγηση του πολύ μεγάλου πλούτου κτλ.

Σε αυτές τις δύο αντικρουόμενες απόψεις, υπάρχει η τρίτη θέση, η θέση της σοσιαλδημοκρατίας που λέει πως ούτε μπορούμε να αφήνουμε τους πολίτες απροστάτευτους- βορά στις ορέξεις της αγοράς - άλλα ούτε και πρέπει να επιδοθούμε σε μια επιδοματική παροχολογία που ακόμα κι αν μπορούσε να εφαρμοστεί για κάποιο μικρό διάστημα, δεν θα έπρεπε να εφαρμοστεί γιατί αυτό θα οδηγούσε την κοινωνία και το κράτος σε απόλυτη χρεοκοπία.

Εμείς λέμε "ναι" στα θετικά μέτρα προστασίας, όπως το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και σε τέτοιο βαθμό, ώστε να λειτουργούν ως δίχτυ προστασίας των πολιτών από την αγριότητα της αγοράς σε συνδυασμό με πολιτικές ανάπτυξης, δημιουργίας θέσεων εργασίας, επανένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας και αποκατάστασης αδικιών. Διότι η φτώχεια, η αναπηρία, η απομόνωση δεν είναι ατομικό πρόβλημα και προσωπικό δυστύχημα, αλλά κοινωνικό ζήτημα και το κράτος (το ούτε μεγάλο, αλλά ούτε μικρό) οφείλει να παρεμβαίνει στοχευμένα για να προστατεύει τους πολίτες.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα αυτού που λέμε ότι: η απάντηση στον νεοφιλελεύθερο συρμό δεν είναι ο λαϊκισμός, ούτε το αντίδοτο στον λαϊκισμό είναι ο νεοφιλελεύθερος συρμός. Υπάρχει η τρίτη λύση κι αυτή είναι η σοσιαλδημοκρατία, η κεντροαριστερά της ευθύνης.

Η σημασία της κεντροαριστεράς της ευθύνης εντοπίζεται εδώ κι όχι σε αυτοαναφορικές αρθρογραφίες (η κεντροαριστερά για την κεντροαριστερά) και λίστες ονομάτων που αυτοχρίζονται παράγοντες του χώρου. Η κεντροαριστερά της ευθύνης δεν έρχεται  να διχάσει με το δικό της τρόπο την κοινωνία, αλλά  να την ενώσει σε ένα διαρκές αίτημα πραγματικής ισότητας, κοινωνικού κράτους, ισονομίας και ισοπολιτείας.

Ο δε περίφημος διάλογος για την κεντροαριστερά δεν μπορεί παρά να αφορά στο πώς θα ενωθεί η χώρα και πώς θα βγούμε οριστικά από την οικονομική κρίση, από τον οικονομικό αυτό πόλεμο, δίχως οι προσωρινές δραματικές απώλειες να γίνουν οριστικές.

Το ευτύχημα πάντως είναι ότι όσο διαρκεί ο διάλογος για τη «διαχείριση της ειρήνης»….παραδίπλα, «στο μέτωπο», οι λίγοι πια βουλευτές της σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζουν να δίνουν μάχες και να τις κερδίζουν, δείχνοντας με τη στάση του στην πράξη το τί σημαίνει κεντροαριστερά της ευθύνης. Δεν έχουμε παρά που και που, όταν ο διάλογος για την κεντροαριστερά «σκαλώνει», να ρίχνουμε μια ματιά προς τη Βουλή. Για να αποκτούν τα ζητήματα τις πραγματικές τους διαστάσεις.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Συνέντευξη στην Free Sunday και στον Δημήτρη Χρυσικόπουλο

Κατ’ αρχάς θα ήθελα το σχόλιό σας για την εκλογή του κ. Γιουνκέρ στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία υποστηρίχθηκε και από τους ευρωβουλευτές της Ελιάς. Πόσο θεωρείτε ότι θα επιδράσει στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ε.Ε.;
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν νομιμοποιημένο δημοκρατικά πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει τη στήριξη του Κοινοβουλίου. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι ανήκει στο Λαϊκό Συντηρητικό Κόμμα, την πολύ δύσκολη περίοδο 2011-2012 της σκληρής διαπραγμάτευσης, για να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση και το κούρεμα του χρέους, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως επικεφαλής του Eurogroup, είχε υποστηρίξει σημαντικά και αποφασιστικά την Ελλάδα. Έχοντας ζήσει από κοντά τις αγριότητες και τους παραλογισμούς του ΔΝΤ και την ισχυρή προσπάθεια της Ελλάδας να τα καταφέρει, έχει πλέον τη βιωματική γνώση για να υποστηρίξει το αίτημα της Ελλάδας και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών για αλλαγή της σχέσης της Ε.Ε. με το ΔΝΤ. Εξάλλου, ήδη έχει δώσει δείγματα γραφής με τις πρώτες δηλώσεις του, ως πρόεδρου της Κομισιόν, για εκδημοκρατισμό της λειτουργίας της τρόικας, το οποίο σημαίνει απεμπλοκή της Ε.Ε. από το ΔΝΤ. Μένει να το δούμε και στην πράξη.

Μια και αρχίσαμε με τα ευρωπαϊκά θέματα, θα ήθελα και μια αποτίμησή σας για την ελληνική προεδρία της Ε.Ε.
Η Ελλάδα άσκησε μία από τις πιο κρίσιμες και δύσκολες προεδρίες της Ε.Ε. – αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς την κρίση στην Ουκρανία, η οποία, δυστυχώς, κλιμακώνεται εξαιρετικά επικίνδυνα με την κατάρριψη του αεροσκάφους των Μαλαισιανών Αερογραμμών και την απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών.
Η ανάληψη της προεδρίας από την Ελλάδα προκάλεσε επί μακρόν αρνητικά σχόλια, που βασίζονταν σε στερεότυπα, όσον αφορά τις δυνατότητες της χώρας μας να οργανώσει την προεδρία. Η Ελλάδα όμως κατάφερε να ασκήσει την προεδρία με οργανωμένο, αποτελεσματικό και πετυχημένο τρόπο, αναδεικνύοντας με τον πλέον αδιάσειστο τρόπο ότι η Ελλάδα είναι και πάλι ένα κανονικό και ισότιμο κράτος της Ε.Ε. Ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα με τα οποία ασχολήθηκε με επιτυχία η ελληνική προεδρία ήταν στον τομέα της ανάπτυξης και της απασχόλησης, με τη διασφάλιση-χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών μέσα από πόρους της Ε.Ε. Καθώς και η «Πρωτοβουλία για τους Νέους», μέσα από την οποία γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το θηρίο που τρώει την καρδιά των κοινωνιών: η ανεργία των νέων. Εξαιρετικά σημαντική ήταν και η πρωτοβουλία για τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης, που αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της τραπεζικής ένωσης. Διότι μόνο έτσι θα αρθούν οι μεγάλες εσωτερικές ανισότητες μεταξύ των κρατών-μελών, όπως π.χ. στο ζήτημα του ύψους των επιτοκίων και στην ασφάλεια των καταθέσεων.
Σημαντικό ήταν και το ότι κατάφερε να γίνει επιτέλους σαφές πως η μετανάστευση δεν αποτελεί πρόβλημα των χωρών του Νότου, αλλά της Ε.Ε. Έτσι, τέθηκε ρητά η αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής των βαρών μεταξύ των κρατών-μελών. Δυστυχώς, όμως, ζούμε στη χώρα που οργάνωσε και άσκησε μία από τις πλέον επιτυχημένες και δύσκολες προεδρίες, και η πλειονότητα των πολιτών δεν γνωρίζει καν ότι είχαμε την προεδρία. Και αυτό είναι ευθύνη των ΜΜΕ. Για να μην αναφερθώ στη θλιβερή εικόνα ευρωβουλευτών της αντιπολίτευσης που κατήγγειλαν δημοσίως στο Ευρωκοινοβούλιο τη χώρα μας, υποστηρίζοντας ότι απέτυχε κατά την άσκηση της προεδρίας!

Για να επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς, θα ήθελα μια εκτίμησή σας σχετικά με την πορεία της συζήτησης για την κεντροαριστερά στην Ελλάδα. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται;
Η Ελιά ήταν το πρώτο βήμα προς την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς της ευθύνης. Τώρα προχωράμε στο επόμενο βήμα, στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην κεντροαριστερά (πρώτος και καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ), διότι γνωρίζουν καλά πως με μια ισχυρή κεντροαριστερά οι πολιτικές των άκρων δεν έχουν χώρο. Δεν θα τα καταφέρουν όμως.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που πιστεύετε ότι θα πρέπει να έχει η Δημοκρατική Παράταξη, ώστε να ανταποκριθεί τόσο στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς όσο και στα κελεύσματα των πολιτών;
Την κεντροαριστερά δεν θα την ψηφίσει ο κόσμος για να τη «βοηθήσει» (!) ή για να «βοηθήσουν» κάποιους να κάνουν καριέρα! Την κεντροαριστερά την ψηφίζει ο κόσμος για να του λύσει τα προβλήματά του με προοδευτικό πρόσημο. Όσο κι αν ακούγεται αυτονόητο αυτό, συχνά δεν είναι. Η κεντροαριστερά δεν είναι παραγοντισμός, ούτε μια αυτοαναφορική γενικολογία. Η κεντροαριστερά κρίνεται στο πεδίο των προβλημάτων της χώρας, όπως είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Άρα δεν αρκεί να αυτοαποκαλείται κάποιος κεντροαριστερός. Θα πρέπει να το αποδεικνύει και στην πράξη καθημερινά. Δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται κάποιος κεντροαριστερός και να μην προσπαθεί να συμβάλει στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση, ούτε να «παίζει» με τους θεσμούς, θέλοντας να δημιουργήσει τεχνητή κυβερνητική και πολιτική αστάθεια, ούτε να λέει «όχι» σε κάθε μεταρρύθμιση ή νομοσχέδιο, ακόμα και σε ανύπαρκτα, όπως αυτό για τον αιγιαλό.

Όσον αφορά τη θέση του ΠΑΣΟΚ εντός της κυβέρνησης, θεωρείτε ότι ανταποκρίνεται στην άποψη του κ. Βενιζέλου ότι αποτελεί τον προοδευτικό της πόλο;
Το αποδεικνύουμε καθημερινά. Καθημερινά η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ δίνει αγώνα για να πείσει τη ΝΔ, αλλά κυρίως την τρόικα, για την ανάγκη λήψης θετικών μέτρων αποκατάστασης αδικιών και ανακούφισης του πολίτη, όπως αυτό για τη ρύθμιση των δόσεων των ληξιπρόθεσμων οφειλών και για το εγγυημένο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το «όχι» στους πλειστηριασμούς, στις ομαδικές απολύσεις, στο lock out, στο παράλογο μέτρο του 15% της αρνητικής ποσόστωσης, ή οι πολύ σημαντικές αλλαγές που φέραμε στο νόμο για τη μικρη «ΔΕΗ» και στο νόμο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αλλά και με το αντιρατσιστικό ν/σ που επαναφέρουμε. Εμείς λέμε ότι το αντίδοτο στο λαϊκισμό δεν είναι ο νεοφιλελεύθερος συρμός, ούτε το αντίστροφο. Υπάρχει η τρίτη λύση, η προοδευτική, και αυτή είναι το ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατική Παράταξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα μοιάζει να κλιμακώνει τις επιθέσεις του κατά της κυβέρνησης, με αφορμή θέματα όπως η «μικρή ΔΕΗ» και ο αιγιαλός. Πώς σχολιάζετε την τακτική/πρακτική του;
Ο τρόπος που κινείται ο κ. Τσίπρας είναι πραγματικά ακατανόητος και εθνικά βλαπτικός. Δεν ασχολείται με την προσπάθεια επίλυσης των πραγματικών προβλημάτων. Κατασκευάζει δήθεν θέματα και δίνει δήθεν αγώνες όχι στο Κοινοβούλιο, αλλά σε πλατείες και πεζοδρόμια, για να δημιουργήσει την εικόνα της καταστροφής και να αρπάξει την εξουσία. Όσο για τον αιγιαλο, σας είπα: Δεν υπάρχει νομοσχέδιο. Ουδέποτε υπήρξε. Υπήρχε ένα προσχέδιο για συζήτηση τον Απρίλιο, όπου με παρέμβαση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ απεσύρθη. Ο κ. Τσίπρας, ως Δον Κιχώτης, παρέα με κάποιους Σάντσο Πάντσα, δίνει μάχες με ανεμόμυλους, δίχως καν να υπάρχει Δουλτσινέα.  

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο και στην Αγγελική Σπανού

-Κάνουν λάθος όσοι λένε ότι οι εκλογές είναι κοντά;

Αυτοί που το λένε αυτό, το λένε διαρκώς από τον Ιούνιο του 2012. Από τις εκλογές του 2012 δεν ακούμε τίποτα άλλο παρά από το ότι έρχονται ή ότι πρέπει να έρθουν οι εκλογές διότι δεν έχουν τι άλλο να πουν. Προανήγγειλαν ανατροπές που δεν ήρθαν ποτέ και μας πάνε από τα θερμά φθινόπωρα που απέτυχαν στα θερινά μέτωπα που θα αποτύχουν κι αυτά. Το θλιβερό είναι ότι δεν συμμετέχουν στην εθνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση, δεν αντιλαμβάνονται τις προτεραιότητες των πολιτών, παρά μόνο λασπολογούν, σκανδαλολογούν και  προσπαθούν να προκαλέσουν εκλογές γιατί γνωρίζουν ότι όσο η χώρα οδεύει προς την έξοδο από την κρίση τόσο μειώνονται οι πιθανότητές τους «για έφοδο στην εξουσία». Όλη η ιστορία γίνεται για τις καρέκλες κι αυτό είναι φανερό βλέποντας όσους συντάσσονται μαζί στα δήθεν παλλαϊκά μέτωπα: πρώην υπουργοι/βουλευτές ΠΑΣΟΚ που πρωτοστατούσαν στα μνημόνια και για την πολιτική τους διάσωση εγκατέλειψαν τον «καράβι» και συνδικαλιστές απαξιωμένους στα μάτια ακόμα και των ίδιων των εργαζομένων.

-Είναι δίκαιο να αποκαθίστανται μισθολογικά με δικαστικές αποφάσεις συγκεκριμένοι κλάδοι του Δημοσίου;

Η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία είναι υποχρεωμένες να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Το μεγάλο όμως θέμα είναι οι αποφάσεις αυτές να συνάδουν με τον κοινό περί δικαίου αίσθημα. Διαφορετικά, οι αποφάσεις δυο ταχυτήτων απαξιώνουν τους θεσμούς. Οι πολίτες δεν πρέπει να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη.

Επιτρέψτε μου πάντως να σχολιάσω κάτι που συνιστά πρωτοφανή διγλωσσία.  Είδαμε την ηγεσία του Συριζα να κατηγορεί, και πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, για την συμμόρφωση του στην απόφαση του ΣτΕ στο θέμα της ψήφου των μεταναστών, τον βλέπουμε επίσης να στηρίζει ή και να οργανώνει τις κινητοποιήσεις των καθαριστριών κατά της κυβέρνησης που συμμορφώθηκε με την απόφαση του Αρείου Πάγου, αλλά στην περίπτωση της απόφασης για τα ειδικά μισθολόγια των δικαστών δήλωσε ρητά πως «η κυβέρνηση πρέπει να κάνει εκτελεστές όλες τις δικαστικές αποφάσεις» και μάλιστα ψήφισε παρών στην σχετική τροπολογία. Δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάλογα με τα μικροκομματικά τους συμφέροντα;

-Τελικά, ποια είναι η κοινωνική στροφή; Τι αλλάζει στο πρόγραμμα προσαρμογής;

Η διαπραγμάτευση είναι συνεχής. Η προσπάθεια από την αρχή ήταν να μην χρεοκοπήσει η χώρα και στη συνέχεια να ξεκινήσει η αποκατάσταση των αδικιών, που αναγκαστικά επιβλήθηκαν για να αποφευχθούν τα τρισχειρότερα δεδομένου ότι οι εταίροι μας και κυρίως το ΔΝΤ έθεταν εκβιαστικά διλλήματα. Τώρα, μετά από το πρωτογενές πλεόνασμα, την έξοδο της αγορές, την εντυπωσιακή μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων, την έκθεση του ευρωκοινοβουλίου για την τρόικα αλλά και τις ευρωεκλογές όπου για πρώτη φορά η Ε.Ε. είδε να αμφισβητείται τόσο έντονα, το μήνυμά είναι να προχωρήσουμε πιο γρήγορα στην περιφρούρηση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, να διασφαλίσουμε την προοδευτική σταθερότητα στη χώρα μας, όπως έχει πει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Βενιζέλος.  Κάθε διαπραγμάτευση είναι πάντα πολύ δύσκολη, αλλά τώρα πλέον έχουμε σημαντικα «όπλα» στα χέρια μας για να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων. Η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, η μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, η αποδέσμευση της κινητικότητας από τη διαθεσιμότητα, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, η ιατροφαρμακευτική κάλυψη των ανασφάλιστων, και φυσικά η εφαρμογή του σχεδίου ανάσχεσης της ανεργίας μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο Απασχόλησης, είναι οι μεγάλες προτεραιότητές του ΠΑΣΟΚ και θα αγωνιστούμε για να γίνουν πράξη  άμεσα.

-Ο Ευ. Βενιζέλος έχει μιλήσει για ανάγκη απεμπλοκής από την Τρόικα. Διαφαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα;

Αυτός είναι ο στόχος και αυτή είναι η προσπάθεια και θα το καταφέρουμε. Βλάπτει τη χώρα μας αλλά και την ίδια την ΕΕ η παρουσία της τρόικα. Όμως αυτό θα είχε ήδη επιτευχθεί αν διαπραγματευόμασταν με τους δανειστές μας ως έθνος. Κι όχι ένα πολιτικό κόμμα μόνο του με όλα τα άλλα απέναντι να χοροπηδάνε στις πλατείες του μίσους εκτιμώντας πως η κρίση είναι ευκαιρία για να πάρουν την εξουσία σε μια καμένη γη. Παρότι όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν υπάρχει σχέδιο β’ , που είδαν την στροφή που έκανε η κάποτε αντιμνημονιακή ΝΔ αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να αρνείται, δίχως επιχειρήματα, να συμμετάσχει σε μια  Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης έστω και τώρα, για την βιωσιμότητα του χρέους, κάτι που ο κ. Βενιζέλος ζητά επίμονα επί 2 χρόνια.

-Το ΠΑΣΟΚ μετά τον ανασχηματισμό εκπέμπει μια διάθεση γκρίνιας, σαν να βρίσκεται σε εκλογικό ανταγωνισμό με τη ΝΔ. Δεν είναι έτσι;

Κανένας εκλογικός ανταγωνισμός δεν υπάρχει. Σας διαβεβαιώνω ότι το βλέμμα του ΠΑΣΟΚ είναι στραμμένο στην προσπάθεια που κάνει η χώρα να βγει από την κρίση, στην αποκατάσταση των αδικιών που βίωσε ο ελληνικός λαός και στην εφαρμογή του εθνικού Σχεδίου ανασυγκρότησης για την ανάπτυξη και τις νέες θέσεις εργασίας.  Μένουμε μακριά από κάθε συντηρητικό ή αριστερίστικο λαϊκισμό και είμαστε προσηλωμένοι στις προοδευτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον τόπο μας προς όφελος των πολιτών.

-Ποια Δημοκρατική Παράταξη; Αφού ούτε το Ποτάμι, ούτε η ΔΗΜΑΡ μπαίνουν στο διάλογο με το ΠΑΣΟΚ.

Η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να συμμετάσχει στον διάλογο, και το Ποτάμι κάλεσε το ΠΑΣΟΚ επίσημα στο συνέδριο του. Άρα υφίσταται πλαίσιο διαλόγου. Τώρα αν κάποιοι άλλα λένε επισήμως, κι άλλα διαρρέουν, αυτό ανήκει στην σφαίρα της παραπολιτικής. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν είναι συνομοσπονδία προσωπικών στρατηγικών. Όλοι χρειάζονται αλλά από κανέναν δεν εξαρτάται.

-Τελικά, τι συνέδριο θα κάνετε το φθινόπωρο; Εχει νόημα να τεθεί θέμα ηγεσίας;

Θα γίνει ιδρυτικό συνέδριο της Παράταξης. Τι εννοείται «θέμα ηγεσίας»;  Να σας πω κάτι; Από τον Μάρτιο του 2012 δεν ακούω τίποτα άλλο παρά τη φράση αυτή. Αν νομίζουν κάποιοι ότι ηγεσία ενός κόμματος είναι ένας άνθρωπος που καθίσταται όμηρος άλλων στο πλαίσιο μιας απειλής τύπου: «κάνε μας τα χατίρια διαφορετικά θα σε διώξουμε» …κάνουν μεγάλο λάθος. Η ηγεσία εξάλλου είναι ένα συλλογικό όργανο.

-Σας ενοχλεί η απόφαση της ηγεσίας/πλειοψηφίας του ΣΥΡιΖΑ για άνοιγμα στην Κεντροαριστερά;


Με βάση την απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έγινε κανένα άνοιγμα προς την κεντροαριστερά. Στο ΚΚΕ Μ-Λ και στην Ανταρσία έγινε άνοιγμα ενώ κήρυξαν τον ανένδοτο προς την κεντροαριστερά παραδεχόμενοι (!) πως η κεντροαριστερά αποτελεί ανάχωμα για την έφοδο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Α! και επίσης κάνανε άνοιγμα προς τους γυρολόγους και τους τυχοδιώκτες της πολιτικής. 

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Δεν έχουμε το δικαίωμα στη λήθη

Η 16η Απριλίου του 2014 ήταν ημέρα μνήμης των 100 χρόνων από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ή μάλλον, για να μνημονεύσουμε τον μεγάλο ιστορικό Έρικ Χομπσμπάουμ, 100 χρόνων  από την ημέρα έναρξης του «σύντομου 20ου αιώνα», από την έναρξη της «εποχής των άκρων».  Του σύντομου αυτού 20ου αιώνα που, σύμφωνα με τον Χομπσμπάουμ, ξεκίνησε με την έναρξη του Α’ ΠΠ και τελείωσε με την πτώση του τείχους. Αυτή η «εποχή των άκρων» στη διάρκεια της οποίας είδαμε τα όρια της ανθρώπινης κτηνωδίας και ορκιστήκαμε «ποτέ ξανά».

Εχθές, 21 Απριλίου, ήταν η ημέρα μνήμης των 47 χρόνων από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Και η δικτατορία της περιόδου 1967-1974  εντάσσεται φυσικά στην εποχή των άκρων.

Σε λίγες μέρες, την 9η Μαΐου, θα κλείσουμε 64 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ, αρχικά  της  Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ).  Λίγοι πια θυμούνται ή και γνωρίζουν ότι η ΕΚΑΧ, το όραμα του Γάλλου υπουργού εξωτερικών, Ρόμπερτ Σούμαν, είχε ως στόχο να σταματήσουν οι λαοί της Ευρώπης να πολεμάνε μεταξύ τους. Η απόφαση για τη δημιουργία της ΕΚΑΧ που ήταν το πρώτο βήμα για τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες και στη  συνέχεια για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη και σημαντικότερη συμφωνία για την ειρήνη στην Ευρώπη. Η πιο ισχυρή αντιπολεμική συμφωνία.

Ο Χομπσμπάουμ γράφει στο πρόλογο του βιβλίου του «κατανοώ δεν σημαίνει αποδέχομαι ούτε σημαίνει συγχωρώ». Η κατανόηση όμως προϋποθέτει μελέτη και η μελέτη τόλμη να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα να κατανοήσουμε και άρα να μην επαναλάβουμε την σκοτεινή πλευρά της ιστορίας. Διότι η κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» είτε αυτοί είναι οι μετανάστες, είτε είναι άλλες χώρες, είτε είναι οι πολιτικοί, είτε είναι η μεταπολίτευση,  είτε είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εξαιρετικά ολισθηρό έδαφος που το έχουμε ξαναδιαβεί με οδυνηρές για την ανθρωπότητα συνέπειες.

Δυστυχώς όμως, οι παραπάνω επετειακές ημερομηνίες, βρίσκουν την Ευρώπη αντιμέτωπη με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης με κυριότερη όλων τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, αντιμέτωπη με ένα ισχυρό κύμα ευρωσκεπτικιστών είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών (ακροδεξιοί, εθνικιστές και αριστεριστές ευρωσκεπτικιστές), αντιμέτωπη και πάλι με την άνοδο νεοναζιστικών/ ακροδεξιών δυνάμεων, με διχασμένο το εσωτερικό της ανάμεσα στον «επιμελή» βορρά και στον «απείθαρχο» νότο, με σοβαρές κρίσεις στις γείτονες χώρες που θέτουν σε δοκιμασία τη διεθνή οντότητά της, και με μια εξαιρετικά επικίνδυνη αναβίωση του ψυχρού πολέμου. 100 χρόνια από την έναρξη του Α΄ΠΠ, αυτό που μπορούμε ανάγλυφα να δούμε είναι πως τίποτα δεν είναι πια αυτονόητο, τίποτα δεν είναι πια δεδομένο.

Οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για εργασία, ανεκτικότητα, πλουραλισμό, ανάπτυξη αλλά και για δημοκρατία, ασφάλεια και ειρήνη, αμφισβητούνται ή αν θέλετε, ξαναγίνονται το μεγάλο ζητούμενο.  

Και στα δικά μας... 47 χρόνια από το πραξικόπημα, οι δυνάμεις του σκότους κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους.

Στην Ελλάδα οι εκλογές του 2012 που έγιναν υπό το βάρος της τυφλής οργής, έφεραν στο κοινοβούλιο δεδηλωμένα αντικοινοβουλευτικές δυνάμεις, τις νεοναζιστικές δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, και κεκαλυμμένα αντικοινοβουλευτικές και ανορθολογικές δυνάμεις, τους ΑΝΕΛ. Αλλά και ενδυνάμωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο ώστε να χάσει την αριστερή ιδεολογία του και να μεταμορφωθεί σε ένα αποιδελογικοποιημένο όχημα διαμαρτυρίας που διεκδικεί την εξουσία, δημαγωγώντας και συνεργαζόμενο με πάσης φύσεως «διαβόλους», με όποιο τίμημα και όποιο κόστος τόσο για την αριστερά όσο και για τη χώρα και τη ζωή των πολιτών.

Το τελευταίο αυτό διάστημα συχνά συναντάς πολίτες που ανερυθρίαστα και υψηλοφώνως τάσσονται υπέρ των νεοναζί εγκληματιών της Χρυσής Αυγής, άλλους να διατυμπανίζουν πως στην χούντα ήταν καλύτερα και άλλους με περισσή άγνοια να ζητούν την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ ή και την ευρωπαϊκή ένωση, αναπτύσσοντας επικίνδυνους εθνικισμούς. Η μόνη πιστευτή είδηση είναι αυτή που άλλοτε θα έμοιαζε απολύτως παράλογη και αρκούντως συνωμοσιολογικη.

Αλλά και στο υγιή χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης εμφανίζονται σήμερα υποψήφιοι  όχι μόνο της ακροδεξιάς αλλά και της κοσμικής δεξιάς να διεκδικούν την ψήφο των δημοτών είτε κλείνοντας το ένα μάτι στην Χρυσή Αυγή υποστηρίζοντας πχ πως οι μουσουλμάνοι είναι “λαθρομετανάστες” (sic)  και άρα δεν θα πρέπει να δημιουργηθεί χώρος λατρείας των μουσουλμάνων στην Αθήνα, είτε κλείνοντας και τα δύο μάτια στην Χρυσή Αυγή, τασσόμενοι πχ κατά του ανοίγματος της παιδικής χαράς του Αγίου Παντελεήμονα, με το κλείσιμο της οποίας η πλατεία έγινε το φυτώριο για την άνοδο των νεοναζί. Ενώ σε άλλες περιοχές βλέπεις ανθρώπους καταδικασμένους απο τα  ποινικά δικαστήρια  να διεκδικούν με σημαντικό προβάδισμα το δήμο.

Σε 34 μέρες οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κληθούν να λάβουν την μεγάλη απόφαση. Θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Για την Ευρώπη που θέλουμε. Οι επιλογές είναι τρείς: Η «καμία» Ευρώπη που ευαγγελίζονται αριστερίζοντα ή και νεοφασιστικά μορφώματα. Η δεξιά προστεσταντική τιμωρός Ευρώπη της λιτότητας και των ανισοτήτων.  Η σοσιαλδημοκρατική κοινωνική Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της συνοχής, της απασχόλησης.

Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε. Δεν υπάρχει πότε τίποτα το αναπόφευκτο στην ιστορία. Ούτε ο Χίτλερ ήταν αναπόφευκτος ούτε οι θηριωδίες του 20ου αιώνα, ούτε ο εμφύλιος και η χούντα. Όπως και σήμερα, δεν υπάρχει τίποτα το καρμικό και τίποτα το αναπόφευκτο. Αρκεί να σκεφτούμε ορθολογικά, με σύμβουλό μας την ιστορική μνήμη, και πρόταγμα μας την αλήθεια. Να πάρουμε την απόφαση υπέρ  του μέλλοντος κόντρα στις σειρήνες που θέλουν την επιστροφή στο κακό παρελθόν  Να προχωρήσουμε σε ένα new deal για τη δημοκρατία και τους θεσμούς,  για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο δίχως δημαγωγίες και  λαϊκισμούς.

Και τώρα που η χώρα βγαίνει από την κρίση, τώρα που όλοι ενηλικιωθήκαμε πληρώνοντας βέβαια μεγάλο τίμημα, τώρα που μπορούμε να σχεδιάσουμε την Ελλάδα που θέλουμε και να ορίσουμε την Ευρώπη που διεκδικούμε είναι κρίμα να παραδοθούμε σε ένα μηδενιστικό συναισθηματισμό. Διαφορετικά η ιστορία θα επαναληφθεί.  Οι βεβαιότητες που είχαμε δεν υπάρχουν πια. Η διεκδίκηση πρέπει να γίνει από την αρχή.

Η Ευρώπη είναι σαν το ποδήλατο, πρέπει να κάνεις συνεχώς πετάλι. Και μόνον έτσι μπορούμε να οδεύουμε με ασφάλεια προς τον προορισμό μας.


Πηγή:www.capital.gr

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Γιακουμή

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Γιακουμή

Σας προκάλεσε εντύπωση η υπόθεση Μπαλτάκου με τη Χρυσή Αυγή;

Το «απροκάλυπτο» του γεγονότος μου προκάλεσε εντύπωση κι όχι η ουσία αυτού, δηλαδή ο ιδεολογικός προσανατολισμός του κ. Μπαλτάκου, διότι αυτόν τον είχαμε εντοπίσει πολύ καιρό τώρα και άλλωστε τον είχαμε καταγγείλει πολλές φορές τόσο το κόμμα όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Βενιζέλος.

Σας θυμίζω ότι η πρώτη σύγκρουση με τον κ. Μπαλτάκο ήταν σχεδόν πριν ένα χρόνο για το αντιρατσιστικό όταν ενώ ήταν δεδομένη η κατάθεση του νομοσχεδίου, ο κ. Μπαλτάκος, κι ενώ ο κ. Σαμαράς απουσίαζε στο εξωτερικό, διέρρευσε εκείνο το «ταφόπλακα στο αντιρατσιστικό». Την συνέχεια την γνωρίζετε.

Τελευταίο κρούσμα ήταν το περίφημο άρθρο 19 του ν/σ Κώδικας Μετανάστευσης όπου με απολύτως φασιστικό τρόπο ο κ. Μπαλτάκος παρέκαμψε τον αναπληρωτή υπουργό εσωτερικών και άλλαξε το άρθρο. Κάτι που δεν έγινε δεκτό από εμάς. Ο κ. Βενιζέλος άλλωστε είχε δηλώσει δημόσια τις ημέρες εκείνες ότι ο κ. Μπαλτάκος είναι παλιό πρόβλημα.

Το σύστημα Μπαλτάκου μπορεί άλλωστε να το δει κανείς ανάγλυφα σε συγκεκριμένη εφημερίδα που καθημερινά στοχοποιεί τον κ. Βενιζέλο, προκρίνοντας την συνεργασία ΝΔ με ακροδεξιά, φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα και κυρίως με την ΧΑ.

Επηρεάζει η εξέλιξη αυτή τη συνύπαρξή σας με τη ΝΔ στη κυβέρνηση;


Κοιτάξτε λίγο. Λόγοι για να μην συνεργαζόμαστε με τη ΝΔ είχαμε και έχουμε πολλούς. Δηλαδή η συμπεριφορά Χατζηδάκη δεν ήταν μείζον πρόβλημα;

Η συνεργασία με τη ΝΔ δεν είναι λόγω «συμφωνίας χαρακτήρων» αλλά λόγω εθνικής ανάγκης για υπάρχει κυβέρνηση στη χώρα, για να βγούμε από την κρίση. Ποια είναι η εναλλακτική δηλαδή τώρα; Να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο και με ποιον άλλο; τη Χρυσή Αυγή, ίσως; Διότι, αυτό δεν είναι το «άλλο» σχήμα, για το οποίο μάλιστα δεν έχει δώσει εντολή ο ελληνικός λαός;

Καθημερινά το ΠΑΣΟΚ δίνει μάχες με την ΝΔ για να επικρατήσει η προοδευτική αντίληψη σε όλα τα θέματα. Αυτό κάνει και τώρα. Είναι δε ανακουφιστικό που έπεσε η μάσκα του κ. Μπαλτάκου και τώρα πλέον θα μπορούμε να κινηθούμε πιο δυναμικά στην υιοθέτηση των πρωτοβουλιών μας με προοδευτικό πρόσημο.
Είναι δε αυτονόητο ότι η ΝΔ θα απομακρύνει άμεσα όλα τα «σταγονίδια» και τους ακροδεξιούς θύλακες.

Γεμίσαμε πρόθυμους απολογητές

του νεοναζισμού και του ζόφου.

Αυτή η εξέλιξη δεν καταδεικνύει την ιδεολογική συγγένεια του ΠΑΣΟΚ με την αριστερά, απ ότι με δυνάμεις που φλερτάρουν με τη δεξιά που φλερτάρουν με τη σειρά τους με την ακροδεξιά;

Φυσικά. Απολύτως. Αλλά ποια Αριστερά; Την Αριστερά του κ. Τσίπρα που συνεργάζεται με τον Καμμένο και ψηφίζει με τη ΧΑ; Την Αριστερά του κ. Τσίπρα που πριν δούμε το video του κ. Μπαλτάκου είχαμε ακούσει να λέει τα ίδια ακριβώς ο κ. Βούτσης; Ότι δήθεν η κυβέρνηση μεθοδεύει τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής!!! Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση.

Γεμίσαμε πρόθυμους απολογητές του νεοναζισμού και του ζόφου.

Εμείς ανήκουμε στον ευρύτερο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, κι όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Εμείς, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζέλος, έθετε επιμόνως από την πρώτη στιγμή, πριν τις εκλογές του 2012, το ζήτημα της Χρυσής Αυγής και ζητούσε την συστράτευση των δημοκρατικών κομμάτων. Ποιος ανταποκρίθηκε; Κανένας. Οι μεν για να μην χάσουν την δηθεν αντιμνημονιακή τους καθαρότητα, και οι δε για να μην τα χάσουν το ακροδεξιό κοινό τους. Ενώ μάλιστα μας κατηγορούσαν ότι είναι κόλπο για να ανέβουν τα ποσοστά μας!!!

Η Δημοκρατική Παράταξη όμως τώρα επανασυσπειρώνεται. Οι πραγματικές δημοκρατικές δυνάμεις επανασυσπειρώνονται. Εδώ είμαστε.

Θετικές εξελίξεις όπως το πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει αίσθηση ότι δεν πιστώνονται στοπ ΠΑΣΟΚ. Γιατί;


Γιατί ποιος άλλος τις πιστώνεται; Ο κόσμος δεν θέλει λόγια. Θέλει πράξεις. Όταν θα δει ότι πράγματι το πρωτογενές πλεόνασμα διανέμεται σωστά, όταν δει ότι πράγματι η χώρα βγαίνει από την κρίση, τότε θα κάνει δεύτερη σκέψη. Αλλά αλήθεια, το θέμα είναι ποιος πιστώνεται τι; Όχι.

Το ζήτημα είναι να βγούμε οριστικά από την κρίση, να μειωθεί η ανεργία, να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και το κράτος δικαίου. Το ζήτημα είναι να επιστρέψει το χαμόγελο και η ελπίδα. Να σχεδιάσουμε την νέα Ελλάδα της μετά μνημονίου εποχής σε γερά θεμέλια.

Ποιος ειναι ο πήχης της ΕΛιάς για τις ευρωεκλογές μιας και εσείς είστε υποψήφια;

Τι είναι ο πήχης; Εμείς ζητάμε ολική επιστροφή. Να είναι η δημοκρατική παράταξη ρυθμιστής των εξελίξεων.

Η διάσταση απόψεων ανάμεσα στην προηγούμενη και νυν ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα;


Όταν μου ορίσετε την «διάσταση απόψεων» θα μπορέσω να απαντήσω. Εγώ πάντως δεν βλέπω «διάσταση απόψεων» αν μιλάμε με πολιτικούς και κυρίως εθνικούς όρους. Τώρα αν κάποιος έχει προσωπικές στρατηγικές, είναι δικό του θέμα και δεν αφορά τους πολίτες που ζητούν άμεσες λύσεις σε σκληρά προβλήματα επιβίωσης, δεν αφορά τους άνεργους, δεν αφορά τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Ποιες είναι οι εκκρεμότητες του κ. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ όπως είπε ο κ. Βενιζέλος; αναφέρετε μου μερικές;


Μα δεν έχει πολιτικές εκκρεμότητες απέναντι στην χώρα και στην παράταξη; Ο Γιώργος Παπανδρέου σχεδίασε τον τρόπο εξόδου από την κρίση. Και αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί.

Και να σας πω κάτι ως υποψήφια; Περίμενα από τον πρώην Πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μας καλωσορίσει και να μας στηρίξει στη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε ως υποψήφιοι, για την παράταξη, για τη χώρα, για την Ευρώπη, κι όχι να αδιαφορήσει.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Συνέντευξη στην εφημερίδα της Θράκης, ΓΝΩΜΗ

1. Κυρία Αλ Σαλέχ, γίνατε γνωστή στο πανελλήνιο ως η γυναίκα με τον  ορθό πολιτικό   λόγο, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και ως ηθοποιός  με τις παλιές γυμνές φωτογραφίες σας. Επειδή η κοινωνία μας τον μεν  ορθό λόγο    συνήθως τον απορρίπτει , τις δε γυμνές φωτογραφίες  τις παρατηρεί σαν από την  κλειδαρότρυπα,   πείτε μας,  εσείς πως τα συνδυάζετε αυτά στην πολιτική και τη προσωπική σας ζωή;

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και συγκεκριμένα για τη φράση σας για τον «ορθό λόγο». Προσπαθώ να εκφράζομαι με γνώμονα τον ορθό λόγο και θα είναι σημαντικό αν το έχω έστω και σε κάποιο βαθμό καταφέρει.

Σχετικά με την ερώτησή σας, πάντα είναι δύσκολο να διαχειρίζεσαι το πώς σε βλέπουν οι άλλοι, κυρίως όταν αυτό βασίζεται σε στερεότυπα και σε πικάντικες κατασκευές, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Η περίοδος αυτή όμως είναι κρίσιμη, είναι ιστορική, και σε αυτές της στιγμές δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με τον εαυτό μας. Με λίγα λόγια: ας λένε ότι θέλουν, δεν είμαι εγώ το θέμα. Το στόχος μας δεν είναι η ατομική υστεροφημία ή δημοφιλία κανενός. Ο στόχος μας είναι να βγούμε από την κρίση, και την οικονομική αλλά και την κοινωνική, άμεσα. Να γίνει η Ελλάδα επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.       

2. Δεχθήκατε και δέχεστε  επιθέσεις που αναφέρονται στην προσωπική σας ζωή και στο φύλλο σας.  Ποια είναι η άποψή σας για την σεξιστική αντιμετώπιση γυναικών πολιτικών. Τι σας λένε οι περιπτώσεις Ραχήλ Μακρή και Ζωής Κωνσταντοπούλου;

Ο σεξισμός, η άνοδος του σεξισμού, η κοινωνική αποδοχή του σεξισμού είναι ένα από τα πολλά αποτελέσματα της κρίσης. Η κοινωνία μας συντηριτικοποιείται και οι δυνάμεις του σκότους ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια (ρατσισμός, σεξισμός, αντικοινοβουλευτισμός, φασισμός, κα). Όλα αυτά συνθέτουν την κοινωνική κρίση,  το «τέρας» με το οποίο παλεύουμε. Και πρέπει να νικήσουμε.  Αν χάσουμε τα βασικά στοιχεία του πολιτισμού μας, αυτά για τα οποία δόθηκαν μάχες για να τα κατακτήσουμε τις προηγούμενες δεκαετίες, θα έχουμε χάσει τα πάντα ανεπιστρεπτί. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα, αλλά στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, στην ΕΕ.  

Επιτρέψτε μου πάντως να μην σχολιάσω ούτε την κα. Ρ.Μακρη ούτε την κα. Κωνσταντοπούλου. Ο σεξισμός για τον οποίο σας μιλάω δεν είναι αυτού του επιπέδου. Δεν αφορά ούτε εμένα, αν θέλετε. Αφορά τις γυναίκες, τις «ανώνυμες» στη δημόσια σφαίρες γυναίκες, που τον αντιμετωπίζουν καθημερινά στο σπίτι τους, στη δουλειά τους (αν έχουν), στις διαπροσωπικές σχέσεις τους, στον κοινωνικό τους περίγυρο, στην καθημερινότητά τους.

3. Θεωρείτε ότι ο  πολιτικός λόγος με τη  μορφή που τον έχουμε συνηθίσει,  είναι  ελκυστικός στους νέους ανθρώπους; Τι πρέπει να αλλάξει για να «ερωτευθούν» και πάλι  οι νέοι την πολιτική, όπως στις γόνιμες εποχές των ιδεών και της συμμετοχής;

Η επίκληση στη λογική που προϋποθέτει αυτοσυγκράτηση, ψυχραιμία και υπευθυνότητα,  δεν είναι εύκολα ελκυστική στους νέους ανθρώπους που γεμάτοι ορμή θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, και καλά κάνουν, κι έτσι πρέπει να κάνουν.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν οι «παλαιοί» (στα μυαλά) κρύβονται πίσω από τους νέους και τους βάζουν να διεκδικούν αυτά που επιθυμούν οι ίδιοι, όταν τους βάζουν να διεκδικούν την επιστροφή στο κακό παρελθόν.

Κάποιοι αποκαλούν τη γενιά αυτή «χαμένη γενιά». Πως είναι δυνατόν να αποκαλείς μια γενιά, σε παρόντα χρόνο, «χαμένη»; Πως το δέχονται αυτό οι νέοι άνθρωποι;

Για μένα αυτή η γενιά είναι ακόμα και σήμερα, μετά από 6 χρόνια κρίσης,  μια κερδισμένη γενιά που μπορεί με τη δύναμη που έχει να γίνει η γενιά που άλλαξε την Ελλάδα.    
 

4. Σας παρακολουθούμε να υπερασπίζεστε με στέρεα επιχειρήματα τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ποιες δυνάμεις θεωρείτε  ότι δεν επέτρεψαν  τον Κώστα Σημίτη να ολοκληρώσει το εκσυγχρονιστικό του εγχείρημα, παρ’ όλες τις εντυπωσιακές του επιδώσεις στην οικονομία και στην εξωτερική του πολιτική;

Όλες οι μεγάλες αλλαγές χρειάζονται κοινωνική και πολιτική συναίνεση. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα, σε αυτόν τον πόλεμο που δίνουμε με την κρίση και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στην Ελλάδα δεν επικρατεί ούτε πολιτική ούτε κοινωνική συναίνεση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης λειτουργούν βάσει μικροκομματικού οφέλους εις βάρος του εθνικού και δημόσιου συμφέροντος. Από την άλλη, οι πολίτες, (όχι όλοι, αλλά αρκετοί) επιθυμούν μεν αλλαγές αρκεί αυτές να μην επηρεάζουν τη δική τους ζωή. Αυτό είναι διαχρονικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Πιστεύω βέβαια ότι η κοινωνία είναι πιο έτοιμη από το πολιτικό σύστημα.    

Κι αν θέλετε, για αυτό και στηρίζω το ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ έμαθε από την κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει για να κρατηθεί η χώρα όρθια, και αυτή τη στιγμή είναι τα μόνο πολιτικό κόμμα που λειτουργεί με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον κι όχι το μικροκομματικό συμφέρον. 

5. Τι έφταιξε που αποδίδονται στον Γιώργος Παπανδρέου όλες οι ευθύνες της κρίσης και πως κατάφερε ο Κώστας Καραμανλής να μείνει στο απυρόβλητο   της κριτικής  για την χρεοκοπία της χώρας;

Ο κόσμος ακόμα δεν έχει να καταλάβει ότι η κρίση δημιουργήθηκε κατά το διάστημα μεταξύ 2004-2009 και ότι από το 2009 το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Ο κόσμος ακόμα νομίζει ότι τα μέτρα λιτότητας είναι η κρίση. Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι τα μέτρα λιτότητας ήταν ο τρόπος για να διασωθεί η χώρα από τα τρισχειρότερα. Με μια τρόικα που συνεχώς απειλούσε και εκβίαζε.

Όμως, ξέρετε κάτι; Είναι λογικό αυτό. Ο κόσμος αντιμετωπίζει δραματικά προβλήματα. Δεν μπορούμε να του ζητάμε και να αναστοχάζεται πάνω σε αυτά.
Όταν με το καλό θα αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, τότε θα έχει το χρόνο και τη ψυχραιμία, και θα καταλάβει.    

6. Πόσο επηρέασε την πτώση του ΠΑΣΟΚ η περίπτωση Τσοχατζόπουλου και των άλλων στελεχών του Κινήματος που εμπλέκονται σε σκάνδαλα; Τι οδήγησε στην ενοχοποίηση ενός λαογέννητου πολιτικού φορέα , αλλά και συνολικά της λεγόμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου»;

Φυσικά και επηρέασε, καταλυτικά. Είναι δυνατόν να μην επηρέαζε; Οταν σου κόβουν το μισθό και καλείσαι να ζήσεις σε 500 ευρώ, και μαθαίνεις ότι ο τάδε κορυφαίος πολιτικός έχει «φάει» από τον ελληνικό λαό εκατομμύρια,  πως θα αντιδράσεις;

Το κακό και το άδικο όμως ήταν η γενίκευση. Ποινικοποιήθηκε ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος, ποινικοποιήθηκε η καλύτερη περίοδος της Ελλάδας.

Σε τελική ανάλυση, εκατοντάδες ήταν οι υπουργοί που πέρασαν από το ΠΑΣΟΚ και χιλιάδες τα στελέχη του. Κάποιοι λίγοι έκλεψαν και ντρόπιασαν το κίνημα και πρόδωσαν την εμπιστοσύνη και την αγάπη του κόσμου. Αλλά όχι όλοι. Αυτοί οι λίγοι το έκαναν και τώρα είναι αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη.

Ο κόσμος, και σε αυτό φταίνε τα ΜΜΕ, ξεχνάει ότι η «δράση» του Τσοχατζόπουλου εντοπίστηκε χάρη σε πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ με τις δύο εξεταστικές που προκάλεσε για το Βατοπέδι και για τη Siemens. Το ΠΑΣΟΚ δεν «κουκούλωσε» ούτε προσπάθησε να καλύψει τον Τσοχατζόπουλο. Το αντίθετο ακριβώς έκανε.

Από κει και πέρα βέβαια, όταν αντιμετωπίζει κάποιος στην καθημερινότητά του αυτή τη κρίση, είναι λογικό να ψάχνει να ρίξει τις ευθύνες αυτής κάπου αλλού. Συχνά δεν την «πληρώνουν» οι υπεύθυνοι αλλά αυτός που θα βρεθεί μπροστά σου. Δεν σας έχει τύχει να κατηγορείται ο πυροσβέστης κι όχι ο εμπρηστής;
Δυστυχώς συμβαίνει αυτό, όταν είσαι οργισμένος. Αυτή είναι και η έννοια του αποδιοπομπαίου τράγου. Όμως έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη νέα Ελλάδα, για την Ελλάδα της μεταμνημονιακής περιόδου, είναι η αλήθεια. Με βολικά ψέματα δεν θα καταφέρουμε τίποτα.

Και δεν είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ στο σύνολο τους ή στην πλειοψηφίας έβλαψαν πολίτες. Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ άλλαξε τη χώρα, την έκανε ευρωπαϊκή, τίμησε την εμπιστοσύνη και την αγάπη των ελλήνων. Και τώρα στα δύσκολα, δεν κρύφτηκε. Μπήκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και απέτρεψε τον όλεθρο. Και αύριο, με τη γνώση και των λαθών του παρελθόντος και με τη δύναμη της εμπειρίας θα μπορέσει να προσφέρει ακόμα περισσότερα ώστε η χώρα μας να γίνει μια κανονική χώρα στην υπηρεσία του πολίτη. 

7. Ο εθνολαϊκισμός καθιερώθηκε κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης και σήμερα είναι συστατικό στοιχείο του πολιτικού λόγου που διατρέχει οριζόντια  όλα τα κόμματα. Πόσο συνέβαλε σε αυτό η ρητορική του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του 70 και του 80;

Δεν συμφωνώ. Ο εθνολαϊκισμός ανήκει στους νέο-λαϊκισμούς.

Ο Ταγκιέφ, ο εισηγητής της έννοιας «εθνολαϊκισμός», γράφει «Οι ευρωπαϊκοί νέο-λαϊκισμοί εικονίζουν έναν αντι-πολιτικό ή ψευδο-πολιτικό προσανατολισμό με διάχυτη την προσδοκία για εκδημοκρατισμό της θεσμικής δημοκρατίας» , μέσω πχ της προσφυγής σε μια αόριστη λατρεία στην αμεσοδημοκρατία, όπου ο λαός ιεροποιείται και άρα να χρησιμοποιείται, και οι θεσμοί παύουν να υπάρχουν.   

Ο Ταγκιέφ γράφει πως οι «εκπρόσωποι» του εθνολαϊκισμού απευθύνονται στο λαό του υποδεικνύουν τους δήθεν πραγματικούς του εχθρούς: τους «από πάνω» (ελίτ), τους «τριγύρω» (σύστημα), τους «από άλλου» (μετανάστες) και τους κρυμμένους εχθρούς στο εσωτερικό του εθνικού σώματος. Βασική μαγιά: οι συνωμοσίες. Το χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι ότι εξουδετερώνει τη διαφορά δεξιάς- αριστεράς.

Οι εκπρόσωποι του εθνολαϊκισμού, ονειρεύονται την κατάληψη της εξουσίας χωρίς να την αναλάβουν πραγματικά, παραμένοντας στην αρνητική στιγμή: να εκδιώξουν από την εξουσία τους «διεφθαρμένους» ή «κλέφτες».

Τι άλλο σας θυμίζουν αυτά παρά από την πρακτική και τη ρητορική του κ. Καμμένου και του κ. Τσίπρα;

9. Τελικά υπάρχει πράγματι το χρέος και  η κρίση ή είναι  κατασκευάσματα  σκοτεινών δυνάμεων για να  λεηλατήσουν την χώρα μας;

Αυτος είναι ο εθνολαϊκισμός που λέγαμε. Κατασκευάζουν θεωρίες συνωμοσίας ώστε  να ξεσκεπάζουν δήθεν τους κρυφούς και διαβολικούς εχθρούς, κι έτσι ο καταγγέλλων τη σκευωρία να διαμορφώνει για τον εαυτό του μια θετική ταυτότητα και τοποθετείται προς τη μεριά του Καλού, όπως γράφει και ο Ταγκιέφ.
Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε επιρρεπείς στις θεωρίες συνωμοσίας. Γιαυτο πρέπει όλα τα ελέγχονται από το μόνο σύμμαχό μας: τη λογική.   

10. Ο  Αλέξης Τσίπρας  προσπαθεί να μιμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου απευθυνόμενους στους «μη προνομιούχους» και στις γενιές  του ΕΑΜ , του 114, και  του Πολυτεχνείου. Θεωρείτε ότι αυτό προκάλεσε την εισροή παλιών στελεχών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στο κόμμα του;

Όχι βέβαια. Το κόμμα του κ. Τσίπρα, όπως το έχει διαμορφώσει ο ίδιος, δεν είναι παράταξη ούτε μπορεί να γίνει. Είναι ένα κόμμα συγκυρίας, ένα όχημα διαμαρτυρίας, όπως χαρακτηριστικά το περιγράφει ο Β. Βενιζέλος.

Ο κόσμος μέσα στο θυμό και στην απελπισία που δημιούργησε η κρίση, αναζήτησε μια ελπίδα να πιστέψει, για να κρατηθεί. Η ελπίδα όμως διαψεύστηκε. Έχει ήδη φανεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί το παλιό και κακό, δεν έχει καμία πρόταση για το μέλλον ούτε και αντίληψη του τι ακριβώς συμβαίνει τώρα στη χώρα μας.  

Ολη η ρητορική του είναι ότι αν βγει θα σκίσει το μνημόνιο, θα αυξήσει όλους τους μισθούς και θα γιγαντώσει το δημόσιο τομέα. Δεν μας λέει βέβαια πως θα τα κάνει όλα αυτά.

Ο έλληνας δεν είναι αφελής για να πιστέψει πως το ΠΑΣΟΚ που αγάπησε και πίστεψε μια μέρα αποφάσισε να κάνει περικοπές και απολύσεις επειδή μισεί τη χώρα του! Καταλαβαίνει πως αναγκάστηκε να το κάνει για να αποφευχθούν τα πολύ χειρότερα. Και καταλαβαίνει επίσης πως ο κ. Τσίπρας λέει ότι να’ναι για να πάρει εξουσία.

Τώρα αυτό που προσπαθεί να μιμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου φορώντας ζιβάγκο είναι τουλάχιστον αστείο.      

11. Πρόσφατα η  κ. Δούρου ζήτησε να την ψηφίσουν ως Περιφερειάρχη Αττικής για να δικαιωθούν το ΕΑΜ , ο Άρης Βελουχιώτης , οι ηττημένοι του εμφυλίου και οι «πλατείες»,   ο δε κ. Τσίπρας κάλεσε τους οπαδούς του να στηρίξουν στο δεύτερο γύρο υποψηφίους δημάρχους του ΚΚΕ. Σχολιάστε αυτές τις απόψεις.

Ναι, είναι μια από τις πολλές βερσιόν της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η «παριστάνω τον κομμουνιστή». Την απάντηση τους την δίνει το ίδιο του ΚΚΕ που τους καταγγέλλει ότι λένε ψέματα στο λαό. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.  

12. Ο κ. Τσίπρας μιλώντας στους μαθητές κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς του ζήτησε να συμπαρασταθούν στον αγώνα της ΟΛΜΕ και τους ευχήθηκε «καλό αγώνα».  Εσείς τι θα λέγατε στους μαθητές;

Εχω γράψει και σχετικό άρθρο για αυτό υπό τον τίτλο «Ιδού ο αυτουργός, εμφανίστηκε!» που τελείωνε με τη φράση «Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εννοεί να καταλάβει ότι η ρητορική του οδηγεί στην τυφλή βία, οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί, οδηγεί στον εθνικό διχασμό, οδηγεί στην καταστροφή.»

Τι θα έλεγα στους μαθητές; Καλή σχολική χρονιά, θα έλεγα, και θα τους ευχόμουν να βάλουν τα δυνατά τους να είναι καλοί μαθητές, να αγαπούν τα βιβλία και το διάβασμα γιατί μόνο μέσα από τη γνώση γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. 

13. Συζητήθηκε πολύ η δήλωσή σας ότι εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαταλείψετε τη χώρα.  Θεωρείτε  ότι ο βίος μας εδώ θα γίνει «αβίωτος» και γιατί;

Ήδη κάνουν το «βίο αβίωτο» με σταλινικές μεθόδους σε όσους τολμούν να ασκούν κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ.

14. Η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου των μεταναστών  είναι απλά ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων  ή συνολικό ζήτημα δημοκρατίας;

Θυμίζω πως το ΠΑΣΟΚ έφερε τη ψήφο των μεταναστών σε δύο φάσεις. Αρχικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2001, ώστε να μπορεί να έρθει σχετικός νόμος. Σημειώνω δε ότι τότε εισηγητής της πλειοψηφίας ήταν ο νυν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που πολλές φορές έχει μιλήσει δημόσια υπέρ της ψήφου των μεταναστών και της αναγκαιότητάς της. Αργότερα, με νόμο του 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε τη ψήφο των μεταναστών (3838/2010).

Μια προσφυγή ενός πολίτη στο Συμβούλιο της Επικρατείας έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Πριν λίγους μήνες η πλειοψηφία του ΣτΕ έβγαλε απόφαση σύμφωνα με την οποία έκρινε το νόμο αντισυνταγματικό. Όμως υπήρχε και η απόφαση της μειοψηφίας του ΣτΕ που υποστηρίζει πως ο νόμος δεν είναι αντισυνταγματικός και μάλιστα επικαλείται τοποθετήσεις του κ. Βενιζέλου ως συνταγματολόγου.

Η απόφαση του ΣτΕ είναι λάθος, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να προστατεύσουμε το κύρος των εκλογών.

Θα επανέλθουμε. Το να έχουν δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι οι νόμιμοι μετανάστες δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι υπερ της κοινωνικής συνοχής, είναι υπερ της χώρας μας, είναι υπερ της δημοκρατίας μας.    

15. Ποια είναι η γνώμη σας για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς,  ως ενός φορέα τύπου «Ελιάς»;   Μήπως  αυτό πρέπει αν γίνει με  την αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κινήσεων του χώρου, όπως υποστηρίζεται από ορισμένους;

Ουτε υπήρξε λόγος να διαλυθεί κανένα κόμμα (και σίγουρα όχι το ΠΑΣΟΚ) ούτε και διαλύθηκε. Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς είναι ήδη γεγονός. 

Η συσπείρωση της ευρύτατης δημοκρατικής, προοδευτικής Παράταξης προχωρά και αποδίδει καρπούς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αποδίδει καρπούς σε σωματεία, επιμελητήρια, συλλόγους, στον Δικηγορικό Σύλλογο.

Στις 8 και 9 Μαρτίου θα γίνει η μεγάλη Συνδιάσκεψη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις ευρωεκλογές  παρουσία Μάρτιν Σούλτς, που συνδιοργανώνεται από το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη  Συμφωνία για την Νέα Ελλάδα, τη Δυναμική Ελλάδα, τη πρωτοβουλία των 58, τους Νέους Μεταρρυθμιστές, τη Πρωτοβουλία Β, τη Πολιτεία 2012, τους Μπροστά.

Πλέον έχουν συσπειρωθεί σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο κόμματα και Κινήσεις από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, στο όνομα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, κόμματα και κινήσεις.

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να παίξει η μεγάλη δημοκρατική, προοδευτική Παράταξη ένα καταλυτικό ρόλο.

Τώρα είναι στο χέρι των πολιτών να δώσουν την εντολή για να γίνει και πάλι η κεντροαριστερά ο διαμορφωτής των εξελίξεων για την Ελλάδα που αγαπάμε. 

16. Θεωρείτε ότι στην «ομπρέλα»  του Ευρωπαϊκού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος περιλαμβάνεται και η ΔΗΜΑΡ και πως κρίνετε την άρνησή της να συμμετάσχει στο σχήμα μαζί με το ΠΑΣΟΚ,  τους 58 και τις άλλες κινήσεις;

Η ΔΗΜΑΡ έδωσε δείγματα πολιτικής συμπεριφοράς. Εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε για να την μεταπείσουμε. Δεν θέλει. Είναι φανερό ότι ο Φ. Κουβέλης ενδιαφέρεται μόνο να ικανοποιήσει προσωπικές του φιλοδοξίες. Ολα για την καρέκλα. Κριμα.

Από κει και πέρα, όπως λέει και ο Β. Βενιζέλος, όλοι είναι απαραίτητοι στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, αλλά από κανέναν δεν εξαρτάται το εγχείρημα αυτό. Προχωράμε.   

17. Θα πάρετε μέρος στις επόμενες εκλογές είτε για την Ευρωβουλή είτε  για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση;

Νομίζω πως το ζήτημα δεν είναι τι κάνω εγώ ή η όποια εγώ.
Όπως και πολλοί άλλοι σύντροφοι, καθημερινά δίνουμε μάχες και θα συνεχίσουμε να δίνουμε στρατευμένοι στην συλλογική προσπάθεια του να βγει η χώρα από την κρίση - και εδώ η ΚΟ ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχει το κρίσιμο και ουσιαστικό ρόλο - και η Κεντροαριστερά να γίνει και πάλι δυνατή. Ο στόχος είναι να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Και ..χωρίς το ΠΑΣΟΚ δυνατό ..απλά δεν γίνεται. 

Σας ευχαριστώ πολύ



Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Περί της ψήφου των μεταναστών- Προσφεύγοντας στα πραγματικά γεγονότα.

Για άλλη μια φορά ένα κρίσιμο και ευαίσθητο θέμα γίνεται βορά μικροπολιτικών συμφερόντων. Θα προσπαθήσω να βάλω τα γεγονότα σε μια σειρά.

Στην αναθεώρηση του 2001 προστέθηκε στο άρθρο 102, παρ. 2, η φράση «όπως ο νόμος ορίζει»: «Οι αρχές τους [της τοπικής αυτοδιοίκησης] εκλέγονται με καθολική και μυστική ψήφο, όπως ο νόμος ορίζει» ανοίγοντας έτσι το δρόμο στη ψήφο των νομίμων μεταναστών. Αφενός γιατί για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν ορίζονται ρητά στο Σύνταγμα τα κριτήρια που ορίζονται για το εκλέγειν και εκλέγεσθαι  βουλευτικές εκλογές (άρθρο 55). Αφετέρου γιατί δίδεται η ευχέρεια στον κοινό νομοθέτη να ορίσει τα κριτήρια του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Επιπλέον, ο ίδιος ο γενικός εισηγητής της πλειοψηφίας, που ήταν τότε ο Β. Βενιζέλος, έχει προβεί σε διευκρινιστικές τοποθετήσεις όσον αφορά στη δυνατότητα που παρέχεται από το Σύνταγμα, μετά την αναθεώρηση του 2001, για διεύρυνση του εκλογικού σώματος με τη συμμετοχή των νομίμων μεταναστών. «Στην παράγραφο 2 [του άρθρου 102] προβλέψαμε τη δυνατότητα συμμετοχής των αλλοδαπών [νομίμων μεταναστών] στις δημοτικές εκλογές.» έχει δηλώσει ο Β. Βενιζέλος το 2006 στην επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ  θεσμοθετεί την ψήφο των μεταναστών (Ν.3838/2010) βασιζόμενη στην αναθεώρηση του 2001, και την αλλαγή του τρόπου απόκτησης της ιθαγένειας. Λίγους μήνες μετά, στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, για πρώτη φορά συμμετέχουν 12.000 μετανάστες. Μια συμμετοχή όμως  που εκτιμάται ως εξαιρετικά περιορισμένη και οφείλονταν κυρίως στο γεγονός ότι δεν είχε προηγηθεί μια κάποια σοβαρή ενημερωτική καμπάνια.  

Η προσφυγή όμως στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ενός πολίτη που ζητούσε να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές οι σχετικές εγκύκλιοι του Υπουργείου Εσωτερικών,  που καθόριζαν τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο και έδιναν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους ομογενείς και στους μετανάστες, οδήγησε τη χώρα σε περιπέτειες.

Το 2013 η πλειοψηφία της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίνει το νόμο 3838/2010 αντισυνταγματικό, υποστηρίζοντας πως το εκλογικό σώμα είναι ένα και είναι το ίδιο με αυτό των βουλευτικών εκλογών.  Όμως υπήρξε και η άποψη της μειοψηφίας του ΣτΕ, η οποία επικαλούνταν μεταξύ άλλων την τοποθέτηση του ίδιου Β. Βενιζέλου: « Πλήρη επιβεβαίωση της βούλησης αυτής του αναθεωρητικού νομοθέτη του 2001 παρέχουν και οι συζητήσεις ενώπιον της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος και της Ολομέλειας της Η` Αναθεωρητικής Βουλής. Συγκεκριμένα, σε παρέμβασή του ενώπιον της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος της Η` Αναθεωρητικής Βουλής, ο γενικός εισηγητής της πλειοψηφίας κατά την αναθεώρηση του 2001 στην Ζ` Αναθεωρητική Βουλή, αφού επεσήμανε ότι «το άρθρο 102 για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μία κορυφαίας σημασίας διάταξη στο Σύνταγμά μας» και ότι «το 2001 προβήκαμε σε ριζική, συστηματική αναθεώρηση του άρθρου 102 με ευρύτατη πλειοψηφία», στη συνέχεια ανέφερε, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά, ότι «Στην παράγραφο 2 [του άρθρου 102] προβλέψαμε τη δυνατότητα συμμετοχής των αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. Το τονίσαμε αυτό, γιατί είναι μία πολύ μεγάλη καινοτομία» (βλ. Πρακτικά Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος, της 29.11.2006, σελ. 246)» αναφέρει στην απόφαση του το ΣτΕ που εμπεριέχει και την άποψη της μειοψηφίας που επιχειρηματολογούσε υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου. 

Μέχρι να καθαρογραφεί η απόφαση του ΣτΕ φτάσαμε στο 2014 και τώρα τίθεται το θέμα συμμόρφωσης της διοίκησης στην απόφαση του ΣτΕ. Αυτό είναι και το νόημα της περίφημης τροπολογίας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «απόφαση της κυβέρνησης» και πολύ περισσότερο «απόφαση του ΠΑΣΟΚ» όπως λένε διάφοροι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν. Εκτός κι αν πιστεύουν πως η δικαιοσύνη είναι ενεργούμενο της κυβέρνησης (και του ΠΑΣΟΚ), ή μάλλον, εκτός κι αν αυτό θα ήθελαν να είναι, λησμονώντας φυσικά τη διάκριση των εξουσιών. Κι εδώ δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, μια και ο κ. Τσίπρας επισκεπτόμενος την προηγούμενη εβδομάδα τον πρόεδρο του ΣτΕ, κ. Ριζο, εκθείαζε το έργο του και δεν είπε λέξη για την απόφαση του ΣτΕ για το Ν.3838/2010. Σημειώνουμε δε πως ο κ. Ρίζος το 2010 ήταν και Πρόεδρος του Δ’ τμήματος του ΣτΕ που έκανε αρχικά δεκτή την προσφυγή κατά του νόμου 3838/2010.

Κανείς λοιπόν λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να ρίχνει την ευθύνη στο ΠΑΣΟΚ για την ακύρωση της ψήφου των μεταναστών, δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ είχε το 2001 πάρει την πρωτοβουλία της αναθεώρησης του άρθρου 102 με αναθεωρητικό νομοθέτη τον νυν Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, και το 2010 είχε προβεί στη ψήφιση του νόμου 3838.

Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν μπορεί και να βάλει σε κίνδυνο το κύρος των εκλογών και να επιδοθεί σε μια καθόλου τζάμπα μαγκιά που θα βάλει τη χώρα σε ακόμα μεγάλες περιπέτειες. Διότι αν αγνοήσουμε την απόφαση του ΣτΕ, είναι πιθανό να προσφύγει κάποιος κατά της νομιμότητας των εκλογών. Και η πιθανότητα γίνεται ακόμα ισχυρότερη αν αναλογιστούμε τα ποσοστά που καταγράφουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή. Σε αυτό το θέμα θα τοποθετηθούν, άραγε, ρητά αυτοί που λένε μεγάλα λόγια και χύνουν ποτάμια δάκρυα;

Το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα ο Β. Βενιζέλος δήλωσε πεντακάθαρα στην συνέντευξη Τύπου που έδωσε προχθές στις Βρυξέλλες: «Η απόφαση του ΣτΕ, κατά την επιστημονική μου άποψη, είναι εσφαλμένη. Άλλωστε στην επιστημονική μου άποψη επικαλείται ρητά η μειοψηφία που διατυπώθηκε από δικαστές στην απόφαση αυτή. Άρα, εμείς δεν έχουμε κανέναν πολιτικό λόγο, ούτε καμία πολιτική βούληση ν’ αλλάξουμε κάτι που το θεωρούμε ορθό και κεκτημένο. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα ασφάλειας των εκλογών, γιατί μπορεί οι επόμενες δημοτικές και περιφερειακές αρχές να τελούν υπό την απειλή ακύρωσης της εκλογής τους από το Συμβούλιο της Επικρατείας αν το Συμβούλιο της Επικρατείας ακολουθήσει την ίδια νομολογία.»

Ουδείς φυσικά εκ των βουλευτών δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει γενικά υπέρ της αγνόησης αποφάσεων του ΣτΕ. Τι κάνουν επομένως; Εκτοξεύουν στο δημόσιο διάλογο φράσεις τύπου «ακροδεξιά απόφαση της κυβέρνησης», δημιουργώντας σκόπιμη σύγχυση στον κόσμο ώστε να καρπωθούν μικροκομματικά οφέλη. Όλα για τα ψηφουλάκια λοιπόν!

Τι μπορεί να γίνει τώρα; Πρωτίστως πρέπει να πέσουν οι τόνοι και να επικρατήσει η ηρεμία και η υπευθυνότητα. Οι μεγάλες τομές δεν γίνονται ποτέ με ένα νόμο και τελεία. Έτσι θα ήταν όλα πολύ εύκολα. Πάντα θα υπάρχουν παλινωδίες, μικρές νίκες που εναλλάσσονται με μικρές ήττες και ο αγώνας συνεχίζεται. Και φυσικά το γενικότερο κοινωνικό κλίμα, επηρεάζει. Ας λάβουμε υπόψη τι γίνεται τώρα στην Ισπανία που εισάγεται νόμος που απαγορεύει τις αμβλώσεις (!) ή στην Γαλλία που πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις κατά των αμβλώσεων και του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών (!) ή στην Ελβετία που με δημοψήφισμα αποφάσισαν τον περιορισμό της μετανάστευσης! Διανύουμε μια περίοδο που όλες οι μεγάλες τομές και τα κεκτημένα διακυβεύονται. Αν αντέξουμε, θα κερδίσουμε. Χρειάζεται όμως επιμονή και υπομονή.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα τώρα, ο λόγος ανήκει στη ΚΕΔΕ και στην επιστημονική κοινότητα. Αν η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων ζητήσει να αγνοήσει η κυβέρνηση την απόφαση του ΣτΕ και πάρει το ρίσκο για πιθανές προσφυγές, αυτό και θα γίνει. Αν όχι, τότε θα πρέπει να κατατεθεί και να ψηφιστεί η τροπολογία με τις απολύτως αναγκαίες προσαρμογές.

Καλό θα ήταν πάντως να σταματήσουν οι επαγγελματίες του είδους να προκαλούν σύγχυση στον κόσμο για ίδιον όφελος.  Όλες αυτές οι κορώνες δεν βοηθούν τον κόσμο να καταλάβει τι ακριβώς διακυβεύεται. Κι αν δεν καταλάβει ο κόσμος, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει θεμέλια μια μεγάλη τομή. Διότι η ψήφο των μεταναστών δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κορυφαία πρωτοβουλία υπέρ της κοινωνικής συνοχής.
  
Και επιτρέψτε μου ένα μικρό σχόλιο ακόμα. Ο Γ. Ραγκούσης, που σκίζει τα ιμάτια του κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ και όχι την απόφαση του ΣτΕ για την ακύρωση του δήθεν νόμου του (οι νόμοι και μάλιστα τέτοιοι είναι μιας κυβέρνησης κι όχι ενός προσώπου που έτυχε να τοποθετηθεί σε μια θέση), είναι ανεπίτρεπτο να  χρησιμοποιεί το κρίσιμο θέμα της ψήφου των μεταναστών ως όχημα για την ικανοποίηση προσωπικών  μικροφιλοδοξιών. Καλά θα κάνει να αναλογιστεί τις δικές του ευθύνες διότι αν είχε προηγηθεί μια σωστή ενημερωτική καμπάνια το 2010 για την κοινωνική σημασία του Ν. 3838/2010,  πολλά ίσως τώρα να ήταν διαφορετικά. Και για να μην θυμηθούμε τις σοβαρότατες ευθύνες του με τους ψευτοτζαμπουκάδες του που οδήγησαν στο φιάσκο με τους μετανάστες από την Κρήτη ( το θέμα της Υπατίας ), που είχε ως αποτέλεσμα να αυξήσει την εχθρότητα των Αθηναίων κατά των μεταναστών καθώς και να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στη συνοχή της κυβέρνησης.     


 *Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ online       

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Συνέντευξη στο Real.gr

1.    Το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει ήδη τη Συνδιάσκεψη που θα επισημοποιήσει την συμπόρευσή του με την «Κίνηση των 58» στις ευρωεκλογές. Και όμως, στο εσωτερικό του κόμματος, υπάρχουν επιφανή στελέχη που ζητούν η σχετική απόφαση να ληφθεί από τη βάση του κόμματος…

Η συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης είναι θεμελιώδης, ομόφωνη απόφαση του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτό γίνονται και οι σχετικές κινήσεις. Αυτό που αναφέρετε για επιφανή στελέχη, το έχω διαβάσει μόνο σε ρεπορτάζ. Δεν το έχω ακούσει ούτε στην τελευταία Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, κατά την οποία η εισήγηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ υπερψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από τα μέλη της. Το ΠΑΣΟΚ, ως το μόνο μέλος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ελλάδα αποφάσισε να απευθύνει πρόσκληση συνδιοργάνωσης χωρίς αποκλεισμούς με ισοτιμία και απόλυτο σεβασμό σε όλους εκείνους, κινήσεις και πρόσωπα, που εκφράζονται από την πλατφόρμα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή προς όλους.

2.    Την συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ δεν βλέπει με καλό μάτι και μερίδα των «58», θεωρώντας το περίπου ως «τοξικό». Τι απαντάτε;

Δεν θα το έλεγα αυτό. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις, δεν είναι αυτή η επικρατούσα. Σε κάθε περίπτωση θα έλεγα πως με τον έναν ή άλλο τρόπο, εκφράζεται ίσως ένας κάποιος φόβος να μην χρεωθούν οι «58» το πολιτικό κόστος που, δικαίως ή αδίκως (κατά τη γνώμη μου αδίκως, αλλά όταν επικρατεί γενικευμένη κοινωνική αδικία, δεν μπορείς να διεκδικείς το δικό σου δίκαιο), έχει επωμιστεί το ΠΑΣΟΚ. Είναι απολύτως κατανοητό αυτό εξ ου και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισημαίνει σε κάθε του παρέμβαση πως σεβόμαστε την αυτονομία των «58», καθώς και κάθε άλλης κίνησης.

Βέβαια το φόβο αυτόν υποβοηθούν ή και καλλιεργούν διάφορα άδικα δημοσιεύματα/ άρθρα αλλά  και το «bullying» που αντιμετωπίζουν οι «58» από τον Σύριζα που τους χαρακτηρίζει δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά είναι εκ του πονηρού φυσικά διότι γνωρίζουν πως όταν ανασυγκροτηθεί η κεντροαριστερά θα ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα εις βάρος (ευτυχώς) του λαϊκισμού και της δημαγωγίας από την οποία τρέφεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα, προσωπικά και γενικά μιλώντας, μπορεί να κατανοώ το φόβο του κόστους, αλλά δεν μου αρέσει. Θέλει τόλμη για να προχωρήσουμε μπροστά και θέλει και αλήθειες. Δεν μπορούμε να πάμε πουθενά με φόβους και ψέματα.

Και η αλήθεια είναι πως δεν δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ την κρίση. Το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε την κρίση, σε ένα εξαιρετικά εχθρικό διεθνές περιβάλλον με μια αμήχανη ΕΕ, με στόχο να βγούμε από την περιδίνηση αυτή, που σε ένα μεγάλο βαθμό δημιούργησε η εξαετία της ΝΔ (2004-2009) τριπλασιάζοντας το χρέος και μη έχοντας τα αντανακλαστικά να δει τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη χώρα μας. Δεν ήταν ιδεολογική επιλογή του ΠΑΣΟΚ τα μέτρα λιτότητας και η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή. Ήταν η έσχατη λύση που επέβαλαν (εκβιαστικά) οι δανειστές μας για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία. Και αυτό δεν έχει γίνει μόνο στην Ελλάδα.             

Τώρα που φτάνουμε στην έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια, αυτό που διακυβεύεται με την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης είναι η διαχείριση της μεταμνημονιακής περιόδου κι αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Αν η μεταμνημονιακή περίοδος βασιστεί στο ψεύδος και στην κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» θα αποτύχει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Για αυτό σας λέω πως χρειάζεται τόλμη και αλήθεια. Έχουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε τη χώρα μας στις επόμενες γενεές σε καλύτερη κατάσταση από ότι την παραλάβαμε από τις προηγούμενες γενεές. Αυτή είναι η μάχη της δικής μας γενιάς.   

3.    Κατά τη γνώμη σας, γιατί δεν συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ στην επιχείρηση ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, μέσα από την «Ελιά»;

Αυτό είναι κάτι που γνωρίζει μόνο ο Φώτης Κουβέλης.

Εγώ μπορώ να πω μόνο πως με λυπεί προσωπικά η ακατανόητη αυτή συμπεριφορά, δεδομένου ότι στις δημοτικές εκλογές του 2010 είχα κατέβει ως υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο του Γρ. Ψαριανού της νεοσύστατης τότε ΔΗΜΑΡ, ενώ ήμουν στο ΠΑΣΟΚ. Ακριβώς στη λογική της ευρύτερης κεντροαριστεράς, όπως ήταν και τα ψηφοδέλτια του Γ. Μπουτάρη και του Γ. Καμίνη. Τότε η ΔΗΜΑΡ δεν είχε πρόβλημα να έχει επαφές με το ΠΑΣΟΚ, και τώρα έχει;

Από την άλλη βέβαια, ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ χαιρέτισε τη στάση και τις θέσεις του Σπ. Λυκούδη, εκλέγοντάς τον πρώτο στην κεντρική επιτροπή. Ας ελπίσουμε πως στο τέλος θα πρυτανεύσει η λογική υπέρ του συλλογικού καλού.      

4.    Γιατί αποκλείετε τον ΣΥΡΙΖΑ; Και τι απαντάτε στον αντίλογο ότι τον έχουν επιλέξει πολλά πρώην στελέχη σας και σημαντικό μέρος της βάσης του ΠΑΣΟΚ;

Ε όχι και αποκλείουμε εμείς τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να υψώνει απροσπέλαστα τείχη με το ΠΑΣΟΚ σε μια φτηνή λογική «εκλογικής πελατείας». Η στρατηγική επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για το δρόμο της προς την εξουσία είναι η πολιτική εξόντωση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ρίχνοντας τόνους λάσπης, και όλων των στελεχών του που αντιστέκονται και δεν πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η μόνη πολιτική που παράγει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή του μίσους , και σας το λέω έχοντας υποστεί πολλάκις αυτό το «μίσος». Δηλητηριάζει την κοινωνία με μίσος, υπονομεύει τους θεσμούς και ταυτοχρόνως κάνει λαθρεμπόριο ελπίδας με τους ανθρώπους που αναζητούν να πιστέψουν σε κάτι για να αντέξουν την κρίση. Σε αυτό το μίσος θα στηθούν τα θεμέλια της μετά μνημονίου Ελλάδας; Ελπίζω πως όχι.

Θα μπορούσε ίσως το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει εγκαίρως όλον αυτό το πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε ταυτοχρόνως να διαχειριστεί τον σημαντικό πόλεμο, αυτόν της οικονομικής κρίσης. Κάθε πράγμα όμως στον καιρό του. Το σημαντικό τώρα είναι να βγούμε από την κρίση. Και θα βγούμε.

5.    Συνεργαστήκατε κυβερνητικά με τον παραδοσιακό σας αντίπαλο, τη ΝΔ. Γιατί δεν μπορείτε να κάνετε το ίδιο και με τον ΣΥΡΙΖΑ αν στις εκλογές αναδειχθεί πρώτο κόμμα;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε και συνεργάζεται με τη ΝΔ για να έχει η χώρα κυβέρνηση. Και είχαμε πολλούς λόγους για να μην είναι επιλογή μας η συνεργασία με τη ΝΔ. Όχι μόνο λόγω των ιστορικών ιδεολογικών διαφορών αλλά και λόγω του γεγονότος ότι αφενός στη ΝΔ οφείλεται η κρίση, και αφετέρου γιατί στη συνέχεια έγινε ο αρχιτέκτονας του δήθεν αντιμνημονιακού αγώνα, που τώρα όλοι βλέπουμε, και κυρίως η ίδια η ΝΔ, πόσο ψευδές ήταν το δίπολο αυτό (μνημόνιο- αντιμνημόνιο) αλλά και πόσο καταστροφικό για τη χώρα. Διότι αν είχαμε ενιαίο εθνικό μέτωπο από την αρχή, τώρα θα είχαμε βγει από την κρίση.

Το ΠΑΣΟΚ όμως σχηματίζοντας κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ, επέλεξε να στηρίξει το τόπο.     

Από κει και πέρα, σας θυμίζω ότι προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές με το σύνθημα  για μια κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων. Μετά δε τις εκλογές του Μαΐου το ΠΑΣΟΚ πρότεινε σχηματισμό κυβέρνησης με ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και η ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που δεν ήθελε, και στη συνέχεια και η ΔΗΜΑΡ και σύρθηκε η χώρα στις δεύτερες εκλογές, όπου σχηματίστηκε η τριμερής κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει συνεργασία μόνο με ΑΝΕΛ, κατά πως φαίνεται ως τώρα, και συνομιλεί μόνο με σκοτεινά συμφέροντα.

Ξέρετε κάτι; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο κ. Τσίπρας, δεν προσπαθεί να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ, αν το έκανε αυτό θα ήταν ίσως σημαντικό. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μιμηθεί αυτό που πίστευε και πιστεύει λανθασμένα ότι είναι το ΠΑΣΟΚ. Πιστεύει πχ πως τα μεγάλα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ  οφείλονταν όχι στα σπουδαία έργα του αλλά σε επαφές με περίεργα σκοτεινά συμφέροντα. Και αυτό πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέγα λάθος. Λάθος ανάγνωση της ιστορίας!         

6.    Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές σας διαφορές με τον κ.Τσίπρα, δεν εκτιμάτε ως θετικό το γεγονός ότι ένας Έλληνας επελέγη να διεκδικήσει την προεδρία της Κομισιόν;

Δεν έχουμε ιδεολογικές διαφορές με τον κ. Τσίπρα, διότι δεν έχει ιδεολογία. Η μόνη ιδεολογία του είναι «να συνεργαστώ και με διάβολο για να πάρω εξουσία», όπως έχει άλλωστε πει. Είναι ένα όχημα διαμαρτυρίας, δίχως ιδεολογικό πρόσημο.

Από κει μια πέρα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ζωή μου ως ευρωπαίος έλληνας πολίτης η πλατφόρμα της ευρωπαϊκής αριστεράς, η οποία αποτελείται από μικρά κομμουνιστογενή κόμματα που στη πλειονότητά τους είναι αντίθετα με την υποστήριξη της Ελλάδας.

Η υποψηφιότητα του Μάρτιν Σούλτς με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, είναι εξαιρετικά σημαντική υποψηφιότητα και αν καταφέρουμε να εκλεγεί θα δώσει άλλη πνοή στην Ευρώπη.  Με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες μπορούμε να διαμορφώσουμε μια άλλη Ευρώπη.

7.    Παρά τις κατηγορίες εις βάρος στελεχών της, η Χρυσή Αυγή, εξακολουθεί να καταγράφει σημαντικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Πού το αποδίδετε;

Ο από-φασισμός της κοινωνίας δεν γίνεται εύκολα. Θέλει χρόνο, θέλει συλλογικές προσπάθειες με επιμονή και υπομονή, κι αυτό ακόμα δεν έχει καν ξεκινήσει. Διότι όταν παράγεται η ίδια φασίζουσα ρητορική από δημοκρατικά υποτίθεται κόμματα, δεν έχουμε ελπίδα.

Εμείς από την πρώτη στιγμή είχαμε ζητήσει να δημιουργηθεί το συνταγματικό τόξο των δημοκρατικών κομμάτων του κοινοβουλίου ώστε να απομονωθεί η Χρυσή Αυγή. Αυτό δεν έγινε. Ο Συριζα και οι ΑΝΕΛ δεν θέλησα να συνταχθούν … για να μην χάσουν την «αντιμνημονιακή» τους καθαρότητα. Έκτοτε συχνά πυκνά στη Βουλή ομοφωνούν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή. Υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής από αυτό;
  

8.    Ποιον ρόλο κατά τη γνώμη σας μπορεί να παίξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο μέλλον της χώρας;

Για να συζητάμε τώρα, έτσι χαλαρά, για το μέλλον της χώρας, έπρεπε ο ίδιος ο Β. Βενιζέλος να θέσει εαυτόν στην πρώτη γραμμή της μάχης ώστε να μην καταστραφεί η χώρα και να εφαρμοστεί το ασφαλές σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Και το κατόρθωσε επωμιζόμενος, εν γνώσει του,  τρομακτικό προσωπικό και πολιτικό κόστος, που βέβαια δεν έχει καμία σημασία για τη μεγάλη εικόνα, αυτή της χώρας και των πολιτών.

Όμως ακόμα και τώρα που μιλάμε, έτσι χαλαρά, έχουμε μπροστά μας τη μεγάλη διαπραγμάτευση του Απριλίου για τη βιωσιμότητα του χρέους από την επιτυχία της οποίας εξαρτάται η επόμενη μέρα της χώρας, η οριστική έξοδος δηλαδή από την κρίση και τα μνημόνια. Και σε αυτή τη διαπραγμάτευση ο ρόλος του Β. Βενιζέλου, των συνεργατών του, και της ΚΟ, είναι αποφασιστικός.

Από κει και πέρα αν όλα πάνε καλά, η διαχείριση της μεταμνημονιακής εποχής, όπως σας είπα είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Δεν πρέπει να βγούμε από την κρίση για να ξαναπέσουμε σε αυτή μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που στην πραγματικότητα «υπόσχεται» ο κ. Τσίπρας. Αλλά και το ιδεολογικό πρόσημο έχει τεράστια σημασία. Μια συντηρητική, φοβική, δεξιών αντιλήψεων νέα Ελλάδα, δεν είναι η Ελλάδα που θέλουμε.
    
Μια ιδέα παίρνουμε αυτές τις μέρες με την ένταση που έχει δημιουργηθεί με τη ΝΔ γύρω από το ΕΚΑΣ των αναπήρων, το αίτημα για ασφαλιστική κάλυψη για υγειονομική περίθαλψη των ανέργων, και το 25ευρω για τα νοσοκομεία, αλλά και οι παλαιότερες σχετικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και το σύμφωνο συμβίωσης, καθώς και οι άλλες συγκρούσεις με τους εταίρους όσον αφορά στις απαιτήσεις για πλειστηριασμούς, στις ομαδικές απολύσεις, στα νέα δημοσιονομικά μέτρα, που τελικά μετά από δύσκολες διαπραγματεύσεις επικράτησε η γραμμή του Β. Βενιζέλου και της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.

Η κρίση μας δίδαξε πως χρειαζόμαστε ένα νέο είδος πολιτικής με επίκεντρο το δημόσιο συμφέρον αντί το φόβο του πολιτικού κόστους. Ο Β. Βενιζέλος έδειξε έμπρακτα πώς γίνεται αυτό. Απέδειξε πως ξέρει να δίνει μάχες και ξέρει να τις κερδίζει. Και αυτό είναι πολύτιμο για την πολιτική ζωή του τόπου μας.