Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Να κατισχύσει η ιδεολογία έναντι της ιδεοληψίας

Ας πούμε την αλήθεια. Ολοκληρωμένο νομοσχέδιο ακόμη δεν υπάρχει. Στην πρώτη συνεδρίαση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την πρόταση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αναγνωρίστηκε η αναγκαιότητα του νομοσχεδίου και διατυπώθηκαν εισηγήσεις για επιμέρους αναδιατυπώσεις, νομοτεχνικές βελτιώσεις και αποσαφηνίσεις όρων. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εξάλλου, που έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων καθώς κατέθεσε προ μηνών τη σχετική πρόταση νόμου,  έχει διατυπώσει ενστάσεις επί της προτάσεως και έχει ζητήσει βελτιώσεις όσον αφορά την αποστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία των θυμάτων και την επιβαρυντική ποινή.

Οπότε προς τι όλος αυτός ο θόρυβος;  Προς τι αυτές οι συνεχείς αλαζονικές διαρροές από τη ΝΔ ότι δεν περνάει το νομοσχέδιο; Διαρροές, που δήθεν γίνονται στο όνομα της δημοκρατίας αλλά στην πραγματικότητα πόρρω απέχουν από αυτήν.  

Διότι τα αυτονόητα του κ. Βορίδη («Είναι αυτονόητο ότι αν δεν στηρίξει η Νέα Δημοκρατία δεν  προχωράει») κινούνται προς άλλη κατεύθυνση. Διότι είναι αυτονόητο πως η δεξιά «πολυκατοικία» που έστησε ο Αντ. Σαμαράς για να πάρει αυτοδυναμία, δεν θα μπορούσε να σταθεί από τη στιγμή που σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Το ίδιο ισχύει και για τις δηλώσεις του κ. Αθανασίου που δήθεν επικαλείται το νόμο του 1979 (!) μισής σελίδας, χαρακτηρίζοντας τον επαρκή για την αντιμετώπιση του πιο επικίνδυνου φαινομένου που έχει ξεσπάσει στη χώρα μας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τείνει να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη!

Όλη η σύγκρουση αλήθεια γίνεται για επιμέρους διατάξεις του νομοσχέδιου ή μήπως η ΝΔ θέλει να δείξει ποιος είναι το «αφεντικό» στην κυβέρνηση και ταυτοχρόνως προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα στο εσωτερικό της ότι η «δεξιά πολυκατοικία» αντέχει; Και αρκούντως συνηθισμένα όλα αυτά, αν στο όνομα της μικροπολιτικής και της ιδεοληψίας δεν θυσιαζόταν η ίδια η Δημοκρατία.  

Επιγραμματικά: Το πνεύμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου έχει ως σκοπό την θεσμική θωράκιση της δημοκρατίας από αυτούς που θέλουν να την καταλύσουν. Και επιπλέον, πρόκειται για ενσωμάτωση απόφασης – πλαισίου του 2008 που έπρεπε να είχε ενσωματωθεί από το 2010.
Διαφωνεί κανείς με αυτό; Αν ναι, να εξηγήσει την αιτία. Όχι με διαρροές και νταηλίκια, αλλά με επιχειρήματα εντός της Ολομέλειας ώστε ο κάθε πολίτης να δει και να κρίνει, και ο κάθε βουλευτής να πάρει την ιστορική ευθύνη που του αναλογεί.  

Η ένσταση της ΝΔ επί του παρόμοιου νομοσχεδίου που είχε καταθέσει ο Μ. Παπαϊωάννου είχε γίνει δεκτή το 2011 καθώς η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν μεταβατική και περιορισμένων καθηκόντων. Τώρα όμως η κυβέρνηση είναι κανονική κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων, ενός δεξιού, ενός σοσιαλδημοκρατικού και ενός αριστερού. Και η ιδεολογία οφείλει να κατισχύσει της Ιδεοληψίας. Και στην παρούσα συγκυρία μία είναι η Ιδεολογία και ονομάζεται: Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 


Στο ελληνικό κοινοβούλιο φωλιάζει ένα αντικοινοβουλευτικό κόμμα εδώ κι ένα χρόνο. Το «αντικοινοβουλευτικό» κοινοβούλιο ήταν η μήτρα όλων των κακών στην μεσοπολεμική Βαϊμάρη. Πρέπει τώρα να σταματήσει αυτή η φωτιά που θα μας κάψει όλους. Κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν τριγμοί στην δεξιά πολυκατοικία, ας υπάρξουν. Η Δημοκρατία μας είναι πιο σημαντική από τη Νέα Δημοκρατία. 

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Η δίκη του Μονάχου: Σκηνές από το μέλλον

Την Δευτέρα ξεκίνησε στο Μόναχο η πιο σημαντική δίκη μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης, για την εγκληματική δράση των νεοναζί του NSU  που δολοφόνησαν 9 μετανάστες, ανάμεσά τους έναν Έλληνα κι έναν Τούρκο, καθώς και μία αστυνομικό. Στη δίκη θα καταθέσουν περισσότεροι από 600 μάρτυρες και λέγεται πως η δίκη θα κρατήσει περισσότερο από 2 χρόνια.

Από τη σχετική αρθρογραφία στο ξένο Τύπο, γίνεται αντιληπτό ότι τη γερμανική κοινή γνώμη δεν θα την απασχολήσει μόνο το ποινικό μέρος της υπόθεσης αλλά και τα αίτια της επανεμφάνισης του ναζισμού ενώ αναμένεται να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου όσον αφορά τις σχέσεις των νεοναζί με τις μυστικές υπηρεσίες αλλά και με τη δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα, όπως είναι διεθνώς γνωστό πια, ευδοκιμεί το πιο σκληρό νεοναζιστικό κόμμα της Ευρώπης, η Χρυσή Αυγή, και η δύναμη του, δηλαδή η ανοχή των πολιτών προς αυτό, αυξάνει επικινδύνως. Είναι επίσης γνωστό ότι η Χρυσή Αυγή διατηρεί σχέσεις με άλλα νεοναζιστικά κόμματα της Ευρώπης, ένα από αυτά είναι το NSU. Στο παρελθόν είχαμε μάθει και για σχέσεις του Μπρέιβικ, ο Νορβηγός μακελάρης, με τη Χρυσή Αυγή αλλά αυτή η πληροφορία δεν έτυχε της πρέπουσας έρευνας.

Η δίκη του Μονάχου δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να δει σκηνές από το μέλλον. Όπως και το χαστούκι του Γερμενή στο 12 χρονο κορίτσι ήταν σκηνή από το μέλλον. Σήμερα είναι ένα χαστούκι, αύριο θα είναι μια δολοφονία. Γιατί αυτό είναι ο ναζισμός. Καβαλάει το κύμα του λαϊκισμού, που το προκαλούν άλλα πολιτικά κόμματα, και ξεκινάει από την επίθεση στον μετανάστη για να καταλήξει στην επίθεση σε παιδιά.  Όχι ότι δεν έχουμε ήδη δολοφονίες μεταναστών από χρυσαυγίτες. Φυσικά και έχουμε. Και ελλήνων έχουμε, όπως η δολοφονία της 23χρονης Φαίης. Απλώς δεν έχουν συστηματοποιηθεί ακόμα.  Ή μήπως δεν θέλουμε να το δούμε;  

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ή δεν θέλει να αντιληφθεί το κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες από την άνοδο των νεοναζί αλλά και του λαϊκισμού.

Είδαμε τις αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων στην εξαιρετικά σημαντική κίνηση του δημάρχου Αθηναίων να απαγορεύσει τα συσσίτια μίσους στην πλατεία Συντάγματος. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες την επέκριναν ως «κόντρα με τη Χρυσή Αυγή» για να εμποδιστούν οι πολίτες να δουν το «πραγματικό αντιμνημονιακό κόμμα»! Θεωρώντας (και δικαίως) πως η Χρυσή Αυγή είναι ανταγωνιστικό κόμμα με αυτό των Ανεξάρτητων Ελλήνων. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέκρινε τον Δήμαρχο που απομάκρυνε τη Χρυσή Αυγή με την υποστήριξη των αστυνομικών δυνάμεων και διαφώνησε με την απόφαση του Γ. Καμίνη να μη παρέχεται για συσσίτια η πλατεία Συντάγματος. Ενώ η επίσημη ανακοίνωση της συνεργασίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων με το ΣΥΡΙΖΑ, και η δεδηλωμένη πρόθεσή τους να σχηματίσουν από κοινού κυβέρνηση λειτουργεί προς όφελος της εθνικά επικίνδυνης λαϊκίστικης ρητορικής των νεοναζί.

Η ΝΔ από την άλλη εκφράστηκε μέσω του Φαήλου Κρανιδιώτη που μίλησε για «δώρο του Καμίνη στη Χρυσή Αυγή» και χαρακτήρισε τον Δήμαρχο «Καμίνη – μπέη». Επιπλέον η ΝΔ δεν έχει πάρει σαφείς αποστάσεις από τη Χρυσή Αυγή, την οποία σχέση τους παρουσιάζει ανάγλυφα ο Νίκος Χασαπόπουλος στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή. Η ιστορία, η αλήθεια, τα πρόσωπα».

Το ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή λειτούργησε θεσμικά σχηματίζοντας καθαρό και αξιακό μέτωπο με τους νεοναζί. Ξεκίνησε την Πρωτοβουλία κατά του Νεοναζισμού και της Ρατσιστικής και Κοινωνικής βίας, κάλεσε τα άλλα δημοκρατικά κόμματα να συνταχθούν στο συνταγματικό τόξο κατά του νεοναζισμού και κατέθεσε πρόταση νόμου για τις εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας. Σύμφωνα με την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων προβλέπεται μέχρι και αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για τέλεση εγκληματικής πράξεως λόγω μίσους κατά ομάδας προσώπων ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου

Τα καλά νέα είναι πως η πρόταση νόμου που κατάθεσε το ΠΑΣΟΚ κατά πως φαίνεται θα έρθει άμεσα προς ψήφιση στη Βουλή. Θυμίζουμε βέβαια πως και το 2011 είχε προσπαθήσει το ΠΑΣΟΚ να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο αυτό αλλά συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ αλλά και την κεκαλυμμένη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Ας ελπίσουμε πως η δίκη του Μονάχου και το διεθνές ενδιαφέρον που στρέφεται για άλλη μια φορά αρνητικά προς στην Ελλάδα, θα αναγκάσει τα άλλα πολιτικά κόμματα θα φανούν αντάξια της εθνικής ευθύνης που έχουν απέναντι στους πολίτες.

Αρκεί βέβαια η ψήφιση του νόμου; Όχι. Είναι απλώς ένα πρώτο βήμα. Πολλά πρέπει να γίνουν πρωτίστως στο χώρο της παιδείας, των ΜΜΕ, της δικαιοσύνης, της αστυνομίας. 

Το λίπασμα όμως που θρέφει το άγονο χώμα του νεοναζισμού είναι ο τεχνητός διαχωρισμός των κομμάτων σε (κακά) μνημονιακά και (καλά) αντιμνημονιακά. Ο διαχωρισμός αυτός που ισοπεδώνει κάθε ιδεολογική διαφορά, νομιμοποιεί κοινωνικά το κατ΄εξοχήν αντιμνημονιακό κόμμα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, και αφενός εμποδίζει τα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα να συνεργαστούν με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα που τα κατηγορούν ως «μνημονιακά», αφετέρου εξωθούνται σε υπόγειες συμμαχίες με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα όπως με αυτό της Χρυσής Αυγής στο πλαίσιο ενός τυφλού πολιτικού ανταγωνισμού προς άγρα ψήφου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια λογική εφόδου έστησε την πολιτική σκευωρία κατά του Πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν έφερε καμία ευθύνη,  και για να το επιτύχει αυτό έφτασε στο σημείο να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή στην προανακριτική. Φευ, απέτυχε!


Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Όσο υπάρχει αυτή η τεχνητή πόλωση κι ο άκρατος λαϊκισμός τόσο θα μεγαλώνει η δύναμη της Χρυσής Αυγής. Κάτι που έγινε τρομακτικά αντιληπτό ..στα διόδια… Εκεί, που η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που κινούσε τα νήματα του «Δεν Πληρώνω» αντικαταστάθηκε αίφνης από μια ομάδα της Χρυσής Αυγής με τα ίδια κι απαράλλαχτα συνθήματα. 

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Καμία ανοχή στον νεοναζισμό


Και εκεί στα διόδια Ελευσίνας το είδαμε να συμβαίνει: εκεί που άλλοτε κινητοποιούνταν η «Συντονιστική Επιτροπή ενάντια στα διόδια» υπό τη σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ, τη θέση τους πήρε εν μια νυκτί μια άλλη «συντονιστική επιτροπή ενάντια στα διόδια» με μαύρα μπλουζάκια με το σήμα της Χρυσής Αυγής που σήκωναν τις μπάρες των διοδίων κραυγάζοντας «αίμα- τιμή- Χρυσή Αυγή».

Και οι οδηγοί, όπως ακριβώς στη «Φάρμα των Ζώων», κοίταζαν σαστισμένοι μη μπορώντας να καταλάβουν τη διαφορά: «Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά∙και δεν βρήκαν διαφορά» γράφει ο Τζορτζ Οργουελ

***

Εχει επιχειρηθεί με διάφορους τρόπους να εξηγηθεί το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής. Η ερμηνεία της οικονομικής κρίσης και των «μνημονιακών πολιτικών», όσο και να προσπαθούν κάποιοι να την επιβάλουν, δεν αρκεί. Διότι δεν πρόκειται για άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά για άνοδο της ανοχής των δημοκρατικών πολιτών απέναντι στον νεοναζισμό, για «κοινωνική απενοχοποίηση» της βίας των νεοναζί, του εγκλήματος, της μισαλλοδοξίας, της αμφισβήτησης της Δημοκρατίας, του ζόφου.

Τι είναι αυτό που οδήγησε στην απενοχοποίηση του Ελληνα απέναντι στον ναζισμό και στη χούντα και βρέθηκε σε μια στιγμή να υποστηρίζει τους εκπροσώπους τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παρακολουθεί παθητικά; Η απάντηση δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι δεν τους βλέπει ως τέτοιους. Δεν τους αντιλαμβάνεται ως νεοναζί. Κι αυτό οφείλεται στις ομοιότητες που παρουσιάζουν στη ρητορική και στις πράξεις με τα άλλα δήθεν «αντιμνημονιακά» κόμματα. Τα κοινά χαρακτηριστικά, στη ρητορική των οποίων είναι ότι οι Ελληνες είναι θύματα των ξένων δυνάμεων που εκτελούν σχέδιο εξόντωσης της χώρας και η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη και αποτελείται από δωσίλογους ανθέλληνες (ποιος ξεχνάει την περίφημη φράση του Αλ. Τσίπρα: «Κάποιοι Ελληνες δεν είναι και τόσο Ελληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν»). Ενώ από την άλλη μιλάνε στο όνομα του λαού που υποφέρει και υπόσχονται λύσεις που θα έρθουν από την αντίσταση, την ανυπακοή και την επανάσταση.

Οι επιμέρους διαφορές των δήθεν «αντιμνημονιακών κομμάτων» δεν διακρίνονται μέσα στη λαίλαπα του λαϊκισμού και της συνωμοσιολογίας. Αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός μεταξύ δήθεν κακών «μνημονιακών» και δήθεν καλών «μνημονιακών», βοήθησε μεν την εκλογική εκτόξευση των «αντιμνημονιακών» κομμάτων, αλλά στην πραγματικότητα έβλαψε τη χώρα και το πολιτικό σύστημα καθώς ισοπέδωσε τις ιδεολογικές διαφορές προς όφελος των νεοναζί.

Τώρα όμως έχει έρθει η στιγμή να τοποθετηθούν και να αυτοπροσδιοριστούν όλα τα κόμματα. Με την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία η πολιτική επιστρέφει στο προσκήνιο. Τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να κάνουν πέρα το βολικό κέλυφος της τεχνητής και ισοπεδωτικής διχοτόμησης μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και να πάρουν θέση στο σαφές ερώτημα: Θα συνεργαστούν οι δημοκρατικές δυνάμεις για να παταχθεί ο νεοναζισμός ή θα σιωπήσουν επωμιζόμενα και την ιστορική ευθύνη της επιλογής τους; Και το ερώτημα αυτό δεν αφορά μόνο την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αφορά όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής, αφορά κατ’ ουσίαν την υπεύθυνη διακυβέρνηση της χώρας από τις δημοκρατικές δυνάμεις του κοινοβουλίου. Τελείωσε η περίοδος που τα ψέματα ήταν δίχως κόστος.

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες  

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Αυτό που είδαν οι Κύπριοι


«Θα μπορούσα να επιστρέψω στην Κύπρο σαν ήρωας, αλλά η κυπριακή οικονομία θα είχε καταστραφεί» είπε ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ερωτηθείς για την απόφαση στο Eurogroup για κούρεμα καταθέσεων, σε συνέντευξή του στην Έλλη Στάη. «Το "όχι" της κυπριακής Βουλής μας κόστισε. Η κυπριακή Βουλή ενέργησε με συναίσθημα και όχι λογική»  συμπλήρωσε.

Να είναι τυχαίο ότι ο Νίκος Αναστασιάδης επέλεξε την ελληνική κρατική τηλεόραση για να δώσει συνέντευξη μία μέρα πριν κρίσιμη ψηφοφορία στην Κυπριακή Βουλή για την επικύρωση της δανειακής σύμβασης; Δύσκολο.

Ο Πρόεδρος της Κύπρου επέλεξε το βήμα της Ελλάδας για να στείλει σαφές μήνυμα στους κύπριους πολίτες:  Η κυπριακή Βουλή δεν πρέπει να ενεργήσει και πάλι με συναίσθημα, αλλά με λογική.
Και επέλεξε την Ελλάδα ακριβώς γιατί θεωρείται η χώρα - το πρώτο θύμα της κρίσης - που η κοινοβουλευτική  της πλειοψηφία της δεν ενήργησε με συναίσθημα αλλά με λογική κι έτσι με τρομακτικές απώλειες μεν  άντεξε στην κρίση και τώρα μπορεί να κάνει την στροφή, μπορεί να δει την προοπτική εξόδου από την κρίση.

Διότι αν την 12η Φεβρουαρίου 2012, την ημέρα ψήφισης της δανειακής σύμβασης με την οποία εφαρμόστηκε το παλαιού τύπου πρόγραμμα Στήριξης και η Ελλάδα πήρε το δάνειο των 240 δις και εφαρμόστηκε το κούρεμα του χρέους κι όχι το κούρεμα των καταθέσεων, όπως έγινε στην Κύπρο, την ημέρα εκείνη που γεννήθηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η ΔΗΜΑΡ και γιγαντώθηκε ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή, αν τότε το ελληνικό κοινοβούλιο βροντοφώναζε το λαϊκίστικό ΟΧΙ, η εκλογική δύναμη κυρίως του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε συρρικνωθεί, αλλά η χώρα θα είχε εξαφανιστεί.

Αυτά είδαν οι Κύπριοι. Εδώ βέβαια, εμείς, βλέπουμε άλλα. Βλέπουμε «δωσίλογους» και «καρπαζοεισπράκτορες», που με «αίμα δάκρυα και λεηλασία» θέλουν να καταστρέψουν την πατρίδα, για να χρησιμοποιήσω τους «πολιτικούς» όρους στους οποίους καταφεύγει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Αν θέλει βέβαια κάποιος να δει, μπορεί. Και αν είχαμε όλοι έναν κάποιο ενδοιασμό, κι αν υπήρχε κάπου μέσα μας εκείνο το δηλητηριώδες «αν» .. «αν είχαμε πει ΟΧΙ, ίσως να… » … η κυπριακή εμπειρία το εξαφάνισε.

Διότι από την Κύπρο μάθαμε πως ούτε οι εκβιασμοί περνάνε, ούτε οι «τζάμπα μαγκιές» οδηγούν πουθενά, και καμία Ρωσία ή Κίνα ή Λαπωνία (του Άη Βασίλη)  δεν θα ήταν πρόθυμη να μας βοηθήσει.

Βέβαια από την άλλη, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσει ο κόσμος να εκτιμήσει αυτό που απέφυγε. Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Και ένα απλό παράδειγμα είναι η άρση της μείωσης των συντάξεων του ΤΕΒΕ κατά 35% που κατάφερε το ΠΑΣΟΚ με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο. Πώς να περιμένεις να εκτιμήσει ο συνταξιούχος του ΤΕΒΕ ότι ήταν να μειωθεί η σύνταξή του κι αυτό αποφθέχθηκε; Κανείς δεν μπορεί.

Την Μ. Δευτέρα, κι έχει ενδιαφέρον η σύμπτωση της μέρας, ο Δ. Μητρόπουλος αναπαράγει στην επιφυλλίδα του μια φράση που του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος: Ο «Βαγγέλης Βενιζέλος έχει κάνει πολύ περισσότερα για τη χώρα από όσα θα του αναγνωρίσει η Ιστορία».

Να ναι έτσι;

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες  4/5/2013

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Οι δήμοι στην πρώτη γραμμή κατά των νεοναζί


Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη μάχη κατά του νεοναζισμού και στον αγώνα για την προστασία της Δημοκρατίας είναι εξαιρετικά σημαντικός.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στέκεται επάξια στον αγώνα αυτό και με παρρησία στέλνει σαφές μήνυμα σε όλους όσους προσπαθούν να βλάψουν το πολίτευμα, υποκρινόμενοι τους «ανθρωπιστές». Καθημερινά πληθαίνουν οι δήμοι που δεν επιτρέπουν στη Χρυσή Αυγή να διοργανώνει ρατσιστικά συσσίτια και εκδηλώσεις μίσους και συχνά οι χρυσαυγίτες εκδιώχνονται από Δήμους

Είδαμε τη Θάσο που ο δήμαρχος της, Κώστας Χατζηεμμανουήλ, με την υποστήριξη και κατ’ απαίτηση των κατοίκων έδιωξε τη Χρυσή Αυγή από το νησί. Αντίστοιχη είναι η δράση του Γιάννη Μπουτάρη, δημάρχου Θεσσαλονίκης, αλλά και του Σίμου Δανιηλίδη, του δημάρχου Συκεών, που ομοφώνως από το Δημοτικό Συμβουλίου αποφασίστηκε να μην καλείται η Χρυσή Αυγή σε εκδηλώσεις του δήμου. Αλλά και στην Καβάλα, στη Ξάνθη, στην Ελασσόνα, στην Ζάκυνθο, στον Πειραιά, στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στην Ελευσίνα, σε όλη την Ελλάδα οι δήμοι αντιδρούν και προασπίζονταν την δημοκρατία και τους δημότες τους. Ενώ η Αθήνα με τον Γ. Καμίνη δίνει τη δική της δύσκολη μάχη μια και οι Χρυσαυγίτες βρίσκονται μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται τις ανάγκες και τους φόβους των συμπολιτών μας που έχουν χτυπηθεί από την κρίση και προσφέρει φαγητό με αντάλλαγμα τη ψυχή τους. Στα συσσίτια μίσους που διοργανώνουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής οι πολίτες υποβάλλονται στην ταπεινωτική διαδικασία επίδειξης αστυνομικής ταυτότητας και τα πρωτοπαλίκαρά της καταγράφουν τα προσωπικά τους στοιχεία ώστε να απαιτούν στη συνέχεια τη ψήφο και την υποστήριξή τους. Αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Κανείς δεν επιτρέπεται να εκμεταλλεύεται το πόνο και την ανάγκη του άλλου.

Από την άλλη, φυσικά και θα πρέπει να υποστηριχθούν οι ευάλωτες ομάδες. Αλλά αυτό δεν θα γίνει με τους όρους της Χρυσής Αυγής, αλλά όπως ορίζει η συντεταγμένη πολιτεία.

Θέση του ΠΑΣΟΚ είναι ότι οι δημοτικές αρχές έχουν εκλεγεί από τους δημότες για την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων και γνωρίζουν όσο κανένας άλλος τις ανάγκες των δημοτών και της περιοχής. Συνεπώς, τα πολιτικά κόμματα που επιθυμούν να υποστηρίξουν τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες με δράσεις όπως διανομή τροφίμων θα πρέπει να παραχωρούν τα τρόφιμα στις δομές πρόνοιας του δήμου ώστε διαμοιράζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Δεν είναι μόνο όμως τα συσσίτια. Μείζον ζήτημα είναι τα σχολεία. Εξαιρετικά ανησυχητική είναι η διείσδυση των νεοναζί στα σχολεία, όπου νέα παιδιά, θύματα της  προπαγάνδας των νεοναζί,  έλκονται από τη ρητορική τους για μια δήθεν Ελλάδα απαλλαγμένη από την ανεργία και τη διαφθορά. Εξαιρετικά  επικίνδυνη είναι επίσης και η προσπάθεια υποκατάστασης όλων των δομών πρόνοιας, όπως της δημόσιας υγείας, καθώς και η υποκατάσταση της αστυνομίας από ομάδες κρούσης, από συμμορίες με ξυρισμένα κεφάλια. Σε όλα αυτά η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει τη δύναμη και το χρέος να παρέμβει.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να δημιουργήσει ζώνες απαλλαγμένες από τους νοσταλγούς της χούντας και του Χίτλερ, απαλλαγμένες από τη βία, το ρατσισμό και τη ξενοφοβία.

Την Κυριακή 21 Απριλίου ο Δήμος Αλίμου με πρωτοβουλία του Δημάρχου, Θ. Ορφανού, και την υποστήριξη του ΙΣΤΑΜΕ , της Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ  κατά του νεοναζισμού, αλλά και της ΚΕΔΕ, με την αυτοπρόσωπη παρουσία του Κ. Ασκούνη, διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Η θεσμική απάντηση στον νεοναζισμό» με ομιλητές εκπροσώπους από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ προσκλήθηκε αλλά δεν ήρθε). Ήταν η πρώτη φορά που τα κόμματα του συνταγματικού τόξου ξέχασαν για λίγο τους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς και με μια φωνή είπαν ΟΧΙ στο νεοναζισμό και στη βία.

Στόχος είναι να γίνουν παρόμοιες εκδηλώσεις  σε όλους τους δήμους της χώρας, στηρίζοντας και όποιες άλλες πρωτοβουλίες της τοπικής αυτοδιοίκησης.    

Όπως έχει πει επανειλημμένος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, «η πολιτική μας εκστρατεία κατά μας βίας από οπουδήποτε και αν αυτή προέρχεται, κατά μας ρατσιστικής, κοινωνικής, πολιτικής βίας, είναι μια επιλογή αξιακή για μας. Και σε αυτό το μέτωπο, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τον πρώτο λόγο.

* Δημοσιεύεται στην aftodioikisi.gr 

Μέσα από τα μάτια της Χάνα Άρεντ: Η Ελλάδα στον αστερισμό της κοινοτοπίας του κακού;


Ένα περίεργο φαινόμενο εξαπλώνεται τελευταία στη χώρα μας: Έλληνες πολίτες ψηφίζουν φιλοναζιστικά/φιλοχουντικά κόμματα και εμπιστεύονται εμφανώς γελοίες θεωρίες συνωμοσίας∙ δημοκρατικές ανήμερα της επετείου του απριλιανού πραξικοπήματος, εφημερίδες δημοσιεύουν δημοσκοπήσεις με το ερώτημα αν οι πολίτες προτιμούν τη χούντα από τη δημοκρατία, νομιμοποιώντας έτσι τη χούντα· την ίδια ημέρα, άλλες εφημερίδες, που πρόσκεινται σε κόμμα της πλειοψηφίας, προσφέρουν cd με την απολογία του δικτάτορα Παπαδόπουλου∙ κεντρικά ξενοδοχεία παρέχουν χώρο για σύναξη χουντικών και το γεγονός καλύπτεται από εφημερίδες ως κάτι φυσιολογικό∙ τηλεοπτικά κανάλια μεγάλης εμβέλειας δίνουν βήμα σε νεοναζί για να αναπτύξουν την θεωρία τους για την ευγονική και το ναζισμό∙ εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση δίνουν χώρο για την αποκατάσταση του ονόματος του Ι. Βουλπιώτη, εμπνευστή των ταγματασφαλιτών δημοκρατικά αριστερά κόμματα συνεργάζονται ατύπως μεν με νεοναζιστικά κόμματα για να πλήξουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, τυπικώς δε με ultra δεξιά κόμματα για να πάρουν την εξουσία∙ εργοδότες πυροβολούν στο ψαχνό, εν ψυχρώ στα τυφλά μετανάστες, δίχως να τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν το νόμο… Κι άλλα πολλά…Μα τι συμβαίνει στη χώρα μας;

Πρόκειται για ατόφια ηλιθιότητα ή μήπως άξαφνα γίναμε όλοι κακοί κι εγκληματούμε κατά της δημοκρατίας και άρα κατά των ίδιων των ζωών μας και των παιδιών μας;

Κι όπως το σκέφτομαι αυτό, ξανά και ξανά, αναζητώντας μια ικανή απάντηση, μια λέξη έρχεται στο μυαλό μου: «thoughtlessness» (ασυνειδησία, ασκεψία). Πρόκειται για μια έννοια που εισήγαγε στην παγκόσμια σκέψη η σπουδαία Χάνα Άρεντ, προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο Άντολφ Άιχμαν, του συνταγματάρχη των SS και ενός από τους βασικούς αρχιτέκτονες του Ολοκαυτώματος. Ενός ανθρώπου που «όλοι μπορούσαν να δουν ότι δεν ήταν ένα τέρας, και θα ήταν δύσκολο να μην υποπτευτούν ότι ήταν ένας κλόουν»

Πρόκειται για «ένα ζήτημα αυτό-εξαπάτησης, σε συνδυασμό με εξωφρενική ηλιθιότητα, ή απλώς για την περίπτωση ενός δια παντός αμετανόητου εγκληματία, που δεν δύναται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα καθώς ο ίδιος έχει γίνει ένα με το έγκλημά του;» αναρωτιέται η Άρεντ παρακολουθώντας την δίκη του. Η απάντηση που δίνει είναι ότι «ο Άιχμαν δεν ήταν ούτε ο Ιάγος ούτε ο Μάκμπεθ. (…) Ο Άιχμαν δεν είχε κίνητρα. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν κατάλαβε τι έκανε. Όχι, δεν ήταν ηλίθιος. Απλώς δεν είχε τη δυνατότητα να αναστοχαστεί τις πράξεις του (thoughtlessness), κάτι που σε καμία περίπτωση δεν είναι συνώνυμο της βλακείας. Κι έτσι έγινε ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην Ιστορία».

Έτσι εισάγει την έννοια της κοινοτοπίας του κακού, ενός κακού δίχως κίνητρα, ενός κακού που είναι κοινότυπο -επειδή δεν βασίζεται στη σκέψη.

Οι πράξεις του Άιχμαν δεν εμφορούνταν από μίσος, αντισημιτισμό ή κάποιο παγκόσμιο κακό, αλλά από το γεγονός ότι «απλώς δεν είχε συνείδηση», εξηγεί. Όχι, δεν εννοεί ότι δεν είχε γενικά συνείδηση, αλλά κάτι πιο περίπλοκο: «Η συνείδησή του λειτούργησε με τον αναμενόμενο τρόπο για τέσσερις βδομάδες. Μέτα αποσύρθηκε». Η Άρεντ εξηγεί ότι δεν αναφέρεται στη σκέψη που οφείλεται στην έλλειψη μόρφωσης, το αντίθετο, «την ανικανότητα της σκέψης μπορεί να βρει κάποιος και σε εξαιρετικά μορφωμένους ανθρώπους», σημειώνει.

Σε αυτό το έλλειμμα σκέψης οφείλονταν και η ανικανότητά του να κρίνει, σε μια περίοδο μάλιστα που η ορθή κρίση ήταν το πλέον αναγκαίο. «Το πρόβλημα του διαχωρισμού ανάμεσα στο καλό και στο κακό, η ικανότητα διάκρισης ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, δεν συνδέονται με την ικανότητά μας για σκέψη;» αναρωτιέται στο βιβλίο της The Life of Mind-Thinking-Willing

Σύμφωνα με την Άρεντ, η κοινοτοπία του κακού μπορεί να γίνει αντιληπτή ως το αποτέλεσμα της μη σκέψης. Εκεί βρίσκονται οι ρίζες του κακού. «Το κακό δεν είναι ποτέ ριζοσπαστικό. Είναι μόνο ακραίο. Μπορεί να αναπτυχθεί και να ρημάξει όλο τον κόσμο ακριβώς γιατί εξαπλώνεται όπως ο μύκητας στις επιφάνειες» γράφει στο The Jew as Pariah.

Η Άρεντ σημειώνει με νόημα πως «μετά την εμπειρία του ολοκληρωτισμού είμαστε καταδικασμένοι στη συνεχή εξέταση των πάντων μέσα από τη σκέψη».

Διαφορετικά θα επαναλάβουμε την Ιστορία μας.

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες