Και εκεί στα διόδια Ελευσίνας το είδαμε να συμβαίνει: εκεί που άλλοτε κινητοποιούνταν η «Συντονιστική Επιτροπή ενάντια στα διόδια» υπό τη σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ, τη θέση τους πήρε εν μια νυκτί μια άλλη «συντονιστική επιτροπή ενάντια στα διόδια» με μαύρα μπλουζάκια με το σήμα της Χρυσής Αυγής που σήκωναν τις μπάρες των διοδίων κραυγάζοντας «αίμα- τιμή- Χρυσή Αυγή».
Και οι οδηγοί, όπως ακριβώς στη «Φάρμα των Ζώων», κοίταζαν σαστισμένοι μη μπορώντας να καταλάβουν τη διαφορά: «Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά∙και δεν βρήκαν διαφορά» γράφει ο Τζορτζ Οργουελ
***
Εχει επιχειρηθεί με διάφορους τρόπους να εξηγηθεί το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής. Η ερμηνεία της οικονομικής κρίσης και των «μνημονιακών πολιτικών», όσο και να προσπαθούν κάποιοι να την επιβάλουν, δεν αρκεί. Διότι δεν πρόκειται για άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά για άνοδο της ανοχής των δημοκρατικών πολιτών απέναντι στον νεοναζισμό, για «κοινωνική απενοχοποίηση» της βίας των νεοναζί, του εγκλήματος, της μισαλλοδοξίας, της αμφισβήτησης της Δημοκρατίας, του ζόφου.
Τι είναι αυτό που οδήγησε στην απενοχοποίηση του Ελληνα απέναντι στον ναζισμό και στη χούντα και βρέθηκε σε μια στιγμή να υποστηρίζει τους εκπροσώπους τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παρακολουθεί παθητικά; Η απάντηση δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι δεν τους βλέπει ως τέτοιους. Δεν τους αντιλαμβάνεται ως νεοναζί. Κι αυτό οφείλεται στις ομοιότητες που παρουσιάζουν στη ρητορική και στις πράξεις με τα άλλα δήθεν «αντιμνημονιακά» κόμματα. Τα κοινά χαρακτηριστικά, στη ρητορική των οποίων είναι ότι οι Ελληνες είναι θύματα των ξένων δυνάμεων που εκτελούν σχέδιο εξόντωσης της χώρας και η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη και αποτελείται από δωσίλογους ανθέλληνες (ποιος ξεχνάει την περίφημη φράση του Αλ. Τσίπρα: «Κάποιοι Ελληνες δεν είναι και τόσο Ελληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν»). Ενώ από την άλλη μιλάνε στο όνομα του λαού που υποφέρει και υπόσχονται λύσεις που θα έρθουν από την αντίσταση, την ανυπακοή και την επανάσταση.
Οι επιμέρους διαφορές των δήθεν «αντιμνημονιακών κομμάτων» δεν διακρίνονται μέσα στη λαίλαπα του λαϊκισμού και της συνωμοσιολογίας. Αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός μεταξύ δήθεν κακών «μνημονιακών» και δήθεν καλών «μνημονιακών», βοήθησε μεν την εκλογική εκτόξευση των «αντιμνημονιακών» κομμάτων, αλλά στην πραγματικότητα έβλαψε τη χώρα και το πολιτικό σύστημα καθώς ισοπέδωσε τις ιδεολογικές διαφορές προς όφελος των νεοναζί.
Τώρα όμως έχει έρθει η στιγμή να τοποθετηθούν και να αυτοπροσδιοριστούν όλα τα κόμματα. Με την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία η πολιτική επιστρέφει στο προσκήνιο. Τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να κάνουν πέρα το βολικό κέλυφος της τεχνητής και ισοπεδωτικής διχοτόμησης μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και να πάρουν θέση στο σαφές ερώτημα: Θα συνεργαστούν οι δημοκρατικές δυνάμεις για να παταχθεί ο νεοναζισμός ή θα σιωπήσουν επωμιζόμενα και την ιστορική ευθύνη της επιλογής τους; Και το ερώτημα αυτό δεν αφορά μόνο την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αφορά όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής, αφορά κατ’ ουσίαν την υπεύθυνη διακυβέρνηση της χώρας από τις δημοκρατικές δυνάμεις του κοινοβουλίου. Τελείωσε η περίοδος που τα ψέματα ήταν δίχως κόστος.
* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες
