Την Δευτέρα ξεκίνησε στο Μόναχο η πιο σημαντική δίκη μετά τη
δίκη της Νυρεμβέργης, για την εγκληματική δράση των νεοναζί του NSU που δολοφόνησαν 9 μετανάστες, ανάμεσά τους
έναν Έλληνα κι έναν Τούρκο, καθώς και μία αστυνομικό. Στη δίκη θα καταθέσουν περισσότεροι
από 600 μάρτυρες και λέγεται πως η δίκη θα κρατήσει περισσότερο από 2 χρόνια.
Από τη σχετική αρθρογραφία στο ξένο Τύπο, γίνεται αντιληπτό
ότι τη γερμανική κοινή γνώμη δεν θα την απασχολήσει μόνο το ποινικό μέρος της
υπόθεσης αλλά και τα αίτια της
επανεμφάνισης του ναζισμού ενώ αναμένεται να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου όσον
αφορά τις σχέσεις των νεοναζί με τις μυστικές υπηρεσίες αλλά και με τη
δικαιοσύνη.
Στην Ελλάδα, όπως είναι διεθνώς γνωστό πια, ευδοκιμεί το πιο σκληρό νεοναζιστικό κόμμα της
Ευρώπης, η Χρυσή Αυγή, και η δύναμη του, δηλαδή η ανοχή των πολιτών προς
αυτό, αυξάνει επικινδύνως. Είναι επίσης γνωστό ότι η Χρυσή Αυγή διατηρεί
σχέσεις με άλλα νεοναζιστικά κόμματα της Ευρώπης, ένα από αυτά είναι το NSU. Στο παρελθόν είχαμε
μάθει και για σχέσεις του Μπρέιβικ, ο Νορβηγός μακελάρης, με τη Χρυσή Αυγή αλλά
αυτή η πληροφορία δεν έτυχε της πρέπουσας έρευνας.
Η δίκη του Μονάχου δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να δει σκηνές από το μέλλον. Όπως και το
χαστούκι του Γερμενή στο 12 χρονο κορίτσι ήταν σκηνή από το μέλλον. Σήμερα
είναι ένα χαστούκι, αύριο θα είναι μια δολοφονία. Γιατί αυτό είναι ο ναζισμός. Καβαλάει το κύμα του λαϊκισμού, που το
προκαλούν άλλα πολιτικά κόμματα, και ξεκινάει από την επίθεση στον μετανάστη
για να καταλήξει στην επίθεση σε παιδιά.
Όχι ότι δεν έχουμε ήδη δολοφονίες μεταναστών από χρυσαυγίτες. Φυσικά και
έχουμε. Και ελλήνων έχουμε, όπως η δολοφονία της 23χρονης Φαίης. Απλώς δεν
έχουν συστηματοποιηθεί ακόμα. Ή μήπως
δεν θέλουμε να το δούμε;
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ή
δεν θέλει να αντιληφθεί το κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες από
την άνοδο των νεοναζί αλλά και του λαϊκισμού.
Είδαμε τις αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων στην
εξαιρετικά σημαντική κίνηση του δημάρχου Αθηναίων να απαγορεύσει τα συσσίτια
μίσους στην πλατεία Συντάγματος. Οι Ανεξάρτητοι
Έλληνες την επέκριναν ως «κόντρα με τη Χρυσή Αυγή» για να εμποδιστούν οι
πολίτες να δουν το «πραγματικό αντιμνημονιακό κόμμα»! Θεωρώντας (και δικαίως)
πως η Χρυσή Αυγή είναι ανταγωνιστικό κόμμα με αυτό των Ανεξάρτητων
Ελλήνων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέκρινε
τον Δήμαρχο που απομάκρυνε τη Χρυσή Αυγή με την υποστήριξη των αστυνομικών
δυνάμεων και διαφώνησε με την απόφαση του Γ. Καμίνη να μη παρέχεται για
συσσίτια η πλατεία Συντάγματος. Ενώ η επίσημη ανακοίνωση της συνεργασίας των
Ανεξάρτητων Ελλήνων με το ΣΥΡΙΖΑ, και η δεδηλωμένη πρόθεσή τους να σχηματίσουν
από κοινού κυβέρνηση λειτουργεί προς όφελος της εθνικά επικίνδυνης λαϊκίστικης
ρητορικής των νεοναζί.
Η ΝΔ από την άλλη
εκφράστηκε μέσω του Φαήλου Κρανιδιώτη που μίλησε για «δώρο του Καμίνη στη Χρυσή
Αυγή» και χαρακτήρισε τον Δήμαρχο «Καμίνη – μπέη». Επιπλέον η ΝΔ δεν έχει πάρει
σαφείς αποστάσεις από τη Χρυσή Αυγή, την οποία σχέση τους παρουσιάζει ανάγλυφα
ο Νίκος Χασαπόπουλος στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή. Η ιστορία, η αλήθεια, τα
πρόσωπα».
Το ΠΑΣΟΚ από την
πρώτη στιγμή λειτούργησε θεσμικά σχηματίζοντας καθαρό και αξιακό μέτωπο με τους νεοναζί. Ξεκίνησε την Πρωτοβουλία κατά του Νεοναζισμού και της
Ρατσιστικής και Κοινωνικής βίας, κάλεσε τα άλλα δημοκρατικά κόμματα να
συνταχθούν στο συνταγματικό τόξο κατά του νεοναζισμού και κατέθεσε πρόταση
νόμου για τις εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας. Σύμφωνα με την πρόταση
νόμου του ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων προβλέπεται μέχρι και αποστέρηση των πολιτικών
δικαιωμάτων για τέλεση εγκληματικής πράξεως λόγω μίσους κατά ομάδας προσώπων ή
προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις
γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό
προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου
Τα καλά νέα είναι πως η πρόταση νόμου που κατάθεσε το ΠΑΣΟΚ
κατά πως φαίνεται θα έρθει άμεσα προς ψήφιση στη Βουλή. Θυμίζουμε βέβαια πως
και το 2011 είχε προσπαθήσει το ΠΑΣΟΚ να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο αυτό
αλλά συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ αλλά και την κεκαλυμμένη
του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Ας ελπίσουμε πως η δίκη του Μονάχου και το διεθνές
ενδιαφέρον που στρέφεται για άλλη μια φορά αρνητικά προς στην Ελλάδα, θα
αναγκάσει τα άλλα πολιτικά κόμματα θα φανούν αντάξια της εθνικής ευθύνης που
έχουν απέναντι στους πολίτες.
Αρκεί βέβαια η ψήφιση του νόμου; Όχι. Είναι απλώς ένα πρώτο
βήμα. Πολλά πρέπει να γίνουν πρωτίστως στο χώρο της παιδείας, των ΜΜΕ, της
δικαιοσύνης, της αστυνομίας.
Το λίπασμα όμως που θρέφει το άγονο χώμα του νεοναζισμού
είναι ο τεχνητός διαχωρισμός των
κομμάτων σε (κακά) μνημονιακά και (καλά) αντιμνημονιακά. Ο διαχωρισμός
αυτός που ισοπεδώνει κάθε ιδεολογική διαφορά, νομιμοποιεί κοινωνικά το
κατ΄εξοχήν αντιμνημονιακό κόμμα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, και αφενός εμποδίζει
τα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα να συνεργαστούν με τα άλλα δημοκρατικά
κόμματα που τα κατηγορούν ως «μνημονιακά», αφετέρου εξωθούνται σε υπόγειες
συμμαχίες με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα όπως με αυτό της Χρυσής Αυγής στο
πλαίσιο ενός τυφλού πολιτικού ανταγωνισμού προς άγρα ψήφου. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια λογική εφόδου
έστησε την πολιτική σκευωρία κατά του Πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας πολύ καλά
πως δεν έφερε καμία ευθύνη, και για να
το επιτύχει αυτό έφτασε στο σημείο να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή στην
προανακριτική. Φευ, απέτυχε!
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Όσο υπάρχει αυτή η τεχνητή
πόλωση κι ο άκρατος λαϊκισμός τόσο θα μεγαλώνει η δύναμη της Χρυσής Αυγής. Κάτι
που έγινε τρομακτικά αντιληπτό ..στα διόδια… Εκεί, που η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που
κινούσε τα νήματα του «Δεν Πληρώνω» αντικαταστάθηκε αίφνης από μια ομάδα της
Χρυσής Αυγής με τα ίδια κι απαράλλαχτα συνθήματα.
