Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Εκτσογλανισμός

Ηταν από εκείνες τις στιγμές που μια λέξη, μια και μόνη λέξη, φωτίζει την καθημερινότητά μας και κάθε τι που λίγο πριν έμοιαζε ακατανόητο - σε όσους προσφεύγουν στη σκέψη- γίνεται ξάφνου απολύτως κατανοητό.

«Εκτσογλανισμός». Α, ναι. Αυτό ακριβώς. «Μια νέα λέξη είναι σαν το νέο σπόρο που σπέρνεις στη γη μιας συζήτησης» γράφει ο μεγάλος φιλόσοφος του 20ου αιώνα Βιτγκενστάιν.

Διότι οι λέξεις έχουν δύναμη και δίνουν δύναμη. Οι λέξεις είναι τα όρια του ήθους και του κόσμου μας. Από τις λέξεις κρατιόμαστε. Λέξεις αναζητούμε για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε ό,τι συμβαίνει. «Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του κόσμου μου» γράφει ο Βιτγκενστάιν για να εξηγήσει τη σημασία της γλώσσας και των λέξεων στη σκέψη κάθε υποκειμένου.

«Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη -και ζητάω συγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας- του ''εκτσογλανισμού'' της ελληνικής κοινωνίας». Του «εκτσογλανισμού»!» είπε ο κ. Βενιζέλος στην ΚΠΕ. Και δεν χρειάστηκαν επεξηγήσεις. Με το άκουσμα της νέας λέξης όλοι κατάλαβαν ή βρήκαν την έννοια που αναζητούσαν για την ερμηνεία της τρέχουσας κατάστασης.

«Εκτσογλανισμός». Αυτό είναι το νέο φαινόμενο που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Το προηγούμενο διάστημα χρησιμοποιούνταν η λέξη «εκφασισμός» αλλά, καθώς είναι μια λέξη με συγκεκριμένο ιστορικό φορτίο, δεν απεικόνιζε επαρκώς το νέο αυτό φαινόμενο. Το ένα βέβαια δεν αναιρεί το άλλο, και ενδεχομένως να έπεται. Αυτό όμως που δεν μου είναι ακόμα σαφές είναι ποιο έπεται του άλλου (ο εκτσογλανισμός τροφοδοτεί τον εκφασισμό ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο;)

Τα παραδείγματα της προσπάθειας «εκτσογλανισμού» της κοινωνίας είναι πολλά.

Ας ξεκινήσουμε από το «Δεν πληρώνω», αυτή τη λανθάνουσα νοοτροπία που νομιμοποίησε κομματικά ο ΣΥΡΙΖΑ και την έκανε πολιτικό πρόταγμα διχάζοντας την κοινωνία, διότι από τη μια υπήρχαν οι πολίτες, με τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα, που αντιλαμβάνονται τη σημασία του να πληρώνουμε φόρους και λογαριασμούς, να πληρώνουμε διόδια, να κόβουμε εισιτήριο στα ΜΜΜ κ.ο.κ. (αλήθεια πόσοι δεν έχετε πέσει θύματα χλευασμού από συμπολίτες μας επειδή σας έβλεπαν να κόβατε εισιτήριο στα ΜΜΕ και πόσοι δεν νιώσατε την ανάγκη να το κάνετε στα κρυφά;) και από την άλλη αυτοί που «δεν γούσταραν» να το κάνουν, ανάγοντάς το σε επαναστατική κίνηση κατά του «διεφθαρμένου» κράτους, σύμφωνα με τους ορισμούς του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων. Δεν αναφέρομαι στους συμπολίτες μας που δεν μπορούν να πληρώσουν, φυσικά.

Ας μιλήσουμε για τις παρατεταμένες απεργίες ή καταλήψεις στο όνομα των συμφερόντων μιας μικρής κοινωνικής ομάδας κατά όλων των άλλων κοινωνικών ομάδων. Ας μιλήσουμε για τις βίαιες κινητοποιήσεις και τις καταστροφές σε περιουσίες (με απώλειες ανθρώπινων ζωών κάποιες φορές), για τις πλατείες με τις μούντζες και τις κρεμάλες, για τους προπηλακισμούς αιρετών/θεσμικών προσώπων και οιουδήποτε στήριζε την κυβερνητική πολιτική θυσιάζοντας το στενό προσωπικό του συμφέρον στην ανάγκη να κρατηθεί όρθια η χώρα. Κι όλα αυτά υπό τη σιωπηλή ή και την κραυγαλέα υποστήριξη ή και προτροπή συγκεκριμένων «αντιμνημονιακών» πολιτικών κομμάτων. Κι όλα αυτά στη λογική του έχω τη δύναμη να κάνω ό,τι θέλω, υπακούοντας στο πρόταγμα «δεν αναγνωρίζω το κράτος», «δεν υπακούω σε νόμους», που ανάγει τις πρακτικές των μπαχαλάκιδων σε τρόπο διακυβέρνησης της χώρας!

Να μιλήσουμε και για το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο το ΠΑΣΟΚ; Το περίφημο «κλείστε τον παππού και τη γιαγιά στην ντουλάπα». Αυτό το σύνθημα που έβαλλε κατά του σκληρού πυρήνα του πολιτισμού μιας χώρας, κατά της αλληλεγγύης των γενεών. Ένα σύνθημα βαθιά ρατσιστικό απέναντι στην ανθρώπινη φύση, διότι το γήρας είναι το φυσικό στάδιο της ζωής των ανθρώπων και μια κοινωνία που δεν σέβεται τους ηλικιωμένους δεν είναι κοινωνία. Πότε άλλοτε ακούστηκε κάτι τόσο απαξιωτικό για τους ηλικιωμένους; Μόνο πολύ νέα παιδιά ενδέχεται να μιλήσουν έτσι, για να δεχθούν στη συνέχεια τη δριμεία επίπληξη των γονέων τους. Η ηγεσία όμως του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την κορυφαία αναίδεια την έκανε πολιτικό προεκλογικό σύνθημα.

Να αναφερθούμε φυσικά στο ήθος εντός κοινοβουλίου. Για τις φράσεις που εκστόμιζε και εκστομίζει ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του κατά των πολιτικών του αντιπάλων: δοσίλογοι, Τσολάκογλου, Πινοσέτ, κυβέρνηση χούντας, κλέφτες, Γουδή, λαμόγια, «δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε», μερκελιστές, «όσοι στηρίζουν το μνημόνιο δεν είναι Έλληνες» κ.ά. Αλλά και το κάλεσμα σε αποστασία τάζοντας πολιτικά μπιχλιμπίδια στους βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, και κυρίως του ΠΑΣΟΚ, «περιπαίζοντας» στην πραγματικότητα το βάρος που σηκώνουν οι βουλευτές αυτοί, που προφανώς θα ήθελαν να μη βρίσκονται σε αυτή τη θέση, που προφανώς θα ήθελαν να μην ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης, να μην ήταν αυτοί που θα επέβαλαν τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Και μια και μιλάμε για «βάρος», να θυμηθούμε και την κορυφαία φράση-μομφή του κ. Τσίπρα για το σωματικό βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ! Διότι ο Συριζα είναι κατά των ηλικιωμένων, αλλά και κατά των ευτραφών.

Και φυσικά όλη αυτή η ρητορική εντός κοινοβουλίου, φτάνει στη βάση (μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ), χτίζει νοοτροπίες, ορίζει συμπεριφορές κι έτσι καλλιεργείται το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, η διχόνοια, που επίσης έχει τη μορφή πολιτικού προτάγματος με το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» (ποιοι είναι αλήθεια οι μεν και ποιοι οι δε;)

Να προσθέσουμε φυσικά τη σκανδαλολογία και τη λάσπη, και τις κατ’ εξακολούθηση προσωπικές επιθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Ευ. Βενιζέλος με στωικότητα και αδιάσειστα επιχειρήματα αντικρούει, αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως δεν ακούει κι απαντά με περισσή έπαρση «δεν μας ενδιαφέρει τι λέει ο κ. Βενιζέλος» διότι δεν έχει ηθικό πλεονέκτημα»!

Το ακούσαμε και εσχάτως αυτό από τον συνήθη και όχι αδίκως, ύποπτο, τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του κ. Τσίπρα, Κ. Παππά, που έσπευσε να σχολιάσει τη νέα λέξη σε συνέντευξή του λέγοντας «το τι λέει ο κ. Βενιζέλος δεν έχει πλέον σημασία» συμπληρώνοντας πως «ούτε η ογδοντάλεπτη απολογία του για το σκάνδαλο των υποβρυχίων έπεισε, ούτε οι ύβρεις στο δημόσιο διάλογο τον σώζουν. Πρόκειται για λευκή πετσέτα στο πεδίο του δημόσιου διαλόγου. Ούτε την αποχώρησή του με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να σχεδιάσει». Κρατάω από τη δήλωση το «πια». Διότι ο κ. Παππάς θεωρεί πως έχουν με τα λασπωμένα κόλπα τους «εξολοθρεύσει» τον πολιτικό τους αντίπαλο και άρα καμία καταγγελία δεν περνάει. Μια απολύτως σταλινική λογική. Τα ίδια έλεγε και ο Στάλιν για τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Κρατάω επίσης το σχόλιο για την εξεταστική για τα υποβρύχια. «Δεν πείθει» είναι το σχόλιό του στην 80λεπτη, όπως λέει ο κ. Παππάς, ανατριχιαστικά λεπτομερή ομιλία του κ. Βενιζέλου, που για κάθε λεπτό υπήρχε και σχετικό αποδεικτικό επίσημο έγγραφο και στις επίσης τεκμηριωμένες καταγγελίες για τα συμφέροντα με τα οποία εφάπτεται ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. «Δεν πείθει» ποιον; Το λαό προφανώς εννοεί ο κ. Παππάς, που ακόμα δεν έχει απαντήσει για το ρόλο που είχε στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ. Κανένα επιχείρημα και πάλι. Καμία απάντηση. Μόνο ένα συμπέρασμα που το αντλεί… από το twitter υποθέτω.

Και ας μιλήσουμε, τέλος, και για τη «δημοκρατία» των τρολς, λοιπόν. Ή μήπως ακόμα πιστεύουν κάποιοι πως αυτό που συμβαίνει στο twitter είναι αυθόρμητη αντίδραση πολιτών; Αυτό το πογκρόμ, αυτό το bullying κατά οποιουδήποτε δεν στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, κατά οποιουδήποτε τολμά να εκφέρει μια άλλη άποψη.

Όποιος έχει twitter, μπορεί να καταλάβει. Εξάλλου σε ελάχιστο χρόνο μετά τις επιθέσεις στο twitter, αναλαμβάνουν την αποδόμηση τα κομματικά sites (Αυγή, Left, Κουτί της Πανδώρας, και άλλα λιγότερο γνωστά). Και η δημόσια διαπόμπευση ολοκληρώνεται με δημοσιεύματα λάσπης (κι αν είσαι γυναίκα, ο σεξισμός έχει την τιμητική του), ενώ το μήνυμα φτάνει στον κόσμο απολύτως και ενσυνειδήτως παραμορφωμένο.

Αλλά ακόμα και τα πιο ανώδυνα τύπου frozen war, Madame Merkel, Ναόμι Κάμπελ κτλ στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται. Πότε άλλοτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης του ελληνικού κοινοβουλίου ήταν αμόρφωτος και μάλιστα υπερηφανευόταν για αυτό; Ποτέ. Αυτό όμως το μήνυμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη νέα γενιά: μη σας ενδιαφέρει η μόρφωση, μην προσπαθείτε να γίνετε καλύτεροι, όσο πιο πολύ είστε ανάγωγοι, όσο πιο πολύ τραμπουκίζετε τόσο περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας έχετε.

Και έσπευσε και ο κ. Παπαδημούλης, δίχως να όφειλε, καθώς καμία σχέση δεν έχει με το ήθος που προάγει η ηγεσία του Σύριζα, να πει πως είναι τιμή του να τον αποκαλεί «τσογλάνι» ο Β. Βενιζέλος, παραφράζοντας απολύτως την έννοια του εκτσογλανισμού. Διότι το θέμα δεν είναι τι είσαι στην προσωπική σου ζωή, αλλά τι μήνυμα στέλνεις, τι ήθος θέλεις να προάγεις και ποιο το όραμά σου για τη χώρα.

Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στην οποία κάποιοι θέλουν να εξωθήσουν την Ελλάδα: Ο εκτσογλανισμός που οδηγεί στην μπαχαλοποίηση. Κι όλα αυτά για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ!


Ευτυχώς όμως υπάρχουν αντιστάσεις πολιτισμού και ήθους στους πολίτες. Ο μόνος μας σύμμαχος είναι η σκέψη και ο ορθός λόγος. Διότι κατά πώς φαίνεται, από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια βγαίνουμε με τη νέα χρονιά. Αλλά από την κοινωνική κρίση θα αργήσουμε πολύ να βγούμε αν δεν σταματήσουμε τον «εκτσογλανισμό» της κοινωνίας που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αντάμα με τους ΑΝΕΛ.

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Πού πήγες κι έμπλεξες, Πέτρο;

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το «διάλογο» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το ζήτημα «Πέτρος Τατσόπουλος»! Κορωνίδα του «διαλόγου» αυτού είναι φυσικά το άρθρο του κ. Μουλόπουλου, πρόεδρου του ΔΣ της «Αυγής», διαβόητου για τις σταλινικές του απόψεις και νυν στενού συνεργάτη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και εξ απορρήτων του κ. Τσίπρα.

Αλλά και οι δηλώσεις του κ. Βούτση συμβάλλουν τα μάλα σε αυτό το «διάλογο», μια και ενημέρωσε διά μέσου των τηλεοπτικών δεκτών πως ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν συντάσσεται με την κομματική γραμμή η οποία ορίζει τον πόλεμο στα «ΝΕΑ» και επομένως επίκειται η διαγραφή του. Κι είναι ίσως η πρώτη φορά που ακούμε για διαγραφή στελεχών –διότι το χρέος το διαγράφουν κάθε μέρα– από την «προοδευτική αριστερά», ίσως γιατί η μεγάλη στροφή τους προς το «ρεαλισμό», εκτροχιάστηκε προς την κομμουνιστογενή αριστερά.

Τη διαδρομή του Πέτρου Τατσόπουλου, βέβαια, την παρακολουθώ δύο δεκαετίες τώρα. Και θα έλεγα πως συνηθίζει να εισέρχεται καλόπιστα σε ναρκοπέδια με περισσή άγνοια κινδύνου. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω άρθρο υπέρ του Πέτρου, που στην ουσία του είναι υπέρ της Δημοκρατίας, υπέρ της κοινής λογικής.

Θυμάμαι την τελευταία φορά, που το ζήτημα ήταν και πάλι το δικαίωμα στο χιούμορ. Τότε που για κάτι που είχε πει για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στο facebook δέχονταν απειλές και χλεύη από όλον τον ακροδεξιό ζόφο, και όχι μόνο.

Με αυτά και με αυτά, ο Πέτρος τιμήθηκε από τους πολίτες με το αξίωμα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Φευ, θα νόμισε πως ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ της ανανεωτικής Αριστεράς, της Αριστεράς της διανόησης, Αμ δε!

Κατά την αστραπιαία αυτή διαδρομή όπου το 4% έγινε 24%, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα-όχημα διαμαρτυρίας και τέκνο της κοινωνικής κρίσης, από κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς μεταμορφώθηκε σε σταλινικό κόμμα που συνεργάζεται, κατά δήλωσή του, και με το διάβολο για να πάρει την εξουσία, για ίδιον όφελος. Με τη νέα του όψη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδέχεται την άλλη άποψη, ούτε καν την άποψη. Το χιούμορ δεν έχει θέση στο κόμμα, η κριτική απαγορεύεται, και το «ή εμείς ή αυτοί» παίρνει σάρκα και οστά, με στόχο τον εθνικό διχασμό. Οι «διαφωνούντες» με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ λοιδορούνται στο όνομα της κομματικής αντίληψής του περί λαϊκής βούλησης και ο πολιτικός αντίπαλος προβάλλεται ως λαομίσητος εχθρός που πρέπει να εξοντωθεί πολιτικά (αλλά και βιολογικά, γιατί όχι;). Και φυσικά κανένας ενδοιασμός δεν υπάρχει στο να αποκαλεί ο κ. Τσίπρας «πολύ βαρύ για να τον σηκώσεις» τον πολιτικό του αντίπαλο από το βήμα της Βουλής, ενώ ταυτοχρόνως πετά τόνους λάσπης, γνωρίζοντας καλά πως πρόκειται για λάσπη. Κι αν του ζητήσεις εξηγήσεις για τις συμφωνίες που μοιάζει να έχει συνάψει με τα πιο σκοτεινά συμφέροντα, αραδιάζει διάφορα περί χούντας που δεν τελείωσε το 1973 και για κυβέρνηση κατοχής και δοσίλογων, βροντοφωνάζοντας πως δεν χρειάζεται να δώσει εξηγήσεις σε κανένα διότι «τα χέρια του είναι καθαρά». Μας τα λέγανε κι άλλοι αυτά για τα «καθαρά χέρια», μέχρι που ήρθε ο Σεπτέμβρης.

Κάπως έτσι δεν θα δεχόταν ποτέ ο σταλινικός πια ΣΥΡΙΖΑ το σχόλιο του Πέτρου υπέρ Βαλλιανάτου, όταν όλοι οι δήθεν «αριστεροί» ζητάγανε την κεφαλή του επί πίνακι επειδή είπε, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα που στοίχισε τη ζωή δύο νέων ανθρώπων, «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες», λες και δεν ξέρουμε ποιος είναι ο Βαλλιανάτος, τους αγώνες του για τα δικαιώματα όλων όσων δεν έχουν φωνή, τη συνεχή σύγκρουσή του με το φασισμό, και το πνεύμα της φράσης του.

Κάπως έτσι δεν θα δεχόταν ο σταλινικός πια ΣΥΡΙΖΑ το σχόλιο του Πέτρου υπέρ της ελευθερίας του λόγου και κατά της εφημερίδας «Αυγή», που χαρακτήριζε τους συγγραφείς Χωμενίδη, Τριανταφύλλου και Χειμωνά «β΄ διαλογής» επειδή δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, και τον Δ. Χαντζόπουλο «εντεταλμένο του καθεστώτος» επειδή έκανε ένα χιουμοριστικό σκίτσο για το σόου που είδαμε την περασμένη Κυριακή από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Ραχήλ Μακρή στην Αγ. Παρασκευή, προς τέρψιν των τηλεθεατών των ειδήσεων των 8.

(Κι όποιος θέλει να μιλήσει για πραγματικό σεξισμό, δηλώνω παρούσα. Δεν θα χάσουν οι έννοιες το νόημά τους για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.)

Φυσικά, αυτό που κυρίως ενόχλησε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η δημοσίως διατυπωμένη αντίρρηση του Πέτρου Τατσόπουλου στα σχέδια της ηγεσίας να συνεργαστούν με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον Καμμένο. Γιατί ο Πέτρος έχει δημοκρατικά όρια, δεν θέλει να συνεργαστούν και με το διάβολο για να γίνουν κυβέρνηση, και δεν απεχθάνεται μόνο το μαύρο φασισμό, αλλά το φασισμό με όποιο χρωματικό επικάλυμμα κι αν έχει.


Ματαιοπονεί, φυσικά. Γιατί όσο θα κορυφώνεται η διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης για την έξοδο από τα μνημόνια, τόσο θα σκληραίνει και η «γραμμή» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που τρέμει μη και πετύχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προς όφελος της χώρας.

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Προταση δυσπιστίας = Ψήφος εμπιστοσύνης του Τσίπρα στην τρόικα

Αν ήμασταν μια χώρα με μια αξιωματική αντιπολίτευση που σέβεται τον θεσμικό της ρόλο, τι θα σήμαινε η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο κ. Τσιπρας, εν τω μέσω της τελευταίας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με την τρόικα και τους εταίρους που αν πετύχει θα οδηγήσει τη χώρα στην ασφαλή έξοδο απο την κρίση και τα μνημόνια;


Θα σήμαινε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητά απο τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να ρίξουν την κυβέρνηση και άρα εκ των πραγμάτων να αποτύχει η διαπραγμάτευση και η χώρα να παραμείνει για πάντα στην σκληρή επιτήρηση και στα μνημόνια.


Ναι, ξέρω, θα μου πείτε πως ο κ. Τσιπρας δεν την εννοεί την πρόταση δυσπιστίας και δεν επιθυμεί στην πραγματικότητα να πέσει η κυβέρνηση, και πως η πρίταση δυσπιστίας είναι απλώς ενα κόλπο επικοινωνιακό για να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα που έχει διαρραγεί λόγω της διγλωσσίας του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένων και των απίθανων δηλώσεων του κ Τσίπρα απο το μακρινό Τέξας.

Μάλιστα. Αυτά ολα όμως τα γνωρίζει άραγε η τρόικα και οι εταίροι μας; Κι έστω, αν τα γνωρίζουν, είμαστε βέβαιοι πως θα λειτουργήσουν καλόπιστα υπέρ Ελλάδας;

Οχι βέβαια. Και αυτή είναι η σκληρή αλήθεια: η πρόταση δυσπιστίας του Αλέξη Τσίπρα δίνει ανάσα και επιχειρήματα στην τροικα για να επιμείνει στα παράλογα αιτήματά της για πιο σκληρή λιτότητα και για νέα μέτρα, τη στιγμή μάλιστα που φάνηκε να κάμπτεται η "αποφασιστικότητα" της λόγω της ομοφωνίας και της δυναμικής που επιδεικνύουν τα δυο πολιτικα κόμματα της συγκυβερνήτης.

Φυσικα ούτε η τροικα θα καταφέρει να κάμψει την αποφασιστικότητα του Αντώνη Σαμαρα και του Βαγγέλη Βενιζέλου, ούτε ο Αλεξης Τσιπρας θα κατορθώσει να καταδικάσει τη χώρα στην ες αει επιτήρηση.

Όμως οι πολιτικοί άντρες κρίνονται και απο τις προθέσεις. Και οι προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα ειναι ολοφάνερες πια: θελει να μην σηκώσουν ποτέ κεφάλι οι πολίτες και η χώρα ώστε να μπορεί ο ίδιος να ασκεί για πάντα εκ του ασφαλούς αντιπολίτευση. Εκτός κι αν η κατάσταση ειναι ακόμη χειρότερη και ο γλυκύτατος Αλεξης δεν ειναι παρά ενα φερέφωνο σκοτεινών συμφερόντων. Δεν θέλω να το πιστέψω αυτο.

Βέβαια δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός οτι τα μονα κοινοβουλευτικά κόμματα που τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της προτάσεως δυσπιστίας ηταν η Χρυση Αυγη και ο Καμμενος.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Να γνωρίζουν πάντως πως η Ελλαδα, η Ελληνική Δημοκρατία, η αστική δημοκρατία,  θα νικήσει.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Sutton's Law: Η αλήθεια πάντα βρίσκεται μπροστά μας

Στην εγκληματολογία, συχνά, γίνεται επίκληση στον νόμο του Sutton, «Sutton's Law». Ο Willie Sutton ήταν ένας διαβόητος ληστής τραπεζών. Πιο γνωστός όμως έγινε για την απάντηση που έδωσε όταν τον ρώτησαν γιατί λήστευε τράπεζες. «Γιατί εκεί είναι τα λεφτά» είχε απαντήσει αυτονοήτως! Έκτοτε, η αναφορά στο νόμο του Sutton σημαίνει πως όταν προσπαθείς να εξηγήσεις ένα γεγονός, ξεκίνα από το οφθαλμοφανές.
Ο νόμος του Sutton μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας τις περίτεχνες αναλύσεις σχετικά με «μυστικές δυνάμεις» του «παρακράτους» και «ξένων κέντρων» που μπορεί να «κρύβονται» πίσω από το τρομοκρατικό χτύπημα που στοίχησε τη ζωή του Μάνου Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη, και τραυμάτισε σοβαρά τον Αλέξανδρο Γέροντα. Γιατί, αλήθεια, προσπαθούμε να κατασκευάσουμε θεωρίες συνωμοσίας και δεν ξεκινάμε τουλάχιστον από την αυτονόητη εξήγηση;
Η Χρυσή Αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που ο βασικός πυρήνας της «ιδεολογίας» (ιδεοληψίας) της εδράζεται στη βία και στο έγκλημα, στην επιβολή διά της βίας, του φόβου και της φυσικής εξόντωσης των «αντιπάλων». Καθ’ όλη τη διάρκεια της δράσης τους απειλούν, δέρνουν, δολοφονούν, ως ναζί που είναι. Τα μέλη της βέβαια στο σύνολό τους δεν είναι απαραίτητο να συμμετέχουν ούτε να γνωρίζουν τις δράσεις της, μια και υπάρχουν διαβαθμίσεις στην εγκληματική αυτή οργάνωση. Όσο πιο κοντά στον «αρχηγό» τόσο περισσότερα γνωρίζεις, και τανάπαλιν. Και εξάλλου τα γεγονότα παρουσιάζονται πάντα αντίστροφα στους «δικούς τους», γνήσιοι απόγονοι ως είναι του γκέμπελς, και σε αυτό συνεπικουρεί η κοινωνική απαξίωση των συμβατικών ΜΜΕ.
Στις 18 Σεπτεμβρίου η Χρυσή Αυγή δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Μετά από αυτή τη δολοφονία, δεν ήταν λίγοι όσοι έλεγαν πως υπήρχε ισχυρή πιθανότητα να υπάρξει «απάντηση» από αυτόκλητες ομάδες «τιμωρών» που νομίζουν ότι διαφέρουν από τη Χρυσή Αυγή, αλλά στην πραγματικότητα έχουν τις ίδιες αντιλήψεις και προσφεύγουν στις ίδιες πρακτικές. Άλλωστε η βία είναι ένα άκρο.
Όσον αφορά στο αν ήταν ή όχι προβοκάτσια, ελάχιστη σημασία έχει, διότι ακόμα κι αν δεν ήταν προβοκάτορες λειτούργησαν ωσάν να είναι. Θυμηθείτε ένα άλλο παρόμοιο τρομοκρατικό χτύπημα: στις 5 Ιανουαρίου του 2009, τρεις άγνωστοι πυροβολούν κατά αστυνομικών που φρουρούσαν το Υπ. Πολιτισμού στα Εξάρχεια, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί βαριά ο αστυνομικός Διαμαντής Μαντζούνης. Το χτύπημα αυτό, που ακολούθησε της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό κι είχε αναγνωστεί ως αντίποινα στη δολοφονία του, σήμανε  το τέλος των διαδηλώσεων που ξεκίνησαν την 6η Δεκεμβρίου 2008 και την απαρχή του φόβου.
Η αστυνομία και η αντιτρομοκρατική κάνουν τη δουλειά τους και ελπίζουμε πως σύντομα θα έχουν αποτελέσματα.
Όμως, την τρομοκρατία δεν τη ξεριζώνει η αστυνομία. Την τρομοκρατία τη σταματάμε εμείς, οι πολίτες. Η τρομοκρατία διαφέρει από το ποινικό έγκλημα γιατί έλκει τη δύναμή της από τη λαϊκή αποδοχή που έχουν οι πράξεις της.
Όταν τον Ιούνιο του 2010, μια βόμβα μέσα σε ένα πακέτο με προορισμό τον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη «έσκασε» στα χέρια του υπασπιστή του Γεώργιο Βασιλάκη τον Ιούνιο του 2010, αφαιρώντας του τη ζωή, και λίγες μέρες αργότερα εμφανίζονταν σε τοίχους της Αθήνας η φράση «Πακέτο στη Βουλή», τότε μπορούσε κανείς με ασφάλεια να εκτιμήσει πως ο κύκλος αίματος δεν θα έκλεινε ούτε εύκολα ούτε σύντομα, με μόνο νικητή: το φόβο και ό,τι θρέφεται από αυτόν.
Κι ας μην έχουμε αμφιβολίες. Πιο γόνιμο έδαφος για την ενδυνάμωση νεοναζιστικών μορφωμάτων από το φόβο, δεν υπάρχει. Πάνω στο φόβο των πολιτών πατάνε οι ναζί προσφέροντάς τους στη συνέχεια «προστασία». Κι όλες αυτές οι θεωρίες περί παρακράτους, μυστικών υπηρεσιών, ξένων κέντρων και σχεδίων αποσταθεροποίησης, απλώς εντείνουν το φόβο και ενδυναμώνουν τη Χρυσή Αυγή.
Η μοναδική οδός για να μη θρηνήσουμε κι άλλους νεκρούς είναι να καταδικάσουμε απόλυτα και εξολοκλήρου, όλοι μαζί, την τρομοκρατία από όπου κι αν προέρχεται, όπου κι αν αποσκοπεί. Η χώρα μας έχει συντεταγμένους θεσμούς και δεν χρειάζεται αυτόκλητους τιμωρούς, μήτε προστάτες.
* Αναρτηθηκε στην Athens Voice 

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Το ζήτημα Τζιτζικώστα δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό

Πριν κάποιες εβδομάδες, οι τομείς Παιδείας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ έστειλαν επιστολή στον Υπουργό Παιδείας ζητώντας συνάντηση για να συζητηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι φετινοί εορτασμοί της 28ης Οκτωβρίου θα είχαν σαφή αντιφασιστικό και αντιναζιστικό χαρακτήρα.

Ακολούθησε συνάντηση μεταξύ του Γραμματέα του Κινήματος Νίκου Ανδρουλάκη και του Υπουργού Παιδείας, κατά την οποία συμφωνήθηκαν δράσεις για την 28η Οκτωβρίου.

Όμως, λίγες ημέρες αργότερα, τα πρώτα δείγματα από την πλευρά της ΝΔ έδειξαν πως οι προθέσεις δεν υπηρετούνται από τις πράξεις.

Το πρώτο δείγμα ήρθε από την πλευρά του Υπουργού Άμυνας κ. Αβραμόπουλου, ο οποίος έκρινε σκόπιμο να αποφασίσει την επαναφορά αρμάτων και αεροπλάνων στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Σημειώνουμε ότι ο Ευ. Βενιζέλος ως ΥΠΕΘΑ είχε αποφασίσει μετά από εισήγηση της στρατιωτικής ηγεσίας να μην μετέχουν μηχανοκίνητα στις παρελάσεις. Όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και για λειτουργικούς λόγους. «Τα άρματα δεν είναι για επίδειξη, αλλά για άμυνα», απάντησε το ΠΑΣΟΚ στον Δ. Αβραμόπουλο, ζητώντας την άμεση ανάκληση της απόφασής του. Αλλά ο Δ. Αβραμόπουλος δεν ανακάλεσε, λαμβάνοντας φυσικά το πολιτικό κόστος των επιλογών του, αλλά και πλήττοντας τον χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει η 28η Οκτωβρίου.

Το δεύτερο δείγμα ήρθε λίγο αργότερα με την πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη Μακεδονίας κ. Τζιτζικώστα, να καλέσει τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής στην εξέδρα των επισήμων. Απάντησε μάλιστα εξαιρετικά προσβλητικά στις σχετικές αντιδράσεις του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρη, προβάλλοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα ομοφοβία που δεν συνάδει με τη θεσμική του ιδιότητα, καθώς μίλησε για «άλλες παρελάσεις» που επιδοκιμάζει ο κ. Μπουτάρης, υπονοώντας τις gay pride.

Το ΠΑΣΟΚ κάλεσε άμεσα «τον Περιφερειάρχη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ανακαλέσει αμέσως την πρόσκληση στους εκπροσώπους του μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Οι πολιτικοί άνδρες κρίνονται από τη στάση τους στα ζητήματα ουσίας και όχι στους τύπους. Αυτό επιβάλλουν τα ήθη των Ελλήνων και αυτό οφείλει να πράξει. Τέτοιο ήταν το ΟΧΙ των Ελλήνων», όπως δήλωσε η ΝΕ ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης. Αιχμηρή ήταν και δήλωση της νεολαία ΠΑΣΟΚ: «Ο κ. Τζιτζικώστας επιχειρώντας να διορθώσει το λάθος του, υπέπεσε σε νέο μεγαλύτερο με τις δηλώσεις του. Τα υπονοούμενα που αφήνει στη δήλωση του κατά του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη, για τη στήριξη του τελευταίου στην παρέλαση του PRIDE είναι ρατσιστικά και πολιτικά απαράδεκτα. Ο κ. Τζιτζικώστας πρέπει να επιλέξει: ή με τους χρυσαυγίτες ή απέναντι σε αυτούς»

Αλλά ο κ. Τζιτζικώστας δεν φάνηκε να αντιλαμβάνεται το λάθος του. Προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερο, δηλώνοντας σε πρωινή εκπομπή του Mega, ότι εμμένει στην απόφασή του. Τόνισε μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι… εγκληματική οργάνωση λόγω του Άκη!

Το ΠΑΣΟΚ φυσικά ζήτησε άμεσα την παραίτηση του κ. Τζιτζικώστα «λόγω έλλειψης δημοκρατικού ήθους αλλά και λόγω ακραίας ανοησίας». Το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που ζήτησε από τον Περιφερειάρχη να ανακαλέσει.

Κάπως έτσι βέβαια ο σαφής αντιναζιστικός χαρακτήρας της 28ης Οκτωβρίου πήγε περίπατο, με αποκλειστική ευθύνη κορυφαίων στελεχών της ΝΔ. Πράγμα ιδιαιτέρως επικίνδυνο για την εξαιρετικά δύσκολη μάχη που δίνει η Ελληνική Δημοκρατία απέναντι σε αυτούς που θέλουν να την καταλύσουν.

Να θεωρηθούν τα προαναφερόμενα περιστατικά ως μεμονωμένα και αυτόνομα; Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική αν λάβει κανείς υπόψη του και το περίφημο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Δημοκρατία «90+1 κακουργήματα της εγκληματικής οργάνωσης ΠΑΣΟΚ» που «τεκμηρίωνε» τη δήλωση της ηγεσίας της νεοναζιστικής οργάνωσης πως το ΠΑΣΟΚ - και όχι η Χρυσή Αυγή-είναι εγκληματική οργάνωση. Ομολογήθηκε έτσι πλήρως η ολόψυχη σύμπλευσή της με τη Χρυσή Αυγή.

Εξάλλου η ίδια εφημερίδα Δημοκρατία, που εφάπτεται με κύκλους πέριξ του Μαξίμου, είχε εγκαλέσει, μία μέρα πριν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τη Χρυσή Αυγή διότι απέκλειε τη συνεργασία της με τη ΝΔ, χαρακτηρίζοντάς τη δεύτερη «ανάδελφο παράταξη»! Η εφημερίδα αυτή, που υπάρχει μόνο για να λασπολογεί κατά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη ομάδα στο εσωτερικό της ΝΔ που προτιμά τη συνεργασία ΝΔ- ΧΑ, αντί της συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εις βάρος βέβαια όχι μόνο της κυβερνητικής σταθερότητας, αλλά και του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματός μας.

Είναι περιττό να αναφερθώ σε ονόματα, διότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ... γνωριζόμαστε.

Η ηγεσία της ΝΔ, εφόσον πραγματικά ενδιαφέρεται για τη χώρα και την πολιτική αλλά και την πολιτειακή σταθερότητα, έχει υποχρέωση να απομονώσει άμεσα και έμπρακτα τα στελέχη της που δρουν κατ’ αυτό τον τρόπο. Στην εθνική προσπάθεια για την προστασία της δημοκρατίας και της χώρας, δεν μπορεί να επικρατεί διγλωσσία. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί για πολύ καιρό ακόμα να ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές -ούτε να είναι το μοναδικό κόμμα ευθύνης της χώρας.

Κι αν η ΝΔ έχει «πρόβλημα» με τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ, ο εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας έχει πολλούς περισσότερους λόγους να μην επιθυμεί την συνεργασία με τη συντηρητική παράταξη, που σε τελική ανάλυση είναι και ο εκφραστής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρώπης, με τις οποίες είμαστε σε ευθεία σύγκρουση, ως χώρα και ως παράταξη.

Όσο για την καραμέλα περί Άκη, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή ύστερα από την εξεταστική που προκάλεσε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αν θέλει η ΝΔ, έχουμε κι εμείς πολλές ιστορίες να πούμε για Παπαγεωργόπουλο, Ψωμιάδη, Βατοπαιδι, δομημένα ομόλογα, κουμπάρους της επιτροπής ανταγωνισμού, Βουλγαράκη κ.λπ.

Τώρα όμως προέχει η χώρα, προέχει η Δημοκρατία.

Η παραίτηση Τζιτζικώστα είναι το αυτονόητο επόμενο βήμα, αλλά δεν αρκεί. Η απομόνωση της ομάδας στελεχών της ΝΔ που επιδιώκουν τη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή είναι η βασική προϋπόθεση για την ομαλή εξάντληση της τετραετίας υπέρ της πατρίδας.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ | Η Κεντροαριστερά, για την επόμενη μέρα της χώρας


Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, η κεντροαριστερά ήταν το πλειοψηφικό ρεύμα που εκφραζόταν κυρίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ.

Κι έπειτα ήρθε η κρίση. Μολονότι η κεντροαριστερά διεθνώς δεν είθισται να κρατά την πρώτη γραμμή της μάχης - μισεί τις δυσάρεστες αποφάσεις- στην Ελλάδα ο ιστορικός εκφραστής της, το ΠΑΣΟΚ, έκανε τη διαφορά καθώς διαχειρίστηκε μόνο του έναν «πόλεμο», έναν οικονομικό πόλεμο. Ενώ η συντηρητική παράταξη στάθηκε απέναντι, μαζί με τις αριστερίζουσες δυνάμεις.

Στο δεύτερο μισό της κρίσης, όταν η κεντροαριστερά έχασε δυνάμεις, ο ιστορικός εχθρός της, η δεξιά, αναγκάστηκε να προσφέρει υποστήριξη. Κι αυτό μπορεί μεν να βοήθησε τον εθνικό στόχο αλλά έβλαψε την κεντροαριστερά, δίχως να είχε δα και πολύ μεγάλη σημασία στη μεγάλη εικόνα τη στιγμή εκείνη.    

Τώρα όμως έχει. Τώρα που πλησιάζει η στιγμή που πρέπει να «διαχειριστείς την ειρήνη», έχει σημασία η κεντροαριστερά να είναι και πάλι δυνατή, να είναι και πάλι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Γιατί δεν πρέπει να συμβεί είναι αυτό που έγινε σε άλλες περιόδους, συμβατικών πολέμων. Το τέλος του «πολέμου» να σημάνει την αρχή ενός εμφυλίου ούτε να οδηγήσει σε μια συντηρητικοποίηση της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής του τόπου. Κι αν κάτι δείχνουν με σαφήνεια οι δημοσκοπήσεις είναι ότι η διχαστική πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θρέφει τη Χρυσή Αυγή. Λογικό, διότι αν δεν εκλείψει ο  φασίζων λόγος, πως θα εκλείψει ο φασισμός;

Εδώ εντάσσεται η συζήτηση για την κεντροαριστερά: στη διαχείριση της μεταμνημονιακής εποχής. Η πρωτοβουλία των 58 για τη στήριξη της κεντροαριστεράς, για τη Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη, είναι μια σημαντική αφετηρία.

Δεν υπάρχει όμως χρόνος για χάσιμο. Η Κεντροαριστερά δεν είναι μια «αφηρημένη ιδέα» ή ένας γεωγραφικός χώρος στον πολιτικό χάρτη. Η Κεντροαριστερά από μόνη της δεν «τρώγεται», δεν οδηγεί σε ανάπτυξη, δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Πρέπει να απαντήσουμε με πειστικό τρόπο τι σημαίνει Κεντροαριστερά στην καθημερινή ζωή του πολίτη. Χρειάζεται να προχωρήσουμε με γνώμονα ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, για ένα κανονικό ευρωπαϊκό προοδευτικό κοινωνικό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη.

Όσο για τα προσωπικά «εγώ» του καθενός, η ικανοποίηση ιδιοτροπιών και ναζιών είναι πολύ χρονοβόρα διαδικασία σε μια τόσο δύσκολη εθνική αποστολή που ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Χρειάζεται αυταπάρνηση, υπέρβαση, ενόραση.

Για να σχεδιάσουμε όλοι μαζί τις ζωές μας, τον τόπο στον οποίο θέλουμε να ζούμε, με τη γνώση των λαθών και την εμπειρία των παθών.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Νέα αφήγηση: Δεν είναι έγκλημα ο ναζισμός!

Νέα αφήγηση εισήλθε στο δημόσιο διάλογο: δεν είναι ο ναζισμός το ζήτημα αλλά ότι οι χρυσαυγίτες διέπραξαν εγκληματικές πράξεις!

Η φράση αυτή συνοδεύεται από επιχειρήματα τύπου «δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες αλλά οι πράξεις».

Δηλαδή τι; Η «ιδεολογία» (ή μάλλον η ιδεοληψία) του ναζισμού δεν διέταξε το Ολοκαύτωμα στο όνομα της άριας φυλής; Η «ιδεολογία» του ναζισμού δεν δολοφόνησε 17 εκατομμύρια ανθρώπους- εβραίους, τσιγγάνους, ανάπηρους, ομοφυλόφιλους, πολιτικούς αντιπάλους; Ο Χίτλερ ήταν ένας απλός εγκληματίας; Ένας κατά συρροή δολοφόνος; Τίποτα άλλο; Δεν έφερε μια «ιδεολογία» του μίσους και της μισαλλοδοξίας που όπλισε το χέρι των οπαδών της, στοχεύοντας στην ίδια τη Δημοκρατία;    

Όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία του 20ου αιώνα και δεν επιδέχονται ερμηνείες. Οπότε ποιος ο λόγος της ανιστόρητης αυτής αφήγησης ότι δήθεν «δεν είναι ο ναζισμός το ζήτημα»;

Ίσως να υπάρχει ένας λόγος, κι αυτός δεν είναι άλλος παρά από το ότι πίσω από την αφήγηση αυτή επιδιώκεται να δικαιολογηθεί η αμφισημία κάποιων και η εγκληματική καθυστέρηση στην αντίδραση κατά των νεοναζί. Ένα «συγγνώμη, κάναμε λάθος» θα ήταν πολύ πιο καλοδεχούμενο και ωφέλιμο από μια αφήγηση που θέλει να περιμένουμε πρώτα να σκοτώσουν κι έπειτα να αντιδράσουμε. Ας μην γίνουν κάποιοι «απολογητές του ναζισμού», για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους

«Οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο» είχε πει ο Κέυνς. Και έκτοτε, απλώς επιβεβαιώνεται.

Εμείς ξεκινήσαμε τη μάχη κατά του νεοναζισμού, εγκαίρως, πριν τα εγκλήματα, γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο ότι εκεί θα οδηγούνταν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής.  Αυτό επιτάσσει η ιδεολογία τους. Διαφορετικά, δεν θα λέγονταν νεοναζί, αλλά νεοβουδιστές.  

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει πως ο ναζισμός ανήκει στις εναλλακτικές λύσεις πολιτικής σε μια δημοκρατία. Οι νεκροί καιροφυλακτούν.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Χούντα; Ποια χούντα; Υποσχέσεις; Ποιες υποσχέσεις;

«Εμένα δεν με έχετε ακούσει ποτέ να μιλήσω για χούντα ούτε τα στελέχη μας μιλάνε για χούντα. Δεν συγκρίνουμε εμείς μια περίοδο κατάλυσης κάθε ελευθερίας με μια περίοδο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι επικίνδυνο κανείς να το κάνει. Όμως περιγράφουμε αυτή την περίοδο ως μια ιδιότυπη περίοδο»είπε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξή του στη...
ΔΕΘ, δίχως να ερυθριά. 
 
Κι είναι η αμήχανη στιγμή που ο άλλος σου λέει με απόλυτη φυσικότητα ένα κατάφωρο ψέμα που έχει ορατές και οδυνηρές επιπτώσεις στη ζωή σου, κι εσύ δεν μπορείς να απαντήσεις, διότι τι να πρωτοπείς;

Να πεις πως όλος ο λόγος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στο ότι «καθημερινά συντελείται πραξικόπημα», πως έχουμε μια«κοινοβουλευτική χούντα», μια «κυβέρνηση δοσίλογων» η οποία «πρέπει να ανατραπεί με τους λαϊκούς αγώνες»; 
 
Να πεις πως τότε, το καλοκαίρι του 2011 με το «κίνημα των Αγανακτισμένων» ο Αλέξης Τσίπρας κατέβαζε κόσμο στο δρόμο με το, εκτός των άλλων, ανιστόρητο σύνθημα:  «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία- Η χούντα δεν τελείωσε το ’73, εμείς θα την κηδέψουμε σε τούτη την πλατεία»;
 
Ή μήπως να αναφερθείς σε κάποιες ενδεικτικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ: 
 
Στάθης Παναγούλης: Έχουμε κοινοβουλευτική χούντα.(24/7/2013, Βουλή)
 
Παναγιώτης Λαφαζάνης: Η κυβέρνηση μετατρέπει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, σε μια κοινοβουλευτική χούντα (5/2/2013, δήλωση στον Πειραιά)
 
Πάνος Σκουρλέτης: Αυτοί δεν θα κάνουν εκλογές, θέλουν να εξαντλήσουν την επταετία.(9/2/2012, tweet)
 
Δημήτρης Στρατούλης: Είναι δημοκρατία αυτή; Είσαστε κοινοβουλευτική χούντα. (5/2/ 2013, ΑΝΤ1)
 
Και για να μην ανατρέξουμε στα παλιά - όπως στη συνέντευξη του κ. Τσίπρα στον Γ. Αυτιά, τον Οκτώβριο του 2011 στην οποία ανέλυε τις ομοιότητες της κυβέρνησης με αυτή της χούντας των συνταγματαρχών - μόλις την περασμένη Παρασκευή στην ανοιχτή ομιλία του στη ΔΕΘ, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας παρομοίασε την κυβέρνηση με αυτή του δικτάτορα Πινοσέτ! 
 
Περιττές οι υπενθυμίσεις, σαφώς. Οι πολίτες έχουν κοντή μνήμη αλλά όχι δα και τόση. 
 
Κι όλα αυτά μπορεί να μην ήταν δα και τόσο σημαντικά αν δεν είχαν τόσο τρομακτικές συνέπειες στη ζωή μας: το 15% της Χρυσής Αυγής. Διότι από το  καλοκαίρι του 2011 επαναλαμβάνουμε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με κάθε δυνατό τρόπο πως όλη αυτή η ρητορική περί χούντας και πραξικοπημάτων, εκφασίζει την κοινωνία, αμβλύνει την ιστορική μνήμη ως προς το τι ήταν η χούντα, και άρα, ανοίγει το δρόμο για την επέλαση των πραγματικών νοσταλγών της χούντας και του νεοναζισμού.  Κι αυτό δεν είναι η θεωρία των ακρών.
 
Ας μείνουμε όμως στη θετική όψη της τελευταία δήλωσης του κ. Τσίπρα, ότι ποτέ δεν αναφέρθηκε σε χούντα, κι ας τη διαβάσουμε ως δημόσια συγγνώμη για τα όσα έχει πει στο παρελθόν ελπίζοντας πως δεν θα τα ξανακούσουμε.Φεύ! 
 
Όμως υπάρχει κάτι άλλο που δεν πρέπει να παραβλέψουμε. Η ευκολία με την οποία ο αρχηγός της αντιπολίτευσης λέει και ξε-λέει, τάζει και ξε-τάζει, συνεπής ως προς την επιλογή του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. 
 
Είναι αυτό το «κλείσιμο του ματιού», όπως έχει πει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο εκτός από ανήθικο είναι και εθνικά επικίνδυνο. Αυτό που κάνει τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει σήμερα «θα κάνουμε μονομερή αναστολή πληρωμών», «θα ακυρώσουμε τα μνημόνια», θα «επαναφέρουμε μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα του 2009», θα «προσλάβουμε στο δημόσιο» κοκ γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως αν κοροϊδέψει το λαό έτσι και πάρει εξουσία, μετά θα πει «όχι, τώρα δεν μπορεί να γίνει αυτό, τώρα ακολουθώ τη γραμμή που ακολουθούσε η προηγούμενη Κυβέρνηση» που αναγκάστηκε δηλαδή να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ για να αποφύγει η χώρα τα χειρότερα και προσχώρησε και η ΝΔ στη συνέχεια. 
 
Αυτό είναι και πολιτικά ανήθικο και εθνικά επικίνδυνο. Διότι και θα έχει εκτροχιαστεί η χώρα στην τελευταία στροφή της εξόδου από την κρίση αλλά και θα έχουμε επαναλάβει τα ολέθρια λάθη του παρελθόντος.

Το έχουμε πει πολλές φορές, αν στην πατρίδα μας επικρατούσε πολιτική συναίνεση, αυτή τη στιγμή θα είχαμε ήδη βγει από την οικονομική κρίση.
 

Όπως έχει πει ο Β. Βενιζέλος, «το μόνο νέο που υπάρχει στην πραγματικότητα στη χώρα μας, είναι ότι κάποιοι λένε την αλήθεια στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Είναι κρίμα να οικοδομούμε το μέλλον της χώρας με τα πιο παλιά υλικά.»

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ιδού ο αυτουργός, εμφανίστηκε!

Τον Νοέμβρη του 2011, λίγο μετά τα θλιβερά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011, - όταν μαθητές γυρνούσαν την πλάτη στους επισήμους, πολίτες μασκαρεμένοι σε αγανακτισμένους γονείς προπηλάκιζαν πολιτικούς, οι παρελάσεις διακόπτονταν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καθυβρίζονταν ως «προδότης» και φυγαδεύονταν με βουρκωμένα μάτια - είχα ρωτήσει και αναρωτηθεί στο άρθρο μου «Eν-δυο, εν-δυο, … κλίνατε προς το πουθενά»  ποιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας  επί βδομάδες ώστε να επιτύχουν αυτή την «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας» γυρνώντας την πλάτη στους θεσμούς, γυρνώντας την πλάτη στη δημοκρατία;
Στην ερώτηση είχα απαντήσει με άλλη ερώτηση: «όταν τα παιδιά μας μάθουν να πειθαρχούν τυφλά στις εντολές των ανωτάτων, ποιος θα είναι ο επόμενος που θα τα χρησιμοποιήσει, για ποιο σκοπό, και εις βάρος ποιών;»

Το άρθρο κατέληγε με αποσπάσματα της Χάνα Αρεντ από τις ρίζες του ολοκληρωτισμού, θέλοντας σαφώς να καταδείξω ότι όλα αυτά είναι εξαιρετικά επικίνδυνα «παιχνίδια» που ασχέτως από πού προέρχονται, εν τέλει τρέφουν το αυγό του φιδιού. Η μορφοποίηση του εκφασισμού της κοινωνίας, έλεγα τότε, είναι ante portas.

Φυσικά και για το άρθρο αυτό, όπως και για πολλά άλλα, κατηγορήθηκα δριμύτατα. Τότε, λίγοι έβλεπαν την Χρυσή Αυγή να καλπάζει προς το μέρος μας. Αμέριμνοι φωνάζαμε «ζήτω και γειά».
Λίγους μήνες μετά η Χρυσή Αυγή καταγράφει το πρωτοφανές για τα ελληνικά αλλά και τα ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό και μπαίνει στη Βουλή. Κι οι πτώσεις από τα σύννεφα αρχινούν. Όλοι αθώοι και κάποιοι ακόμα πιο αθώοι. Φταίει τον μνημόνιο, φταίνε οι κακοί πολιτικοί, οι εθνοπροδότες, οι γερμανοτσολιάδες κι άλλα συναφή ήταν η κλασσική εξήγηση των δήθεν «πιο αθώων».

Πέρασε ο καιρός και αν υποθέσουμε πως τότε δεν ήξεραν, τώρα πια ουδείς έχει το δικαίωμα να μην γνωρίζει, μηδέ να προσποιείται. Είναι γνωστό μάλιστα, αν και με εμπειρικές μεθόδους, ότι η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία, εν είδει μόδας και χαβαλέ, είναι τρομακτική. Κι ενώ τα γνωρίζουμε όλα αυτά, κι ενώ ο ελέφαντας είναι μέσα στο σαλόνι μας και κάθεται στον καναπέ μας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσης με μια πρωτοφανή εμφάνιση στο Επαγγελματικό Λύκειο Ν. Ιωνίας, δίνει την απάντηση που αναζητούσα από τον Νοέμβρη του 2011: «ποιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας να γυρνάν την πλάτη στη δημοκρατία;». Εγώ Αναφώνησε σήμερα ο Αλέξης!

«Je suis la révolution» ανέκραξε ως καρικατούρα του Ναπολέοντα, και αφού ειρωνεύτηκε τους μαθητές, τα παιδιά μας, που ξεκινάνε τη νέα χρονιά με ελπίδες, όνειρα, προσδοκίες λέγοντας πως «θέλω να σας ευχηθώ καλή χρονιά, αλλά φέτος αυτό ακούγεται σαν ειρωνεία» τους κάλεσε να στηρίξουν τον αγώνα της ΟΛΜΕ που θέλει τα σχολεία κλειστά, παρομοίωσε την κατάσταση στη χώρας μας με αυτή της υπόδουλης Ελλάδας στους Οθωμανούς, και τους φλόμωσε στα ψέματα λέγοντας πως η κακή κυβέρνηση «πετάει στο δρόμο» τα παιδιά, πως κλείνει το ολοήμερο σχολείο, πως «τα παιδιά των ειδικών σχολείων ρίχνονται στον Καιάδα», και ζήτησε να ξεκινήσει από το σχολείο το «μεγάλο κύμα αντίστασης και ανατροπής»… που θα κάνει τον ίδιο Πρωθυπουργό!

Ιδού λοιπόν ο αυτουργός του εκφασισμού της κοινωνίας μας. Ιδού ο προμηθευτής δηλητηρίου των ψυχών μας. Ιδού ποιος οργάνωνε τότε το 2011 τα παιδιά μας εν κρυπτώ και σήμερα με περισσή αυτοπεποίθηση εμφανίζεται αυτοπροσώπως να οδηγήσει το «στράτευμά του»… πού; Στο κενό. Στο πολιτειακό κενό. Να δρέψει… τι; Το σπόρο του τυφλού μίσους που θα μας δηλητηριάσει όλους και πρώτα από όλα τη νέα γενιά του τόπου μας, τη μόνη μας ελπίδα;

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εννοεί να καταλάβει ότι η ρητορική του οδηγεί στην τυφλή βία, οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί, οδηγεί στον εθνικό διχασμό, οδηγεί στην καταστροφή.  Εμείς;

        

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Απο το success story στο the end of the story – Δεν παιζουμε στα ζαρια τη Δημοκρατια

Όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες με την επίδειξη αυταρχισμού του κ. Σαμαρά που εν μια νυκτί έριξε το πομπό της Δημόσιας Τηλεόρασης παίζοντας στα ζάρια το πολιτικό του παρόν και μέλλον, την κυβερνητική συνοχή αλλά και ολόκληρη τη χώρα, στην πραγματικότητα είναι επανάληψη όσων διαδραματίστηκαν, σε μικρότερη κλίμακα, με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Και τότε ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του διέρρεαν πως μπαίνει «ταφόπλακα» στο νομοσχέδιο, αδιαφορώντας για τη βούληση των κυβερνητικών εταίρων και διαμηνύοντας πως η ΝΔ αποφασίζει, γράφοντας στα παλιά της τα υποδήματα τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού. Ενώ κορυφαία στελέχη της ΝΔ, της απολύτου επιλογής του Πρωθυπουργού, έθεταν αναιδώς το ερώτημα σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ: «Και τι θα κάνετε; Θα πάτε σε εκλογές για το αντιρατσιστικό;»

Ο Προεδρος του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζελος, τους διαμηνυε με σαφηνεια: το αντιρατσιστικό είναι η αφορμή, το μείζον ζήτημα είναι η ίδια η λειτουργία της κυβέρνησης και η κοινοβουλευτική δημοκρατία, και σε ζητήματα αξιακά και πόσο μάλλον όταν αφορούν την ίδια την προάσπιση της δημοκρατίας, δεν κάνουμε πίσω.

Κι αν τα εγχώρια ΜΜΕ αποσιωπούσαν ή διασκέδαζαν τη μείζονα κυβερνητική κρίση που είχε βγει στην επιφάνεια, ουδείς μπόρεσε να σταματήσει τη διεθνή κατακραυγή. Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από το να αναγκαστεί ο κ. Σαμαράς να φέρει άρον άρον μια πρόταση νομού , ένα πραγματικό «γονατογράφημα» (για να θυμηθούμε και πως αποκαλούσε το ειδικό τέλος ακινήτων ο κ. Σαμαράς προεκλογικά, ναι, αυτό το ειδικό τέλος που εισηγήθηκε ο ίδιος προ μηνών να εξακολουθήσει να εισπράττεται παρά την προγραμματική συμφωνία αντικατάστασής του από τον ενιαίο φόρο ακινήτων). Αυτή η πρόταση φυσικά ήταν τόσο λάθος που χάθηκε από την επικαιρότητα άμα τη εμφανίσει. Η τελευταία πράξη του αντιρατσιστικού θα «παιχθεί» το επόμενο διάστημα και δεν θα είναι άλλη από την πλήρη υιοθέτηση της αρχικής προτάσεως νόμου του ΠΑΣΟΚ και του νομοσχεδίου του κ. Ρουπακιώτη.

Το «χαρτί» του αντιρατσιστικού δεν βγήκε στον κ. Σαμαρά επειδή υποτίμησε τους κυβερνητικούς εταίρους του, αμφισβήτησε τη δυναμική της κοινωνίας και δεν υπολόγισε το διεθνές περιβάλλον. Όμως δεν έμαθε από το λάθος του. Τουναντίον.

Λίγες βδομάδες μετά, ο κ. Σαμαράς επαναλαμβάνει τη συνταγή του αντιρατσιστικού στο πολύ πιο ακραίο: Δευτέρα βράδυ, με δική του εντολή, κλείνει την ΕΡΤ και κατεβάζει τον πομπό της δημόσιας τηλεόρασης, αιφνιδιάζοντας τους κυβερνητικούς εταίρους και πράττοντας σαφώς ενάντια στη βούλησή τους για άλλη μια φορά.

Το επιτελείο του κ. Σαμαράς θεώρησε πως έτσι θα κερδίσουν τις εντυπώσεις δείχνοντας πυγμή και αποφασιστικότητα, πως θα πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους μια και κλείνει ένας οργανισμός, κατά τη γνώμη τους, απαξιωμένος, και πως τέλος θα δείξουν στους κυβερνητικούς εταίρους ότι ο αρχηγός είναι η ΝΔ του κ. Σαμαρά.

Τι δεν εκτίμησε το επιτελείο του κ. Σαμαρά: ότι το μαύρο στις οθόνες θα σόκαρε και τους πιο φιλελεύθερους αλλά ωστόσο δημοκρατικούς πολίτες, ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν θα «τρομάζανε» από την επίδειξη πυγμής, και φυσικά, τη διεθνή κατακραυγή. Και πάλι δηλαδή υποτίμησε κυβερνητικούς εταίρους, ελληνική κοινωνία και διεθνή κοινότητα.

Τι θα γίνει στη συνέχεια; Η λογική ορίζει πως θα συμβεί ότι έγινε με το αντιρατσιστικό. Θα πάει πίσω η ΝΔ αλλά θα το παρουσιάσει έτσι ώστε να πείσει το δικό της ακροατήριο ότι δεν πράττει κάτι τέτοιο. Αυτό ορίζει η λογική. Διότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα πάει πίσω. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν βάζει αστερίσκους σε θέματα που αφορούν το πολίτευμα της χώρας.

Όμως ο Αντώνης Σαμαράς, δεν κινείται πάντα με γνώμονα τη λογική. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ξαναπαίξει στα ζάρια το πολιτικό του παρόν και μέλλον αλλά και τη χώρα, και έχασε, …. τότε το 1993. Και δεν έχασε μόνο ο ίδιος και η ΝΔ, αλλά έχασε και η χώρα μια και από τότε εντοπίζεται η απαρχή του εκφασισμού της κοινωνίας. Περί «μακεδονικού» ο λόγος. Ο οποίος εκφασισμός κορυφώθηκε στις μέρες μας με το ψευδεπίγραφο «αντιμνημονιακό» μέτωπο, του οποίου ο αρχιτέκτονας είναι ο Αντώνης Σαμαράς κατά δήλωσή του.

Είναι συνεπώς πολύ πιθανό να θελήσει να το επαναλάβει.

Ακόμα όμως κι αν επικρατήσει η λογική, δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου βέβαιοι πως δεν θα εφαρμόσει εκ νέου την ίδια συνταγή με μια άλλη κίνηση αιφνιδιασμού και αυταρχισμού. Και με αυτά και με αυτά, η κυβέρνηση δεν λειτουργεί και η πολυπόθητη κυβερνητική ομαλότητα… διαταράσσεται διαρκώς.

Ο κ. Σαμαράς κατάφερε σε μια νύχτα να απολέσει την εμπιστοσύνη του Β. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη, αλλά και να εξοργίσει τους ψηφοφόρους της Δημοκρατικής Παράταξης.

Για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, ο κ. Σαμαράς οφείλει να απαντήσει σε βασικά ερωτήματα: Θέλει την συγκυβέρνηση; Θέλει να ολοκληρώσει η κυβέρνηση τον κύκλο της; Τον ενδιαφέρει να βγει η χώρα από την κρίση με όποιο προσωπικό και πολιτικό τίμημα;

Προσωπικά θεωρώ πως οι απαντήσεις είναι αρνητικές. Και οι ενδείξεις είναι καθημερινές. Από την Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης που δεν δέχθηκε να συγκροτήσει, μέχρι τα συνεχή επικοινωνιακά τεχνάσματα για το success story του και άλλα κινεζικά, την καθυστέρηση του ανασχηματισμού, τους κατ’ εξακολούθηση νομοθετικούς αιφνιδιασμούς, και φυσικά με τα τελευταία γεγονότα.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Αυτό που δεν γίνεται βέβαια αντιληπτό είναι ο λόγος. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ηγείται μιας τρικομματικής κυβέρνησης που του δημιουργεί εμπόδια στο «έργο» του, όπως θέλει να το παρουσιάσει για επικοινωνιακούς λόγους. Το αντίθετο. Η στάση του Βαγγέλη Βενιζέλου αλλά και του Φώτη Κουβέλη (αν εξαιρέσουμε κάποιες ατυχείς στιγμές) είναι στάση εθνικής ευθύνης και υπευθυνότητας, με μεγάλο πολιτικό κόστος. Γιατί τότε; Ισως γιατί οι αποτυχίες των προσωπικών του επιλογών διαδέχονται η μία την άλλη και θέλει να κερδίσει χρόνο και εντυπώσεις με μια προεκλογική περίοδο που όμως θα βλάψει τη χώρα; Ή μήπως γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το περίφημο project της αυτοδυναμίας (αυτό το project που μας οδήγησε στις διπλές εκλογές του 2012 εις βάρος της χώρας). Ή μήπως γιατί είναι «η φύση του», τέτοια;

Διότι ας μη γελιόμαστε .. όπως δεν είχε καμία σχέση με την προστασία του λόγου η άρνηση της ΝΔ στο αντιρατσιστικό, έτσι δεν έχει καμία σχέση το κλείσιμο της ΕΡΤ με μεταρρύθμιση και εξορθολογισμό. Άλλωστε και στα δύο ζητήματα, αυτό που επλήγη ήταν η λειτουργία της κυβέρνησης, το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, η Δημοκρατία.

Και σε κάθε περίπτωση, τι πρέπει να κάνει το Β. Βενιζέλος, αλλά και ο Φ. Κουβέλης; Να κάθονται και να περιμένουν πότε ο σκορπιός θα τσιμπήσει τον βάτραχο, βουλιάζοντας τη χώρα και ολοκληρώνοντας και τυπικά τη φασιστοποίηση της χώρας;

Το ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ το έχουν θέσει ξεκάθαρα: Δεν θέλουν εκλογές γιατί η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές τώρα.

Όμως όταν το διακύβευμα είναι η ίδια η Δημοκρατία, η Δημοκρατική Παράταξη έχει τα ιστορικά αντανακλαστικά να προστατεύσει τη Δημοκρατία, και πάλι, και να φωνάξει: Δεν θα περάσει ο φασισμός.


Εξάλλου και η ίδια η ΝΔ στο εσωτερικό της γνωρίζει πως είναι η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κι όχι του Παττακού.

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Να κατισχύσει η ιδεολογία έναντι της ιδεοληψίας

Ας πούμε την αλήθεια. Ολοκληρωμένο νομοσχέδιο ακόμη δεν υπάρχει. Στην πρώτη συνεδρίαση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την πρόταση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αναγνωρίστηκε η αναγκαιότητα του νομοσχεδίου και διατυπώθηκαν εισηγήσεις για επιμέρους αναδιατυπώσεις, νομοτεχνικές βελτιώσεις και αποσαφηνίσεις όρων. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εξάλλου, που έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων καθώς κατέθεσε προ μηνών τη σχετική πρόταση νόμου,  έχει διατυπώσει ενστάσεις επί της προτάσεως και έχει ζητήσει βελτιώσεις όσον αφορά την αποστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία των θυμάτων και την επιβαρυντική ποινή.

Οπότε προς τι όλος αυτός ο θόρυβος;  Προς τι αυτές οι συνεχείς αλαζονικές διαρροές από τη ΝΔ ότι δεν περνάει το νομοσχέδιο; Διαρροές, που δήθεν γίνονται στο όνομα της δημοκρατίας αλλά στην πραγματικότητα πόρρω απέχουν από αυτήν.  

Διότι τα αυτονόητα του κ. Βορίδη («Είναι αυτονόητο ότι αν δεν στηρίξει η Νέα Δημοκρατία δεν  προχωράει») κινούνται προς άλλη κατεύθυνση. Διότι είναι αυτονόητο πως η δεξιά «πολυκατοικία» που έστησε ο Αντ. Σαμαράς για να πάρει αυτοδυναμία, δεν θα μπορούσε να σταθεί από τη στιγμή που σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Το ίδιο ισχύει και για τις δηλώσεις του κ. Αθανασίου που δήθεν επικαλείται το νόμο του 1979 (!) μισής σελίδας, χαρακτηρίζοντας τον επαρκή για την αντιμετώπιση του πιο επικίνδυνου φαινομένου που έχει ξεσπάσει στη χώρα μας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τείνει να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη!

Όλη η σύγκρουση αλήθεια γίνεται για επιμέρους διατάξεις του νομοσχέδιου ή μήπως η ΝΔ θέλει να δείξει ποιος είναι το «αφεντικό» στην κυβέρνηση και ταυτοχρόνως προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα στο εσωτερικό της ότι η «δεξιά πολυκατοικία» αντέχει; Και αρκούντως συνηθισμένα όλα αυτά, αν στο όνομα της μικροπολιτικής και της ιδεοληψίας δεν θυσιαζόταν η ίδια η Δημοκρατία.  

Επιγραμματικά: Το πνεύμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου έχει ως σκοπό την θεσμική θωράκιση της δημοκρατίας από αυτούς που θέλουν να την καταλύσουν. Και επιπλέον, πρόκειται για ενσωμάτωση απόφασης – πλαισίου του 2008 που έπρεπε να είχε ενσωματωθεί από το 2010.
Διαφωνεί κανείς με αυτό; Αν ναι, να εξηγήσει την αιτία. Όχι με διαρροές και νταηλίκια, αλλά με επιχειρήματα εντός της Ολομέλειας ώστε ο κάθε πολίτης να δει και να κρίνει, και ο κάθε βουλευτής να πάρει την ιστορική ευθύνη που του αναλογεί.  

Η ένσταση της ΝΔ επί του παρόμοιου νομοσχεδίου που είχε καταθέσει ο Μ. Παπαϊωάννου είχε γίνει δεκτή το 2011 καθώς η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν μεταβατική και περιορισμένων καθηκόντων. Τώρα όμως η κυβέρνηση είναι κανονική κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων, ενός δεξιού, ενός σοσιαλδημοκρατικού και ενός αριστερού. Και η ιδεολογία οφείλει να κατισχύσει της Ιδεοληψίας. Και στην παρούσα συγκυρία μία είναι η Ιδεολογία και ονομάζεται: Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 


Στο ελληνικό κοινοβούλιο φωλιάζει ένα αντικοινοβουλευτικό κόμμα εδώ κι ένα χρόνο. Το «αντικοινοβουλευτικό» κοινοβούλιο ήταν η μήτρα όλων των κακών στην μεσοπολεμική Βαϊμάρη. Πρέπει τώρα να σταματήσει αυτή η φωτιά που θα μας κάψει όλους. Κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν τριγμοί στην δεξιά πολυκατοικία, ας υπάρξουν. Η Δημοκρατία μας είναι πιο σημαντική από τη Νέα Δημοκρατία. 

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Η δίκη του Μονάχου: Σκηνές από το μέλλον

Την Δευτέρα ξεκίνησε στο Μόναχο η πιο σημαντική δίκη μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης, για την εγκληματική δράση των νεοναζί του NSU  που δολοφόνησαν 9 μετανάστες, ανάμεσά τους έναν Έλληνα κι έναν Τούρκο, καθώς και μία αστυνομικό. Στη δίκη θα καταθέσουν περισσότεροι από 600 μάρτυρες και λέγεται πως η δίκη θα κρατήσει περισσότερο από 2 χρόνια.

Από τη σχετική αρθρογραφία στο ξένο Τύπο, γίνεται αντιληπτό ότι τη γερμανική κοινή γνώμη δεν θα την απασχολήσει μόνο το ποινικό μέρος της υπόθεσης αλλά και τα αίτια της επανεμφάνισης του ναζισμού ενώ αναμένεται να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου όσον αφορά τις σχέσεις των νεοναζί με τις μυστικές υπηρεσίες αλλά και με τη δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα, όπως είναι διεθνώς γνωστό πια, ευδοκιμεί το πιο σκληρό νεοναζιστικό κόμμα της Ευρώπης, η Χρυσή Αυγή, και η δύναμη του, δηλαδή η ανοχή των πολιτών προς αυτό, αυξάνει επικινδύνως. Είναι επίσης γνωστό ότι η Χρυσή Αυγή διατηρεί σχέσεις με άλλα νεοναζιστικά κόμματα της Ευρώπης, ένα από αυτά είναι το NSU. Στο παρελθόν είχαμε μάθει και για σχέσεις του Μπρέιβικ, ο Νορβηγός μακελάρης, με τη Χρυσή Αυγή αλλά αυτή η πληροφορία δεν έτυχε της πρέπουσας έρευνας.

Η δίκη του Μονάχου δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να δει σκηνές από το μέλλον. Όπως και το χαστούκι του Γερμενή στο 12 χρονο κορίτσι ήταν σκηνή από το μέλλον. Σήμερα είναι ένα χαστούκι, αύριο θα είναι μια δολοφονία. Γιατί αυτό είναι ο ναζισμός. Καβαλάει το κύμα του λαϊκισμού, που το προκαλούν άλλα πολιτικά κόμματα, και ξεκινάει από την επίθεση στον μετανάστη για να καταλήξει στην επίθεση σε παιδιά.  Όχι ότι δεν έχουμε ήδη δολοφονίες μεταναστών από χρυσαυγίτες. Φυσικά και έχουμε. Και ελλήνων έχουμε, όπως η δολοφονία της 23χρονης Φαίης. Απλώς δεν έχουν συστηματοποιηθεί ακόμα.  Ή μήπως δεν θέλουμε να το δούμε;  

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ή δεν θέλει να αντιληφθεί το κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα και οι πολίτες από την άνοδο των νεοναζί αλλά και του λαϊκισμού.

Είδαμε τις αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων στην εξαιρετικά σημαντική κίνηση του δημάρχου Αθηναίων να απαγορεύσει τα συσσίτια μίσους στην πλατεία Συντάγματος. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες την επέκριναν ως «κόντρα με τη Χρυσή Αυγή» για να εμποδιστούν οι πολίτες να δουν το «πραγματικό αντιμνημονιακό κόμμα»! Θεωρώντας (και δικαίως) πως η Χρυσή Αυγή είναι ανταγωνιστικό κόμμα με αυτό των Ανεξάρτητων Ελλήνων. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέκρινε τον Δήμαρχο που απομάκρυνε τη Χρυσή Αυγή με την υποστήριξη των αστυνομικών δυνάμεων και διαφώνησε με την απόφαση του Γ. Καμίνη να μη παρέχεται για συσσίτια η πλατεία Συντάγματος. Ενώ η επίσημη ανακοίνωση της συνεργασίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων με το ΣΥΡΙΖΑ, και η δεδηλωμένη πρόθεσή τους να σχηματίσουν από κοινού κυβέρνηση λειτουργεί προς όφελος της εθνικά επικίνδυνης λαϊκίστικης ρητορικής των νεοναζί.

Η ΝΔ από την άλλη εκφράστηκε μέσω του Φαήλου Κρανιδιώτη που μίλησε για «δώρο του Καμίνη στη Χρυσή Αυγή» και χαρακτήρισε τον Δήμαρχο «Καμίνη – μπέη». Επιπλέον η ΝΔ δεν έχει πάρει σαφείς αποστάσεις από τη Χρυσή Αυγή, την οποία σχέση τους παρουσιάζει ανάγλυφα ο Νίκος Χασαπόπουλος στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή. Η ιστορία, η αλήθεια, τα πρόσωπα».

Το ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή λειτούργησε θεσμικά σχηματίζοντας καθαρό και αξιακό μέτωπο με τους νεοναζί. Ξεκίνησε την Πρωτοβουλία κατά του Νεοναζισμού και της Ρατσιστικής και Κοινωνικής βίας, κάλεσε τα άλλα δημοκρατικά κόμματα να συνταχθούν στο συνταγματικό τόξο κατά του νεοναζισμού και κατέθεσε πρόταση νόμου για τις εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας. Σύμφωνα με την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων προβλέπεται μέχρι και αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για τέλεση εγκληματικής πράξεως λόγω μίσους κατά ομάδας προσώπων ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου

Τα καλά νέα είναι πως η πρόταση νόμου που κατάθεσε το ΠΑΣΟΚ κατά πως φαίνεται θα έρθει άμεσα προς ψήφιση στη Βουλή. Θυμίζουμε βέβαια πως και το 2011 είχε προσπαθήσει το ΠΑΣΟΚ να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο αυτό αλλά συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ αλλά και την κεκαλυμμένη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Ας ελπίσουμε πως η δίκη του Μονάχου και το διεθνές ενδιαφέρον που στρέφεται για άλλη μια φορά αρνητικά προς στην Ελλάδα, θα αναγκάσει τα άλλα πολιτικά κόμματα θα φανούν αντάξια της εθνικής ευθύνης που έχουν απέναντι στους πολίτες.

Αρκεί βέβαια η ψήφιση του νόμου; Όχι. Είναι απλώς ένα πρώτο βήμα. Πολλά πρέπει να γίνουν πρωτίστως στο χώρο της παιδείας, των ΜΜΕ, της δικαιοσύνης, της αστυνομίας. 

Το λίπασμα όμως που θρέφει το άγονο χώμα του νεοναζισμού είναι ο τεχνητός διαχωρισμός των κομμάτων σε (κακά) μνημονιακά και (καλά) αντιμνημονιακά. Ο διαχωρισμός αυτός που ισοπεδώνει κάθε ιδεολογική διαφορά, νομιμοποιεί κοινωνικά το κατ΄εξοχήν αντιμνημονιακό κόμμα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, και αφενός εμποδίζει τα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα να συνεργαστούν με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα που τα κατηγορούν ως «μνημονιακά», αφετέρου εξωθούνται σε υπόγειες συμμαχίες με τα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα όπως με αυτό της Χρυσής Αυγής στο πλαίσιο ενός τυφλού πολιτικού ανταγωνισμού προς άγρα ψήφου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια λογική εφόδου έστησε την πολιτική σκευωρία κατά του Πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν έφερε καμία ευθύνη,  και για να το επιτύχει αυτό έφτασε στο σημείο να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή στην προανακριτική. Φευ, απέτυχε!


Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Όσο υπάρχει αυτή η τεχνητή πόλωση κι ο άκρατος λαϊκισμός τόσο θα μεγαλώνει η δύναμη της Χρυσής Αυγής. Κάτι που έγινε τρομακτικά αντιληπτό ..στα διόδια… Εκεί, που η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που κινούσε τα νήματα του «Δεν Πληρώνω» αντικαταστάθηκε αίφνης από μια ομάδα της Χρυσής Αυγής με τα ίδια κι απαράλλαχτα συνθήματα. 

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Καμία ανοχή στον νεοναζισμό


Και εκεί στα διόδια Ελευσίνας το είδαμε να συμβαίνει: εκεί που άλλοτε κινητοποιούνταν η «Συντονιστική Επιτροπή ενάντια στα διόδια» υπό τη σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ, τη θέση τους πήρε εν μια νυκτί μια άλλη «συντονιστική επιτροπή ενάντια στα διόδια» με μαύρα μπλουζάκια με το σήμα της Χρυσής Αυγής που σήκωναν τις μπάρες των διοδίων κραυγάζοντας «αίμα- τιμή- Χρυσή Αυγή».

Και οι οδηγοί, όπως ακριβώς στη «Φάρμα των Ζώων», κοίταζαν σαστισμένοι μη μπορώντας να καταλάβουν τη διαφορά: «Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά∙και δεν βρήκαν διαφορά» γράφει ο Τζορτζ Οργουελ

***

Εχει επιχειρηθεί με διάφορους τρόπους να εξηγηθεί το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής. Η ερμηνεία της οικονομικής κρίσης και των «μνημονιακών πολιτικών», όσο και να προσπαθούν κάποιοι να την επιβάλουν, δεν αρκεί. Διότι δεν πρόκειται για άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά για άνοδο της ανοχής των δημοκρατικών πολιτών απέναντι στον νεοναζισμό, για «κοινωνική απενοχοποίηση» της βίας των νεοναζί, του εγκλήματος, της μισαλλοδοξίας, της αμφισβήτησης της Δημοκρατίας, του ζόφου.

Τι είναι αυτό που οδήγησε στην απενοχοποίηση του Ελληνα απέναντι στον ναζισμό και στη χούντα και βρέθηκε σε μια στιγμή να υποστηρίζει τους εκπροσώπους τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παρακολουθεί παθητικά; Η απάντηση δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι δεν τους βλέπει ως τέτοιους. Δεν τους αντιλαμβάνεται ως νεοναζί. Κι αυτό οφείλεται στις ομοιότητες που παρουσιάζουν στη ρητορική και στις πράξεις με τα άλλα δήθεν «αντιμνημονιακά» κόμματα. Τα κοινά χαρακτηριστικά, στη ρητορική των οποίων είναι ότι οι Ελληνες είναι θύματα των ξένων δυνάμεων που εκτελούν σχέδιο εξόντωσης της χώρας και η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη και αποτελείται από δωσίλογους ανθέλληνες (ποιος ξεχνάει την περίφημη φράση του Αλ. Τσίπρα: «Κάποιοι Ελληνες δεν είναι και τόσο Ελληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν»). Ενώ από την άλλη μιλάνε στο όνομα του λαού που υποφέρει και υπόσχονται λύσεις που θα έρθουν από την αντίσταση, την ανυπακοή και την επανάσταση.

Οι επιμέρους διαφορές των δήθεν «αντιμνημονιακών κομμάτων» δεν διακρίνονται μέσα στη λαίλαπα του λαϊκισμού και της συνωμοσιολογίας. Αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός μεταξύ δήθεν κακών «μνημονιακών» και δήθεν καλών «μνημονιακών», βοήθησε μεν την εκλογική εκτόξευση των «αντιμνημονιακών» κομμάτων, αλλά στην πραγματικότητα έβλαψε τη χώρα και το πολιτικό σύστημα καθώς ισοπέδωσε τις ιδεολογικές διαφορές προς όφελος των νεοναζί.

Τώρα όμως έχει έρθει η στιγμή να τοποθετηθούν και να αυτοπροσδιοριστούν όλα τα κόμματα. Με την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία η πολιτική επιστρέφει στο προσκήνιο. Τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να κάνουν πέρα το βολικό κέλυφος της τεχνητής και ισοπεδωτικής διχοτόμησης μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και να πάρουν θέση στο σαφές ερώτημα: Θα συνεργαστούν οι δημοκρατικές δυνάμεις για να παταχθεί ο νεοναζισμός ή θα σιωπήσουν επωμιζόμενα και την ιστορική ευθύνη της επιλογής τους; Και το ερώτημα αυτό δεν αφορά μόνο την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αφορά όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής, αφορά κατ’ ουσίαν την υπεύθυνη διακυβέρνηση της χώρας από τις δημοκρατικές δυνάμεις του κοινοβουλίου. Τελείωσε η περίοδος που τα ψέματα ήταν δίχως κόστος.

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες  

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Αυτό που είδαν οι Κύπριοι


«Θα μπορούσα να επιστρέψω στην Κύπρο σαν ήρωας, αλλά η κυπριακή οικονομία θα είχε καταστραφεί» είπε ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ερωτηθείς για την απόφαση στο Eurogroup για κούρεμα καταθέσεων, σε συνέντευξή του στην Έλλη Στάη. «Το "όχι" της κυπριακής Βουλής μας κόστισε. Η κυπριακή Βουλή ενέργησε με συναίσθημα και όχι λογική»  συμπλήρωσε.

Να είναι τυχαίο ότι ο Νίκος Αναστασιάδης επέλεξε την ελληνική κρατική τηλεόραση για να δώσει συνέντευξη μία μέρα πριν κρίσιμη ψηφοφορία στην Κυπριακή Βουλή για την επικύρωση της δανειακής σύμβασης; Δύσκολο.

Ο Πρόεδρος της Κύπρου επέλεξε το βήμα της Ελλάδας για να στείλει σαφές μήνυμα στους κύπριους πολίτες:  Η κυπριακή Βουλή δεν πρέπει να ενεργήσει και πάλι με συναίσθημα, αλλά με λογική.
Και επέλεξε την Ελλάδα ακριβώς γιατί θεωρείται η χώρα - το πρώτο θύμα της κρίσης - που η κοινοβουλευτική  της πλειοψηφία της δεν ενήργησε με συναίσθημα αλλά με λογική κι έτσι με τρομακτικές απώλειες μεν  άντεξε στην κρίση και τώρα μπορεί να κάνει την στροφή, μπορεί να δει την προοπτική εξόδου από την κρίση.

Διότι αν την 12η Φεβρουαρίου 2012, την ημέρα ψήφισης της δανειακής σύμβασης με την οποία εφαρμόστηκε το παλαιού τύπου πρόγραμμα Στήριξης και η Ελλάδα πήρε το δάνειο των 240 δις και εφαρμόστηκε το κούρεμα του χρέους κι όχι το κούρεμα των καταθέσεων, όπως έγινε στην Κύπρο, την ημέρα εκείνη που γεννήθηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η ΔΗΜΑΡ και γιγαντώθηκε ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή, αν τότε το ελληνικό κοινοβούλιο βροντοφώναζε το λαϊκίστικό ΟΧΙ, η εκλογική δύναμη κυρίως του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε συρρικνωθεί, αλλά η χώρα θα είχε εξαφανιστεί.

Αυτά είδαν οι Κύπριοι. Εδώ βέβαια, εμείς, βλέπουμε άλλα. Βλέπουμε «δωσίλογους» και «καρπαζοεισπράκτορες», που με «αίμα δάκρυα και λεηλασία» θέλουν να καταστρέψουν την πατρίδα, για να χρησιμοποιήσω τους «πολιτικούς» όρους στους οποίους καταφεύγει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Αν θέλει βέβαια κάποιος να δει, μπορεί. Και αν είχαμε όλοι έναν κάποιο ενδοιασμό, κι αν υπήρχε κάπου μέσα μας εκείνο το δηλητηριώδες «αν» .. «αν είχαμε πει ΟΧΙ, ίσως να… » … η κυπριακή εμπειρία το εξαφάνισε.

Διότι από την Κύπρο μάθαμε πως ούτε οι εκβιασμοί περνάνε, ούτε οι «τζάμπα μαγκιές» οδηγούν πουθενά, και καμία Ρωσία ή Κίνα ή Λαπωνία (του Άη Βασίλη)  δεν θα ήταν πρόθυμη να μας βοηθήσει.

Βέβαια από την άλλη, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσει ο κόσμος να εκτιμήσει αυτό που απέφυγε. Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Και ένα απλό παράδειγμα είναι η άρση της μείωσης των συντάξεων του ΤΕΒΕ κατά 35% που κατάφερε το ΠΑΣΟΚ με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο. Πώς να περιμένεις να εκτιμήσει ο συνταξιούχος του ΤΕΒΕ ότι ήταν να μειωθεί η σύνταξή του κι αυτό αποφθέχθηκε; Κανείς δεν μπορεί.

Την Μ. Δευτέρα, κι έχει ενδιαφέρον η σύμπτωση της μέρας, ο Δ. Μητρόπουλος αναπαράγει στην επιφυλλίδα του μια φράση που του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος: Ο «Βαγγέλης Βενιζέλος έχει κάνει πολύ περισσότερα για τη χώρα από όσα θα του αναγνωρίσει η Ιστορία».

Να ναι έτσι;

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες  4/5/2013

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Οι δήμοι στην πρώτη γραμμή κατά των νεοναζί


Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη μάχη κατά του νεοναζισμού και στον αγώνα για την προστασία της Δημοκρατίας είναι εξαιρετικά σημαντικός.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στέκεται επάξια στον αγώνα αυτό και με παρρησία στέλνει σαφές μήνυμα σε όλους όσους προσπαθούν να βλάψουν το πολίτευμα, υποκρινόμενοι τους «ανθρωπιστές». Καθημερινά πληθαίνουν οι δήμοι που δεν επιτρέπουν στη Χρυσή Αυγή να διοργανώνει ρατσιστικά συσσίτια και εκδηλώσεις μίσους και συχνά οι χρυσαυγίτες εκδιώχνονται από Δήμους

Είδαμε τη Θάσο που ο δήμαρχος της, Κώστας Χατζηεμμανουήλ, με την υποστήριξη και κατ’ απαίτηση των κατοίκων έδιωξε τη Χρυσή Αυγή από το νησί. Αντίστοιχη είναι η δράση του Γιάννη Μπουτάρη, δημάρχου Θεσσαλονίκης, αλλά και του Σίμου Δανιηλίδη, του δημάρχου Συκεών, που ομοφώνως από το Δημοτικό Συμβουλίου αποφασίστηκε να μην καλείται η Χρυσή Αυγή σε εκδηλώσεις του δήμου. Αλλά και στην Καβάλα, στη Ξάνθη, στην Ελασσόνα, στην Ζάκυνθο, στον Πειραιά, στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στην Ελευσίνα, σε όλη την Ελλάδα οι δήμοι αντιδρούν και προασπίζονταν την δημοκρατία και τους δημότες τους. Ενώ η Αθήνα με τον Γ. Καμίνη δίνει τη δική της δύσκολη μάχη μια και οι Χρυσαυγίτες βρίσκονται μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται τις ανάγκες και τους φόβους των συμπολιτών μας που έχουν χτυπηθεί από την κρίση και προσφέρει φαγητό με αντάλλαγμα τη ψυχή τους. Στα συσσίτια μίσους που διοργανώνουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής οι πολίτες υποβάλλονται στην ταπεινωτική διαδικασία επίδειξης αστυνομικής ταυτότητας και τα πρωτοπαλίκαρά της καταγράφουν τα προσωπικά τους στοιχεία ώστε να απαιτούν στη συνέχεια τη ψήφο και την υποστήριξή τους. Αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Κανείς δεν επιτρέπεται να εκμεταλλεύεται το πόνο και την ανάγκη του άλλου.

Από την άλλη, φυσικά και θα πρέπει να υποστηριχθούν οι ευάλωτες ομάδες. Αλλά αυτό δεν θα γίνει με τους όρους της Χρυσής Αυγής, αλλά όπως ορίζει η συντεταγμένη πολιτεία.

Θέση του ΠΑΣΟΚ είναι ότι οι δημοτικές αρχές έχουν εκλεγεί από τους δημότες για την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων και γνωρίζουν όσο κανένας άλλος τις ανάγκες των δημοτών και της περιοχής. Συνεπώς, τα πολιτικά κόμματα που επιθυμούν να υποστηρίξουν τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες με δράσεις όπως διανομή τροφίμων θα πρέπει να παραχωρούν τα τρόφιμα στις δομές πρόνοιας του δήμου ώστε διαμοιράζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Δεν είναι μόνο όμως τα συσσίτια. Μείζον ζήτημα είναι τα σχολεία. Εξαιρετικά ανησυχητική είναι η διείσδυση των νεοναζί στα σχολεία, όπου νέα παιδιά, θύματα της  προπαγάνδας των νεοναζί,  έλκονται από τη ρητορική τους για μια δήθεν Ελλάδα απαλλαγμένη από την ανεργία και τη διαφθορά. Εξαιρετικά  επικίνδυνη είναι επίσης και η προσπάθεια υποκατάστασης όλων των δομών πρόνοιας, όπως της δημόσιας υγείας, καθώς και η υποκατάσταση της αστυνομίας από ομάδες κρούσης, από συμμορίες με ξυρισμένα κεφάλια. Σε όλα αυτά η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει τη δύναμη και το χρέος να παρέμβει.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να δημιουργήσει ζώνες απαλλαγμένες από τους νοσταλγούς της χούντας και του Χίτλερ, απαλλαγμένες από τη βία, το ρατσισμό και τη ξενοφοβία.

Την Κυριακή 21 Απριλίου ο Δήμος Αλίμου με πρωτοβουλία του Δημάρχου, Θ. Ορφανού, και την υποστήριξη του ΙΣΤΑΜΕ , της Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ  κατά του νεοναζισμού, αλλά και της ΚΕΔΕ, με την αυτοπρόσωπη παρουσία του Κ. Ασκούνη, διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Η θεσμική απάντηση στον νεοναζισμό» με ομιλητές εκπροσώπους από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ προσκλήθηκε αλλά δεν ήρθε). Ήταν η πρώτη φορά που τα κόμματα του συνταγματικού τόξου ξέχασαν για λίγο τους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς και με μια φωνή είπαν ΟΧΙ στο νεοναζισμό και στη βία.

Στόχος είναι να γίνουν παρόμοιες εκδηλώσεις  σε όλους τους δήμους της χώρας, στηρίζοντας και όποιες άλλες πρωτοβουλίες της τοπικής αυτοδιοίκησης.    

Όπως έχει πει επανειλημμένος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, «η πολιτική μας εκστρατεία κατά μας βίας από οπουδήποτε και αν αυτή προέρχεται, κατά μας ρατσιστικής, κοινωνικής, πολιτικής βίας, είναι μια επιλογή αξιακή για μας. Και σε αυτό το μέτωπο, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τον πρώτο λόγο.

* Δημοσιεύεται στην aftodioikisi.gr 

Μέσα από τα μάτια της Χάνα Άρεντ: Η Ελλάδα στον αστερισμό της κοινοτοπίας του κακού;


Ένα περίεργο φαινόμενο εξαπλώνεται τελευταία στη χώρα μας: Έλληνες πολίτες ψηφίζουν φιλοναζιστικά/φιλοχουντικά κόμματα και εμπιστεύονται εμφανώς γελοίες θεωρίες συνωμοσίας∙ δημοκρατικές ανήμερα της επετείου του απριλιανού πραξικοπήματος, εφημερίδες δημοσιεύουν δημοσκοπήσεις με το ερώτημα αν οι πολίτες προτιμούν τη χούντα από τη δημοκρατία, νομιμοποιώντας έτσι τη χούντα· την ίδια ημέρα, άλλες εφημερίδες, που πρόσκεινται σε κόμμα της πλειοψηφίας, προσφέρουν cd με την απολογία του δικτάτορα Παπαδόπουλου∙ κεντρικά ξενοδοχεία παρέχουν χώρο για σύναξη χουντικών και το γεγονός καλύπτεται από εφημερίδες ως κάτι φυσιολογικό∙ τηλεοπτικά κανάλια μεγάλης εμβέλειας δίνουν βήμα σε νεοναζί για να αναπτύξουν την θεωρία τους για την ευγονική και το ναζισμό∙ εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση δίνουν χώρο για την αποκατάσταση του ονόματος του Ι. Βουλπιώτη, εμπνευστή των ταγματασφαλιτών δημοκρατικά αριστερά κόμματα συνεργάζονται ατύπως μεν με νεοναζιστικά κόμματα για να πλήξουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, τυπικώς δε με ultra δεξιά κόμματα για να πάρουν την εξουσία∙ εργοδότες πυροβολούν στο ψαχνό, εν ψυχρώ στα τυφλά μετανάστες, δίχως να τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν το νόμο… Κι άλλα πολλά…Μα τι συμβαίνει στη χώρα μας;

Πρόκειται για ατόφια ηλιθιότητα ή μήπως άξαφνα γίναμε όλοι κακοί κι εγκληματούμε κατά της δημοκρατίας και άρα κατά των ίδιων των ζωών μας και των παιδιών μας;

Κι όπως το σκέφτομαι αυτό, ξανά και ξανά, αναζητώντας μια ικανή απάντηση, μια λέξη έρχεται στο μυαλό μου: «thoughtlessness» (ασυνειδησία, ασκεψία). Πρόκειται για μια έννοια που εισήγαγε στην παγκόσμια σκέψη η σπουδαία Χάνα Άρεντ, προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο Άντολφ Άιχμαν, του συνταγματάρχη των SS και ενός από τους βασικούς αρχιτέκτονες του Ολοκαυτώματος. Ενός ανθρώπου που «όλοι μπορούσαν να δουν ότι δεν ήταν ένα τέρας, και θα ήταν δύσκολο να μην υποπτευτούν ότι ήταν ένας κλόουν»

Πρόκειται για «ένα ζήτημα αυτό-εξαπάτησης, σε συνδυασμό με εξωφρενική ηλιθιότητα, ή απλώς για την περίπτωση ενός δια παντός αμετανόητου εγκληματία, που δεν δύναται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα καθώς ο ίδιος έχει γίνει ένα με το έγκλημά του;» αναρωτιέται η Άρεντ παρακολουθώντας την δίκη του. Η απάντηση που δίνει είναι ότι «ο Άιχμαν δεν ήταν ούτε ο Ιάγος ούτε ο Μάκμπεθ. (…) Ο Άιχμαν δεν είχε κίνητρα. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν κατάλαβε τι έκανε. Όχι, δεν ήταν ηλίθιος. Απλώς δεν είχε τη δυνατότητα να αναστοχαστεί τις πράξεις του (thoughtlessness), κάτι που σε καμία περίπτωση δεν είναι συνώνυμο της βλακείας. Κι έτσι έγινε ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην Ιστορία».

Έτσι εισάγει την έννοια της κοινοτοπίας του κακού, ενός κακού δίχως κίνητρα, ενός κακού που είναι κοινότυπο -επειδή δεν βασίζεται στη σκέψη.

Οι πράξεις του Άιχμαν δεν εμφορούνταν από μίσος, αντισημιτισμό ή κάποιο παγκόσμιο κακό, αλλά από το γεγονός ότι «απλώς δεν είχε συνείδηση», εξηγεί. Όχι, δεν εννοεί ότι δεν είχε γενικά συνείδηση, αλλά κάτι πιο περίπλοκο: «Η συνείδησή του λειτούργησε με τον αναμενόμενο τρόπο για τέσσερις βδομάδες. Μέτα αποσύρθηκε». Η Άρεντ εξηγεί ότι δεν αναφέρεται στη σκέψη που οφείλεται στην έλλειψη μόρφωσης, το αντίθετο, «την ανικανότητα της σκέψης μπορεί να βρει κάποιος και σε εξαιρετικά μορφωμένους ανθρώπους», σημειώνει.

Σε αυτό το έλλειμμα σκέψης οφείλονταν και η ανικανότητά του να κρίνει, σε μια περίοδο μάλιστα που η ορθή κρίση ήταν το πλέον αναγκαίο. «Το πρόβλημα του διαχωρισμού ανάμεσα στο καλό και στο κακό, η ικανότητα διάκρισης ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, δεν συνδέονται με την ικανότητά μας για σκέψη;» αναρωτιέται στο βιβλίο της The Life of Mind-Thinking-Willing

Σύμφωνα με την Άρεντ, η κοινοτοπία του κακού μπορεί να γίνει αντιληπτή ως το αποτέλεσμα της μη σκέψης. Εκεί βρίσκονται οι ρίζες του κακού. «Το κακό δεν είναι ποτέ ριζοσπαστικό. Είναι μόνο ακραίο. Μπορεί να αναπτυχθεί και να ρημάξει όλο τον κόσμο ακριβώς γιατί εξαπλώνεται όπως ο μύκητας στις επιφάνειες» γράφει στο The Jew as Pariah.

Η Άρεντ σημειώνει με νόημα πως «μετά την εμπειρία του ολοκληρωτισμού είμαστε καταδικασμένοι στη συνεχή εξέταση των πάντων μέσα από τη σκέψη».

Διαφορετικά θα επαναλάβουμε την Ιστορία μας.

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες 

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Να φταίει ο Απρίλης που ναι οι φράουλες ξενοφοβικές;


Ήταν 21 Απριλίου 2008 όταν το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στο Έψιλον της Ντίνας Δασκαλοπούλου έφερε στο προσκήνιο τη Μανωλάδα. Τρία χρόνια μετά, στις 20 Απριλίου 2011, ο φωτορεπόρτερ του Βήματος Ιάκωβος Χατζησταύρου γρονθοκοπείται από τους «μαφιόζους» της Μανωλάδας. Κι έρχεται η 18η Απριλίου. Και οι πτώσεις από τα σύννεφα ξεκινούν με φόρα.

Κλιμάκια κομμάτων αρχίζουν τα πάνω κάτω στη Μανωλάδα και για άλλη μια φορά η συζήτηση μετατοπίζεται από το βασικό (αγροτική εργασία) στο αγαπητό  (μεταναστευτικό) και τα «σκάγια» φτάνουν μέχρι και στην ιθαγένεια. Ασχετο; Φυσικά. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται να λυθούν τα προβλήματα; Στην Ελλάδα τα πάντα είναι εκμεταλλεύσιμα από τα κόμματα ζητήματα για ψηφοθηρικούς λόγους  

Κι επειδή είναι βέβαιο ότι και το 2014 θα έχει Απρίλη, θα πρέπει τώρα να τεθεί το ζήτημα στη σωστή του βάση.

«Μανωλάδες» υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Όπου αγροτική παραγωγή και μία «Μανωλάδα». Στην πραγματικότητα η λέξη Μανωλάδα είναι συνώνυμο του προβλήματος της «αγροτικής εργασίας».
Το ζήτημα «Μανωλάδα» έχει τρεις παραμέτρους: Το ανθρωπιστικό, το ζήτημα της αλλοδαπής εργασίας, η δυσφήμηση των ελληνικών προϊόντων. Για να αποφύγουμε το τρίτο, δεν αρκούν τα κροκοδείλια δάκρυα του πρώτου, πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί το δεύτερο.

Προϋπόθεση είναι να καθίσουν στο τραπέζι συζήτησης τα υπουργεία Εσωτερικών, Εργασίας και Γεωργία, ΟΑΕΔ, ΙΚΑ και ΟΓΑ, αγροτικοί συνεταιρισμοί και φορείς μεταναστών και προσφύγων,  και να απαντήσουν στο ερώτημα: Υπάρχει ανάγκη για αλλοδαπή αγροτική εργασία; Κι αν ναι, πως θα διευκολυνθεί αυτή προς όφελος όλων;

Σύμφωνα με το νόμο, δικαίωμα εργασίας έχουν: οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, οι μετανάστες με άδεια παραμονής , οι αιτούντες άσυλο, των οποίων όμως η άδεια εργασίας ισχύει μόνο εντός του νομού έκδοσής της και μάλιστα οι υπηρεσίες ζητούν σύμβαση με εργοδότη κάτι που εκ των πραγμάτων δεν έχουν οι εργάτες γης, και οι εποχικοί εργάτες για έξι μήνες εργασία.

Άρα υπάρχει ήδη ένα πρόβλημα: Η πλειονότητα των αλλοδαπών (οι αιτούντες άσυλο) με άδεια εργασίας δεν μπορούν να εργαστούν νόμιμα σε αγροτικές εργασίες, καθώς η άδεια εργασίας ισχύει μόνο για την περιοχή που έχει εκδοθεί. Επομένως, δια νόμου, εργάζονται μη νόμιμα!

Επιπλέον, σύμφωνα με το Ν. 3907 προβλέπετε η έκδοση ΠΔ που θα ορίσει που και πως μπορούν να εργάζονται οι αλλοδαποί που βρίσκονται υπό το καθεστώς αναβολής απομάκρυνσης. Αυτό όμως προϋποθέτει την καταγραφή τους. Δυστυχώς όμως τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής του Ν. 3907, δεν έχουν λειτουργήσει, με ευθύνη του νυν Υπ. Δημοσίας Τάξεως,  και άρα δεν υφίσταται καταγραφή.
Επιπλέον, ούτε οι κενές θέσεις εργασίας σε αγροτικές εργασίες καταγράφονται ούτε οι άνεργοι μετανάστες στα μητρώα.  Έτσι δεν υπάρχει καταγεγραμμένο το πραγματικό εργατικό δυναμικό που αναζητεί εργασία.

Για να αντιμετωπιστεί συνεπώς το πρόβλημα «Μανωλάδα» θα πρέπει αρχικά να τεθούν και να αντιμετωπιστούν τα παραπάνω ζητήματα.

Διαφορετικά, θα παραμείνουμε παγιδευμένοι στο συμπέρασμα «οι φράουλες είναι ξενοφοβικές», τα ελληνικά προϊόντα θα πλήττονται στο πλαίσιο μάλιστα του διεθνούς ανταγωνισμού ενώ η χώρα θα δυσφημείται. Και η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει.

Δημοσιεύεται στο Έθνος 27/4/2013

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

ΣΚΑΙ με δράση. Κυριακή 21/04/2013


Βοστώνη| Ο πολιτισμός κρύβεται στον τρόπο διαχείρισης του πόνου


Δύο ειδήσεις που δεν έγιναν γνωστές. Δύο ειδήσεις που αφορούν στη διαχείριση του πόνου τόσο από τη μεριά της κοινωνίας όσο από τη μεριά της Πολιτείας. Δυο ειδήσεις που καταδεικνύουν το πολιτισμό της Βοστώνης και που, δυστυχώς, η σύγκριση με τα καθ’ ημάς, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας προβληματίσει.  Διότι άλλωστε ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται ένα μεγάλο πόνο.

Η πρώτη είδηση:

Δύο μουσεία της Βοστώνη, το Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ανακοίνωσαν μέσω twitter ότι η είσοδος θα είναι δωρεάν ώστε να βοηθήσουν τους κατοίκους να επουλώσουν τις πληγές από την αιματηρή τρομοκρατική επίθεση της Δευτέρας που στοίχησε τη ζωή σε τρείς ανθρώπους και προκάλεσε τον τραυματισμό εκατοντάδων.

@ICAinBOSTONΤο ICA προσφέρει δωρεάν είσοδο για όλους τους επισκέπτες. Ελπίζουμε πως το μουσείο θα μπορέσει  να προσφέρει το χώρο για αλληλεγγύη και συλλογισμό

@mfaboston Δωρεάν η είσοδος στο MFA. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να προσφέρουμε ανάπαυλα στην κοινότητα μας

Η δεύτερη είδηση:

Ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Deval Patrick κάλεσε τους κατοίκους της Βοστώνης  να αποφύγουν την περιγραφή υπόπτων για τη βομβιστική επίθεση με βάση φυλετικών χαρακτηριστικών και εξήγησε πως «υπάρχουν στιγμές που όλες οι δυνάμεις συνωμοτούν ώστε οι άνθρωποι να σκέφτονται για κατηγορίες ανθρώπων με λάθος τρόπο».

Η πρώτη είδηση αναδεικνύει ποια θέση έχει ο πολιτισμός στο Βοστωνέζικη κοινωνία και ποια θέση έχει η κοινωνία στον πολιτισμό της. Δύο από τα σπουδαιότερα μουσεία των ΗΠΑ καλούνε τους κατοίκους να τα επισκεφτούν ως τρόπο διαφυγής από την σκληρή πραγματικότητα.

Η δεύτερη είδηση καταδεικνύει πως ακόμα και στις πολύ δύσκολες στιγμές, ο ρατσισμός δεν έχει θέση. Ο κυβερνήτης καλεί τους κατοίκους να μην μπουν στον πειρασμό να ποινικοποιήσουν τους «συνήθεις υπόπτους».

Ας επιστρέψουμε στα δικά μας. Η δική μας αντίδραση σε έναν πόνο που δεν ήταν καν δικός μας αλλά αφορούσε ανθρώπους που κατοικούν σε άλλη ήπειρο, ήταν η εντός λεπτού «λαϊκή ετυμηγορία»: Α, ναι, σίγουρα είναι μουσουλμάνοι οι δράστες. Και οι σχολιαστές μοιράστηκαν ανάμεσα σε αυτούς που βρίζουν τους μουσουλμάνους ως ισλαμιστές τρομοκράτες και σε αυτούς που υπεραμύνονται αυτών κατηγορώντας τους «φονιάδες των λαών, αμερικάνους» που σφάζουν τους Ιρακινούς. Και το twitter πήρε φωτιά!

Ενδεικτικά tweets που δίχασαν τους τιτιβίζοντες:

«Ο μαραθώνιος είναι επικίνδυνο αγώνισμα.» θα χλευάσει ο @pitsirikos

Ο δημοσιογράφος, Άρης Χατζηστεφάνου θα γράψει  «22 νεκροί στο Αφγανιστάν, 42 στο Ιράκ, 2 στις ΗΠΑ»

Και οι μεν άρχισαν πάλι να βρίζουν τους δε.

Το ζήτημα μάλιστα έφτασε στις ηγεσίες των κομμάτων. Με τον Γ. Μουρούτη της ΝΔ να αποκαλύπτει το όνομα του «πιτσιρίκου» αποκαλώντας τον «αναρχικό της καρπαζιάς» υποστηρίζοντας πως γνωρίζει το όνομά του από την επίσκεψη που πραγματοποίησε στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, και από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, να εκδίδει δελτία τύπου ζητώντας να μάθει πως είναι δυνατόν να γνωρίζει ο Γ. Μουρούτης τον ημερήσιο κατάλογο επισκεπτών του γραφείου του κ. Τσίπρα στη Βουλή!!!

Κι ενώ στην Ελλάδα «ξεμαλλιαζόμαστε» για μικροκομματικά οφέλη, οι Βοστωνέζοι προσπαθούν να γιατρέψουν τον πόνο και τους φόβους τους επισκεπτόμενοι μουσεία.

Κι όμως, είναι αυτός ο πολιτισμός που λείπει από τη χώρα μας. Αυτό είναι η αιτία και το αιτιατό των δεινών μας. Και το χειρότερο είναι ότι θεωρούμε επαναστατική μαγκιά το να είμαστε τόσο κάφροι.

* Δημοσιεύεται στις 6 μέρες,  20/04/2013

Γ.Τράγκας, η προσωποποίηση της αντιμνημονιακής παγίδας


Η διαβόητη εκπομπή του Γ. Τράγκα με τη Χρυσή Αυγή, πέρα από τις θεμιτές υποψίες που δημιούργησε για πιθανή υποστήριξη των νεοναζί από συμφέροντα, κατέδειξε και κάτι άλλο εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό: την παγίδα του δήθεν «αντιμνημονιακού» μετώπου.

Ο Γ. Τράγκας είναι από τους πλέον «αντιμνημονιακούς» δημοσιογράφους. Ο Γ. Τράγκας καθημερινά από το ραδιόφωνο εξαπολύει μύδρους κατά των «γερμανοτσολιάδων του μνημονίου», των «δυνάμεων κατοχής» και του «4ου οικονομικού Ράιχ», και μιλάει στο όνομα του «κοσμάκη». Κι ήταν αυτή η αντιμνημονιακή ρητορική που αποπροσανατόλισε ( ; )τον Μ. Γλέζο τόσο ώστε  να τον επαινέσει ως «αντικειμενικό δημοσιογράφο».

Τα δύο τελευταία χρόνια ένας νέος «άξονας του κακού» εισήχθη στη ζωή μας: Από τη μια οι κακοί «μνημονιακοί» κι από την άλλη οι καλοί «αντιμνημονιακοί».

Πρόκειται βέβαια για μια τεχνητή διχοτόμηση που εξυπηρετούσε ανάγκες πολιτικού ανταγωνισμού και που στην πραγματικότητα συνιστά τη μήτρα του εκφασισμού της κοινωνίας και της κοινωνικής απενοχοποίησης φιλοναζιστικών/ φιλοχουντικών μορφωμάτων όπως αυτό της Χρυσής Αυγής. Αυτή η τεχνητή διχοτόμηση αλλοίωσε ιδεολογικές και αξιακές ταυτότητες και επέτρεψε όχι μόνο στους ΑΝΕΛ, αλλά ακόμη και στη Χρυσή Αυγή, να εφάπτονται με τους πολίτες που ανήκουν ιδεολογικά στην Αριστερά ή στην Κεντροαριστερά.

Ποιοι είναι, αλήθεια, οι «μνημονιακοί» και ποιοι οι «αντιμνημονιακοι;» Είναι οι αναβλέψαντες «αντιμνημονιακοί» της ΝΔ (θυμίζουμε ότι ο Αντ. Σαμαρά προεκλογικά έλεγε γεμάτος καμάρι «είμαι ο αρχιτέκτονας του αντιμνημονιακού αγώνα») και ΔΗΜΑΡ;  Ποιοι είναι οι γνήσιοι «αντιμνημονιακοί»: Οι ευρωπαϊστές όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αντιευρωπαϊστές όπως λέει το ΚΚΕ; Οι συνομωσιολόγοι όπως οι ΑΝΈΛ ή εθνικιστές και φιλοναζί όπως η ΧΑ ; Ή όλοι μαζί;

Προφανώς η απάντηση είναι: «όλοι μαζί»: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Χ.Α. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ προσπαθούν να διακρίνουν του καλούς «αντιμνημονιακούς» από τους κακούς «αντιμνηνομιακούς», οι ΑΝΕΛ και η Χ.Α. δεν τους το επιτρέπουν. Κι άλλωστε, μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο, να κρατήσει κάποιος έξω από τους «καλούς αντιμνημονιακούς» τη Χρυσή Αυγή.

Επιστρέφοντας στο Γ. Τράγκα. Τι είναι ο Γ. Τράγκας; Είναι αριστερός ή δεξιός; Είναι δημοκράτης ή κατά της δημοκρατίας; Είναι πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ, στους ΑΝΕΛ ή στη Χρυσή Αυγή;  Τίποτα από όλα αυτά και όλα μαζί.

Ο Γ. Τράγκας είναι πωλητής. «Πουλάει» το νέο προϊόν που αποκαλείται «αντιμνημόνιο». Κι όπως κάθε καλός πωλητής ιδεών (και όχι μόνο) είναι κατά βάσει λαϊκιστής ή μάλλον, για να το πούμε καλύτερα, είναι εθνικο-λαϊκιστής, δανειζόμενοι τον όρο του Taguieff: εθνικο-λαϊκισμός. Και αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό και η συγκολλητική ουσία όλων των πολιτικών κομμάτων που αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακά» πασχίζοντας να διαχωριστούν από τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης.

Η στρατηγική μιας εφόδου στο όνομα μιας «αντιμνημονιακής» ψευδαίσθησης μετατρέπει την πολιτική διαφωνία σε ασύμμετρο θεσμικό και ηθικό πόλεμο και το δημοκρατικό μέτρο χάνεται.  Ποια είναι άραγε η λύση δίχως μνημόνιο; Η χρεοκοπία; Η έξοδος από το ευρώ; Η σύγκρουση με κυβερνήσεις και με τους λαούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Ερωτήματα που μένουν αναπάντητα.

Η Χάνα Άρεντ έγραφε: «Ο ολοκληρωτισμός τρέφεται από την αρνητική αλληλεγγύη μεταξύ ανοργάνωτων μαζών από οργισμένους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα άλλο κοινό παρά μια ασαφή εκτίμηση ότι η συντεταγμένη εξουσία είναι ανόητη και διεφθαρμένη.» 

Αυτή η αρνητική αλληλεγγύη που ξεκίνησε μεταξύ των πολιτών που συγκεντρώνονταν στην πλατεία Συντάγματος μουντζώνοντας τους θεσμούς, μετεξελίχθηκε σε αρνητική αλληλεγγύη μεταξύ κομμάτων που αυτοαποκαλούνται αντιμνημονιακά, ισοπεδώνοντας κάθε άλλη διαφορά. Και αυτή η αρνητική αλληλεγγύη βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία μας.

Καιρός να βγούμε από αυτή την παγίδα, πριν να είναι πολύ αργά. Ο μόνος ουσιαστικός διαχωρισμός ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα πρέπει να είναι αυτός ανάμεσα στην ευθύνη και την ανευθυνότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιλέξει. Το ΠΑΣΟΚ έχει από καιρό, αν και καθυστερημένα, κάνει την επιλογή του. Αυτή της ευθύνης, με όποιο κόστος.

* Δημοσιεύθηκε στις 6 μέρες  

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Για να μην μετεξελιχθεί η οικονομική κρίση σε πολιτειακή κρίση


«Ο Β. Βενιζέλος προκάλεσε επεισόδιο με τον εκπρόσωπο της Χ. Α.» είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου μιλώντας στο ΣΚΑΪ, το απόγευμα της επομένης της επεισοδιακής -και κυρίως αποκαλυπτικής- κατάθεσης του Β. Βενιζέλου στην Προανακριτική. «Αποκαλυπτική», όχι γιατί γίναμε σοφότεροι σχετικά με το ποιος αφαίρεσε  τα ονόματα των συγγενών Παπακωνσταντίνου  από τη  λίστα Λαγκάρντ – εξάλλου στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό το ζητούμενο από το ΣΥΡΙΖΑ  αλλά η με κάθε τρόπο επίρριψη ευθυνών στους πολιτικούς του  αντιπάλους. Η συνεδρίαση ήταν «αποκαλυπτική» γιατί κατέδειξε αυτό που πολύ φοβόμασταν: τα αίτια της ανόδου της Χρυσής Αυγής δεν είναι άλλα  από τη λανθάνουσα νομιμοποίηση της ρητορικής της, την πολιτική κάλυψη που της προσφέρουν  δημοκρατικά κόμματα.

«Ο Β. Βενιζέλος προκάλεσε επεισόδιο με τον εκπρόσωπο της Χ. Α.» είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, κι αυτή η φράση θα μείνει στην Ιστορία. Το ίδιο βέβαια είπαν οι τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με τη σχετική ανακοίνωσή τους όταν μίλησαν για «οργανωμένη προβοκάτσια από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο», η οποία προκάλεσε τη «φασιστική παράσταση» του Ηλ. Κασιδιάρη!

«[Χθες] βιώσαμε την εφαρμογή ενός σχεδίου πρόκλησης τεχνητής πολιτικής έντασης, μιας οργανωμένης προβοκάτσιας δηλαδή, από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, με την πλήρη "κατανόηση", ανοχή και συνεργασία του προέδρου της Επιτροπής Χρ. Μαρκογιαννάκη», ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ

Το ίδιο είπε και ο Ηλ. Κασιδιάρης μετά την αποβολή του από την Προανακριτή: «Σε αυτή την αίθουσα υπάρχουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια που αντιδρούν όταν προκληθούν» είπε, αποδίδοντας την «πρόκληση» στην «τάση συγκάλυψης» εκ μέρους του κ. Μαρκογιαννάκη που «αντί να τον επαναφέρει στην τάξη (τον κ. Βενιζέλο) προτίμησε να αποβάλει εμένα (Ηλ.Κασιδιάρη), διότι υπάρχει απόλυτη τάση συγκάλυψης»! Πανομοιότυπα δηλαδή με όσα έγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση του: «Ο στόχος ήταν να μετατραπεί η διαδικασία σε επικοινωνιακό show ώστε να συγκαλυφθούν οι ευθύνες τελικά όλων των κυρίως εμπλεκομένων».

Κι όλα αυτά μετά το τέλος της συνεδρίασης κατά τη διάρκεια της οποίας Κασιδιάρης-Κωνσταντοπούλου είχαν συμπαραταχθεί εναντίον του Β. Βενιζέλου:  «κατεβάστε το χέρι» (Κασιδιάρης)· «μην κάνετε χειρονομίες» (Κωνσταντοπούλου)· «να μην χαζογελάει ο Βενιζέλος» (Κασιδιάρης) · «ο κ. Βενιζέλος αυτή τη στιγμή γελάει αυτάρεσκα» (Κωνσταντοπούλου). Με κορυφαία τη στιγμή που η Κωνσταντοπούλου ως αυτόκλητη υπερασπιστής του Κασιδιάρη επιπλήττει τον Β. Βενιζέλο: «να μην λέτε "άντε" σε μέλη της Επιτροπής!"» (Κωνσταντοπούλου) όταν ο Β. Βενιζέλος είπε στον Κασιδιάρη «φασίστα … άντε από εδώ…»

Δεν πρόκειται για την θεωρία των δύο άκρων, αλλά για την θεωρία της λανθάνουσας νομιμοποίησης ή αλλιώς της πολιτικής ώσμωσης· για τις «απρόβλεπτες συνέπειες σκόπιμων πράξεων»· για να το αποδώσουμε ιστορικά, για την «ετερογονία των σκοπών», που τόσο καλά γνωρίζει η Αριστερά.

Οι «αγανακτισμένοι» του καλοκαιριού του 2011 και η διάχυτη βία, η πολιτική της εφόδου από κόμματα που στην πραγματικότητα προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την κρίση για μικροκομματικό όφελος, η ρητορική των «καθαρών χεριών» και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος ως διεφθαρμένου, δεν οδήγησε σε μια καλύτερη δημοκρατία αλλά έδωσε χώρο σε αυτούς που επιδιώκουν την κατάλυσή της.  

Όταν νομιμοποιείς πολιτικά τον προπηλακισμό βουλευτών, δηλαδή προσώπων που εκπροσωπούν θεσμούς, νομιμοποιείται και ο ξυλοδαρμός ενός «λαθρομετανάστη» από τους φασίστες. Όταν νομιμοποιείς πολιτικά την ανυπακοή και το «δεν πληρώνω», νομιμοποιούνται τα μορφώματα που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία και στους θεσμούς. Όταν νομιμοποιείς πολιτικά τις φράσεις «η χούντα δεν τελείωσε το 1973» και «να καεί, να καεί, το μπ… η Βουλή» νομιμοποιείς την είσοδο των νεοναζί στη Βουλή και την αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά τους.

Όταν δηλώνεις ότι ο Β. Βενιζέλος «προκάλεσε» τον Ηλ. Κασιδιάρη, δικαιολογείς την απροκάλυπτη επίθεση του Ηλ. Κασιδιάρη προς τους θεσμούς, και εκ των υστέρων δικαιολογείς το χαστούκι στην Λιάνα Κανέλη. Αυτό δεν έλεγε άλλωστε και ο Μιχαλολιάκος; Ότι η Κανέλη «προκάλεσε» τον Κασιδιάρη.

Όταν δηλώνεις ότι «ο Β. Βενιζέλος προκάλεσε επεισόδιο με τον εκπρόσωπο της Χ. Α.» δικαιολογείς τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών κατά αλλοδαπών, εβραίων, ομοφυλοφίλων, διότι όπως δηλώνουν και οι χρυσαυγίτες: «Στο ρεπορτάζ που καλύπτει την δημιουργία ενός Δικτύου Καταγραφής της Ρατσιστικής Βίας, διαβάζουμε για την πρώτη έκθεση που εξέδωσε το εν λόγω δίκτυο που στηρίζεται από 23 ΜΚΟ και διαπιστώνουμε ότι το σύνολο των καταγεγραμμένων καταγγελιών εντός εννέα μηνών είναι τόσο μικρό που δεν δικαιολογείται καν η χρήση του ξεχωριστού όρου "ρατσιστική βία". Αν σκεφτούμε, μάλιστα, το πόσες δολοφονικές επιθέσεις έχουν γίνει από λαθρομετανάστες ενάντια σε Έλληνες, τότε μάλλον ο όρος θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί από κάποιον που θα υπερασπιζόταν τους Έλληνες απέναντι στην πλημμυρίδα εγκληματικότητας που προκαλούν οι λαθρομετανάστες» γράφει το site της Χρυσής Αυγής για να «εξηγήσει» τις δολοφονικές επιθέσεις κατά αλλοδαπών.

Ας επανέλθουμε όμως στη λίστα Λαγκάρντ, η πολιτική διαχείριση της οποίας από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ την ανάγει στη μήτρα του εκφασισμού της κοινωνίας και της πολιτικής και κοινωνικής νομιμοποίηση του νεοναζισμού. Εξάλλου η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για την ευδοκίμηση κάθε λογής θεωρίας συνομωσίας,  λαϊκισμού και λασπολογίας.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε πολύ καλά ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ούτε ποινική ούτε πολιτική ευθύνη για τη λίστα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε πως ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν είχε στην κατοχή του το «μοναδικό»  USB  και δεν το κράτησε για να «εμποδίσει τη σύλληψη των φοροφυγάδων». Συνεπώς ήξερε πως το κατηγορητήριο περί «υπεξαγωγής» δεν ευσταθούσε. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε πως υπήρχαν πολλά αντίγραφα της λίστας. Κι αν δεν τα ήξερα όλα αυτά, σίγουρα το κατάλαβε από τα συμπεράσματα της πραγματογνωμοσύνης και τις αλλεπάλληλες   «διορθωτικές» καταθέσεις και παραδοχές του κ. Διωτη .

Η ηγεσία όμως του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να υιοθετήσει το ψεύδος, στρέφοντας τα βέλη της κατά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, για ψηφοθηρικούς καθαρά λόγους. Και τωρα δεν μπορεί να απεμπλακεί από την επιλογή της αυτή. Και το μόνο που κατορθώνει πλέον  είναι να νομιμοποιεί πολιτικά και κοινωνικά τους χρυσαυγίτες.

Η Δημοκρατία είναι και πάλι στο απόσπασμα και οφείλουμε να αντιδράσουμε πριν να είναι πάρα πολύ αργά. Και εδώ η Κεντροαριστερά έχει τον πρώτο λόγο. Τα κόμματα της ευθύνης έχουν τον πρώτο λόγο.

Το ΠΑΣΟΚ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για τις εκδηλώσεις ρατσιστικής βίας.  Έχει ταυτοχρόνως ζητήσει από τα πολιτικά κόμματα του «συνταγματικού τόξου» να πάρουν πρωτοβουλίες ώστε να μην συνυπάρχουν, να μη συνλειτουργούν, να μην λαμβάνουν κοινές πρωτοβουλίες με τη Χρυσή Αυγή. Η πρόταση νόμου πρέπει να έρθει άμεσα προς ψήφιση στην Ολομέλεια, και τα κόμματα του συνταγματικού τόξου πρέπει να χαράξουν την μία και μόνη κόκκινη γραμμή: αυτή απέναντι στο νεοναζισμό.

Η Δημοκρατία μας είναι αμυνόμενη δημοκρατία. Και δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε η οικονομική κρίση να μετεξελιχθεί σε πολιτειακή κρίση.  

* Δημοσιεύεται στην Μεταρρύθμιση