Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Φωτογραφίες απο την ακτιβιστική εκδήλωση διαμαρτυρίας στο λιμάνι

Η επιχείρηση ήταν άψογα οργανωμένη.
Σαράντα φουσκωτές βάρκες ρίχτηκαν στα νερά του λιμανιού. Οι γερμανοί κωπηλάτες τους ταχύτατα ανοίχτηκαν προς τα βαθιά.


Το λιμενικό έσπευσε να τους σταματήσει καθώς τη στιγμή εκείνη αναχωρούσε πλοίο της γραμμής.
Ωσάν να ήταν μέρος της παράστασης το λιμενικό αρχίνησε την διαδικασία της θαλάσσιας απώθησης- ακριβώς (ίσως λιγότερο ήπια) όπως το κάνουν όταν θέλουν να εμποδίσουν φουσκωτή βάρκα να εισέλθει στα εθνικά ύδατα!


Στη συνέχεια οι εν πλω διαδηλωτές κατόρθωσαν να σχηματίσουν τη φράση: FRONTEX KILLS – κάθε βάρκα και από ένα γράμμα! Διόλου εύκολο, θα έλεγα.

Οι διαδηλωτές στη προκυμαία μαζί με μυτιληνιούς περαστικούς, να χειροκροτούν και να φωνάζουν συνθήματα.


Υποστηρίζεται ότι το λιμενικό τρύπησε μια από τις βάρκες των διαδηλωτών, αλλά καθώς δεν το είδα με τα μάτια μου, διατηρώ πολλές επιφυλάξεις.


Οι εν πλω διαδηλωτές, αφού ολοκλήρωσαν την επιχείρηση, αποβιβάστηκαν στο λιμάνι και με τα φουσκωτά στην πλάτη συνέχισαν την πορεία διαμαρτυρίας στη στεριά.


Ήταν μια εξαιρετική επιχείρηση, με συμβολισμό αλλά και χιούμορ, αλλά και υψηλού κόστους καθώς αγοράστηκαν 40 βάρκες φουσκωτές!


***
Ταυτοχρόνως η ομάδα δικηγόρων ( μεταξύ των οποίων ήταν η Κούρτοβικ, Τζεφεράκου, Στραχίνη) ύστερα από πολύωρες διαπραγματεύσεις με την αστυνομία και τη νομαρχία κατόρθωσαν να ελευθερώσουν 150- 200 περίπου κρατούμενους της Παγανής. Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το θέμα … σε λίγο!

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Φωτογραφίες απο τη διαδήλωση του no border στην Μυτιλήνη

Περίπου 700 άνθρωποι- Έλληνες , Ιταλοί, Γάλλοι και (κυρίως) Γερμανοί, απο το no border camping αλλά και κάτοικοι της Λέσβου συγκεντρώθηκαν στην Παγανή της Μυτιλήνης για να αιτηθούν την άμεση αποφυλάκιση των κρατουμένων της Παγανής και το κλείσιμο αυτής.


Ύστερα απο διαπραγματεύσεις με την εισαγγελέα, μια επιτροπή 15 ατόμων εισήλθε στην Παγανή και μοίρασε ρούχα και τρόφιμα στους κρατούμενους. Στη συνέχεια απαίτησαν την άμεση αποφυλάκιση των γυναικόπαιδων. Ένα αίτημα που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εάν οι διαδηλωτές ήταν λίγο πιο οργανωμένοι. Παρόλαυτα, η κινητοποίηση ήταν εντυπωσιακή. Στο κάτω κάτω δεν είναι δυνατόν οι διαδηλωτές να υποκαταθιστούν το κράτος.
Οι διαδηλωτές έκαναν ότι είναι δυνατόν στο πλαίσιο της κοινωνίας των συνειδητοποιημένων (αν κυρίως αλλοδαπών) πολιτών.


Εκεί ήταν και Αθηναϊκές διμοιρίες των ΜΑΤ. Εκτός τόπου και χρόνου, βεβαίως. Αρματωμένοι και επιθετικοί, ως συνήθως.


Ακολούθησε πορεία στην πόλη που έληξε με την είσοδο των διαδηλωτών στη συναυλία των χειμερινών κολυμβητών. Η συναυλία διακόπηκε όταν εκπρόσωποι των διαδηλωτών ζήτησαν από τον κ. Μπακιρτζή να πάρουν το λόγο ώστε να εξηγήσουν τους λόγους της διαδήλωσης.
Αφού περιέγραψαν την κατάσταση ο κ. Μπακιρτζής είπε στους διαδηλωτές: "Έχετε δίκιο, εγώ είχα άδικο που δεν διέκοψα απο την αρχή τη συναυλία. Η Παγανή πρέπει να κλείσει."

***

ΥΣ. Εύγε στην αστυνομία της Λέσβου . Επέτρεψαν στην πορεία να εξελιχθεί ομαλά δίχως φανερή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, και όταν οι διαδηλωτές εισέβαλαν στη συναυλία, καμία αστυνομική δύναμη δεν τους ακολούθησε. Φαντάζεστε να είχε γίνει αυτό στην Αθήνα; Θα είχαμε οδομαχίες μέχρι το πρωί. Θέλω να πιστεύω οτι ακολούθησαν τη στρατηγική της μη έντασης, και ότι δεν έγινε εκ παραδρομής, επειδή πχ ξεχάστηκαν...



Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Εικόνες ντροπής

Την Παρασκευή , 21/8, στο πλαίσιο της επίσκεψης του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δρίτσα και με τη βοήθεια του (προς τιμήν του), μπήκα στο κέντρο κράτησης αλλοδαπών στη Παγανή, Μυτιλήνης.

... Δεν υπάρχουν λέξεις ...


Οι φωτογραφίες αρκούν. Κι όποιος αντέξει ....















....στην πάνω σκάλα του λιμανιού στέκει αγέρωχο το μνημείο της Μικρασιάτισσας Μάνας, έτσι, για να θυμίζει, κάτι σαν αντίδοτο στη λήθη, ...

Προφανώς, δεν τα κατάφερε.

Θα επανέλθω σύντομα.

(ΥΣ. Τις φωτογραφίες τις τράβηξα εγω με ερασιτεχνική κάμερα)
___________________________________________________________________________



Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Παγανή, Μυτιλήνης

Σε μια παλιά αποθήκη έξω από τη πόλη της Μυτιλήνης, στη Παγανή, λειτουργεί το ΕΧΠΑ (Ειδικός Χώρος Κράτησης Αλλοδαπών) Μυτιλήνης, δηλαδή το κέντρο υποδοχής (δηλαδή 3μηνης ή 6μηνης κράτησης) μη νόμιμα εισερχόμενων αλλοδαπών- και καθώς οι πλειονότητα των ανθρώπων που κρατούνται εκεί είναι απο το Αφγανιστάν: πρόκειται για κέντρο παράνομης κράτησης οιονεί προσφύγων.

Η χωρητικότητα του είναι 250 ατόμων- μολονότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν υποδομές εντός του κτηρίου αυτού για μια αξιοπρεπή (έτσω σε επίπεδα φυλακών) κράτηση έστω και για ένα άτομο.
Πάραταύτα, σήμερα στη Παγανή κρατούνται 900 άτομα, εκ των οποίων τα 300 είναι ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά 7, 9, 11, 12, 13 χρόνων.


Έχω επισκεφτεί κι άλλα κέντρα κράτησης. Καθημερινά αντιμετωπίζω την κατάσταση των ανθρώπων σκιές στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Πίστευα ότι τα είχα δει όλα. Αυτό όμως που αντίκρισα σήμερα στη Παγανή Μυτιλήνης με ξεπερνά.

Εκατοντάδες παιδιά να κρεμιούνται από τα παράθυρα του ΕΧΠΑ και να σε εκλιπαρούν να τους τραβήξεις φωτογραφία με την ελπίδα ότι ο κόσμος, ο καλός ο κόσμος, θα δει το δράμα τους, και ίσως να τους συμπονέσει και ποιος ξέρει; μπορεί και να τους βοηθήσει. ….
Να εκλιπαρούν βοήθεια και να μας δίνουν χαρτάκια με τη λέξη «Freedom».

Πολλά από τα παιδιά αυτά βρίσκονται έγκλειστα εκεί μέσα για δύο και τρείς μήνες.
Δίχως δυνατότητα προαυλισμού όχι γιατί η αστυνομία δεν τους επιτρέπει αλλά γιατί δεν χωράνε στον προαύλιο χώρο.

Αρκετά παιδιά, 7, 9, 12, 14 ετών, ξεκίνησαν εχθές απεργία πείνας.
Ένα από αυτά μεταφέρθηκε σήμερα στο νοσοκομείο, λιπόθυμο.

Όχι δεν είναι μόνο ο ανθρωπισμός και η αίσθηση καθήκοντος, δεν είναι η αγάπη προς τον Ιρανό ή Αφγανό ή όποιο άλλο ανθρώπινο ον,
είναι και κάτι άλλο που με ωθεί να βρίσκομαι εδώ και να γράφω: μια βαθιά αίσθηση πατριωτισμού. Ναι.
Δεν είναι το ζήτημα μόνο τι θα γίνει ο μικρός Μοχάμετ, Ασμάν, ή Αλί, αλλά κυρίως τι θα γίνει η μικρή Κατερίνα, η Χριστίνα και ο Κωστάκης- τα παιδιά μας. Σε ποια χώρα θα μεγαλώσουν; Τι θα τους πούμε όταν θα μας ρωτάνε;

Και ρωτάω την πολιτική ηγεσία του τόπου μας (στο σύνολο της) αλλά και κάθε έναν μας ατομικά: Σκοπεύουμε, ως Ελλάδα, να μείνουμε στην Ιστορία ως η πρώτη χώρα που επανέφερε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ευρώπη μετά τον Β’ Π.Π;

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Μια σύντομη παρέμβαση

Ζητώ συγνώμη από τους φίλους και φίλες για τα σχόλια των "άλλων".

Φυσικά και δεν απαντώ διότι απλώς δεν έχει κανένα νόημα.

Στην πραγματικότητα αυτοί που φωνάζουν τόσο πολύ είναι πάντα πολύ λίγοι.
Βέβαια η έλλειψη ενημέρωσης και αποσαφήνισης της κατάστασης τρομάζει τον κόσμο που δεν έχει μήτε το χώρο μήτε το χρόνο να αναζητήσει μόνος του την αλήθεια.

Αυτό το ρόλο έχει και το συγκεκριμένο blog.
Προσπαθώ απλώς να αποδώσω όσο γίνεται πιο εύληπτα την κατάσταση δίχως να υιοθετώ καμία ακραία φωνή- ούτε των μεν ούτε των δε.

Ο εμφύλιος που πάει να εξελιχθεί στην Ελλάδα είναι το απευκταίο μου και η αποτροπή αυτού ο λόγος για τον οποίο συνεχίζω με την βοήθεια και τη συνεργασία πολλών και εξαιρετικών ανθρώπων, όπως τα παιδιά που γνώρισα στη Χίο από την ΜΚΟ ΛΑΘΡΑ.

Δεν είναι οι «άλλοι» λιγότερο πατριώτες από εμάς. Απλώς τυφλωμένοι από τις εμμονές τους και την κραταιά εντύπωση που έχουν για τον εαυτό τους αδυνατούν να δουν που οδηγούν την κατάσταση.

Εμείς με νηφάλια φωνή πασχίζουμε για αυτό που λέγεται Ελλάδα, για τη δική μας Ελλάδα, για τη δημοκρατική Ελλάδα, για την ανθρώπινη Ελλάδα, στην οποία χωρούν όλοι, αρκεί να μπορεί ο ένας να σέβεται τον άλλο.

Στην Χίο επισκέφτηκα και το κέντρο κράτησης αλλοδαπών και μίλησα με πολύ κόσμο.
Προσπαθώ να καταλάβω τη αποκόμισα.
Όταν θα είμαι έτοιμη θα αναρτήσω το σχετικό κείμενο.
Στη δουλειά που κάνουμε δεν υπάρχουν βεβαιότητες και τα αδιέξοδα ορθώνονται όλο και πιο απειλητικά.

Όλες αυτές τις ημέρες αναζητώ την απάντηση που πρέπει να δώσω στον κυρ Γιώργη- τον 60 χρονο ναυτικό που κάθε μέρα κατεβαίνει εθελοντικά σε μια παραλία της Χίου, ακριβώς κάτω από το κέντρο κράτησης, και την καθαρίζει, έτσι, γιατί πιστεύει πως πρέπει οι τουρίστες να βρίσκουν καθαρές τις παραλίες του νησιού του, ασχέτως εάν οι ίδιοι τις βρωμίζουν. Ο κυρ- Γιώργης μου μίλησε για τις βάρκες και τους πνιγμένους λαθρομετανάστες που ξεβράζει η θάλασσα. Μου είπε πως θέλει να αγοράσει ένα μικρό καΐκι για να ξανοίγεται και αυτός στη θάλασσα μήπως και σώσει κανέναν. Ο κυρ- Γίωργης μου είπε πως "έχουν δίκιο αυτοί οι φουκαριάριδες" αλλά " τι να κάνουμε κι εμείς κορίτσι μου; Πόσους να αντέξει το νησί;"

Σε αυτήν την ερώτηση αναζητώ απαντήσεις και σε καμία άλλη.

Σας ευχαριστώ

Αφροδίτη

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Το Γκουαντάναμο της Πέτρου Ράλλη και το δικαίωμα στο κατουρείν.

Την Κυριακή 9 Αυγούστου, 30 αλλοδαποί , στην πλειονότητά τους αιτούντες και εν δυνάμει αιτούντες άσυλο, επιβιβάστηκαν παρά τη θέλησή τους και εν κρυπτώ από την τοπική κοινωνία της Χίου, σε καράβι στο λιμάνι της Χίου, προς άγνωστο προορισμό, στο πλαίσιο των «περίεργων» μεταγωγών που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα- ο Αύγουστος προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες.

Από την ΜΚΟ ΛΑΘΡΑ (http://www.lathra.gr/) πληροφορούμαστε ότι 16 από τους εν πλω αλλοδαπούς διακομίστηκαν στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών. Κάποιοι συνέχισαν με προορισμό την Λαμία και κάποιοι άλλοι αγνοούνται.

Οι νεοφερμένοι της Πέτρου Ράλλη όλες αυτές τις ημέρες κρατούνται στην ταράτσα του κτηρίου καθώς δεν υπάρχει καμία δυνατότητα στέγασης αυτών. Μοιράζονται δε την ταράτσα μαζί με άλλους 13. Αυτονοήτως αλλά και σύμφωνα με τις πηγές μας, η ταράτσα δεν αποτελεί κατάλυμα. Οι άνθρωποι αυτοί στέκουν τις τελευταίες έξη ημέρες εκεί στην ταράτσα, απροστάτευτοι, αντιμετωπίζοντας τον αυγουστιατικό ήλιο αλλά και τις άξαφνες βροχές. Το φαγητό είναι λιγοστό, κρεβάτια δεν υπάρχουν, αλλά ούτε και αποχωρητήρια.

Πληροφορούμαστε ότι εχθές το βράδυ, η απολύτως κατανοητή ένταση που υπάρχει σε αυτούς τους ανθρώπους της ταράτσας «εκτονώθηκε» με το συνήθη τρόπο: δυο άντρες της αστυνομίας χτύπησαν με γκλόμπ τους διαμαρτυρόμενους. Ο λόγος της διαμαρτυρίας; Ζητούσαν οι άνθρωποι να τους δίνεται η άδεια να κάνουν την ανάγκη τους στην τουαλέτα του κτηρίου, κι όχι εκεί μπροστά σε όλους εν τω μέσω της ταράτσα.

Είναι σίγουρο ότι η ομάδα αυτή των αλλοδαπών της ταράτσας, δεν θα παραμείνει για πολύ καιρό εκεί. Το ζήτημα όμως είναι, που θα τους πάνε από εκεί; Και σε ποια χώρα. …

Ο Αύγουστος, και δη παραμονές της Παναγιάς, προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για κάθε είδους βαρβαρότητα και επίλυση προβλημάτων με συνοπτικές διαδικασίες, και δεν αναφέρομαι μόνο στο συμβάν της Πέτρου Ράλλη.

Κάνω έκκληση σε όσους δεν έχουν ενδώσει ψυχή τε και σώματι στα αυγουστιατικά μπάνια του λαού, να μεταφέρουν με κάθε τρόπο τα γεγονότα αυτά.
Κι όποιος έχει διάθεση ας κάνει μια βόλτα από την Πέτρου Ράλλη- αύριο θα βρισκόμαστε κι εμείς εκεί.

Σας ευχαριστώ πολύ
_______________________________________________________________

Σημείωση:

Μόλις με ενημέρωσαν οτι οι αρχές ελευθέρωσαν τους 16 αλλοδαπούς απο την Πέτρου Ράλλη.

Το μείζον ζήτημα που εγείρεται είναι οτι οι άνθρωποι αυτοί θα καταντήσουν επαίτες της Ομόνοιας, ή μάλλον καλύτερα: φτηνά εργατικά χέρια στη μαύρη αγορά.
Αυτή όλη η επιχείρηση των μεταγωγών προφανώς δεν έχει καμία σχέση με μεταναστευτική πολιτική, μήτε με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ανθρώπινη υπόσταση τόσο των αλλοδαπών αλλά όσο και των ημεδαπών.

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Malalai Joya: The woman who will not be silenced

Ενα άρθρο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να διαβάσετε.

Δείτε εδώ: http://www.independent.co.uk/news/world/malalai-joya-the-woman-who-will-not-be-silenced-1763127.html