Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Αναδημοσίευση άρθρου "Έξω οι ξένοι"

Διάβασα ένα πολύ καλογραμμένο εδώ του κ. Πιστοφίδη.
Σας το προτείνω!

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Eνεργοποίηση moderation

Φίλοι και φίλες,
ύστερα από παράκληση φίλων του ιστολογίου αλλά και απο προσωπική εκτίμηση, αποφάσισα να ενεργοποιήσω το μηχανισμό μετριασμού σχολίων.
Με λυπεί ιδιαίτερα η κίνηση αυτή. Ήλπιζα σε ένα ανοιχτό forum ιδεών. Αποδέχομαι και επιζητώ την αντίθετη άποψη διότι μόνο έτσι προάγεται η σκέψη και τίθενται τα ζητήματα στη πραγματική τους διάσταση. Όμως ο δημόσιος διάλογος όπως και η δημοκρατία έχουν κανόνες και εάν δεν τους αντιλαμβάνονται κάποιοι αφ' εαυτού τους τότε δεν έχουμε παρά να τους επιβάλουμε.
Ζητώ την κατανόησή σας για την κίνηση αυτή.
Έχω υποχρέωση να προστατέψω όχι τον εαυτό μου αλλά τους φίλους του ιστολογίου.

Όσον αφορά στα σχόλια των διαφόρων εθνικοφρόνων φίλων απαντώ με απόσπασμα της πρόσφατης συνέντευξης του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην Ελευθεροτυπία (23/11/2008):

"μ' έχει κουράσει, μ' έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους πολλούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια ως σύνθημα και ως βόλεμα"



Σας ευχαριστώ,
Με εκτίμηση



Αφροδίτη Αλ Σάλεχ

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Κατάθεση μια (ατυχούς) προτάσεως νόμου για τα παιδιά των μεταναστών

Την Πέμπτη 2ο Νοεμβρίου κατατέθηκε στη Βουλή πρόταση νόμου υπό τον τίτλο "Αναδιοργάνωση της δημοτικής αστυνομίας και ρυθμίσεις λοιπών θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών", στην οποίο, μεταξύ άλλων, επιδιώκεται η ρύθμιση του ζητήματος των παιδιών των μεταναστών.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 41 παρ. 7, αναφέρεται: " Τέκνα υπηκόων τρίτων χωρών, τα οποία γεννήθηκαν και διαμένουν στην Ελλάδα, και των οποίων οι γονείς εξακολουθούν να διαμένουν νόμιμα στη Χώρα, μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους και εφόσον έχουν διανύσει την πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση, αποκτούν, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας, την ιδιότητα του επί μακρόν διαμένοντος"

Επεξηγηματικά αναφέρω ότι η ιδιότητα του επί μακρόν διαμένοντος είναι μια κάρτα παραμονής και η μόνη διαφορά της από την απλή κάρτα παραμονής είναι ότι δεν χρειάζεται να ανανεώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Την κάρτα αυτή μπορεί να την αποκτήσει και οιοσδήποτε αλλοδαπός υπό τον όρο του να γνωρίζει την ελληνική γλώσσα και να έχει βασικές γνώσεις του ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας. Με άλλα λόγια η εκχώρηση της κάρτα αυτής στα παιδιά των μεταναστών δεν αποτελεί και σπουδαίο βήμα. Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί κανέναν βήμα. Ενδεχομένως δε να αποτελεί ένα βήμα προς τα πίσω καθώς δίνει σκοπίμως την αίσθηση οτι διευθετεί το έωλο πλεον ζήτημα των παιδιών των μεταναστών ενώ στην πραγματικότητα μεταθέτει το αίτημα για αλλαγή του κώδικα ιθαγενείας για το πολύ μακρινό μέλλον. Πάγια απαίτηση όσον ασχολούνται με τα μεταναστευτικά αλλά και των ευαισθητοποιημένων ελλήνων, και εσχάτως της αξιωματικής και ελάσσονος αντιπολίτευσης είναι η αλλαγή του κώδικα ιθαγενείας ώστε να δίδεται η δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας στην ηλικία των 18 ετών στα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν έρθει σε μικρή ηλικία και έχουν φοιτήσει σε ελληνικά σχολεία.

Σημειώνω ότι η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διατηρεί το αναχρονιστικό δίκαιο αίματος.
Σημειώνω επίσης ότι η τρίτη και τέταρτη γενεά ελλήνων μεταναστών που διαβιούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και ενδεχομένως να μην γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, μήτε την ελληνική ιστορία, μηδέ έχουν έρθει ποτέ στην Ελλάδα, έχει το δικαίωμα να λαμβάνει την ελληνική ιθαγένεια.
Σημειώνω επίσης ότι τα παιδιά αυτά που γεννιούνται στην Ελλάδα η έρχονται σε μικρή ηλικία έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική και ως πατρίδα τους την Ελλάδα.
Σημειώνω τέλος οτι έλλην ανέκαθεν θεωρούνταν αυτός που μετέρχεται της ελληνικής παιδείας.

Παρόλ' αυτα, γνωρίζοντας τις ζωές και τις αγωνίες πολλών απο τα αποκαλούμενα "παιδιά μεταναστών" - τα οποία δεν είναι καθόλου παιδιά και σε πολλές περιπώσεις έχουν τα δικά τους παιδιά- και βιώνουν καθημερινά το φόβο της απέλασης (προς μια χώρα που ουδέποτε έχουν επισκεφτεί) σε περίπτωση που μείνουν άνεργοι και επομένως δεν μπορέσουν να ανανεώσουν την κάρτα παραμονής τους, η προαναφερθείσα πρόταση νόμου θα τους δώσει μία ανάσα.
Επομένως, σεβόμενη τις αγωνίες τους και επιφυλασσόμενη για τη συνέχιση των αγώνων ώστε να δοθεί κάποια στιγμή η δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας, θα περιοριστώ στο να σχολιάσω την πρόταση νόμου σκοπώντας στη βελτίωση της.

Στην πρόταση νόμου αναφέρεται οτι η κάρτα του επί μακρόν διαμένοντα θα δοθεί στα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Συνεπώς, η κάρτα αυτη δεν αφορά τα παιδιά που έχουν έρθει στην Ελλάδα π.χ. σε ηλικία 2 μηνών! Με άλλα λόγια ενδέχεται να υπάρχουν δύο αδέλφια, που το ένα να έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και το άλλο να έχει έρθει ήρθε στην ηλικία των 3 ετών, και το ένα να πάρει την κάρτα ενώ το άλλο όχι. Προς τι αυτή η διάκριση; Άγνωστο!
Κατά δεύτερον, αναφέρεται ότι την κάρτα θα τη λάβουν τα παιδιά οι γονείς των οποίων εξακολουθούν να μένουν στην Ελλάδα. Πολύ συχνά οι γονείς επιστρέφουν στην χώρα καταγωγής τους και τα παιδιά (ως ενήλικες πλεον) παραμένουν στη Ελλάδα, διότι αυτή τη χώρα αναγνωρίζουν ως πατρίδα τους. Επίσης, πολύ συχνά η μητέρα ή και ο πατέρας δεν έχουν καταφέρει να νομιμοποιηθούν στη χώρα λόγω γραφειοκρατικών κωλυμάτων. Επίσης, υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες. Σε τελική ανάλυση, είναι αντισυνταγματικό και πέρα κάθε λογικής να καθορίζεται το καθεστώς του ενήλικα από το καθεστώς των γονιών του.

Συνεπώς, αιτούμαστε από τον Υπουργό Εσωτερικών να τροποποιήσει την πρόταση νόμου έτσι ώστε να συμπεριληφθούν τα παιδιά των μεταναστών που έχουν διανύσει την πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση, ανεξαρτήτως από το εαν έχουν γεννηθεί ή έρθει σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα.
Κατά δεύτερον, αιτούμαστε από τον Υπουργό Εσωτερικών να αποσυνδέσει το καθεστώς των (ενήλικων) παιδιών των μεταναστών από το καθεστώς των γονέων τους.
Τέλος, αιτούμαστε από τον Υπουργό Εσωτερικών, τη Βουλή και την Πολιτεία να δεσμευτεί ότι στο άμεσο μέλλον θα προχωρήσει στην αλλαγή του κώδικα ιθαγενείας.

Ενδεικτικό πάντως των αντιλήψεων που επικρατούν στους ιθύνοντες είναι η σχετική παράγραφος (αρθρο 41, παρ. 6) στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την πρόταση νόμου, σύμφωνα με την οποία: " Με την προτεινόμενη διάταξη λαμβάνεται ειδική μέριμνα για το καθεστώς διαμονής των τέκνων υπηκόων τρίτων χωρών, τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα, προκειμένου να διασφαλιστεί η περαιτέρω ακώλυτη διαμονή τους στη Χώρα, και να επιτευχθεί, στον πληρέστερο δυνατό βαθμό, η κοινωνική τους ένταξη"

Αποτελεί κοινό πλέον τόπο οτι οι άνθρωποι αυτοί είναι κατ' ουσίαν έλληνες και δεν τίθεται θέμα κοινωνικής ένταξης. Είναι τόσο κοινωνικά ενταγμένοι όσο και τα παιδιά των υπουργών, όσο εσύ που διαβάζεις αυτή τη σελίδα.
Το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά ενδέχεται να αποκλίνουν φυσιογνωμικά από την κλασσική εικόνα του έλληνα, δηλαδή να έχουν ασιατικά ή αφρικανικά ή καυκάσια ή άπω ανατολής χαρακτηριστικά δεν σημαίνει ότι δεν είναι κοινωνικά ενταγμένοι, δεν σημαίνει ότι δεν είναι έλληνες.

Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας και να στείλουμε στην πολιτεία το μήνυμα:
Ναι, υπάρχουν και μαύροι, και κίτρινοι, και καυκάσια λευκοί έλληνες!

______________________________________________________________
Παρακαλώ απο ψυχής την κοινότητα των bloggers να στηρίξει τα αιτήματα της αποκαλούμενης δεύτερης γενεάς μεταναστών.
Μεταδώστε το μήνυμα!
Όλοι μαζί, μπορούμε!

Σας ευχαριστώ

H παγκόσμια μέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών

Ο φίλος του ιστολογίου N. Μουρούτσος, μου έστειλε ένα σχόλιο-παρέβαση το οποίο αφενός με βρίσκει απολύτως σύμφωνη, αφετέρου μας αφορά όλους. Για το λόγο αυτό επέλεξα να το αναρτήσω στα post:

" Θέλω να μιλήσω για κάτι που δεν είναι ευθέως σχετικό με το θέμα αλλά δεν έχω άλλο τρόπο να το κάνω εκτός από ένα posting εδώ.

Σήμερα, 24 Νοεμβρίου, είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών. Είναι κάτι που αφορά όλες και όλους. Τα δεδομένα λένε ότι πλήττει τις γυναίκες όλων των γεωγραφικών περιοχών, όλων των κοινωνικών κατηγοριών, των ηλικιών, στο δρόμο, στους δημόσιους χώρους, στα γκαράζ μα πάνω απ' όλα στα σπίτια: ο χώρος υψηλότερου κινδύνου είναι η οικογένεια, ο χώρος του σπιτιού.

Είναι σημείο υποβάθμισης και συρρίκνωσης των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα. Αυξάνει ο αριθμός των γυναικών που αναγκάζονται να ζήσουν σε συνθήκες μοναξιάς και περιθωριοποίησης. Αυξάνει όμως και ο αριθμός των γυναικών που διαμαρτύρονται, αντιστέκονται, που δεν είναι διατεθειμένες να υποταχθούν σιωπηλά.

Πρέπει να είμαστε στο πλευρό αυτών των γυναικών, να θέλουμε να ενισχύσουμε όποια αποφασίζει να μην είναι πια θύμα αλλά να ασκήσει τα δικαιώματά της.

Οι τοπικοί θεσμοί και οι γυναικείες οργανώσεις τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημεία αναφοράς. Σε πολλές πόλεις υπάρχουν κέντρα ενάντια στη βία, που παίζουν έναν ρόλο υποστηρικτικό εξαιρετικά σημαντικό. Υποδέχονται τις γυναίκες, ασχολούνται με την εργασιακή και κοινωνική τους επανένταξη με την πρόληψη, την ενημέρωση και την κατάρτισή τους.

Πολλά τέτοια κέντρα αντιμετωπίζουν δυσκολίες και δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους.

Το μήνυμα είναι ένα: όχι μόνη! Περισσότερη πρόβλεψη! Περισσότερη αλληλεγγύη! Περισσότερη ελευθερία!

Χρειάζεται ένα νομικό πλαίσιο, που να τις υποστηρίζει και να ενισχύει τις προσπάθειες, που ήδη γίνονται.

Μια κοινωνία, που σέβεται την ελευθερία και την αυτονομία των γυναικών βασίζεται σε μια νέα ποιότητα των σχέσεων ανδρών και γυναικών.

Για να απομονώσουμε και να πατάξουμε τη βία πρέπει να στηριχθούμε στην πρόβλεψη ξεκινώντας από την οικογένεια, το σχολείο, τους θεσμούς, ώστε να καταφέρουμε να υπερισχύσει στην κοινωνία μια κουλτούρα ισότητας, ελευθερίας και σεβασμού των δικαιωμάτων. "
__________________________________________________________________

ΥΣ. Όποιος φίλος ή φίλη επιθυμεί να αναρτήσει κάποιο θέμα που τον απασχολεί με χαρά να προσφέρω φιλοξενία.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Ένας γάμος αλλιώτικος στην καρδιά της Αθήνας

Κι επειδή δεν πρέπει να κοινοποιούμε μόνο τα δυσάρεστα αλλά είναι καλό να επιδοκιμάζουμε και τα ευχάριστα, τα οποία τείνω να πιστεύω πως δεν είναι διόλου λίγα,
θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την αναπάντεχη εμπειρία της προηγούμενης Κυριακής.

φωτογραφία: Γιώργος Πουταχίδης www.gpfolio.com

Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου, βράθηκα σε έναν γάμο αλλιώτικο από τους άλλους, στο κέντρο στης Αθήνας. Ήταν ένας γάμος μεταξύ συμπολιτών μας από την Αιθιοπία, στην εκκλησία της κοινότητάς τους. Συνοδός και οδηγέτης μου, ο πρόεδρος της Αιθιοπικής κοινότητας, ο Καλεάμπ. Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι το παρεκκλήσι αυτό παραχωρήθηκε από την ορθόδοξη εκκλησία της περιοχής, για τις ανάγκες της κοινότητας των Αιθιόπων, οι οποίοι είναι Κόπτες.
Θα ακολουθήσουν και άλλες εκπλήξεις...

Η εκκλησία και το προαύλιο ήταν κατάμεστα απο Αιθίοπες αλλά και Έλληνες περαστικούς που μαγεμένοι απο τα χρώματα και τους ήχους είτε κοντοστέκονταν χαμογελώντας είτε δειλά δειλά εισέρχονταν στον ιερό χώρο και συμμετείχαν με το δικό τους τρόπο στο μυστήριο.

Ο γαμπρός, ο Ντερέγκα, και η νύφη, η Γιερουσαλίμ, καθισμένοι ωσάν σε θρόνους ντυμένοι στα λευκά. Μπροστά τους, κορίτσια στα γαλαζόλευκα να τραγουδούν, μοιρασμένα σε δύο ομάδες- μια δεξιά, μια αριστερά. Σε κάθε ομάδα, η πρώτη στη σειρά, με το τύμπανο στο χέρι, να δίνει το ρυθμό. Ο παπάς στο βήμα να τραγουδά κι αυτός με το δικό του κύρος.

Όπισθέν τους οι καλεσμένοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, καλυμμένοι με λευκά μαντήλια, να τραγουδούν επίσης- κάπου εκεί καθισμένη, ήμουν κι εγώ.
Δίχως να μου ζητήσουν να φορέσω το μαντίλι, δίχως να με ρωτήσουν ποιά είμαι και τι γύρευα εκεί- το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να βγάλω τα παπούτσια μου γιατί τα δικά τους έθιμα ορίζουν πως στην εκκλησία εισερχόμαστε δίχως υποδήματα


(δεν ξέρω εάν το προσέξατε αλλά μέσα στην εκκλησία, στ' αριστερά βλέπουμε να στέκει η σημαία της Αιθιοπίας και στα δεξιά η Ελληνική- δύο οι πατρίδες , δύο και οι σημαίες)

φωτογραφία: Γιώργος Πουταχίδης www.gpfolio.com


Ο Ντερέγκα και η Γιερουσαλίμ ήρθαν στην Ελλάδα πριν απο πολλά χρόνια. Γνωρίστηκαν στην Ελλάδα. Ερωτεύτηκαν. Αποφάσισαν να ενώσουν τις μοίρες τους για πάντα. Στην Εκκλησία της Αιθιοπίας, αν χωρίσεις δεν επιτρέπεται να ξαναπαντρευτείς.

Αφού τελέσθηκε το μυστήριο, οι χοροί και τα τραγούδια συνεχίστηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας. Τα κορίτσια να προπορεύονται ανοίγοντας το δρόμο στο νεόνυμφο ζευγάρι.
Κι έπειτα ήρθε το φαγητό- πιάτα με παραδοσιακό αιθιοπικό φαγητό, νόστιμο πολύ..

Εκεί, κάπου ανάμεσα στο πλήθος των Αιθιόπων, στους έλληνες περαστικούς που συμμετείχαν στο γλέντι, και σε φοιτητές απο μια μια σχολή φωτογραφίας που ήρθαν να απαθανατίσουν το μυστήριο, διέκρινα μια νέα κοπελα, ελληνίδα, ντυμένη με την παραδοσιακή στολή των αιθιόπων και πλάι της ένας άντρας, έλληνας, με κουστούμι, κρατώντας δώρα, φανερά αμήχανος κι ωστόσο ευτυχής. Τους πλησίασα. Τους ρώτησα. Κι έλαβα την απάντηση:

" Ναι, ναι, τα ξέρουμε τα παιδιά. Δουλεύουν σε μας πέντε χρόνια. Ναι, φυσικά και ήρθαμε στο γάμο τους. Μα είμαστε η οικογένεια τους. Δεν έχουν άλλον εδώ. Είναι και η δική μας οικογένεια. "

Υπάρχουν και τέτοιοι έλληνες...
Υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα...

Να είστε καλά!

φωτογραφία Γιώργος Πουταχιδης www.gpfolio.com

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Οι "άθλιοι των Αθηνών"

Το σχόλιο(http://troktiko.blogspot.com/2008/11/blog-post_9064.html ) ενός φίλου σε μια τοποθέτησή μου σχετικά με την κατάσταση στο Τμήμα Αλλοδαπών-Τμήμα Ασύλου, μου δίνει την ευκαιρία να αναφερθώ στο περίφημο θέμα των κοινώς αποκαλούμενων λαθρομεταναστών, οι οποίοι βέβαια στην πραγματικότητα πρόκειται για αιτούντες άσυλο (οιονεί πρόσφυγες). Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη για το μακροσκελές της απαντήσεώς μου αλλά εκτίμησα πως ίσως να ενδιάφερε μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση στο ζήτημα αυτό για το οποίο πολλοί μιλούν αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν. Οι πηγές μου είναι ο Συνήγορος του Πολίτη, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, αρμόδιες ΜΚΟ καθώς και η προσωπική μου εμπειρία
.
συνάντηση με την κοινότητα των Σομαλών

Περί ορολογιών:

1. Ο "λαθρομετανάστης" (μη-καταγεγραμμένος οικονομικός μετανάστης") διαφέρει από τον "αιτούντα άσυλο". Ο "μη-καταγεγραμμένος οικονομικός μετανάστης" είναι ο υπήκοος τρίτης χώρας, δηλαδή εκτός ΕΕ, που έχει έρθει στη χώρα υποδοχής, στην προκειμένη περίπτωση στην Ελλάδα, δίχως βίζα, επιθυμώντας να βελτιώσει το οικονομικό του επίπεδο. Ο "αιτών άσυλο" είναι ο υπήκοος τρίτης χώρας ή ο ανιθαγενής ο οποίος έχει καταφύγει στην Ελλάδα στην προσπάθεια να διαφύγει από τον κίνδυνο που ελλοχεύει στην χώρα του, έχει υποβάλει αίτημα ασύλου ώστε να αναγνωριστεί ως "πρόσφυγας" επί του οποίου δεν έχει ληφθεί ακόμα τελεσίδικη απόφαση. Είναι δηλαδή ο υπήκοος τρίτης χώρας ο οποίος "συνέπεια βάσιμου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας, πολιτικών πεποιθήσεων, ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, ευρίσκεται εκτός απο τη χώρα της ιθαγένειάς του", σύμφωνα με την Συνθήκη της Γενεύης. Ο "οιονεί πρόσφυγας" είναι ο υπήκοος τρίτης χώρας με όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, ο οποίος όμως δεν έχει ακόμα υποβάλλει αίτημα ασύλου λόγω γραφειοκρατικών κωλυμάτων.

Η ταυτότητα των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα:

2. Αποτελεί κοινό τόπο ότι η μεγάλης διάρκειας εστιών κρίσης στη Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία και Αφρική οδηγεί στην Ελλάδα, λόγω της γεωπολιτικής της θέσης (επισημαίνουμε πως η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη πύλη εισόδου στην ΕΕ) ένα σημαντικό μέρος των πληθυσμών που διαφεύγουν απο τις περιοχές έντασης. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, οι κύριες χώρες "παραγωγής" προσφύγων είναι το Σουδάν (Αφρό -Σουδανοί/ Νταρφούρ), η Σομαλία, το Κονγκό, το Τσαντ, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Κασμίρ, η Δυτική Σαχάρα, η Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, η Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής. Όπως είναι γνωστό, η ευρύτερη περιοχή της πλ. Ομονοίας κατοικείται απο Σομαλούς, Σουδανούς, Αφγανούς, Ιρακινούς και Πακιστανούς. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν τους επιδίδει το καθεστώς του πρόσφυγα, και συχνά δεν παραλαμβάνει αιτήματα ασύλου, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόσφυγες και συνεπώς χρίζουν διεθνούς προστασίας.

Κύρια αίτια του προβλήματος:

3. Ο υψηλός αριθμός των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα. Η Ελλάδα, αναλογικά με την επικράτειά της, είναι η πρώτη χώρα σε απόλυτα νούμερα υποδοχής προσφύγων. Αυτό οφείλεται κυρίως στην γεωπολιτικής της θέση. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2007 εισήρθαν "παράνομα" στην Ελλάδα δια της θαλάσσιας οδού 13.000 αλλοδαποί, στην Ιταλία 19.900, στην Ισπανία 18.000.
Βέβαια σε υψηλό ποσοστό (70-80%) διαφεύγουν απο την Ελλάδα παρανόμως και μεταβαίνουν σε άλλες χώρες της ΕΕ. Το Υπουργείο Εσωτερικών είναι σε θέση να γνωρίζει πόσοι εισέρχονται στην Ελλάδα αλλά όχι πόσοι παραμένουν στην επικράτειά της.

4. Η Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ (Dublin Convention II). Το πρόβλημα διογκώνεται εξαιτίας της Συνθήκης του Δουβλίνου βάσει της οποίας ο αιτών άσυλο οφείλει να παραμείνει στην πρώτη ασφαλή χώρα που θα φτάσει ώς ότου λάβει τελεσίδικη απόφαση στο αίτημά του. Η Ελλάδα είναι συνήθως η πρώτη ασφαλής χώρα. Η πολιτεία οφείλει να καταγγείλει την εν λόγω Συνθήκη καθότι αφενός δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετεί η Ελλάδα όλους τους αιτούντες άσυλο απο Ασία, Μ. Ανατολή, Αφρική, και αφετέρου οι πρόσφυγες που καταφτάνουν στην Ελλάδα στην πλειονότητα τους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ όπου και διαμένουν φίλοι και συγγενείς τους. Λόγω όμως της Συνθήκης δεν μπορούν να μεταβούν σε άλλη χώρα της ΕΕ, με αποτέλεσμα να τελούν υπό το καθεστώς της ομηρίας και άρα της παρανομίας, μια και η Ελλάδα δεν τους αναγνωρίζει ως πρόσφυγες ,τα λοιπά κράτη της ΕΕ δεν τους δέχονται, ενώ ταυτοχρόνως σύμφωνα με την αρχή της "μη-επαναπροώθησης" δεν επιτρέπεται η χώρα στην οποία ευρίσκονται να στους προωθήσει στη χώρα καταγωγής τους, όταν δεν διασφαλίζεται η ασφάλειά τους εκεί. Με άλλα λόγια, βρίσκονται σε μια γραφειοκρατική no man's land.

5. Το ζήτημα της Τουρκίας. Η Τουρκία έχει υιοθετήσει την πρακτική της παράνομης αποστολής στην Ελλάδα των προσφύγων που καταφθάνουν στην επικράτειά της. Για το λόγο αυτό έχει συνυπογραφεί με την Τουρκία το πρωτόκολλο Επανεισδοχής (2002), το οποίο όμως, κατά παράβαση των συμφωνηθέντων, δεν εφαρμόζει η γείτονα χώρα. Σύμφωνα με το Υπ. Εσωτερικών, απο το 2002 υπεβλήθησαν στις τουρκικές Αρχές 3.466 αιτήματα που αφορούσαν την επανεισδοχή 47.065 ατόμων και η Τουρκία έκανε δεκτή την επανεισδοχή μόλις 2.133 ατόμων.

6. Η δομική παθογένεια του συστήματος υποδοχής των αιτούντων άσυλο. Η εξέταση και παραλαβή αιτημάτων ασύλου εναπόκειται αποκλειστικά στις υπηρεσίες της Αθήνας, και δευτερευόντως στην Θεσσαλονίκη. Η Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών Αθηνών- Τμήμα Ασύλου στη Π. Ράλλη 24, καθ'όλο το παρελθόν διάστημα του τρέχοντος έτους είχε υιοθετήσει ένα σύστημα παραλαβής αιτημάτων ασύλου σύμφωνα με το οποίο οι ενδιαφερόμενοι είχαν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις της Π. Ράλλη αποκλειστικά τις Κυριακές προκειμένου να προσδιορίσουν την ημερομηνία για την υποβολή αιτημάτων ασύλου. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου διακόπηκε αιφνιδίως η παραλαβή αιτημάτων ασύλου. Την Κυριακή 26/11 άνοιξε το Τμήμα Ασύλου για πρώτη φορά μετά από ενάμιση μήνα με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν περί τους 5000 αιτούντες άσυλο προσδοκώντας να προσδιορίσουν την ημερομηνία εκ νέου προσέλευσής τους για την υποβολή του αιτήματός ασύλου. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: ένας νεκρός και δεκάδες οι τραυματίες. Σημειώνουμε ότι το το αίτημα της απρόσκοπτης πρόσβασης στις διαδικασίες ασύλου αποτελεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του αλλοδαπού που η διοίκηση οφείλει κατά προτεραιότητα να διασφαλίζει.

7. Η έλλειψη προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες και μάλιστα παντελής έλλειψη κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού καθώς και διερμηνέων. Συχνά οι αλλοδαποί υπογράφουν έγγραφα το δημοσίου το περιεχόμενο των οποίων τους είναι άγνωστο, παρ' ότι το έγγραφο που καλούνται να υπογράψουν αναφέρει ρητώς ότι ο υπογεγραμμένος γνωρίζει επακριβώς το περιεχόμενο του εγγράφου. Επίσης, οι συνεντεύξεις για το αίτημα ασύλου γίνονται "στο περίπου" καθώς δεν υπάρχουν διερμηνείς που να γνωρίζουν την γλώσσα του αιτούντα. Το θέμα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό καθώς οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να εξετάσουν έαν συντρέχουν βάσιμοι λόγοι απόδοσης ασύλου.

8. Η πλημμελής ενημέρωση των αιτούντων άσυλο κατά την επίδοση απορριπτικής απόφασης. Συγκεκριμένα, επιδίδεται στους αιτούντες άσυλο η ροζ κάρτα, δηλαδή το ειδικό δελτίο διάρκειας την ίδια ημέρα με την απορριπτική απόφαση της αίτησής τους σε ά βαθμό. Η επίδοση γίνεται συνήθως δίχως τη σύμπραξη διερμηνέων, γεγονός που συνήθως οδηγεί στην πλάνη οτι έχουν δικαίωμα νόμιμης διαμονής στη χώρα μέχρι τη λήξη του ειδικού δελτίου (ροζ κάρτα) και οτι το αίτημά τους εξετάζεται. Αποτέλεσμα αυτού είναι να παραλείπουν να προσφεύγουν εμπρόθεσμα (10 ημέρες) κατά της απορριπτικής απόφασης.

9. Το ειδικό δελτίο (ροζ κάρτα) δεν εξασφαλίζει στον κάτοχο του τη δυνατότητα πρόσβαση στην αγορά εργασίας και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ο μέσος χρόνος για την απόφανση σχετικά με την απόδοση ή όχι του καθεστώτος του πρόσφυγα είναι απο 2 έως και 5 χρόνια! Στο διάστημα αυτό ο αιτών άσυλο και κάτοχος του ειδικού δελτίου είναι υποχρεωμένος να μείνει στην Ελλάδα ενώ ταυτοχρόνως στερείται των δυνατοτήτων αυτοσυντήρησης. Ως εκ τούτου η παραβατική συμπεριφορά είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης.

10. Μη εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας. Επί παραδείγματι, σύμφωνα με το π.δ. 220/2007 ως προς το ζήτημα των ανηλίκων, η πολιτεία υποχρεούται να διασφαλίζει τις ανάγκες στέγασης του παιδιού. Επιταγή που σαφώς δεν εφαρμόζεται. Μια βόλτα στην πλ. Ομονοίας και Αγ. Παντελεήμονος μας φέρνει αντιμέτωπους με το γεγονός της υπάρξεως δεκάδων παιδιών ηλικίας 12-16 χρ από το Αφγανιστάν που κοιμούνται στο δρόμο και τρέφονται από τα σκουπίδια.

11. Η κατάσταση των Κέντρων Υποδοχής. Επί παραδείγματι, στον καταυλισμό της Πάτρας διαμένουν εκατοντάδες αλλοδαποί από Αφγανιστάν και Ιράκ, μεταξύ αυτών και ένας σημαντικός αριθμός ανηλίκων. Οι αλλοδαποί αυτοί είναι γνωστό πως δεν δύνανται να απελαθούν λόγω της πολιτικής κατάστασης των χωρών καταγωγής τους. Στους διαβιούντες στον καταυλισμό δεν παρέχεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ύδρευση, αποχέτευση, αποκομιδή απορριμμάτων, ηλεκτρισμός, κ.α. Ζουν σε καθεστώς απόλυτης ανέχειας

12. Η αδιάκριτη κράτηση των αλλοδαπών και το ζήτημα των Κέντρων Κράτησης. Είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις δεν επιτρέπεται η επιβολή του μέτρου κράτησης σε αιτούντα άσυλο μόνο λόγω παράνομης εισόδου στη χώρα. Απο τον Απρίλη του 2007 λειτουργεί στην περιοχή Φυλάκιο της Ορεστιάδας το νέο Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών που καλύπτει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας. Οι εκεί ευρισκόμενοι αλλοδαποί είναι έγκλειστοι στους θαλάμους τους με μόνη εξαίρεση τον προαυλισμό τους για τριάντα λεπτά δύο φορές την ημέρα.
Παρόμοιο κέντρο λειτουργεί στην Παγάνη της Μυτιλήνης, και στο Δήμο Μαρώνειας του Νομού Ροδόπης. Ο προαυλισμός γίνεται 2 φορές την εβδομάδα από 1 ώρα.
Οι αιτούντες άσυλο κρατούνται συνήθως για όσο χρόνο διαρκεί η εξέταση του αιτήματός τους χωρίς να εφοδιάζονται το ειδικό δελτίο αιτήσαντος ασύλου (ροζ κάρτα), όπως ορίζει ο νόμος, παρά μόνο μετά την παρέλευση του ανώτατου χρόνου διοικητικής κράτησης (3 μήνες). Στη συνέχεια εφοδιάζονται με υπηρεσιακό σημείωμα προκειμένου να αναχωρήσουν οικειοθελώς από τη χώρα εντός 30 ημερών (διοικητική απόφαση απέλασης). Οι επιβληθείσες απελάσεις συνήθως δεν εκτελούνται είτε λόγω του γεγονότος οτι αυτές είναι ανέφικτες στη χώρα καταγωγής των αλλοδαπών, είτε εξαιτίας αδυναμία εφοδιασμού αυτών με τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα απο τις αρμόδιες αρχές των χωρών καταγωγής τους. Αφού λάβουν την διοικητική απόφαση απέλασης, προωθούνται στην ευρύτερη περιοχή της πλ. Ομονοίας δίχως φυσικά να έχει υπάρξει οιαδήποτε μέριμνα για την επιβίωσή τους.

13. Ο αδιαφανής ρόλος της Αστυνομίας. Είναι γνωστό πως οι διορισμοί στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας είναι στην πλειονότητά τους, αποτέλεσμα δυσμενούς μετάθεσης. Δεν είναι δε λίγες οι καταγγελίες περί εμπλοκής της αστυνομίας του συγκεκριμένου τμήματος σε κυκλώματα μαστροπείας και εμπορίου ναρκωτικών.

14. Οι εγκαταστάσεις του ΟΚΑΝΑ μεταξύ Γερανίου και Μενάνδρου. Η ύπαρξη του ΟΚΑΝΑ στην περιοχή αυτή έχει μετατρέψει την περιοχή σε γκέτο διακίνησης ναρκωτικών και οι πρόσφυγες εξαιτίας της ανέχειας στην οποία βρίσκονται είναι εύκολα θύματα εκμετάλλευσης των εμπόρων ναρκωτικών και των κυκλωμάτων πορνείας. Στην πραγματικότητα, οι αλλοδαποί της περιοχής αυτής είναι το παραπέτασμα των κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών, τα οποία κατά κύριο λόγο ελέγχονται απο την ελληνική μαφία.

15. Μολονότι η διεθνής κοινότητα χορηγεί κονδύλια για την προστασία των προσφύγων, αλλά και οι ίδιοι με τα υψηλότατα παράβολα που καλούνται να καταβάλουν για οποιαδήποτε συναλλαγή τους με το δημόσιο, συμβάλλουν οικονομικά, η πολιτεία δεν καλύπτει βασικές τους ανάγκες (κατάλυμα, διατροφή). Αποτέλεσμα αυτού είναι οι αιτούντες άσυλο να πέφτουν θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης από έλληνες ιδιοκτήτες σπιτιών που τους νοικιάζουν σπίτια σε εξαιρετικά κακή κατάσταση και σε δυσθεώρητα ενοίκια. Επί παραδείγματι: 50 ευρώ το άτομο σε σπίτι 60 τετραγωνικών μέτρων στο οποίο διαμένουν 35-40 αλλοδαποί. Σύνολο: 2.000-3.000 το μήνα. Επίσης, σχεδόν πάντα είναι θύματα εκμετάλλευσης από έλληνες εργοδότες μια και εργάζονται στη μαύρη εργασία και σε συνθήκες που πόρρω απέχουν από το χαρακτηρισμό "ανθρώπινες" . Φυσικά, το αμέσως επόμενο θύμα εκμετάλλευσης είναι το ελληνικό δημόσιο.

16. Συχνά η αστυνομία προσπαθεί να κλείσει τις κοινότητες των αλλοδαπών. Οι κοινότητες αυτές και τα μέλη της, λειτουργούν αντισταθμιστικά ως προς την ελλειμματική πολιτική του κράτους. Παρέχουν διατροφή και διαμονή στους νέο-εισερχόμενους, τους ενημερώνουν όσον αφορά στα δικαιώματα και υποχρεώσεις τους, τους συνοδεύουν στις συνδιαλλαγές με το δημόσιο και αρμόδιες ΜΚΟ, καλύπτουν το έλλειμμα των διερμηνέων, και εν γένει τους συγκρατούν από παραβατικές συμπεριφορές.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η κατάσταση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.
Από προσωπική πείρα σας διαβεβαιώνω ότι, σε πείσμα των ΜΜΕ που παρουσιάζουν την περιοχή γκέτο, από άγνοια ή σκοπιμότητα, η ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου δεν είναι ΑΚΟΜΑ γκέτο.
Όσο όμως η πολιτεία καθυστερεί να επιληφθεί του ζητήματος και να λάβει τα αναγκαία μέτρα (απόδοση καθεστώτος πρόσφυγα, μέριμνα για διαμονή και διατροφή, δυνατότητα εργασίαςκ.α) η κατάσταση ολοένα και θα χειροτερεύει ώσπου να λάβει την μορφή ανθρωπιστικής κρίσης.
Και τότε ....οι άνθρωποι αυτοί θα αντιδράσουν.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα ποτε δεν θέλησαν να φύγουν απο την χώρα τους. Αναγκάστηκαν όμως.
Το μόνο που ζητούν είναι το καθεστώς του πρόσφυγα έτσι ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν έως ότου εξομαλυνθεί η κατάσταση στη χώρα τους.

Όποτε βρίσκομαι στην περιοχή αυτή συναντώ ανθρώπους που μου ζητούν το εξής ένα:
"χαρτιά" για να μπορέσουν να εργαστούν.

"Άνθρωποι είμαστε, σαν εσάς, δεν είμαστε ζώα" , μου λένε συχνά.

Παρακαλώ για τα σχόλια σας,

Σας ευχαριστώ