Από ότι πληροφορούμαι,
η αστυνομία μπήκε μέσα στο Εφετείο και συνέλαβε 4 ανθρώπους,
ενώ πέταξε στην Πειραιώς ένα κρεββάτι (!) με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία.
Τώρα η περιοχή είναι γεμάτη με κλούβες των ΜΑΤ.
Αναμένουμε...
Όποιος γνωρίζει περισσότερα, παρακαλώ να ενημερώσει.
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Σάββατο 27 Ιουνίου 2009
εν τάχει ...
1. Τι γίνεται με αυτόν τον έλληνα δημοσιογράφο, τον Ιάσονα Αθανασιάδη, που έχει συλληφθεί στο Ιραν; Μέχρι πριν ενα μήνα μίλαγα μαζί του συχνά για το ζήτημα της μεταναστευσης και των κινητοποιήσεων στην Ελλάδα. Ας κάνουμε κάτι ως Ελλάδα.
Free Iason from Iranian prison; give him back to Greece!
2. Με πληροφορούν μαγαζάτορες της πλατείας Αττικής ότι μέλη της Χρυσής Αυγής τους επισκέπτονται και τους πιέζουν να κάνουν κάτι για να "ξεβρομίσει" η πλατεία. Τα ίδια μου είχαν πει και στην πλατεία Αμερικής. Αυτό που δεν πρέπει να γίνει είναι να πάνε αντιεξουσιαστές στην πλατεία, και να γίνουν φασαρίες. Εκεί ο κόσμος δεν είναι υστερικός. Καλά συνυπάρχει με τους αλλοδαπούς (sic). Ας μην τους ενοχλήσουμε. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να είμαστε alert και να μεταφέρουμε την πληροφορία.
3. Μαθαίνω από έγκυρες πηγές οτι Η Ολλανδία ετοιμάζετε να "επιστρέψει" στην Ελλάδα περισσότερους απο 1500 ανθρώπους στο όνομα του Δουβλίνου ΙΙ. Θυμάστε που είχε έρθει στην Ελλάδα πριν απο ενα μήνα περίπου η Υφυπουργός Δικαιοσύνης και μιλησε με την Ντόρα; Αυτή που είχε κάνει δηλώσεις οτι δε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ; Ε.. ναι, ποιός ξέρει τι ακατανόητες συμφωνίες εκανε με την Ντόρα και συμφωνήσανε να στείλουν στην Ελλάδα ανθρώπους. Τι περιμενουμε για να καταγγείλουμε τον Κανονισμό; Τι περιμένουμε για να σταματησουμε να εφαρμόζουμε το Δουβλίνο ΙΙ; Ελεος πια.
Free Iason from Iranian prison; give him back to Greece!
2. Με πληροφορούν μαγαζάτορες της πλατείας Αττικής ότι μέλη της Χρυσής Αυγής τους επισκέπτονται και τους πιέζουν να κάνουν κάτι για να "ξεβρομίσει" η πλατεία. Τα ίδια μου είχαν πει και στην πλατεία Αμερικής. Αυτό που δεν πρέπει να γίνει είναι να πάνε αντιεξουσιαστές στην πλατεία, και να γίνουν φασαρίες. Εκεί ο κόσμος δεν είναι υστερικός. Καλά συνυπάρχει με τους αλλοδαπούς (sic). Ας μην τους ενοχλήσουμε. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να είμαστε alert και να μεταφέρουμε την πληροφορία.
3. Μαθαίνω από έγκυρες πηγές οτι Η Ολλανδία ετοιμάζετε να "επιστρέψει" στην Ελλάδα περισσότερους απο 1500 ανθρώπους στο όνομα του Δουβλίνου ΙΙ. Θυμάστε που είχε έρθει στην Ελλάδα πριν απο ενα μήνα περίπου η Υφυπουργός Δικαιοσύνης και μιλησε με την Ντόρα; Αυτή που είχε κάνει δηλώσεις οτι δε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ; Ε.. ναι, ποιός ξέρει τι ακατανόητες συμφωνίες εκανε με την Ντόρα και συμφωνήσανε να στείλουν στην Ελλάδα ανθρώπους. Τι περιμενουμε για να καταγγείλουμε τον Κανονισμό; Τι περιμένουμε για να σταματησουμε να εφαρμόζουμε το Δουβλίνο ΙΙ; Ελεος πια.
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
Πλατεία Αττικής
[O Άγιος Παντελεήμονας ντόμινο εξελίξεων; ]
Εν αντιθέσει με την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα που η κλειστή πλέον παιδική χαρά έχει διώξει τα παιδιά –ημεδαπά και αλλοδαπά–, η πλατεία Αττικής, λίγα στενά πιο κάτω, σφύζει από ζωή. Πολλές δεκάδες παιδιά, κυρίως από το Αφγανιστάν, παίζουν γύρω από το σιντριβάνι ενώ στα δεξιά της πλατείας κάθονται στωικά οι μητέρες τους – στα αριστερά, οι άντρες της οικογένειας. Παραπλεύρως δύο καφενεία κι ένα σουβλατζίδικο. Οι θαμώνες των μαγαζιών δεν πλησιάζουν την πλατεία, μόνο συζητούν για το ζήτημα της μετανάστευσης. Ενώ άλλοι Έλληνες, οι πιο θαρραλέοι ή οι πιο ανεκτικοί, μοιράζονται τα παγκάκια της πλατείας με τους Αφγανούς κατοίκους της.
Οι εγκάτοικοι της Πλατείας Αττικής
Οι Αφγανοί της πλατείας Αττικής στην πλειονότητά τους διαφέρουν από τους μετανάστες (migrants) που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μιλήσαμε μαζί τους.
Οι οικογενειάρχες
Οι Αφγανοί της πλατείας Αττικής είναι, κατά κύριο λόγο, οικογενειάρχες, και μάλιστα μεγάλης ηλικίας. Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει τις Αρχές από το να τους έχουν καταδικάσει στο ίδιο καθεστώς ομηρίας, καθώς το μόνο χαρτί που έχουν είναι αυτό της απέλασης, και ο δρόμος τόσο προς άλλες χώρες της ΕΕ όσο και προς την πατρίδα τους είναι ερμητικά κλειστός. Η πρώτη τους επιλογή ήταν το Ιράν, όπου και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Το Ιράν όμως τους έστειλε στην Τουρκία και η Τουρκία στην Ελλάδα. Δύσκολα να πιστέψει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν την πατρίδα τους απλώς για να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους. Ποιος, αλήθεια, θα εγκατέλειπε τη χώρα του σε αυτή την ηλικία εάν πράγματι δεν κινδύνευε η ζωή του; Οι άνθρωποι αυτοί σαφώς εντάσσονται στην κατηγορία των προσφύγων. |
Οι Πατρινοί όμηροι του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ
Στην πλατεία υπάρχουν και αρκετοί που ήταν στην Πάτρα. Αφού αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από το λιμάνι της Πάτρας, έχουν βρει νέο καταφύγιο στην πλατεία Αττικής. Το μόνο που επιθυμούν είναι να μεταβούν σε άλλο κράτος της ΕΕ. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα άλλα κράτη-μέλη τούς συλλαμβάνουν στα σύνορα και τους επιστρέφουν στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Βέβαια, τα λοιπά κράτη-μέλη δεν επιστρέφουν μόνο όσους έχουν κάνει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα. Συχνά στέλνουν στην Ελλάδα και όποιον απλώς δεν επιθυμούν να διαμείνει στη χώρα τους, στη λογική της επιλεκτικής μετανάστευσης (selective migration), η οποία εξάλλου εξαγγέλθηκε και στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ασάφ. Ο Ασάφ είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Αγγλία το 2001. Παρέμεινε εκεί για πέντε χρόνια, νόμιμα. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του για να παντρευτεί. Τρία χρόνια έμεινε στο Αφγανιστάν. Η κατάσταση όμως ήταν τέτοια ώστε αναγκάστηκε να γυρίσει στην Αγγλία. Οι Αρχές αυτή τη φορά δεν τον δέχθηκαν. Τον επέστρεψαν στην Ελλάδα, στο όνομα του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, δίχως όμως αυτός να έχει περάσει ουδέποτε από την Ελλάδα. Σήμερα κοιμάται σε πάρκα και πλατείες. «Στην Αγγλία είχα δουλειά, φίλους, σπίτι. Δεν ξέρω γιατί με έστειλαν στην Ελλάδα. Εδώ δεν έχω τίποτα. Γιατί η Ελλάδα δεν μας αφήνει να φύγουμε;» Είναι σαφές ότι ο κανονισμός αυτός δεν κρατά μόνο σε ομηρία τους αλλοδαπούς, αλλά και την ίδια τη χώρα μας.
Τα slumdogs της πλατείας
Το πιο τραγικό όμως είναι τα μικρά παιδάκια, ηλικίας από πέντε έως δώδεκα. Ο Αλί, ο Μουσάραφ, ο Μαχτί, ο Ουαλί, ο Αλί Νεζάρ… Οι γονείς τους, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να τα φροντίσουν, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται τα ίδια να βρουν τρόπους επιβίωσης. Περνάνε όλη την ημέρα στην πλατεία παίζοντας. Και όταν πεινάσουν στήνονται έξω από καφενεία και σουβλατζίδικα προς αναζήτηση άδειων μπουκαλιών, τα οποία στη συνέχεια θα μεταπουλήσουν σε παρακείμενο μαγαζί. Το βράδυ θα αναζητήσουν είτε μαζί με τους γονείς τους είτε μόνα τους κάποιο παγκάκι σε κάποια πλατεία για να κοιμηθούν. Σημειώνουμε ότι ουδείς από τους ημεδαπούς της πλατείας δεν κατηγόρησε τα παιδιά μήτε για μικροκλοπές μήτε για επαιτεία. Τα παιδιά αυτά απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν, εργαζόμενα. Κι αυτό συμβαίνει εν γνώσει της πολιτείας καθώς η αστυνομία βρίσκεται επί εικοσιτετραώρου βάσεως στην περιοχή. Σαφώς η πολιτεία παραβιάζει, αν μη τι άλλο, τη Διεθνή συνθήκη για την προστασία του παιδιού.
Οι ημεδαποί
«Έχουν καταστρέψει τη γειτονιά μας» μας εξομολογείται ένας εκ των θαμώνων του καφενείου και προθυμοποιείται να μας ξεναγήσει ώστε να αντιληφθούμε το ζήτημα ιδίοις όμμασι. Στην ολιγόλεπτη βόλτα μας στα πέριξ της πλατείας Αττικής το μόνο που συμπεράναμε ήταν πως η διαβόητη «κοινωνική ένταξη» έχει σε μεγάλο βαθμό επιτευχθεί, αφού δεκάδες μαγαζάκια –κινέζικα, πακιστανικά, αφρικανικά, αλβανικά, ρουμάνικα– συμβάλλουν στην οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής. Το ψιλικατζίδικο του κυρ-Βασίλη έχει απλώς αλλάξει χέρια και όνομα, είναι πλέον το ψιλικατζίδικο του κυρ-Μοχάμετ. Εκτός κι αν όταν μιλάμε για κοινωνική ένταξη εννοούμαι το μοντέλο «Μανωλάδας», όπου οι αλλοδαποί δουλεύουν για 5 ευρώ /15 ώρες την ημέρα και όταν οι ημεδαποί ενοχλούνται τους δένουν σε μηχανάκια και τους σέρνουν στην άσφαλτο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μεταξύ του μοντέλου του “take over” και του μοντέλου της Μανωλάδας υπάρχει τρίτος δρόμος, αυτός που ακολουθεί το μοντέλο της συμβιωτικής διάδρασης.
Οι μαγαζάτορες της πλατείας είναι πολύ λιγότερο διαλλακτικοί, και οι προπηλακισμοί δεν έλειψαν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους οι δουλειές τους βρίσκονται σε ύφεση εξαιτίας των αλλοδαπών. Βέβαια, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι τόσο το προσωπικό όσο και οι πελάτες είναι στην πλειονότητά τους αλλοδαποί από βαλκανικές χώρες.
Αρκετοί, πάντως, από τους κατοίκους της περιοχής δεν δίσταζαν να μοιραστούν το παγκάκι με τον Αφγανό αλλοδαπό και να διασκεδάσουν με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. «Δεν είναι άσχημα» μας διηγείται μια κυρία, «παλιά δεν υπήρχε κανένα παιδί στην πλατεία και ήταν στενάχωρα. Τώρα είναι ωραία. Οι Αφγανοί είναι καλοί και πονεμένοι άνθρωποι. Δεν κλέβουν και δεν κάνουν φασαρίες. Το κακό είναι ότι έχει πολλή αστυνομία και συλλαμβάνει πολλούς».
Άλλοι μας εξομολογούνται ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα πρόβλημα, αλλά φοβούνται πως «θα γίνει ό,τι έγινε στον Άγ. Παντελεήμονα». Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι πιο «αγανακτισμένοι» της περιοχής είναι οι ίδιοι που είχαμε συναντήσει πολλές φορές στον Άγιο Παντελεήμονα – μέλη της Επιτροπής κατοίκων. Όταν τους το επισημάναμε, δεν το αρνήθηκαν. Αντιθέτως δήλωσαν πως έχουν υποχρέωση να βοηθήσουν και τις άλλες πλατείες, όπως ακριβώς έπραξαν και στον Άγιο Παντελεήμονα.
Ο κίνδυνος να αποτελέσει ο Άγιος Παντελεήμονας ντόμινο εξελίξεων, όπου κάποιοι κάτοικοι παίρνουν το νόμο στα χέρια τους με την ανοχή, αν όχι την ενθάρρυνση, της πολιτείας, έχει προ πολλού επισημανθεί. Χαρακτηριστική ήταν και η εμπειρία στην πλατεία Αμερικής, μια πλατεία με σημαντικό αριθμητικά πληθυσμό ανθρώπων από την Αφρική, η οποία ουδέποτε στο παρελθόν είχε προβλήματα. Την περασμένη εβδομάδα όμως, κατά την επαφή μας με Έλληνες κάτοικους της περιοχής, ακούσαμε πολλούς ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να μας δηλώνουν πως ναι μεν δεν ενοχλούν οι αλλοδαποί, αλλά «καλύτερα να φύγουν για να μη γίνει ό,τι έγινε στον Άγιο Παντελεήμονα». Μάλιστα ευυπόληπτος πολίτης, ετών 68, αποφάσισε να κουβαλάει μαζί του και ένα μικρό μαχαίρι «για παν ενδεχόμενο». Ενώ μετριοπαθείς φωνές μάς κατήγγειλαν ότι συχνά έρχονται στα μαγαζιά τους μέλη της Χρυσής Αυγής και ασκούν πιέσεις ώστε να ξεσηκωθούν οι καταστηματάρχες και να διώξουν τους αλλοδαπούς από την πλατεία.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι τι άλλο περιμένει η πολιτεία για να λάβει μέτρα; Βεβαίως, όταν μιλάμε για «μέτρα» δεν εννοούμε την τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Μαρκογιαννάκης στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα, η οποία εισάγει την 18μηνη κράτηση, καταλύει το τεκμήριο αθωότητας και θίγει το σκληρό πυρήνα του κράτους δικαίου, καθώς ο αλλοδαπός εκτιμάται εν γένει επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη.
Οι οικογενειάρχες
Οι Αφγανοί της πλατείας Αττικής είναι, κατά κύριο λόγο, οικογενειάρχες, και μάλιστα μεγάλης ηλικίας. Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει τις Αρχές από το να τους έχουν καταδικάσει στο ίδιο καθεστώς ομηρίας, καθώς το μόνο χαρτί που έχουν είναι αυτό της απέλασης, και ο δρόμος τόσο προς άλλες χώρες της ΕΕ όσο και προς την πατρίδα τους είναι ερμητικά κλειστός. Η πρώτη τους επιλογή ήταν το Ιράν, όπου και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Το Ιράν όμως τους έστειλε στην Τουρκία και η Τουρκία στην Ελλάδα. Δύσκολα να πιστέψει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν την πατρίδα τους απλώς για να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους. Ποιος, αλήθεια, θα εγκατέλειπε τη χώρα του σε αυτή την ηλικία εάν πράγματι δεν κινδύνευε η ζωή του; Οι άνθρωποι αυτοί σαφώς εντάσσονται στην κατηγορία των προσφύγων. |
Οι Πατρινοί όμηροι του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ
Στην πλατεία υπάρχουν και αρκετοί που ήταν στην Πάτρα. Αφού αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από το λιμάνι της Πάτρας, έχουν βρει νέο καταφύγιο στην πλατεία Αττικής. Το μόνο που επιθυμούν είναι να μεταβούν σε άλλο κράτος της ΕΕ. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα άλλα κράτη-μέλη τούς συλλαμβάνουν στα σύνορα και τους επιστρέφουν στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Βέβαια, τα λοιπά κράτη-μέλη δεν επιστρέφουν μόνο όσους έχουν κάνει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα. Συχνά στέλνουν στην Ελλάδα και όποιον απλώς δεν επιθυμούν να διαμείνει στη χώρα τους, στη λογική της επιλεκτικής μετανάστευσης (selective migration), η οποία εξάλλου εξαγγέλθηκε και στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ασάφ. Ο Ασάφ είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Αγγλία το 2001. Παρέμεινε εκεί για πέντε χρόνια, νόμιμα. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του για να παντρευτεί. Τρία χρόνια έμεινε στο Αφγανιστάν. Η κατάσταση όμως ήταν τέτοια ώστε αναγκάστηκε να γυρίσει στην Αγγλία. Οι Αρχές αυτή τη φορά δεν τον δέχθηκαν. Τον επέστρεψαν στην Ελλάδα, στο όνομα του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, δίχως όμως αυτός να έχει περάσει ουδέποτε από την Ελλάδα. Σήμερα κοιμάται σε πάρκα και πλατείες. «Στην Αγγλία είχα δουλειά, φίλους, σπίτι. Δεν ξέρω γιατί με έστειλαν στην Ελλάδα. Εδώ δεν έχω τίποτα. Γιατί η Ελλάδα δεν μας αφήνει να φύγουμε;» Είναι σαφές ότι ο κανονισμός αυτός δεν κρατά μόνο σε ομηρία τους αλλοδαπούς, αλλά και την ίδια τη χώρα μας.
Τα slumdogs της πλατείας
Το πιο τραγικό όμως είναι τα μικρά παιδάκια, ηλικίας από πέντε έως δώδεκα. Ο Αλί, ο Μουσάραφ, ο Μαχτί, ο Ουαλί, ο Αλί Νεζάρ… Οι γονείς τους, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να τα φροντίσουν, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται τα ίδια να βρουν τρόπους επιβίωσης. Περνάνε όλη την ημέρα στην πλατεία παίζοντας. Και όταν πεινάσουν στήνονται έξω από καφενεία και σουβλατζίδικα προς αναζήτηση άδειων μπουκαλιών, τα οποία στη συνέχεια θα μεταπουλήσουν σε παρακείμενο μαγαζί. Το βράδυ θα αναζητήσουν είτε μαζί με τους γονείς τους είτε μόνα τους κάποιο παγκάκι σε κάποια πλατεία για να κοιμηθούν. Σημειώνουμε ότι ουδείς από τους ημεδαπούς της πλατείας δεν κατηγόρησε τα παιδιά μήτε για μικροκλοπές μήτε για επαιτεία. Τα παιδιά αυτά απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν, εργαζόμενα. Κι αυτό συμβαίνει εν γνώσει της πολιτείας καθώς η αστυνομία βρίσκεται επί εικοσιτετραώρου βάσεως στην περιοχή. Σαφώς η πολιτεία παραβιάζει, αν μη τι άλλο, τη Διεθνή συνθήκη για την προστασία του παιδιού.
Οι ημεδαποί
«Έχουν καταστρέψει τη γειτονιά μας» μας εξομολογείται ένας εκ των θαμώνων του καφενείου και προθυμοποιείται να μας ξεναγήσει ώστε να αντιληφθούμε το ζήτημα ιδίοις όμμασι. Στην ολιγόλεπτη βόλτα μας στα πέριξ της πλατείας Αττικής το μόνο που συμπεράναμε ήταν πως η διαβόητη «κοινωνική ένταξη» έχει σε μεγάλο βαθμό επιτευχθεί, αφού δεκάδες μαγαζάκια –κινέζικα, πακιστανικά, αφρικανικά, αλβανικά, ρουμάνικα– συμβάλλουν στην οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής. Το ψιλικατζίδικο του κυρ-Βασίλη έχει απλώς αλλάξει χέρια και όνομα, είναι πλέον το ψιλικατζίδικο του κυρ-Μοχάμετ. Εκτός κι αν όταν μιλάμε για κοινωνική ένταξη εννοούμαι το μοντέλο «Μανωλάδας», όπου οι αλλοδαποί δουλεύουν για 5 ευρώ /15 ώρες την ημέρα και όταν οι ημεδαποί ενοχλούνται τους δένουν σε μηχανάκια και τους σέρνουν στην άσφαλτο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μεταξύ του μοντέλου του “take over” και του μοντέλου της Μανωλάδας υπάρχει τρίτος δρόμος, αυτός που ακολουθεί το μοντέλο της συμβιωτικής διάδρασης.
Οι μαγαζάτορες της πλατείας είναι πολύ λιγότερο διαλλακτικοί, και οι προπηλακισμοί δεν έλειψαν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους οι δουλειές τους βρίσκονται σε ύφεση εξαιτίας των αλλοδαπών. Βέβαια, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι τόσο το προσωπικό όσο και οι πελάτες είναι στην πλειονότητά τους αλλοδαποί από βαλκανικές χώρες.
Αρκετοί, πάντως, από τους κατοίκους της περιοχής δεν δίσταζαν να μοιραστούν το παγκάκι με τον Αφγανό αλλοδαπό και να διασκεδάσουν με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. «Δεν είναι άσχημα» μας διηγείται μια κυρία, «παλιά δεν υπήρχε κανένα παιδί στην πλατεία και ήταν στενάχωρα. Τώρα είναι ωραία. Οι Αφγανοί είναι καλοί και πονεμένοι άνθρωποι. Δεν κλέβουν και δεν κάνουν φασαρίες. Το κακό είναι ότι έχει πολλή αστυνομία και συλλαμβάνει πολλούς».
Ο Άγιος Παντελεήμονας ως πιθανό ντόμινο εξελίξεων;
Άλλοι μας εξομολογούνται ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα πρόβλημα, αλλά φοβούνται πως «θα γίνει ό,τι έγινε στον Άγ. Παντελεήμονα». Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι πιο «αγανακτισμένοι» της περιοχής είναι οι ίδιοι που είχαμε συναντήσει πολλές φορές στον Άγιο Παντελεήμονα – μέλη της Επιτροπής κατοίκων. Όταν τους το επισημάναμε, δεν το αρνήθηκαν. Αντιθέτως δήλωσαν πως έχουν υποχρέωση να βοηθήσουν και τις άλλες πλατείες, όπως ακριβώς έπραξαν και στον Άγιο Παντελεήμονα.
Ο κίνδυνος να αποτελέσει ο Άγιος Παντελεήμονας ντόμινο εξελίξεων, όπου κάποιοι κάτοικοι παίρνουν το νόμο στα χέρια τους με την ανοχή, αν όχι την ενθάρρυνση, της πολιτείας, έχει προ πολλού επισημανθεί. Χαρακτηριστική ήταν και η εμπειρία στην πλατεία Αμερικής, μια πλατεία με σημαντικό αριθμητικά πληθυσμό ανθρώπων από την Αφρική, η οποία ουδέποτε στο παρελθόν είχε προβλήματα. Την περασμένη εβδομάδα όμως, κατά την επαφή μας με Έλληνες κάτοικους της περιοχής, ακούσαμε πολλούς ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να μας δηλώνουν πως ναι μεν δεν ενοχλούν οι αλλοδαποί, αλλά «καλύτερα να φύγουν για να μη γίνει ό,τι έγινε στον Άγιο Παντελεήμονα». Μάλιστα ευυπόληπτος πολίτης, ετών 68, αποφάσισε να κουβαλάει μαζί του και ένα μικρό μαχαίρι «για παν ενδεχόμενο». Ενώ μετριοπαθείς φωνές μάς κατήγγειλαν ότι συχνά έρχονται στα μαγαζιά τους μέλη της Χρυσής Αυγής και ασκούν πιέσεις ώστε να ξεσηκωθούν οι καταστηματάρχες και να διώξουν τους αλλοδαπούς από την πλατεία.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι τι άλλο περιμένει η πολιτεία για να λάβει μέτρα; Βεβαίως, όταν μιλάμε για «μέτρα» δεν εννοούμε την τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Μαρκογιαννάκης στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα, η οποία εισάγει την 18μηνη κράτηση, καταλύει το τεκμήριο αθωότητας και θίγει το σκληρό πυρήνα του κράτους δικαίου, καθώς ο αλλοδαπός εκτιμάται εν γένει επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη.
Το κράτος θα πρέπει:
1. Να καταγγείλει τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ
2. Να βελτιώσει τις διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων ασύλου έτσι ώστε να τυγχάνουν διεθνούς προστασία όσοι ακριβώς το δικαιούνται, βάσει των διεθνών συνθηκών
3. Να αντιληφθεί ότι με κατασταλτικά και φοβικά μέτρα το πρόβλημα απλώς θα διαιωνίζεται από πλατεία σε πλατεία και από πόλη σε πόλη.
4. Να συγκεκριμενοποιήσει την έννοια της «κοινωνικής ένταξης» ώστε αφενός να μην βάλλεται ο ημεδαπός αυτοαπασχολούμενος και αφετέρου να μην γίνεται θύμα εκμετάλλευσης ο αλλοδαπός εργαζόμενος.
Οι ξένοι μιλάνε
Ο κ. Αλί είναι 67 χρονών. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 3 χρόνια με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά (13, 15 και 7 χρόνων) ακολουθώντας τη γνωστή διαδρομή: Αφγανιστάν, Τουρκία, Ελλάδα. To Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες τους έστειλε στο Κέντρο Υποδοχής Σπερχειάδος στη Λαμία, όπου και παρέμειναν για ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια τους έδιωξε, στέλνοντάς τους στην Αθήνα. Σήμερα ζουν σε ένα πολύ μικρό υπόγειο ενός δωματίου. Βασική παρέα τους τα βράδια είναι τα ποντίκια και οι κατσαρίδες. Ουδείς εξ αυτών γνωρίζει τη γλώσσα, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να αυτοεξυπηρετηθούνε. Το ενοίκιο των 300 ευρώ δεν μπορούν να το πληρώσουν πια και φοβούνται ότι θα μείνουν στο δρόμο. Μας υποδέχθηκαν στο κατά τα άλλα φιλόξενο σπίτι τους και μας κέρασαν τσάι. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους κάθονταν αμίλητα στη γωνία. «Δεν βγαίνουν ποτέ από το σπίτι» μας είπε η μητέρα τους, «φοβούνται». Το τρίτο παιδί, ο επτάχρονος Μααντί, τριγυρνάει όλη την ημέρα στην πλατεία. Το παιχνίδι είναι το μόνο που μπορεί να ξεγελάσει την πείνα του. «Δεν φύγαμε γιατί το θέλαμε. Πρόσφυγες είμαστε. Οι Ταλιμπάν μας πήραν το σπίτι, και το Ιράν και η Τουρκία μάς έδιωξαν». Προς επίρρωσιν αυτού στέκει και η φωτογραφία στο κιτρινιασμένο από τη μούχλα τοίχο του σπιτιού: η φωτογραφία του εθνικού τους ήρωα Αμπντούλ Μαζαρί, του ηγέτη της φυλής των Χαζαρά, που τον βασάνισαν και τον δολοφόνησαν στυγνά οι Ταλιμπάν το 1995.
Ο κ. Φαχράν, 55 χρόνων, ήρθε στην Ελλάδα με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά, 17 και 20 χρόνων, πριν από τέσσερις ημέρες. Όπως μας είπε, αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους λόγω των συγκρούσεων με τους Ταλιμπάν. Πρώτος τους προορισμός ήταν το Ιράν. Οι ιρανικές αρχές όμως τους έστειλαν στην Τουρκία και η Τουρκία με τη σειρά της στην Ελλάδα με φουσκωτή βάρκα, μαζί με άλλα 67 άτομα. Είχε βαθύ σκοτάδι, όπως μας διηγείται, όταν κάποια άλλη μηχανοκίνητη βάρκα χτύπησε εκ προθέσεως τη βάρκα που επέβαιναν και βρέθηκαν στα νερά του Αιγαίου. Ένας από τους οδηγούς τους όμως, παραδόξως, είχε το τηλέφωνο του λιμενικού και ειδοποίησε. Το λιμενικό κατέφτασε άμεσα και τους διέσωσε. (Διατηρούμε επιφυλάξεις όσον αφορά τη διήγηση αυτή, την οποία ακούσαμε πολλές φορές από διαφορετικές πηγές. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως είναι τα ίδια τα δίκτυα των λαθρεμπόρων που βουλιάζουν τις βάρκες, καθώς στη συνέχεια είναι υποχρέωση της χώρας βάσει των διεθνών συνθηκών να διασώσει τους ναυαγούς. Βέβαια και το ενδεχόμενο να βουλιάζει τις βάρκες το λιμενικό, επίσης δεν είναι απίθανο.) Ο κ. Φαχράν με την οικογένειά του κρατήθηκαν για 14 ημέρες στο Κέντρο Υποδοχής της Μυτιλήνης και στη συνέχεια οι Αρχές τούς προμήθευσαν τη διοικητική πράξη απέλασης καθώς και εισιτήρια για να πάρουν το πλοίο με προορισμό τον Πειραιά. Τις τελευταίες ημέρες βρίσκονται στην πλατεία Αττικής. Κοιμούνται μαζί με δεκάδες άλλους συμπατριώτες τους σε ένα σπίτι κάπου εκεί και περιμένουν να τους σταλούν χρήματα ώστε να εγκαταλείψουν τη χώρα παράνομα, με προορισμό τη Νορβηγία, καθώς πληροφορήθηκαν ότι οι πρόσφυγες εκεί τυγχάνουν μέριμνας. Ο γυρισμός στο Αφγανιστάν θα σήμαινε γι’ αυτούς θάνατο.
Ο κ. Ορμπούν είναι 76 χρόνων. Ήρθε στην Ελλάδα διαμέσου Ιράν και Τουρκίας μαζί με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους πριν από 10 μήνες. Κατά καιρούς προσπαθεί να κάνει αίτηση για άσυλο, αλλά αυτό δεν έχει καταστεί ακόμα εφικτό. Σήμερα περνάει όλη την ημέρα του στην πλατεία και το βράδυ επιστρέφει στο σπίτι του στην οδό Φυλής, όπου μένει μαζί με πολύ άλλο κόσμο. Δεν έχει χρήματα για φαγητό, δεν έχει χρήματα για το ενοίκιο. Περιμένει ότι κάποιοι από την Ελλάδα θα τον βοηθήσουν. Μας λέει πως δεν θα άφηνε ποτέ την πατρίδα του εάν δεν υπήρχε λόγος ζωής και θανάτου. Έπρεπε να σώσει τα παιδιά του.
Υ.Σ. Οι συνεντεύξεις έγιναν με τη πολύτιμη βοήθεια του Αμπάς, ο οποίος όντας τρία χρόνια στην Ελλάδα γνωρίζει άριστα την ελληνική γλώσσα. Τον ευχαριστούμε.
------------------------------------------------------------------------------------
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ATHENS VOICE, 24/6/2009
Υ.Σ. Οι συνεντεύξεις έγιναν με τη πολύτιμη βοήθεια του Αμπάς, ο οποίος όντας τρία χρόνια στην Ελλάδα γνωρίζει άριστα την ελληνική γλώσσα. Τον ευχαριστούμε.
------------------------------------------------------------------------------------
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ATHENS VOICE, 24/6/2009
Διαμαρτυρία για τη Λειτουργία Στρατοπέδων Συγκέντρωσης
Από τα τέλη Απριλίου, η Ελληνική Κυβέρνηση προσανατολίζεται στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μη εγγεγραμμένων μεταναστών. Ως μέλη της επιστημονικής κοινότητας αυτής της χώρας, οφείλουμε με τον πλέον απερίφραστο τρόπο να καταδικάσουμε ενέργειες που θέτουν όχι απλά υπό αμφισβήτηση, αλλά υπό αίρεση τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, τοξικομανών καθώς και άλλων αποκλεισμένων, γηγενών και μη, που επιβιώνουν σε όλη τη χώρα. Η ιδέα της κοινωνικής ανάπτυξης που με τόσο σθένος παρουσιάζεται σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια, δεν είναι δυνατόν να συνοδεύεται από εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν η μεταναστευτική πολιτική μιας χώρας συρρικνώνεται σε ένα θέμα, τη σύλληψη και επαναπροώθηση ανθρώπων, τότε τα προβλήματα της κοινωνίας αυτής βρίσκονται όχι στη μετανάστευση, αλλά στην ανάπτυξη ακραίων και αντιανθρωπιστικών ιδεών στους κόλπους της κοινωνίας μας. Η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν θα παραμείνει αδιάφορη απέναντι στην καταστρατήγηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η ελεύθερη μετακίνηση, και ιδιαίτερα όταν αυτά φαίνεται να πλήττονται με ένα τόσο βάναυσο τρόπο από την Ελληνική Πολιτεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνική επιστημονική κοινότητα εκφράζει τον αποτροπιασμό της και δηλώνει πως με μοναδικό μέσο και σύμμαχο τη γνώση θα σταθεί απέναντι σε τέτοιου είδους απαράδεκτες μεθοδεύσεις.
Υπογράψτε τη διαμαρτυρία, εδώ
ΥΣ. Παρόλο που στην σελίδα της διαμαρτυρία γράφει για δωρεά, η δωρεά είναι προαιρετική και δεν αφορά την καμπάνια.
Υπογράψτε τη διαμαρτυρία, εδώ
ΥΣ. Παρόλο που στην σελίδα της διαμαρτυρία γράφει για δωρεά, η δωρεά είναι προαιρετική και δεν αφορά την καμπάνια.
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
Αναδημοσίευση συνέντευξης στο περιοδικό SMS της Sportday (14/6)
Από το Γιώργο Πολυμενέα, Φωτογραφίες: Σίσσυ Μόρφη
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που πιστεύεις πως ισχύει και σε αυτό που όντως ισχύει. Για το μεταναστευτικό σχεδόν όλοι έχουμε μια ιδέα. Ως εκεί. Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, όμως, αποδεικνύει με την αρθογραφία της στο blog της, στο diavatirio.net και στις εφημερίδες ότι η ιδέα αυτή ελάχιστα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το αντιληφθήκαμε, όταν βρεθήκαμε μαζί της στην πραγματικότητα της πολυκατοικίας στην οδό Ξούθου 9…
Από πού είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Προέρχονται κυρίως από τη Σομαλία, το Σουδάν και το Αφγανιστάν, δηλαδή από τρεις χώρες αναγνωρισμένες από την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ ως χώρες υψηλού κινδύνου. Συνεπώς συντρέχουν βάσιμοι λόγοι προκειμένου να αναγνωριστούν οι άνθρωποι αυτοί ως πρόσφυγες και να λάβουν πολιτικό άσυλο. Ήρθαν στην Ελλάδα όχι από επιλογή, αλλά απλώς επειδή εδώ τους άφησε το καράβι που τους μετέφερε, δηλαδή πρόκειται για τους γνωστούς ως boat people. Οι Αρχές παίρνουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα τους και τους λένε να περάσουν από την Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, για να ξεκινήσουν τη διαδικασία αίτησης ασύλου Ταυτοχρόνως τους χορηγούν το χαρτί διοικητικής απέλασης, βάσει του οποίου θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσα σε ένα μήνα από την ημερομηνία άφιξής τους. Η χορήγηση του χαρτιού αυτού είναι συνήθως παράνομη γιατί δεν μπορείς να απελάσεις κάποιον ο οποίος, καταχρηστικά ή μη – αυτό θα το εξετάσουν οι αρχές- ζητάει άσυλο. Επίσης, ουδείς τους εξηγεί τη διαδικασία Πολλοί μετανάστες δεν πάνε να ζητήσουν άσυλο γιατί δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν.
Και πέραν αυτών είναι και οι συνθήκες διαβίωσης…
Τα ενοίκια που πληρώνουν είναι αδιανόητα. 400 ευρώ, 500 ευρώ το μήνα για ένα δωμάτιο, στο οποίο μένουν 10, μπορεί και 20 άνθρωποι. Χωρίς φως, χωρίς νερό, σε άθλιες συνθήκες, με τα μπαλκόνια να «βαφτίζονται» δωμάτια. Ποιος έψαξε να βρει και να τιμωρήσει τους ιδιοκτήτες; Κανείς. Η Πολιτεία προσποιείται ότι δεν υφίσταται το ζήτημα. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν έδειχναν τόση κατανόηση, παρά την ταλαιπωρία τους, θα μας είχαν κάψει ζωντανούς και θα είχαν και δίκιο.
Πιστεύεις ότι μεθοδευμένα επιλέχθηκε το ιστορικό κέντρο για να εκχωρηθεί στα κυκλώματα της πορνείας, των ναρκωτικών και του παρεμπορίου;
Θα απαντήσω με ερώτηση: Ποιοι κάνουν το dealing ναρκωτικών; Δεν δίνω τις απαντήσεις γιατί φοβάμαι τις μηνύσεις. Γιατί η αστυνομία δεν παίρνει μέτρα; Ποιοι είναι οι νταβατζήδες της περιοχής; Οι Σομαλοί; Σιγά… Τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στο κέντρο δεν είναι τυχαία ή αθώα Όπως δεν είναι αθώα η μεταφορά του ΟΚΑΝΑ στην Σοφοκλέους, καθώς μετέτρεψε την περιοχή σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών. Δεν είναι οι Σομαλοί και οι Σουδανοί οι έμποροι των ναρκωτικών, αυτοί είναι το «ντεκόρ», είναι το παραπέτασμα όπισθεν του οποίου η παραοικονομία και η παρανομία ανθούν. Τα προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας δεν είναι μη αντιμετωπίσιμα, χρειάζεται όμως να υπάρχει οργανωμένο κράτος.
Τα πρόσφατα γεγονότα με του Μουσουλμάνους μετανάστες αποτελούν μία πρώτη έκρηξη της οργής που γεννά η κρατική αδιαφορία;
Ήταν το αρχικό στάδιο μιας οργής, η οποία θα λάβει πολύ άσχημη τροπή, αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο. Έχουν δικαιώματα αυτοί οι άνθρωποι. Και το κράτος παριστάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα, τη στιγμή που θέμα απασχόλησε τα ΜΜΕ διεθνώς και προβλήθηκε κατά κόρον σε όλες τις αραβικές χώρες – και ας μην ταυτίζουμε τους μουσουλμάνους με τους φονταμενταλιστές, οι φονταμενταλιστές είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των Αράβων.
Μπορούμε να μιλάμε μόνο για οργή ή και για φονταμενταλιστικές αντιδράσεις;
Συγγνώμη, είδαμε πουθενά εδώ σημάδια φονταμενταλισμού και δεν το κατάλαβα; Το σκίσιμο του Κορανιού αποτελεί ποινικό αδίκημα -το ίδιο θα ίσχυε για τα ιερά βιβλία οποιασδήποτε θρησκείας- και είναι ζήτημα διακρατικό καθώς αφορά τις σχέσεις της χώρας μας με τον αραβικό κόσμο. Κάνουν λόγο τα ΜΜΕ για φονταμενταλισμό, αγνοώντας τα στοιχειώδη. Κατ’ αρχάς δεν υφίσταται φονταμενταλισμός μόνο στο μουσουλμανικό δόγμα, αλλά ενυπάρχει σε κάθε θρησκεία. Οι θεωρητικοί στην Αμερική, για παράδειγμα, μιλάνε επί μία δεκαετία για το νεοφονταμενταλισμό του «δόγματος Μπους». Συνεπώς πρόκειται για μία έννοια που κατασκευάστηκε από τους Δυτικούς. Εξ ου και οι ηγέτες του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού είναι αμερικανοτραφείς.
Τέλος πάντων, όσοι βγήκαν στους δρόμους δεν ήταν ο επίσημος μουσουλμανικός κόσμος της Ελλάδας, ο οποίος ήδη κινείται νομικά. Οι άνθρωποι που βγήκαν στο δρόμο ήταν μετανάστες. Κάποια στιγμή αυτοί οι άνθρωποι θα εκραγούν. Είναι αναμενόμενο, εφόσον συνεχίζουμε να τους φερόμαστε με αυτόν τον τρόπο.
Τουλάχιστον η κυβέρνηση συνεχίζει, καθώς με πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα ανατίθεται στις αστυνομικές διευθύνσεις η αρμοδιότητα για τη χορήγηση ασύλου…
Θέλω να πιστεύω πως το π.δ. θα κριθεί αντισυνταγματικό από το ΣτΕ διότι καταργεί τον β’ βαθμό εξέτασης του αιτήματος ασύλου.
Παρ’ όλα αυτά δείχνει μία «κατεύθυνση» της πολιτικής που υιοθετείται στο μεταναστευτικό.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία πολιτική. Ο Προκόπης Παυλόπουλος πιστεύω ότι έχει καλές προθέσεις. Το χαρτοφυλάκιο, όμως, των προσφύγων ανήκει στον κύριο Μαρκογιαννάκη. Με τον κύριο Μαρκογιαννάκη δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική ασύλου. Και δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε στο μέλλον, όσο η χώρα αυτή είναι εγκλωβισμένη στο «πολιτικό κόστος». Το πάγιο αίτημα είναι να φύγει το άσυλο από την Αστυνομία, διότι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ζήτημα, το οποίο απαιτεί βαθιά εκπαίδευση και γνώση. Δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να το χειριστεί ο οποιοσδήποτε.
Στο ίδιο «πολιτικό κόστος» εντάσσεται και άρνηση για τη χορήγηση της υπηκοότητας στους μετανάστες 2ης γενιάς;
Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβούνται και αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Συνήθως στην Ελλάδα οι νόμοι προηγούνται και η κοινωνία έπεται. Έχουμε ένα πάρα πολύ καλό Σύνταγμα και καλούς νόμους. Στον μόνο τομέα που οι νόμοι είναι πολύ πιο πίσω από την κοινωνία είναι στο μεταναστευτικό. Οι Έλληνες είναι έτοιμοι να το δεχθούν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αναλαμβάνει η Πολιτεία την πρωτοβουλία.
Ας πούμε για λόγους ψηφοθηρικούς. Μάλλον φοβούνται ότι δεν θα αντλήσουν από αυτή τη «δεξαμενή» ψηφοφόρων.
Δεν είμαι σίγουρη. Θα εκτιμηθεί η κυβέρνηση που θα δώσει δικαίωμα ψήφου. Όπως και να ‘χει, αυτή τη στιγμή κρατάμε χιλιάδες ανθρώπους σε ομηρία, Πληγώνουμε νέα παιδιά, ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας μας και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Αντίθετα, στους Έλληνες μετανάστες 3ης και 4ης γενιάς δίνουμε με εξαιρετική ευκολία –και καλώς κάνουμε- την ελληνική υπηκοότητα Γιατί υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δεν μπορώ να το καταλάβω.
Τις προάλλες σε ένα άρθρο σου στο «Έθνος» έθιξες μία πτυχή του μεταναστευτικού πάρα πολύ κρίσιμη, αλλά ελάχιστα γνωστή: τον κανονισμό του Δουβλίνου.
Ο κανονισμός αυτός ορίζει ότι οι πρόσφυγες από χώρες εκτός Ε.Ε. είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν στην πρώτη χώρα ασφαλή χώρα που θα φτάσουν μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση για τη χορήγηση ή μη ασύλου. Η πρώτη ασφαλής χώρα που συναντάνε είναι συνήθως η Ελλάδα, η οποία είτε δεν τους αναγνωρίζει ως πρόσφυγες είτε καθυστερεί τις διαδικασίες. Ακόμα και αν επιχειρήσουν να φύγουν, θα τους συλλάβουν στην επόμενη χώρα, μόλις οι εκεί Αρχές διαπιστώσουν ότι εκκρεμεί η αίτηση για χορήγηση ασύλου και στη συνέχεια θα τους επαναπροωθήσουν στην πρώτη χώρα. Έτσι, η Ελλάδα εκτός από αυτούς που φτάνουν από τρίτες χώρες, δέχεται και όσους επαναπροωθούν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Πραγματικά δεν μπορώ να δεχτώ ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί αυτή τη συνθήκη, την οποία η κυβέρνηση θα μπορούσε να την αξιοποιήσει έστω και στο επίπεδο των εντυπώσεων, ισχυριζόμενη πως είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει την συμφωνία. Ειλικρινά πιστεύω ότι υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι γύρω από αυτό το θέμα.
Ναι, αλλά τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα;
Να την καταγγείλει. Ή τουλάχιστον να θέσει το ζήτημα στο Συμβούλιο Υπουργών. Αντ’ αυτού επικρατεί σιωπή. Για να το πούμε και αλλιώς: το 90% των ανθρώπων που φτάνουν στην Ελλάδα θέλουν να φύγουν από τη χώρα μας. Δεν περνάνε καθόλου καλά εδώ. Έχουν συγγενείς και φίλους σε άλλα μέρη. Θέλουν να φύγουν, αλλά δεν μπορούν να φύγουν. Είναι εγκλωβισμένοι του «Δουβλίνου».
Άρα, λοιπόν, τα ΜΜΕ δίνουν μία εντελώς στρεβλή εικόνα του θέματος;
Δυστυχώς προβάλλουν μία Ελλάδα εσωστρεφή. Για δικούς τους λόγους επιθυμούν να παραγοντίζουν και όχι να πληροφορούν. Τι σημαίνει, δηλαδή, η φράση του Θέμου Αναστασιάδη «Η Ελλάδα είναι δική μας και σε όποιον αρέσει και δεν επιτρέψουμε σε 3.500.000 εκατ. Μετανάστες να κάνουν ό, τι θέλουν;». Τι θέλει να πετύχει και γιατί αναφέρει ανύπαρκτα στοιχεία; Ευτυχώς, τα μηνύματα που λαμβάνω στο blog δείχνουν μία διαφορετική εικόνα. Δείχνουν ότι υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα.
Ο Γούντι Άλλεν σε μία κλασική σκηνή λέει «έχω μερικές καλές απαντήσεις, βάζεις τις ερωτήσεις;». Εσύ έχεις καλές απαντήσεις;
Έχω. Ο λόγος που δεν παίζω πια είναι πολύ απλός και δεν ωφελεί πλέον να λέω ψέματα στον εαυτό μου ή στους άλλους. Κάποια στιγμή σταμάτησε να χτυπάει το τηλέφωνο. Τότε έχεις δύο επιλογές. Ή σκύβεις το κεφάλι και παρακαλάς για ένα οποιοδήποτε ρολάκι χωρίς αξιώσεις ή κλείνεσαι στο δωμάτιό σου. Επέλεξα το δεύτερο, το οποίο με οδήγησε να πάω να σπουδάσω και κάτι. Η γενιά μου, όμως, έκανε ένα τεράστιο λάθος: αφήσαμε να βασιλέψουν οι μετριότητες και να πέσουν τα στάνταρ της απόδοσης πολύ χαμηλά. Γιατί να επιλέξουν εμένα και όχι ένα παιδί χωρίς γκρίνιες, χωρίς άποψη που θα περιφέρεται από το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια; Κάποτε κάναμε θέατρο κάνοντας πολιτική. Τινάχθηκε στον αέρα όλο αυτό το οικοδόμημα και αν πας λίγο να το «σηκώσεις» σου λένε «δεν μας κάνεις». Και έτσι το 2004 έπαψε να χτυπάει το τηλέφωνο.
Αφού η πρώτη ερώτηση ήταν γιατί σταμάτησες από το θέατρο, η δεύτερη είναι πώς είναι η ζωή χωρίς το θέατρο.
Ακόμα και τώρα, ικανοποιημένη από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, έχω εφιάλτες τα βράδια. Το θέατρο είναι τρόπος ζωής και όταν ένα σύστημα αποφασίζει πως δεν θα σου επιτρέπει άλλο να παίζεις, τότε νιώθεις χαμένος. Είναι πολύ επώδυνο και πρέπει όλη αυτή η γενιά που μείναμε τελικά απ’ έξω να αρχίσουμε να το λέμε, αν μη τι άλλο για να προστατέψουμε αυτούς που ξεκινάνε τώρα με όνειρα.
Το blog της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ είναι το afroditealsalech.blogspot.com Ευχαριστούμε το Σύνδεσμο Σουδανών Προσφύγων και το καφε-εστιατόριο «Νέον» που μας παραχώρησε το χώρο του για τη φωτογράφηση.
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Μια συνέντευξη με τον πρόεδρο της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας , Ναϊμ Ελγαντούρ
Ο Ναϊμ Ελγαντούρ, ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε στο ζήτημα του κορανίου είναι Αιγύπτιος στην καταγωγή. Ζει στην Ελλάδα εδώ και 35 χρόνια και έχει πολιτογραφηθεί Έλληνας. Ο κ. Ελγαντούρ με τη γυναίκα του Άννα Στάμου και τα δύο παιδιά τους με κάλεσαν στο φιλόξενο σπίτι τους στην Ηλιούπολη και αφού μου έκαναν το τραπέζι ακολούθησε μια πολύωρη συζήτηση εφ’ όλης της ύλης- από το Ισλάμ, το ζήτημα της ανέγερσης του τζαμιού και του νεκροταφείου στην Ελλάδα έως και το σκίσιμο του κορανίου. Η γυναίκα του, η Άννα, συμμετείχε ενεργά στη συζήτηση όχι με την ιδιότητα της συζύγου άλλα της μουσουλμάνας Ελληνίδας, καθώς όπως η υποστηρίζει, πολύ πριν γνωρίσει τον Ναϊμ, είχε αρχίσει να μελετά το Ισλάμ ώσπου εν τέλει το ασπάστηκε.
***
- Τι είναι η Μουσουλμανική Ένωση Ελλαδας;
Το Ισλαμ
- Πολλοί ταυτίζουν τον μουσουλμανισμό με τον φανατισμό, με τον φονταμενταλισμό συγκεκριμένα. Τι λέτε εσείς γιαυτό;
- Ποια η σχέση του μουσουλμανισμού με τον προσηλυτισμό;
- Η σχέση μουσουλμάνου και χριστιανού;
- Κάποιοι θα πούνε ότι γενικά οι πιστοί τα βρίσκουν μεταξύ τους, ασχέτως θρησκείας. Τι γίνεται όμως με τους «άπιστους»; Οι μουσουλμάνοι μπορούν να συνυπάρξουν με τους «άπιστους», με αυτούς που δεν πιστεύουν σε τίποτα;
- Τι είναι τελικά το Ισλάμ; Είναι θρησκεία, είναι ιδεολογία, είναι τρόπος ζωής;
- Πόσοι είναι οι Μουσουλμάνοι σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό;
- Ο διαχωρισμός σε Σιήτες- Σουνίτες υφίσταται;
- Τι είναι η Σαρία;
- Τι πρόβλημα αλήθεια έχετε με το χοιρινό κρέας;
- Παρόλαυτα, δεν είναι μόνο αυτό η Σαρία. Η Σαρία λέει πω οι γυναίκες πρέπει να φοράνε μαύρα, …
- Ναι αλλά οι Ταλιμπάν λένε ότι επιβάλουν Σαρία
- Στη Θράκη που εφαρμόζεται Σαρία τους γάμους τους τελεί ο μουφτής.
- Και πως χωρίζετε;
- Η γυναίκα μπορεί να χωρίσει τον άντρα της;
- Και η πρακτική των Ταλιμπάν που κάποιοι φοβούνται ότι θα φέρουν στην Ελλάδα οι μουσουλμάνοι;
- Μουσουλμανισμός και βία;
- Μουσουλμανισμός και Δύση;
- Έχεις δύο γυναίκες ή είσαι χωρισμένος;
- Χειραγωγείται εύκολα ο μουσουλμάνος.
- Το Ισλάμ θέλει τη γυναίκα μορφωμένη;
Το Τζαμί και το νεκροταφείο στην Ελλάδα
- Ας περάσουμε στα δικά μας. Τι γίνεται με την ιστορία του της ανέγερσης του Τζαμιού;
- Που θάβεται ένας μουσουλμάνος της Ελλάδας;
- Κάποια στιγμή έλεγαν πως θα δημιουργηθεί νεκροταφείο για μουσουλμάνους στην Αθήνα. Τι έγινε τελικά;
- Το περίφημο ΕλληνοΑραβικό Τζαμί στο Μοσχάτο τι είναι; Είναι αλήθεια ότι το ελέγχει κάποιος Σαουδάραβας;
- Υπάρχει φόβος να δημιουργηθούν γκέτο μουσουλμάνων γύρω από τις περιοχές που θα κτιστούν τζαμιά;
- Χριστιανικές γιορτές κάνετε;
Το σκίσιμο του Κορανίου
- Ας περάσουμε στα γεγονότα του κορανίου
- Έχουν πάρει διεθνείς διαστάσεις τα γεγονότα με το κοράνι;
- Ήταν κοράνι;
- Με τα κοινοβουλευτικά κόμματα μιλήσατε;
Αννα Στάμμου: Αυτή όλη η ιστορία δεν αφορά τους μετανάστες. Αφορά εμένα προσωπικά. Είμαι ελληνίδα, από την Άνδρο, και έχω ασπαστεί τον μουσουλμανισμό. Εμένα προσέβαλε ο αστυνομικός. Και η πολιτική ηγεσία της χώρας μου έχει υποχρέωση να μού δώσει κάποιες εξηγήσεις.
- Σας ευχαριστώ
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
Κάλεσμα εκπαιδευτικών (και όχι μόνο)
Αναδημοσίευση απο Διαβατήριο
_____________________________________________________________
Συνάδελφοι/συναδέλφισσες και φίλοι Στις 16/6/2006 και ώρα 09:00 στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών (Ευελπίδων) δικάζεται η πρώην Διευθύντρια του 132ου Δ.Σ. Αθήνας για τη δυνατότητα που έδωσε στους μετανάστες μαθητές/τριες του σχολείου μας να διδαχτούν την μητρική τους γλώσσα. Μαζί της δικαζόμαστε όχι μόνο εμείς, που τα χρόνια της θητείας της συναποφασίσαμε και υποστηρίξαμε όλες τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στο σχολείο, αλλά παράλληλα και όλοι/ες οι εκπαιδευτικοί της πράξης που ονειρεύονται ένα σχολείο για όλα τα παιδιά και προσπαθούν να το πραγματοποιήσουν με την εκπαιδευτική τους πρακτική μέσα στις τάξεις.Σας καλούμε όλους και όλες να παρευρεθείτε μαζί μας στο δικαστήριο για να υποστηρίξουμε από κοινού το δικαίωμα στην παιδαγωγική ελευθερία, στην ισότητα και τη δημοκρατία. Εκπαιδευτικοί που υπηρέτησαν και υπηρετούν στο 132ο Δ. Σ. της Αθήνας Κορρέ Χρυσή Μακρυγιάννης ΓεώργιοςΜάστορα ΠολυξένηΠαπαδοπούλου ΕυρώπηΒασιλάκου ΠαρασκευήΠαυλοπούλου ΟλυμπίαΒουλαλάς Κλεάνθης Τσιροπούλου ΜαρίαΣκαρτίλας Σωτήρης Ευθυμίου ΤερέζαΣταυροπούλου ΗλιάναΧαραβιτσίδης Πέτρος Γεμιδοπούλου ΑικατερίνηΤαζοπούλου ΣτεργιανήΔείτε τα ψηφίσματα συμπαράστασης στα:http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank1_6_9_0004.phpwww.132grava.net
_________________________________________________________
Θα είμαστε κι εμείς εκεί
Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
_____________________________________________________________
Συνάδελφοι/συναδέλφισσες και φίλοι Στις 16/6/2006 και ώρα 09:00 στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών (Ευελπίδων) δικάζεται η πρώην Διευθύντρια του 132ου Δ.Σ. Αθήνας για τη δυνατότητα που έδωσε στους μετανάστες μαθητές/τριες του σχολείου μας να διδαχτούν την μητρική τους γλώσσα. Μαζί της δικαζόμαστε όχι μόνο εμείς, που τα χρόνια της θητείας της συναποφασίσαμε και υποστηρίξαμε όλες τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στο σχολείο, αλλά παράλληλα και όλοι/ες οι εκπαιδευτικοί της πράξης που ονειρεύονται ένα σχολείο για όλα τα παιδιά και προσπαθούν να το πραγματοποιήσουν με την εκπαιδευτική τους πρακτική μέσα στις τάξεις.Σας καλούμε όλους και όλες να παρευρεθείτε μαζί μας στο δικαστήριο για να υποστηρίξουμε από κοινού το δικαίωμα στην παιδαγωγική ελευθερία, στην ισότητα και τη δημοκρατία. Εκπαιδευτικοί που υπηρέτησαν και υπηρετούν στο 132ο Δ. Σ. της Αθήνας Κορρέ Χρυσή Μακρυγιάννης ΓεώργιοςΜάστορα ΠολυξένηΠαπαδοπούλου ΕυρώπηΒασιλάκου ΠαρασκευήΠαυλοπούλου ΟλυμπίαΒουλαλάς Κλεάνθης Τσιροπούλου ΜαρίαΣκαρτίλας Σωτήρης Ευθυμίου ΤερέζαΣταυροπούλου ΗλιάναΧαραβιτσίδης Πέτρος Γεμιδοπούλου ΑικατερίνηΤαζοπούλου ΣτεργιανήΔείτε τα ψηφίσματα συμπαράστασης στα:http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank1_6_9_0004.phpwww.132grava.net
_________________________________________________________
Θα είμαστε κι εμείς εκεί
Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΥ
Μπορείς να δεις τα πράγματα από πολλές οπικές γωνίες. Στην κρίση (κατευθυνόμενη ή πραγματική) που έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό γύρω από τους μετανάστες υπάρχουν ποκίλλες απαντήσεις. Αν από τη μια πλευρά προβάλλεται η βία από κάποιες άλλες προτείνονται σαφή μέτρα για την ένταξη των μεταναστών. Μάλλον η ένταξη είναι η πιο βιώσιμη λύση.
Η Στέλλα Πρωτονοταρίου και οι συνεργάτες της στο 132ο Δημοτικό Σχολείο της Γκράβας το κατάλαβαν αυτό από νωρίς. Πριν οι περισσότεροι από εμάς συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ της Γκράβας ξεκίνησαν μόνοι τους ένα εκπαιδευτικό πείραμα με και για τα παιδιά και τους γονείς της Γκράβας. Με στόχο την καλύτερη υποδοχή των παιδιών των μεταναστών στο σχολείο αλλά και την συνεισφορά στην προσπάθεια για την ένταξη των γονιών τους δημιούργησαν ένα πλαίσιο δραστηριοτήτων που θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει "πιλοτικό" για όλην την εκπαίδευση.
Όπως θα ξέρετε η Στέλλα Πρωτονοιταρίου δέχτηκε πολλές επιθέσεις για το έργο της και διώχτηκε από το σχολείο. Την Τρίτη 16 Ιουνίου θα παρουσιαστεί σε δικαστήριο ως κατηγορούμενη για την παραχώρηση αιθουσών του σχολείου για την πραγματοποίηση μαθημάτων μητρικής γλώσσας σε αλλόγλωσσους μαθητές το διάστημα 2005- 2007, εκτός διδακτικού ωραρίου...
Εμείς μπορούμε μόνο να δηλώσουμε τη συμπαράσταση μας για την άδικη δίωξη της και τις απέραντες ευχαριστίες μας για το έργο που προσέφερε και που ελπίζουμε ότι θα συνεχίσει να προσφέρει για την εκπαίδευση, την ένταξη των μεταναστών και εν τέλει για την κοινωνική ευημερία στις πόλεις μας.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα των δασκάλων του 132ου Δημοτικού Σχολείου της Γκράβας
Γίνετε μέλη στη σελίδα "132ο-Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα σχολείο που χωρούσε όλα τα παιδιά..." στο facebook
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
Και ο νικητής των εκλογών: το ΛΑΟΣ!
Από τις πρωτοβουλίες των κομμάτων μετά την επομένη των ευρωεκλογών, κατέστη σαφής ο νικητής των εκλογών και ο "αφέντης" του τόπου μας.
Δεν είναι άλλος από τον κ. Καρατζαφέρη και την ακροδεξιά παρέα του.
Δικαίως προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι με μια αποχή της τάξεως του 50%, με μια ΝΔ που παρόλα τα δεινά άντεξε συγκεντρώνοντας το 32,29%, ένα ΠΑΣΟΚ που νίκησε συγκεντρώνοντας το 36,64%, και με τους οικολόγους που εισήλθαν για πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή του τόπου συγκεντρώνοντας το 3,49%,
πάραυτα το κόμμα του 7,15% έχει τη δύναμη να θέτει την πολιτική και κυβερνητική ατζέντα.
Χίλια εύγε στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας μας!
Εφεξής ξεχνάμε τα περί κράτους δικαίου και τις λοιπές μπούρδες και ακολουθούμε τη ρητορική και την πολιτική της ακροδεξιάς: Θάνατος (διότι η επαναπροώθηση ενός Αφγανού τι άλλο μπορεί να συνεπάγεται από θάνατο;) στους (λάθρο-)Μετανάστες, Έξω οι αλλόθρησκοι, Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στις γειτονιές, Κάμερες παντού, Ζήτω η Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών.
Το θέμα όμως είναι κατά πόσο αυτή η ατζέντα θα ωφελήσει την Ελλάδα;
Λυπάμαι αλλά είμαι απολύτως σίγουρη πως δεν θα ωφελήσει.
Όταν ριζοσπαστικοποιούνται οι μεν (Έλληνες ακροδεξιοί) , είναι φυσικό επακόλουθο να ριζοσπαστικοποιούνται και οι δε (όλοι οι υπόλοιποι).
Φιλικά!
Δεν είναι άλλος από τον κ. Καρατζαφέρη και την ακροδεξιά παρέα του.
Δικαίως προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι με μια αποχή της τάξεως του 50%, με μια ΝΔ που παρόλα τα δεινά άντεξε συγκεντρώνοντας το 32,29%, ένα ΠΑΣΟΚ που νίκησε συγκεντρώνοντας το 36,64%, και με τους οικολόγους που εισήλθαν για πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή του τόπου συγκεντρώνοντας το 3,49%,
πάραυτα το κόμμα του 7,15% έχει τη δύναμη να θέτει την πολιτική και κυβερνητική ατζέντα.
Χίλια εύγε στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας μας!
Εφεξής ξεχνάμε τα περί κράτους δικαίου και τις λοιπές μπούρδες και ακολουθούμε τη ρητορική και την πολιτική της ακροδεξιάς: Θάνατος (διότι η επαναπροώθηση ενός Αφγανού τι άλλο μπορεί να συνεπάγεται από θάνατο;) στους (λάθρο-)Μετανάστες, Έξω οι αλλόθρησκοι, Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στις γειτονιές, Κάμερες παντού, Ζήτω η Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών.
Το θέμα όμως είναι κατά πόσο αυτή η ατζέντα θα ωφελήσει την Ελλάδα;
Λυπάμαι αλλά είμαι απολύτως σίγουρη πως δεν θα ωφελήσει.
Όταν ριζοσπαστικοποιούνται οι μεν (Έλληνες ακροδεξιοί) , είναι φυσικό επακόλουθο να ριζοσπαστικοποιούνται και οι δε (όλοι οι υπόλοιποι).
Φιλικά!
Ένα απόγευμα στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα
Την περασμένη Πέμπτη, 28/5, κατά τις 6 το απόγευμα επισκεφτήκαμε την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα.
Ησυχία επικρατούσε στην πλατεία. Μετανάστης ουδείς. Κάποια παιδιά καθόντουσαν έξω από την κλειστή πια παιδική χαρά.
Μιλήσαμε μαζί τους.
Ένα αγοράκι 11 ετών μας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τους ξένους διότι «μας έχουν βρωμίσει την πλατεία». Το 14ων ετών κορίτσι που καθόταν δίπλα του είχε διαφορετική άποψη: «εγώ πιστεύω πως δεν τα προκαλούν οι ξένοι αυτά, όλοι βάζουν το χεράκι τους. Μπορεί να υπάρχουν κακοί ξένοι, αλλά υπάρχουν και κακοί έλληνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση. Θα πρέπει αν μην είμαστε τόσο εγωκεντρικοί, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ζούμε καλύτερα όλοι μαζί»
Το τρίτο αγόρι όμως 13 ετών διαφωνούσε απολύτως «πρέπει να τους διώξουμε τους βρωμιάρηδες» και συνέχισε εξιστορώντας μας περιφανώς το χθεσινό συμβάν: «ένας από εμάς εχθές έδιωχνε έναν ξένο και ο ξένος άρχισε να φωνάζει και τότε ο δικός μας τον έριξε στα κάγκελα και τον χτύπησε και έπειτα ήρθε ένας άλλος από εμάς με ντουντούκα και του ζήταγε χαρτιά κι έπειτα τον χτύπησε και αυτός με την ντουντούκα και ο ξένος έφυγε»
Εντός ολίγου άρχισαν να συρρέουν στην πλατεία 40-50 αντιεξουσιαστές, αποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι των μεταναστών». Με ταχείες κινήσεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό άρχισαν να σπάνε την αλυσίδα που κρατούσε κλειστές τις καγκελένιες πόρτες εισόδου της παιδικής χαράς της πλατείας, τις οποίες είχε σφραγίσει, ιδία βουλήσει, η επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, με τη δικαιολογία ότι «το βράδυ οι Αφγανοί έμπαιναν στο πάρκο, έσπαγαν τις κούνιες και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παίξουν». Σύμφωνα βέβαια με μαρτυρίες άλλων κατοίκων (Ελλήνων) στα πέριξ της πλατείας, ουδέποτε είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τους Αφγανούς και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε τελευταία με την παραπληροφόρηση από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τις σχετικές κινητοποιήσεις ένθεν και ένθεν. Εντύπωση πάντως προκαλεί η απουσία φύλακα της παιδικής χαράς.
Αφού ολοκλήρωσε το έργο της αφαιρώντας εξολοκλήρου τις καγκελένιες πόρτες της παιδικής χαράς, η ομάδα των αντιεξουσιαστών αποχώρησε με τη συνοδεία των ΜΑΤ και τη σκυτάλη πήρε η Επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα - περί τα 25 άτομα μεγάλης ηλικίας (50-70). Κατά πως μάθαμε, η διαδικασία αυτή, με κάποιες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται καθημερινά τους τελευταίους μήνες.
Με ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του «Μην κάθεστε τα σπίτια σας, κατεβείτε μαζί μας, εσείς τους τρώτε στη μάπα». Μια ομάδα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο πάρκο τοποθετώντας ένα αυτοσχέδιο κοντραπλακέ στην είσοδο του πάρκου, στη θέση της πόρτας, επί του οποίου έγραψαν με μπλε μπογιά τη λέξη Ελλάς! Σαφές το μήνυμα: το πάρκο ανήκει στους Έλληνες και θα το κρατήσουμε ελληνικό ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της απόλαυση του πάρκου ακόμα και από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η ιστορία της μικρής και απομονωμένης πλην τίμιας και καθαρόαιμης Ελλαδίτσας μας;
Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με όσους παρευρίσκονταν στην πλατεία. Αρκετοί (Έλληνες) μας εκμυστηρεύτηκαν πως φοβούνται πλέον να κατέβουν στην πλατεία, πως φοβούνται όχι τους ξένους αλλά τους Έλληνες και πως συμφωνούν με την κίνηση των αναρχικών να ανοίξουν το πάρκο, μια και δεν τολμούν να το πράξουν οι ίδιοι. (Σημειώνουμε ότι ο πατέρας Προκόπιος του Αγ. Παντελεήμονα δέχεται καθημερινά προπηλακισμούς από την Επιτροπή κατοίκων εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να οργανώνει συσσίτια για τους ενδεείς μετανάστες της περιοχής.) Άλλοι βέβαια διαφώνησαν σφόδρα και, εν μέσω ύβρεων και μπουκαλιών που εκσφενδόνιζαν κατά πάνω μας ώστε να μας καταστήσουν σαφέστατη την απαίτησή τους να φύγουμε από την «πλατεία τους», υποστήριζαν πως αφού δεν υπάρχει κράτος να τους προστατεύσει έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους.
Α, ναι η πλατεία τελεί πράγματι υπό κατάληψη, την έχουν καταλάβει 20-25 έλληνες εις βάρος όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά κυρίως των ελλήνων κατοίκων της περιοχής.
Αντί για επίλογο θα παραθέσω μια σύντομη ιστορία:
Ένας κύριος κάθεται στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και καπνίζει πακιστανικά τσιγάρα. Στην ερώτηση μας σχετικά με την κατάσταση στην πλατεία απαντά συνοπτικά: «είμαι κομμουνιστής και ρατσιστής». Όσον αφορά τα τσιγάρα που καπνίζει, η απάντησή του είναι επίσης σαφής: «αυτά δεν με πειράζουν, είναι φτηνά και καλά τσιγάρα».
Η σύντομη αυτή στιχομυθία αποδίδει εύληπτα τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι χώρες υποδοχής θέλουν τα προϊόντα και την εργασία, αλλά όχι τους ανθρώπους που φέρουν τα προϊόντα και εκτελούν την εργασίας. Εδώ και έναν αιώνα οι ενασχολούμενοι με το μεταναστευτικό ζήτημα προσπαθούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να βρουν με ποιο τρόπο θα δέχονται εισροές εργατικών χεριών και ουχί ανθρώπων - κατά την περίφημη φράση του Max Frisch «We asked for workers, and human beings came».
_____________________________________________________________
* Το κείμενο δημοσιεύεται στην LIFO, Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
Ησυχία επικρατούσε στην πλατεία. Μετανάστης ουδείς. Κάποια παιδιά καθόντουσαν έξω από την κλειστή πια παιδική χαρά.
Μιλήσαμε μαζί τους.
Ένα αγοράκι 11 ετών μας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τους ξένους διότι «μας έχουν βρωμίσει την πλατεία». Το 14ων ετών κορίτσι που καθόταν δίπλα του είχε διαφορετική άποψη: «εγώ πιστεύω πως δεν τα προκαλούν οι ξένοι αυτά, όλοι βάζουν το χεράκι τους. Μπορεί να υπάρχουν κακοί ξένοι, αλλά υπάρχουν και κακοί έλληνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση. Θα πρέπει αν μην είμαστε τόσο εγωκεντρικοί, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ζούμε καλύτερα όλοι μαζί»
Το τρίτο αγόρι όμως 13 ετών διαφωνούσε απολύτως «πρέπει να τους διώξουμε τους βρωμιάρηδες» και συνέχισε εξιστορώντας μας περιφανώς το χθεσινό συμβάν: «ένας από εμάς εχθές έδιωχνε έναν ξένο και ο ξένος άρχισε να φωνάζει και τότε ο δικός μας τον έριξε στα κάγκελα και τον χτύπησε και έπειτα ήρθε ένας άλλος από εμάς με ντουντούκα και του ζήταγε χαρτιά κι έπειτα τον χτύπησε και αυτός με την ντουντούκα και ο ξένος έφυγε»
Εντός ολίγου άρχισαν να συρρέουν στην πλατεία 40-50 αντιεξουσιαστές, αποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι των μεταναστών». Με ταχείες κινήσεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό άρχισαν να σπάνε την αλυσίδα που κρατούσε κλειστές τις καγκελένιες πόρτες εισόδου της παιδικής χαράς της πλατείας, τις οποίες είχε σφραγίσει, ιδία βουλήσει, η επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, με τη δικαιολογία ότι «το βράδυ οι Αφγανοί έμπαιναν στο πάρκο, έσπαγαν τις κούνιες και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παίξουν». Σύμφωνα βέβαια με μαρτυρίες άλλων κατοίκων (Ελλήνων) στα πέριξ της πλατείας, ουδέποτε είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τους Αφγανούς και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε τελευταία με την παραπληροφόρηση από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τις σχετικές κινητοποιήσεις ένθεν και ένθεν. Εντύπωση πάντως προκαλεί η απουσία φύλακα της παιδικής χαράς.
Αφού ολοκλήρωσε το έργο της αφαιρώντας εξολοκλήρου τις καγκελένιες πόρτες της παιδικής χαράς, η ομάδα των αντιεξουσιαστών αποχώρησε με τη συνοδεία των ΜΑΤ και τη σκυτάλη πήρε η Επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα - περί τα 25 άτομα μεγάλης ηλικίας (50-70). Κατά πως μάθαμε, η διαδικασία αυτή, με κάποιες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται καθημερινά τους τελευταίους μήνες.
Με ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του «Μην κάθεστε τα σπίτια σας, κατεβείτε μαζί μας, εσείς τους τρώτε στη μάπα». Μια ομάδα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο πάρκο τοποθετώντας ένα αυτοσχέδιο κοντραπλακέ στην είσοδο του πάρκου, στη θέση της πόρτας, επί του οποίου έγραψαν με μπλε μπογιά τη λέξη Ελλάς! Σαφές το μήνυμα: το πάρκο ανήκει στους Έλληνες και θα το κρατήσουμε ελληνικό ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της απόλαυση του πάρκου ακόμα και από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η ιστορία της μικρής και απομονωμένης πλην τίμιας και καθαρόαιμης Ελλαδίτσας μας;
Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με όσους παρευρίσκονταν στην πλατεία. Αρκετοί (Έλληνες) μας εκμυστηρεύτηκαν πως φοβούνται πλέον να κατέβουν στην πλατεία, πως φοβούνται όχι τους ξένους αλλά τους Έλληνες και πως συμφωνούν με την κίνηση των αναρχικών να ανοίξουν το πάρκο, μια και δεν τολμούν να το πράξουν οι ίδιοι. (Σημειώνουμε ότι ο πατέρας Προκόπιος του Αγ. Παντελεήμονα δέχεται καθημερινά προπηλακισμούς από την Επιτροπή κατοίκων εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να οργανώνει συσσίτια για τους ενδεείς μετανάστες της περιοχής.) Άλλοι βέβαια διαφώνησαν σφόδρα και, εν μέσω ύβρεων και μπουκαλιών που εκσφενδόνιζαν κατά πάνω μας ώστε να μας καταστήσουν σαφέστατη την απαίτησή τους να φύγουμε από την «πλατεία τους», υποστήριζαν πως αφού δεν υπάρχει κράτος να τους προστατεύσει έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους.
Α, ναι η πλατεία τελεί πράγματι υπό κατάληψη, την έχουν καταλάβει 20-25 έλληνες εις βάρος όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά κυρίως των ελλήνων κατοίκων της περιοχής.
Αντί για επίλογο θα παραθέσω μια σύντομη ιστορία:
Ένας κύριος κάθεται στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και καπνίζει πακιστανικά τσιγάρα. Στην ερώτηση μας σχετικά με την κατάσταση στην πλατεία απαντά συνοπτικά: «είμαι κομμουνιστής και ρατσιστής». Όσον αφορά τα τσιγάρα που καπνίζει, η απάντησή του είναι επίσης σαφής: «αυτά δεν με πειράζουν, είναι φτηνά και καλά τσιγάρα».
Η σύντομη αυτή στιχομυθία αποδίδει εύληπτα τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι χώρες υποδοχής θέλουν τα προϊόντα και την εργασία, αλλά όχι τους ανθρώπους που φέρουν τα προϊόντα και εκτελούν την εργασίας. Εδώ και έναν αιώνα οι ενασχολούμενοι με το μεταναστευτικό ζήτημα προσπαθούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να βρουν με ποιο τρόπο θα δέχονται εισροές εργατικών χεριών και ουχί ανθρώπων - κατά την περίφημη φράση του Max Frisch «We asked for workers, and human beings came».
_____________________________________________________________
* Το κείμενο δημοσιεύεται στην LIFO, Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Η πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και οι συλλογικές ευθύνες
Το εκρηκτικό κλίμα του Αγ. Παντελεήμονα δεν οφείλεται απαραιτήτως σε μια εν γένει ρατσιστική συμπεριφορά των κατοίκων του. Η αφήγηση αυτή οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα. Οι ευθύνες επιμερίζονται σε διάφορους φορείς:
1. Στο κράτος και στην παντελή έλλειψη πολιτικής ασύλου. Οι προερχόμενοι από χώρες υψηλού κινδύνου θα αναζητήσουν ασφαλή τόπο διαμονής είτε το θέλουμε είτε όχι. Το αυτό πράξαμε κι εμείς. Το ζήτημα συνεπώς επικεντρώνεται στα μέτρα που καλείται να πάρει το κράτος όχι για να εμποδίσει την είσοδό τους, διότι αυτό πολύ απλά δεν μπορεί να συμβεί, αλλά για να μετριάσει τις ζημίες. Το οποίο στην πράξη σημαίνει ότι όποιοι επιθυμούν να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει από τη πρώτη στιγμή να τύχουν φροντίδας από υπηρεσίες υποδοχής (και όχι να απομονωθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε να έχουν ασφαλές και αξιοπρεπές κατάλυμα μέχρις ότου εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης του αιτήματος θα πρέπει οι αιτούντες να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασία και σε προγράμματα ένταξης. Η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος θα πρέπει να είναι διαφανής, δίκαιη και ουσιαστική. Εάν οι αρμόδιοι κρίνουν πως ο αιτών αντιμετωπίζει κίνδυνο στη χώρα καταγωγής του θα πρέπει να του αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα. Εάν όχι, θα πρέπει, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις που έχει εν τω μεταξύ διαμορφώσει με τη χώρα υποδοχής, είτε να διευκολυνθεί η επιστροφή του στη χώρα καταγωγής είτε να αποκτήσει άδεια παραμονής ως μετανάστης. Σημειώνουμε ότι αυτό είναι το μοντέλο που εφαρμόζει η Σουηδία από το Δεκέμβρη του 2008.
2. Στον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, βάσει του οποίας ο αιτών άσυλο οφείλει να παραμείνει στην πρώτη ασφαλή χώρα που θα φτάσει έως ότου λάβει τελεσίδικη απόφαση στο αίτημά του. Η Ελλάδα είναι συνήθως η πρώτη ασφαλής χώρα. Η πολιτεία οφείλει να καταγγείλει την εν λόγω Συνθήκη καθότι αφενός δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετεί η χώρα μας όλους τους αιτούντες άσυλο και αφετέρου οι πρόσφυγες που καταφτάνουν στην Ελλάδα στην πλειονότητα τους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ όπου και διαμένουν φίλοι και συγγενείς τους. Λόγω όμως της Συνθήκης δεν μπορούν να το πράξουν, με αποτέλεσμα να τελούν υπό καθεστώς ομηρίας, μια και η Ελλάδα δεν τους αναγνωρίζει ως πρόσφυγες, τα λοιπά κράτη της ΕΕ δεν τους δέχονται, ενώ ταυτοχρόνως σύμφωνα με την αρχή της "μη-επαναπροώθησης" δεν επιτρέπεται η χώρα υποδοχής να στους προωθήσει στη χώρα καταγωγής τους, όταν δεν διασφαλίζεται η ασφάλειά τους εκεί. Η δε επαναπροώθησή τους στη χώρα διέλευσης, η οποία είναι συνήθως η Τουρκία, εγείρει πλήθος ερωτημάτων καθώς δεν έχει δοθεί σαφής απάντηση σχετικά με το εάν είναι ή δεν είναι ασφαλής χώρα η Τουρκία και για ποιους. Με άλλα λόγια, βρίσκονται σε μια γραφειοκρατική no man's land, στην οποία για να επιβιώσουν δεν έχουν άλλο τρόπο παρά να καταφύγουν στην παραβατική συμπεριφορά.
3. Στα ακροδεξιά κόμματα καθώς καλλιεργούν και ενθαρρύνουν τη ξενοφοβία προς άγραν ψήφου. Καθώς και στα λοιπά κόμματα που δεν λαμβάνουν πολιτικές πρωτοβουλίες φοβούμενα το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος.
4. Σε κάποιες οργανώσεις αντιεξουσιαστών που συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι το «μεταναστευτικό» είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα που απαιτεί γνώση και στρατηγική κινήσεων και δεν επιλύεται με κινήσεις εντυπωσιασμού και μάλιστα επιθετικές.
5. Στα ΜΜΕ που χαϊδεύουν τα αυτιά διαφόρων αγανακτισμένων πολιτών προς άγραν υψηλότερου ποσοστού στην AGB αλλά και στην προχειρότητα κάποιων δημοσιογράφων. Επί παραδείγματι της τελευταίες ημέρες σε εφημερίδες και δελτία ειδήσεων λαμβάνει χώρα ένας «πλειστηριασμός» σχετικά με τον αριθμό των «λαθρομεταναστών» (sic) και «φονταμενταλιστών ισλαμιστών» (sic) τα οποία ούτε έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ούτε προσφέρουν υπηρεσία στη χώρα μας καθώς έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα την έξαρση της ξενοφοβίας παρακολούθημα της οποίας είναι η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Η πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα με βήμα ταχύ μεταμορφώνεται σε γειτονιά του Μπρόνξ, όπου οι κάτοικοι παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Πολύ φοβάμαι πως εάν δεν ληφθούν μέτρα σύντομα θα έχουμε νεκρό. Και τότε … ο Δεκέμβρης θα επαναληφθεί και πάλι, και πάλι.
1. Στο κράτος και στην παντελή έλλειψη πολιτικής ασύλου. Οι προερχόμενοι από χώρες υψηλού κινδύνου θα αναζητήσουν ασφαλή τόπο διαμονής είτε το θέλουμε είτε όχι. Το αυτό πράξαμε κι εμείς. Το ζήτημα συνεπώς επικεντρώνεται στα μέτρα που καλείται να πάρει το κράτος όχι για να εμποδίσει την είσοδό τους, διότι αυτό πολύ απλά δεν μπορεί να συμβεί, αλλά για να μετριάσει τις ζημίες. Το οποίο στην πράξη σημαίνει ότι όποιοι επιθυμούν να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει από τη πρώτη στιγμή να τύχουν φροντίδας από υπηρεσίες υποδοχής (και όχι να απομονωθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε να έχουν ασφαλές και αξιοπρεπές κατάλυμα μέχρις ότου εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης του αιτήματος θα πρέπει οι αιτούντες να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασία και σε προγράμματα ένταξης. Η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος θα πρέπει να είναι διαφανής, δίκαιη και ουσιαστική. Εάν οι αρμόδιοι κρίνουν πως ο αιτών αντιμετωπίζει κίνδυνο στη χώρα καταγωγής του θα πρέπει να του αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα. Εάν όχι, θα πρέπει, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις που έχει εν τω μεταξύ διαμορφώσει με τη χώρα υποδοχής, είτε να διευκολυνθεί η επιστροφή του στη χώρα καταγωγής είτε να αποκτήσει άδεια παραμονής ως μετανάστης. Σημειώνουμε ότι αυτό είναι το μοντέλο που εφαρμόζει η Σουηδία από το Δεκέμβρη του 2008.
2. Στον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, βάσει του οποίας ο αιτών άσυλο οφείλει να παραμείνει στην πρώτη ασφαλή χώρα που θα φτάσει έως ότου λάβει τελεσίδικη απόφαση στο αίτημά του. Η Ελλάδα είναι συνήθως η πρώτη ασφαλής χώρα. Η πολιτεία οφείλει να καταγγείλει την εν λόγω Συνθήκη καθότι αφενός δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετεί η χώρα μας όλους τους αιτούντες άσυλο και αφετέρου οι πρόσφυγες που καταφτάνουν στην Ελλάδα στην πλειονότητα τους επιθυμούν να μεταβούν σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ όπου και διαμένουν φίλοι και συγγενείς τους. Λόγω όμως της Συνθήκης δεν μπορούν να το πράξουν, με αποτέλεσμα να τελούν υπό καθεστώς ομηρίας, μια και η Ελλάδα δεν τους αναγνωρίζει ως πρόσφυγες, τα λοιπά κράτη της ΕΕ δεν τους δέχονται, ενώ ταυτοχρόνως σύμφωνα με την αρχή της "μη-επαναπροώθησης" δεν επιτρέπεται η χώρα υποδοχής να στους προωθήσει στη χώρα καταγωγής τους, όταν δεν διασφαλίζεται η ασφάλειά τους εκεί. Η δε επαναπροώθησή τους στη χώρα διέλευσης, η οποία είναι συνήθως η Τουρκία, εγείρει πλήθος ερωτημάτων καθώς δεν έχει δοθεί σαφής απάντηση σχετικά με το εάν είναι ή δεν είναι ασφαλής χώρα η Τουρκία και για ποιους. Με άλλα λόγια, βρίσκονται σε μια γραφειοκρατική no man's land, στην οποία για να επιβιώσουν δεν έχουν άλλο τρόπο παρά να καταφύγουν στην παραβατική συμπεριφορά.
3. Στα ακροδεξιά κόμματα καθώς καλλιεργούν και ενθαρρύνουν τη ξενοφοβία προς άγραν ψήφου. Καθώς και στα λοιπά κόμματα που δεν λαμβάνουν πολιτικές πρωτοβουλίες φοβούμενα το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος.
4. Σε κάποιες οργανώσεις αντιεξουσιαστών που συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι το «μεταναστευτικό» είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα που απαιτεί γνώση και στρατηγική κινήσεων και δεν επιλύεται με κινήσεις εντυπωσιασμού και μάλιστα επιθετικές.
5. Στα ΜΜΕ που χαϊδεύουν τα αυτιά διαφόρων αγανακτισμένων πολιτών προς άγραν υψηλότερου ποσοστού στην AGB αλλά και στην προχειρότητα κάποιων δημοσιογράφων. Επί παραδείγματι της τελευταίες ημέρες σε εφημερίδες και δελτία ειδήσεων λαμβάνει χώρα ένας «πλειστηριασμός» σχετικά με τον αριθμό των «λαθρομεταναστών» (sic) και «φονταμενταλιστών ισλαμιστών» (sic) τα οποία ούτε έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ούτε προσφέρουν υπηρεσία στη χώρα μας καθώς έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα την έξαρση της ξενοφοβίας παρακολούθημα της οποίας είναι η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
***
Η πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα με βήμα ταχύ μεταμορφώνεται σε γειτονιά του Μπρόνξ, όπου οι κάτοικοι παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Πολύ φοβάμαι πως εάν δεν ληφθούν μέτρα σύντομα θα έχουμε νεκρό. Και τότε … ο Δεκέμβρης θα επαναληφθεί και πάλι, και πάλι.
__________________________________________________________________
Το παρόν κείμενο δημοσιευέται στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 5 Ιουνίου 2009
Το παρόν κείμενο δημοσιευέται στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 5 Ιουνίου 2009
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
Τι συμβαίνει με το Εφετείο Αθηνών;
Κάτι έχει η πολιτεία στο μυαλό της να κάνει (μάλλον) με το ζήτημα του Εφετείου αλλά δεν είναι ούτε σαφές ούτε αποφασιστικό.
Τις προάλλες πήγαν, με κάμερες φυσικά, τα συνεργεία του Δήμου Αθηνών και καθάρισαν τον προαύλιο χώρο του Εφετείου, δίχως βέβαια να καθαρίσουν και τον εσωτερικό χώρο του που πράγματι βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Η γνωστή τακτική του «όσα καταγράφουν τα κανάλια» (κατά το «όσα βλέπει η πεθερά»). Το αυτό είχαν πράξει και στην διαβόητη πολυκατοικία στην Μενάνδρου 77.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε η αστυνομία ωσάν αποφασισμένη να εκκενώσει το χώρο. Για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, περίπου μία ώρα, δεν επέτρεπαν σε κανέναν να εισέλθει στο χώρο του Εφετείου. Στη συνέχεια αποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους ένα κάγκελο να ενώνει οριζοντίως τα καγκελάκια που λείπουν. Άγνωστη η χρησιμότητα αυτού του καγκέλου.
Τα περί Δήμου και Δημάρχου δεν θα τα σχολιάσω. Τα έχουμε πει δεκάδες φορές. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να φύγει άμεσα από το Δήμο όχι μόνο γιατί δεν σέβεται τα δικαιώματα των αλλοδαπών, αλλά κυρίως διότι δεν σέβεται τη ψήφο των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν και σε τελική ανάλυση δεν κάνει τη δουλεία του.
Θα επικεντρωθώ όμως στο κράτος, δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, στην αστυνομία ως συντεταγμένη εξουσία του κράτους. Το θέμα μας φυσικά δεν είναι ούτε το οριζόντιο κάγκελο, ούτε το γιατί αποχώρησαν, αλλά το γιατί πήγαν όταν δεν υπήρχε κανένα σχέδιο μεταφοράς των ανθρώπων αυτών, που ζουν σαν ζώα εντός του Εφετείου, σε ασφαλές και αξιοπρεπές κατάλυμα που θα τους εξασφάλιζε τροφή και στέγη καθώς και υπηρεσίες υποδοχής ώστε όσοι επιθυμούν να υποβάλλουν αίτημα ασύλου να το πράξουν άμεσα ενώ όσοι επιθυμούν να επιστρέψουν στην χώρα καταγωγής ή διέλευσης να διευκολυνθούν.
Μέσα στο Εφετείο υπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως καταχρηστικά να αιτούνται άσυλο κι αυτό θα πρέπει να διερευνηθεί από τους αρμόδιους φορείς με διαφανείς και δίκαιες διαδικασίες, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν βάσιμους λόγους να αιτηθούν και να λάβουν το καθεστώς του πρόσφυγα, όπως άνθρωποι από το Νταρφούρ του Σουδάν.
Επίσης, μέσα στο Εφετείο δεν «διαβιούν» μόνο αλλοδαποί, αλλά και γηγενείς χρήστες ναρκωτικών και άποροι για τους οποίους θα πρέπει επίσης να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα.
Τέλος οι «ένοικοι» του Εφετείου σήμερα δεν αντιμετωπίζουν μόνο προβλήματα από τις ακροδεξιές ομάδες και την αστυνομία αλλά και από επαγγελματίες κλέφτες, έλληνες και αλλοδαποί, που χρησιμοποιούν το Εφετείο ως λημέρι για να επιτίθενται στους περαστικούς της οδού Σωκράτους. Οι συγκρούσεις μεταξύ των ενοικούντων στο Εφετείο και των κλεφτών είναι καθημερινές. Οι τελευταίοι μάλιστα δεν δίστασαν να σπάσουν το αυτοσχέδιο κυλικείο του Εφετείου και να πάρουν τα ελάχιστα τρόφιμα που είχαν οι αλλοδαποί.
Αυτές οι κινήσεις εντυπωσιασμού προς άγραν ψήφου φυσικά δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες αντίστοιχες του προβλήματος, και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο των γηγενών όσο και των αλλοδαπών για τα οποία ως κράτος δεσμευόμαστε από διεθνείς συνθήκες αλλά και από την ιστορία μας.
Τις προάλλες πήγαν, με κάμερες φυσικά, τα συνεργεία του Δήμου Αθηνών και καθάρισαν τον προαύλιο χώρο του Εφετείου, δίχως βέβαια να καθαρίσουν και τον εσωτερικό χώρο του που πράγματι βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Η γνωστή τακτική του «όσα καταγράφουν τα κανάλια» (κατά το «όσα βλέπει η πεθερά»). Το αυτό είχαν πράξει και στην διαβόητη πολυκατοικία στην Μενάνδρου 77.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε η αστυνομία ωσάν αποφασισμένη να εκκενώσει το χώρο. Για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, περίπου μία ώρα, δεν επέτρεπαν σε κανέναν να εισέλθει στο χώρο του Εφετείου. Στη συνέχεια αποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους ένα κάγκελο να ενώνει οριζοντίως τα καγκελάκια που λείπουν. Άγνωστη η χρησιμότητα αυτού του καγκέλου.
Τα περί Δήμου και Δημάρχου δεν θα τα σχολιάσω. Τα έχουμε πει δεκάδες φορές. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να φύγει άμεσα από το Δήμο όχι μόνο γιατί δεν σέβεται τα δικαιώματα των αλλοδαπών, αλλά κυρίως διότι δεν σέβεται τη ψήφο των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν και σε τελική ανάλυση δεν κάνει τη δουλεία του.
Θα επικεντρωθώ όμως στο κράτος, δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, στην αστυνομία ως συντεταγμένη εξουσία του κράτους. Το θέμα μας φυσικά δεν είναι ούτε το οριζόντιο κάγκελο, ούτε το γιατί αποχώρησαν, αλλά το γιατί πήγαν όταν δεν υπήρχε κανένα σχέδιο μεταφοράς των ανθρώπων αυτών, που ζουν σαν ζώα εντός του Εφετείου, σε ασφαλές και αξιοπρεπές κατάλυμα που θα τους εξασφάλιζε τροφή και στέγη καθώς και υπηρεσίες υποδοχής ώστε όσοι επιθυμούν να υποβάλλουν αίτημα ασύλου να το πράξουν άμεσα ενώ όσοι επιθυμούν να επιστρέψουν στην χώρα καταγωγής ή διέλευσης να διευκολυνθούν.
Μέσα στο Εφετείο υπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως καταχρηστικά να αιτούνται άσυλο κι αυτό θα πρέπει να διερευνηθεί από τους αρμόδιους φορείς με διαφανείς και δίκαιες διαδικασίες, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν βάσιμους λόγους να αιτηθούν και να λάβουν το καθεστώς του πρόσφυγα, όπως άνθρωποι από το Νταρφούρ του Σουδάν.
Επίσης, μέσα στο Εφετείο δεν «διαβιούν» μόνο αλλοδαποί, αλλά και γηγενείς χρήστες ναρκωτικών και άποροι για τους οποίους θα πρέπει επίσης να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα.
Τέλος οι «ένοικοι» του Εφετείου σήμερα δεν αντιμετωπίζουν μόνο προβλήματα από τις ακροδεξιές ομάδες και την αστυνομία αλλά και από επαγγελματίες κλέφτες, έλληνες και αλλοδαποί, που χρησιμοποιούν το Εφετείο ως λημέρι για να επιτίθενται στους περαστικούς της οδού Σωκράτους. Οι συγκρούσεις μεταξύ των ενοικούντων στο Εφετείο και των κλεφτών είναι καθημερινές. Οι τελευταίοι μάλιστα δεν δίστασαν να σπάσουν το αυτοσχέδιο κυλικείο του Εφετείου και να πάρουν τα ελάχιστα τρόφιμα που είχαν οι αλλοδαποί.
Αυτές οι κινήσεις εντυπωσιασμού προς άγραν ψήφου φυσικά δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες αντίστοιχες του προβλήματος, και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο των γηγενών όσο και των αλλοδαπών για τα οποία ως κράτος δεσμευόμαστε από διεθνείς συνθήκες αλλά και από την ιστορία μας.
Η κρίση του ασύλου και η έξαρση της ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα
[ Ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Κ. Καραμανλή και στον
Υπουργό Εσωτερικών, κ. Π. Παυλόπουλο]
Η ΕΕΔΑ και η AEDH ανησυχούν για το σχέδιο ελληνικού προεδρικού διατάγματος το οποίο
επιδεινώνει περαιτέρω την κρίση του συστήματος ασύλου στην Ελλάδα. Οι προτεινόμενες
τροποποιήσεις στο Προεδρικό Διάταγμα 90/2008, που ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη τις διατάξεις της Οδηγίας της Ε.Ε. για τις Διαδικασίες Ασύλου περιλαμβάνουν:
- Την κατάργηση της επιτροπής προσφυγών για την ουσιαστική εξέταση των αιτήσεων ασύλου σε δεύτερο βαθμό. Αυτό αφήνει τους αιτούντες άσυλο χωρίς το δικαίωμα προσφυγής για την ουσιαστική εξέταση της αίτησής τους σε δεύτερο βαθμό. Σε περίπτωση απόρριψης, που αποτελεί άλλωστε την έκβαση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αιτήσεων ασύλου στην Ελλάδα (98,62% το 2008), οι αιτούντες άσυλο θα μπορούν να ζητήσουν την επανεξέταση από το Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο όμως εξετάζει μόνο τη νομιμότητα της διαδικασίας, αλλά δεν ασκεί πλήρη έλεγχο όλων των νομικών και πραγματικών πτυχών των υποθέσεων.
- Η αποφαστική αρμοδιότητα για τις αιτήσεις ασύλου επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των
περιφερειακών και τοπικών αστυνομικών διευθύνσεων σε όλη την Ελλάδα, χωρίς κανένα
αποτελεσματικό ρόλο των μη αστυνομικών οργάνων και των ΜΚΟ. Η υπάρχουσα επιτροπή
προσφυγών που διατηρείται για τις εκκρεμούσες προσφυγές υποβιβάζεται σε ένα συμβουλευτικό όργανο χωρίς αποφασιστική αρμοδιότητα.
Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές αρχές απείχαν από την άμεση και αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, μεταξύ των οποίων γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Το ποσοστό παροχής ασύλου είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (1,38% το 2008 για χορήγηση ασύλου και καθεστώτος ανθρωπιστικής προστασίας) και το ελληνικό κράτος δεν παρέχει αποτελεσματική προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων κατά της κράτησης και της απέλασής τους παρά τις επείγουσες συστάσεις από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς[1].
Την ίδια στιγμή, μεγάλος αριθμός αιτούντων άσυλο προσπαθεί κάθε Σαββατοκύριακο να υποβάλει αίτηση ασύλου στην αστυνομική διεύθυνση Αττικής στην Πέτρου Ράλλη. Κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας και μετά από συγκρούσεις με την αστυνομία, τους τελευταίους 6 μήνες 3 αιτούντες άσυλο έχουν χάσει τη ζωή τους, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Περιοχές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας κατοικούνται, νοικιάζονται ή καταλαμβάνονται, από μετανάστες χωρίς χαρτιά και αιτούντες άσυλο υπό επισφαλείς ή απάνθρωπες συνθήκες, ενώ η ξενοφοβική δημόσια συζήτηση σχετικά με τα «γκέτο» και την εγκληματικότητα των μεταναστών έχει αυξηθεί [2].
Μέρα με τη μέρα περιστατικά ισλαμοφοβίας και ρατσιστικής βίας από οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες εναντίον των μεταναστών και αιτούντων άσυλο λαμβάνουν χώρα στο κέντρο και στα προάστια της Αθήνας, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση της Αστυνομίας για την προστασία των θυμάτων, ενώ οι επίσημες στατιστικές δεν έχουν ποτέ καταγράψει κάποιο ρατσιστικό έγκλημα στην Ελλάδα.
Φυλακές-πλοία και στρατιωτικά κέντρα κράτησης σε προάστια της Αθήνας, συζητούνται ή
ανακοινώνονται ως πολιτική για να εκκενώσουν το κέντρο της πόλης από τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά.
Η ΕΕΔΑ και η AEDH HLHR και AEDH παροτρύνουν τις ελληνικές αρχές:
- Να απέχουν από κάθε ενέργεια ή νομοθετική πρωτοβουλία που θα οδηγήσει σε περαιτέρω
παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών χωρίς χαρτιά, ως εκ τούτου να
διατηρηθεί η σε δεύτερο βαθμό ουσιαστική εξέταση των αιτήσεων ασύλου, να απέχουν από
τη μαζική απόρριψη αιτημάτων ασύλου και να εγγυηθούν την αποτελεσματική και διαφανή
εξέταση σε πρώτο βαθμό των αιτήσεων για χορήγηση ασύλου σε εκείνους που δικαιούνται
διεθνούς και ανθρωπιστικής προστασίας.
- Να διαμορφωθούν πολιτικές, που θα καθοδηγούνται από μια προσέγγιση βασισμένη και
προσανατολισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία θα διασφαλίζει θετικά
αποτελέσματα τόσο για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά όσο και για την ελληνική κοινωνία.
- Να συμπεριλάβουν πλήρως και το συντομότερο δυνατό οργανώσεις πολιτών, αρμόδιες ΜΚΟ
και ακαδημαϊκά κέντρα, αλλά το κυριότερο ενώσεις και οργανώσεις μεταναστών, στο
σχεδιασμό και την υλοποίηση μεταναστευτικών πολιτικών.
- Να προβούν στην πλήρη ένταξη και τη χορήγηση δικαιωμάτων στους μετανάστες, που ζουν
για πολλά χρόνια στην Ελλάδα, προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική συμμετοχή, μέσω της
δημόσιας εκπροσώπησης, καθώς και η αντιστάθμιση της ξενοφοβίας στις τοπικές κοινότητες
και σε εθνικό επίπεδο.
- Να παρέχουν αποτελεσματική προστασία στις ευάλωτες ομάδες, όπως στις γυναίκες, στα
παιδιά και στους ηλικιωμένους, με προστασία από την απέλαση, όπου χρειάζεται, και με την
παροχή στους ασυνόδευτα ανηλίκους, αποτελεσματικής εκπροσώπησης, επιτροπείας,
κοινωνικής μέριμνας και προστασίας ειδικά σχεδιασμένης για τις ανάγκες τους.
- Να προβούν σε μεταρρυθμίσεις και να εφαρμόσουν ένα αποτελεσματικό σύστημα παροχής
ασύλου, υιoθετώντας συστάσεις και προτάσεις από αρμόδιους διεθνείς, διακυβερνητικούς
και εθνικούς φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
- Να προβούν, ως συνοριακό κράτος μέλος της ΕΕ στα αναγκαία μέτρα για την ενεργοποίηση
της ευρωπαϊκής οδηγίας 55/2001 σχετικά με την μαζική εισροή εκτοπισθέντων, για την
προάσπιση εκείνων των εθνοτικών και ευάλωτων ομάδων που χρήζουν ανθρωπιστικής
προστασίας έχοντας ξερριζωθεί από τις χώρες τους, όπου επικρατούν συνθήκες πολέμου ή
αναταραχών. Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να καλύψει τα πρόσωπα που σύμφωνα με την
ελληνική πολιτεία δεν δικαιούνται το καθεστώς του ασύλου, αλλά έχουν ανάγκη από
προσωρινή προστασία
- Να παρέχουν μια λογική οδό και δυνατότητα ρύθμισης-νομιμοποίησης της κατάστασης των
μεταναστών που ήδη απασχολούνται στην ευρέως διαδεδομένη ελληνική παραοικονομία.
- Να παρέχουν αποτελεσματική προστασία και βοήθεια στα θύματα εγκλημάτων ρατσισμού,
διακρίσεων και μίσους με την ενεργοποίηση και την αποτελεσματική εφαρμογή των
υφιστάμενων αντιρατσιστικών διατάξεων και της νομοθεσίας κατά των διακρίσεων.
- Να απέχουν από οποιαδήποτε σχόλια, πολιτική δράση ή δημόσιο λόγο που θα μπορούσε να
ενισχύσει περαιτέρω ή να παράσχει γόνιμο έδαφος για επικίνδυνες και ταχεία κλιμακούμενες
ξενοφοβικές τάσεις και βία που απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Pierre Barge
Πρόεδρος AEDH - Association Européenne pour la défense des Droits de l’Homme
Μίλτος Παύλου
Διευθυντής ΕΝΩΣΗ-KEΜΟ Εθνικό Παρατηρητήριο του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας
Δημήτρης Χριστόπουλος
Πρόεδρος ΕΕΔΑ - Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
______________________________________________________________
[1] 1 Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ελληνικών αρχών στην έκθεση του Thomas Hammarberg, Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Στρασβούργο, CommDH (2009) 6 (4/2/2009) ‘the Aliens Law has not included
an individual provision for the exclusion from arrest and detention for deportation of unaccompanied minors who violate the migration legislation. Besides, the prospect of an opposite provision would increase the problem of the “children of traffic lights” and child labour in general.’ (Appendix, σ.23). Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει προτείνει την κατάργηση της κράτησης και της απέλασης των ασυνόδευτων ανηλίκων από τον Οκτώβριο του 2005.www.synigoros.gr
[2] Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας (ΕΝΩΣΗ-ΚΕΜΟ) η αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας και ισλαμοφοβίας έχουν αρχίσει να παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις, από τότε που ένα
ακροδεξιό πολιτικό κόμμα εξελέγη στο ελληνικό Κοινοβούλιο, το φθινόπωρο του 2007. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου υλοποιεί το Εθνικό Εστιακό Κέντρο για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στην Ελλάδα. www.hlhr.gr
Υπουργό Εσωτερικών, κ. Π. Παυλόπουλο]
Κοινό Δελτίο Τύπου ΕΕΔΑ– AEDH
Βρυξέλλες-Αθήνα, 3 Ιουνίου 2009
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εκφράζουν την βαθιά τους ανησυχία για την επείγουσα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε σχέση με το σύστημα παροχής ασύλου και την έξαρση της ξενοφοβίας και της ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα. Η ΕΕΔΑ και η AEDH προτείνουν πολιτικές και άμεση δράση, ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση φαινομένων παραβίασης δικαιωμάτων του ανθρώπου με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τα θύματα και την κοινωνία.Βρυξέλλες-Αθήνα, 3 Ιουνίου 2009
Η ΕΕΔΑ και η AEDH ανησυχούν για το σχέδιο ελληνικού προεδρικού διατάγματος το οποίο
επιδεινώνει περαιτέρω την κρίση του συστήματος ασύλου στην Ελλάδα. Οι προτεινόμενες
τροποποιήσεις στο Προεδρικό Διάταγμα 90/2008, που ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη τις διατάξεις της Οδηγίας της Ε.Ε. για τις Διαδικασίες Ασύλου περιλαμβάνουν:
- Την κατάργηση της επιτροπής προσφυγών για την ουσιαστική εξέταση των αιτήσεων ασύλου σε δεύτερο βαθμό. Αυτό αφήνει τους αιτούντες άσυλο χωρίς το δικαίωμα προσφυγής για την ουσιαστική εξέταση της αίτησής τους σε δεύτερο βαθμό. Σε περίπτωση απόρριψης, που αποτελεί άλλωστε την έκβαση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αιτήσεων ασύλου στην Ελλάδα (98,62% το 2008), οι αιτούντες άσυλο θα μπορούν να ζητήσουν την επανεξέταση από το Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο όμως εξετάζει μόνο τη νομιμότητα της διαδικασίας, αλλά δεν ασκεί πλήρη έλεγχο όλων των νομικών και πραγματικών πτυχών των υποθέσεων.
- Η αποφαστική αρμοδιότητα για τις αιτήσεις ασύλου επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των
περιφερειακών και τοπικών αστυνομικών διευθύνσεων σε όλη την Ελλάδα, χωρίς κανένα
αποτελεσματικό ρόλο των μη αστυνομικών οργάνων και των ΜΚΟ. Η υπάρχουσα επιτροπή
προσφυγών που διατηρείται για τις εκκρεμούσες προσφυγές υποβιβάζεται σε ένα συμβουλευτικό όργανο χωρίς αποφασιστική αρμοδιότητα.
Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές αρχές απείχαν από την άμεση και αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, μεταξύ των οποίων γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Το ποσοστό παροχής ασύλου είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (1,38% το 2008 για χορήγηση ασύλου και καθεστώτος ανθρωπιστικής προστασίας) και το ελληνικό κράτος δεν παρέχει αποτελεσματική προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων κατά της κράτησης και της απέλασής τους παρά τις επείγουσες συστάσεις από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς[1].
Την ίδια στιγμή, μεγάλος αριθμός αιτούντων άσυλο προσπαθεί κάθε Σαββατοκύριακο να υποβάλει αίτηση ασύλου στην αστυνομική διεύθυνση Αττικής στην Πέτρου Ράλλη. Κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας και μετά από συγκρούσεις με την αστυνομία, τους τελευταίους 6 μήνες 3 αιτούντες άσυλο έχουν χάσει τη ζωή τους, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Περιοχές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας κατοικούνται, νοικιάζονται ή καταλαμβάνονται, από μετανάστες χωρίς χαρτιά και αιτούντες άσυλο υπό επισφαλείς ή απάνθρωπες συνθήκες, ενώ η ξενοφοβική δημόσια συζήτηση σχετικά με τα «γκέτο» και την εγκληματικότητα των μεταναστών έχει αυξηθεί [2].
Μέρα με τη μέρα περιστατικά ισλαμοφοβίας και ρατσιστικής βίας από οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες εναντίον των μεταναστών και αιτούντων άσυλο λαμβάνουν χώρα στο κέντρο και στα προάστια της Αθήνας, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση της Αστυνομίας για την προστασία των θυμάτων, ενώ οι επίσημες στατιστικές δεν έχουν ποτέ καταγράψει κάποιο ρατσιστικό έγκλημα στην Ελλάδα.
Φυλακές-πλοία και στρατιωτικά κέντρα κράτησης σε προάστια της Αθήνας, συζητούνται ή
ανακοινώνονται ως πολιτική για να εκκενώσουν το κέντρο της πόλης από τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά.
Η ΕΕΔΑ και η AEDH HLHR και AEDH παροτρύνουν τις ελληνικές αρχές:
- Να απέχουν από κάθε ενέργεια ή νομοθετική πρωτοβουλία που θα οδηγήσει σε περαιτέρω
παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών χωρίς χαρτιά, ως εκ τούτου να
διατηρηθεί η σε δεύτερο βαθμό ουσιαστική εξέταση των αιτήσεων ασύλου, να απέχουν από
τη μαζική απόρριψη αιτημάτων ασύλου και να εγγυηθούν την αποτελεσματική και διαφανή
εξέταση σε πρώτο βαθμό των αιτήσεων για χορήγηση ασύλου σε εκείνους που δικαιούνται
διεθνούς και ανθρωπιστικής προστασίας.
- Να διαμορφωθούν πολιτικές, που θα καθοδηγούνται από μια προσέγγιση βασισμένη και
προσανατολισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία θα διασφαλίζει θετικά
αποτελέσματα τόσο για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά όσο και για την ελληνική κοινωνία.
- Να συμπεριλάβουν πλήρως και το συντομότερο δυνατό οργανώσεις πολιτών, αρμόδιες ΜΚΟ
και ακαδημαϊκά κέντρα, αλλά το κυριότερο ενώσεις και οργανώσεις μεταναστών, στο
σχεδιασμό και την υλοποίηση μεταναστευτικών πολιτικών.
- Να προβούν στην πλήρη ένταξη και τη χορήγηση δικαιωμάτων στους μετανάστες, που ζουν
για πολλά χρόνια στην Ελλάδα, προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική συμμετοχή, μέσω της
δημόσιας εκπροσώπησης, καθώς και η αντιστάθμιση της ξενοφοβίας στις τοπικές κοινότητες
και σε εθνικό επίπεδο.
- Να παρέχουν αποτελεσματική προστασία στις ευάλωτες ομάδες, όπως στις γυναίκες, στα
παιδιά και στους ηλικιωμένους, με προστασία από την απέλαση, όπου χρειάζεται, και με την
παροχή στους ασυνόδευτα ανηλίκους, αποτελεσματικής εκπροσώπησης, επιτροπείας,
κοινωνικής μέριμνας και προστασίας ειδικά σχεδιασμένης για τις ανάγκες τους.
- Να προβούν σε μεταρρυθμίσεις και να εφαρμόσουν ένα αποτελεσματικό σύστημα παροχής
ασύλου, υιoθετώντας συστάσεις και προτάσεις από αρμόδιους διεθνείς, διακυβερνητικούς
και εθνικούς φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
- Να προβούν, ως συνοριακό κράτος μέλος της ΕΕ στα αναγκαία μέτρα για την ενεργοποίηση
της ευρωπαϊκής οδηγίας 55/2001 σχετικά με την μαζική εισροή εκτοπισθέντων, για την
προάσπιση εκείνων των εθνοτικών και ευάλωτων ομάδων που χρήζουν ανθρωπιστικής
προστασίας έχοντας ξερριζωθεί από τις χώρες τους, όπου επικρατούν συνθήκες πολέμου ή
αναταραχών. Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να καλύψει τα πρόσωπα που σύμφωνα με την
ελληνική πολιτεία δεν δικαιούνται το καθεστώς του ασύλου, αλλά έχουν ανάγκη από
προσωρινή προστασία
- Να παρέχουν μια λογική οδό και δυνατότητα ρύθμισης-νομιμοποίησης της κατάστασης των
μεταναστών που ήδη απασχολούνται στην ευρέως διαδεδομένη ελληνική παραοικονομία.
- Να παρέχουν αποτελεσματική προστασία και βοήθεια στα θύματα εγκλημάτων ρατσισμού,
διακρίσεων και μίσους με την ενεργοποίηση και την αποτελεσματική εφαρμογή των
υφιστάμενων αντιρατσιστικών διατάξεων και της νομοθεσίας κατά των διακρίσεων.
- Να απέχουν από οποιαδήποτε σχόλια, πολιτική δράση ή δημόσιο λόγο που θα μπορούσε να
ενισχύσει περαιτέρω ή να παράσχει γόνιμο έδαφος για επικίνδυνες και ταχεία κλιμακούμενες
ξενοφοβικές τάσεις και βία που απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Pierre Barge
Πρόεδρος AEDH - Association Européenne pour la défense des Droits de l’Homme
Μίλτος Παύλου
Διευθυντής ΕΝΩΣΗ-KEΜΟ Εθνικό Παρατηρητήριο του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας
Δημήτρης Χριστόπουλος
Πρόεδρος ΕΕΔΑ - Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
______________________________________________________________
[1] 1 Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ελληνικών αρχών στην έκθεση του Thomas Hammarberg, Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Στρασβούργο, CommDH (2009) 6 (4/2/2009) ‘the Aliens Law has not included
an individual provision for the exclusion from arrest and detention for deportation of unaccompanied minors who violate the migration legislation. Besides, the prospect of an opposite provision would increase the problem of the “children of traffic lights” and child labour in general.’ (Appendix, σ.23). Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει προτείνει την κατάργηση της κράτησης και της απέλασης των ασυνόδευτων ανηλίκων από τον Οκτώβριο του 2005.www.synigoros.gr
[2] Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας (ΕΝΩΣΗ-ΚΕΜΟ) η αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας και ισλαμοφοβίας έχουν αρχίσει να παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις, από τότε που ένα
ακροδεξιό πολιτικό κόμμα εξελέγη στο ελληνικό Κοινοβούλιο, το φθινόπωρο του 2007. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου υλοποιεί το Εθνικό Εστιακό Κέντρο για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στην Ελλάδα. www.hlhr.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)