Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Από τη Ναυαρίνου στη Σκουφά μια Ελλάδα δρόμος

Η νέα χαρτογράφηση του «upper»κέντρου της πόλης μας έχει ως* εξής...


● Από την Ιπποκράτους και κάτω έως τη Λ. Αλεξάνδρας είναι τα Εξάρχεια – εκεί επικρατεί η χαλαρότητα αντάμα με τη διηνεκή επανάσταση. Νέες και νέοι με περισσή οργή τρώνε σουβλάκια, πίνουν μπίρες και καταστρώνουν καθημερινώς την αυριανή επανάσταση. Τα ταβερνάκια της περιοχής είναι γεμάτα κόσμο, με τιμές χαμηλές, στωικά χαμόγελα, χιούμορ, μπόλικο φιλοσοφείν και το χύμα κρασί να ρέει. «Κάθε χρόνο και καλύτερα, αυξάνει μεν το ΦΠΑ αλλά αυξάνει κι ο κόσμος» μου λένε κάποιοι μαγαζάτορες, «κι αν δεν τα κάνανε λαμπόγυαλο και κάθε Σάββατο βράδυ, θα ήμασταν ακόμα πιο καλά».



● Από την Ιπποκράτους και πάνω έως τη Βασ. Σοφίας είναι το Κολωνάκι – εκεί βασιλεύει η κατήφεια. Καφέ και bars με καθόλου προσιτές τιμές και τους θαμώνες πεισματικά επίμονους στις πολυτελείς συνήθειές τους να αναλύουν πανικόβλητοι την οικονομική κατάσταση, βέβαιοι για τις εναλλακτικές λύσεις υψηλής πολιτικής που οπωσδήποτε έχουν. Και οι πάλαι ποτέ διανοητές να περιφέρονται απελπισμένοι, έχοντας λησμονήσει θεωρίες και ιδεολογίες. Διότι, μόνο αν ζούμε καπιταλιστικά, διαλογιζόμεθα σοσιαλιστικά. Τριγύρω, μαγαζιά κλειστά, διότι αφενός οι ιδιοκτήτες προτιμούν να ξενοικιάζουν την ιδιοκτησία τους από το να μειώσουν τα δυσθεώρητα ενοίκια και αφετέρου οι μαγαζάτορες προτιμούν να κλείσουν από το να μειώσουν το κέρδος τους… κι ο παραλογισμός να ρέει. Όπως μου εξομολογήθηκε ένας εργαζόμενος σε bar, «τα αφεντικά έχουν τρελαθεί, κλαίνε στους ώμους μας».


● Ανάμεσα σε Εξάρχεια και Κολωνάκι, επί της Σκουφά, οι «νησίδες παραλιακής»! Ημιφωτισμένα clubs με φουσκωτούς στις πόρτες και κυρίες στο PR, κορίτσια όλο κέφι, ηλιοκαμένα, με κόμη κομμωτηρίου, εξεζητημένο ντύσιμο και πανύψηλα τακούνια, αγόρια επίσης ηλιοκαμένα, με ακριβά t-shirts και το πολλών κυβικών αυτοκίνητο στο parking, i-phone, i-pad, μουσική στο τέρμα και τα mojitos να ρέουν. Εκεί επικρατεί το δόγμα: «Κρίση; Ποια κρίση;».


● Κι έτσι όπως ανηφορίζεις από Ναυαρίνου στη Σκουφά και πάλι κάτω δεν είναι λίγες οι φορές που θα συναντήσεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, νέους να επαιτούν, ηλικιωμένους να πουλούν χαρτομάντιλα και ο δρόμος γεμάτος φεϊγβολάν όψιμων σαράφηδων: «Αγοράζουμε χρυσαφικά, όλων των ειδών».


● Κι όμως, αν αυτός ο δρόμος μπορούσε να ενωθεί… αν το υστέρημα του ενός ενωνόταν με το πλεόνασμα του άλλου, αν οι καλές πρακτικές του ενός γίνονταν οδηγός πλοήγησης για τον άλλον, αν οι θεωρίες γίνονταν πράξη, αν αποφασίζαμε ότι είμαστε σε κοινή μοίρα, αν ο ένας στήριζε τον άλλο… τότε πολλά θα ήταν διαφορετικά. Ναι, ξέρω… Ελλάδα.


* Σχετικό link: Athens Voice


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Με ξένα κόλλυβα

Παλιά η πρακτική ήταν η εξής: σου έλεγαν την τιμή για αγορά προϊόντος ή παροχή υπηρεσίας, ζήταγες έκπτωση και σου αντιπρότειναν την τιμή χωρίς ΦΠΑ, δηλαδή χωρίς απόδειξη. (the second best!)

Πλέον η καθιερωμένη πρακτική είναι να σου λένε απλώς την τιμή δίχως τον ΦΠΑ. Κι αν ζητήσεις απόδειξη, αφού πρώτα σε κοιτάξουν υποτιμητικά και σε ρωτήσουν «τι την θέλεις;» για να απαντήσεις εσύ «συλλέγω αποδείξεις, νέο χόμπι!», σου ανταπαντούν «είναι συν το 23% του ΦΠΑ». Κι αν αντιδράσεις και πεις «ρε φίλε, γιατί δεν μου το είπες από την αρχή;» εισπράττεις ποικίλες απαντήσεις: από το «εγώ να σε βοηθήσω θέλω» και το «σου έκανα φιλική τιμή και παραπονιέσαι;» μέχρι το «και γιατί να τους πληρώνουμε αυτούς;».

Αυτό το τελευταίο το «και γιατί να τους πληρώνουμε;» είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένο στα ταξί καθώς μέρα με τη μέρα πληθαίνουν οι οδηγοί που δεν ανοίγουν το ταξίμετρο. Αν τολμήσεις και το επισημάνεις σου λένε στην καλύτερη και πιο σπάνια περίπτωση «αχ το ξέχασα!» και στη χειρότερη και πιο διαδεδομένη, αφού σε ‘‘κόψουν’’ από πάνω ως κάτω με βλέμμα γεμάτο απέχθεια: «και γιατί να τους πληρώνουμε, μαντάμ;».

Ομοίως, στα ΜΜΜ, δεν είναι λίγες οι φορές που θα εισπράξεις το άγριο βλέμμα του συνοδοιπόρου σου όταν κοντοσταθείς για να ακυρώσεις το εισιτήριο καθώς και το μέσα από τα δόντια άκουσμα της ίδιας φράσης: «τι τους πληρώνεις ρε;»

Για τις ταβέρνες, εστιατόρια, καφέ και μπαράκια, η κατάσταση ήταν και εξακολουθεί η ίδια: μην την είδατε την αποδειξούλα… Είτε θα σου φέρουν το χαρτί παραγγελίας είτε μια κάποια απόδειξη με μέρος του ποσού. Κι αν επιμείνεις… θα σου κάνουν τη «φιλική τιμή».

Βέβαια, τι να κάνει και ο απλός πολίτης όταν πρόεδρος κοινοβουλευτικού κόμματος καλεί τα στελέχη του να μην πληρώσουν το φόρο ιδιοκτησίας και αντί αυτού δηλώνει ότι θα δώσει τα χρήματα στον ΚΕΘΕΑ! Διότι αν ήθελε να στηρίξει τον ΚΕΘΕΑ (που σαφώς πρέπει να υποστηριχθεί και από το κράτος αλλά κι από ιδιώτες) θα έδινε το μισθό του κι όχι το φόρο. Δηλαδή θα έδινε τα δικά του χρήματα κι όχι τα δικά μας. Μιας και στην πραγματικότητα ελάχιστα διαφέρει η προσφορά αυτή του πρόεδρου από τον εργαζόμενο που σου τάζει έκπτωση και απλώς σου κόβει το ΦΠΑ, λες κι ήτανε δικός του. Με ξένα κόλλυβα… όσα μνημόσυνα θέλετε.


Φυσικά η όποια συζήτηση μετά την αφοπλιστική ερώτηση «και γιατί να τους πληρώνουμε αυτούς;» διακόπτεται βιαίως διότι είναι ανώφελο να αρχίσεις να εξηγείς ότι οι «αυτοί» είμαστε οι «εμείς», κι ότι αν δεν πληρώνουμε φόρους το κράτος δεν θα έχει έσοδα για μισθούς, συντάξεις αλλά και για το δημόσιο αγαθό, κ.α Εξάλλου, η συζήτηση αυτή πάντα καταλήγει στο: «είσαι με τους προδότες του έθνους ε;» Α ναι, η απαίτηση για απόδειξη έχει εσχάτως ταυτιστεί με εθνική προδοσία.

Βέβαια, ο αυτοαπασχολούμενος έχει ένα δίκιο το οποίο αποδίδεται με την απλή απάντηση που εισπράττουν όσοι εμπλέκονται στις συζητήσεις περί αποδείξεων: «αν σου ζήταγα τον ΦΠΑ θα πήγαινες στον άλλο που δεν θα ζήταγε το φόρο». Πράγματι. Γι’ αυτό και είναι στο χέρι μας, στο χέρι του καταναλωτή να αλλάξει αυτή η κατάσταση αρκεί να γίνει αντιληπτό ότι εδώ που φτάσαμε δεν έχει πιο κάτω και ότι για να αρχίσει να αντιστρέφεται το κλίμα και ο ζόφος πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Εξάλλου είναι γνωστό ότι όποιος κάνει με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο, δεν μας φέρνει παρά λίγο ακόμα πιο κοντά στο δικό μας μνημόσυνο... της χώρας μας, του γείτονά μας, του εαυτού μας.

Γιατί εκτός όλων των άλλων κινδυνεύει να συμβεί και κάτι ακόμα σε αυτή τη χώρα: να χωριστούμε σε αυτούς που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και σε αυτούς που δεν είναι… και από τέτοιου είδους συρράξεις, αρκετά έχουμε υποφέρει.

Οι «αυτοί» είμαστε «εμείς».

__________________

* Σχετικό link: Protagon 9/10/2011

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Μια φωτογραφία, δύο αναγνώσεις….

Μια πρώτη ανάγνωση της φωτογραφίας είναι ότι οι άστεγοι βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση λόγω των φονικών τραπεζών… και το καταγγέλλει η ΝΑΡ

Μια δεύτερη ανάγνωση όμως είναι πως την ώρα που η Αριστερά ασχολείται με την υψηλή πολιτική και τάσσεται κατά των τραπεζών , του ΝΑΤΟ, της ΕΟΚ και άλλων μεγάλων εχθρών, τριγύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται όχι μεγάλα λόγια και συνθήματα αλλά τη βοήθεια μας, κανονική βοήθεια - ένα σπίτι, ένα πιάτο φαί, μια κουβέρτα, ένα φιλικό χέρι, μια κάποια εργασία για να μπορέσουν να κερδίσουν τη χαμένη αξιοπρέπεια…

Διαλέξτε εσείς την ανάγνωση ...