Τον Νοέμβρη του 2011, λίγο μετά τα θλιβερά γεγονότα της 28ης
Οκτωβρίου 2011, - όταν μαθητές γυρνούσαν την πλάτη στους επισήμους, πολίτες
μασκαρεμένοι σε αγανακτισμένους γονείς προπηλάκιζαν πολιτικούς, οι παρελάσεις
διακόπτονταν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καθυβρίζονταν ως «προδότης» και
φυγαδεύονταν με βουρκωμένα μάτια - είχα ρωτήσει και αναρωτηθεί στο άρθρο μου «Eν-δυο,
εν-δυο, … κλίνατε προς το πουθενά» ποιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά
μας επί βδομάδες ώστε να επιτύχουν αυτή
την «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας» γυρνώντας την πλάτη στους
θεσμούς, γυρνώντας την πλάτη στη δημοκρατία;
Στην ερώτηση είχα απαντήσει με άλλη ερώτηση: «όταν τα παιδιά μας μάθουν να πειθαρχούν
τυφλά στις εντολές των ανωτάτων, ποιος θα είναι ο επόμενος που θα τα
χρησιμοποιήσει, για ποιο σκοπό, και εις βάρος ποιών;»
Το άρθρο κατέληγε με αποσπάσματα της Χάνα Αρεντ από τις
ρίζες του ολοκληρωτισμού, θέλοντας σαφώς να καταδείξω ότι όλα αυτά είναι
εξαιρετικά επικίνδυνα «παιχνίδια» που ασχέτως από πού προέρχονται, εν τέλει
τρέφουν το αυγό του φιδιού. Η μορφοποίηση του εκφασισμού της κοινωνίας, έλεγα
τότε, είναι ante portas.
Φυσικά και για το άρθρο αυτό, όπως και για πολλά άλλα,
κατηγορήθηκα δριμύτατα. Τότε, λίγοι έβλεπαν την Χρυσή Αυγή να καλπάζει προς το
μέρος μας. Αμέριμνοι φωνάζαμε «ζήτω και γειά».
Λίγους μήνες μετά η Χρυσή Αυγή καταγράφει το πρωτοφανές για
τα ελληνικά αλλά και τα ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό και μπαίνει στη Βουλή. Κι οι
πτώσεις από τα σύννεφα αρχινούν. Όλοι αθώοι και κάποιοι ακόμα πιο αθώοι. Φταίει
τον μνημόνιο, φταίνε οι κακοί πολιτικοί, οι εθνοπροδότες, οι γερμανοτσολιάδες
κι άλλα συναφή ήταν η κλασσική εξήγηση των δήθεν «πιο αθώων».
Πέρασε ο καιρός και αν υποθέσουμε πως τότε δεν ήξεραν, τώρα
πια ουδείς έχει το δικαίωμα να μην γνωρίζει, μηδέ να προσποιείται. Είναι γνωστό
μάλιστα, αν και με εμπειρικές μεθόδους, ότι η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία,
εν είδει μόδας και χαβαλέ, είναι τρομακτική. Κι ενώ τα γνωρίζουμε όλα αυτά, κι
ενώ ο ελέφαντας είναι μέσα στο σαλόνι μας και κάθεται στον καναπέ μας, ο
αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσης με μια πρωτοφανή εμφάνιση στο
Επαγγελματικό Λύκειο Ν. Ιωνίας, δίνει την απάντηση που αναζητούσα από τον
Νοέμβρη του 2011: «ποιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας να γυρνάν
την πλάτη στη δημοκρατία;». Εγώ Αναφώνησε σήμερα ο Αλέξης!
«Je
suis la révolution» ανέκραξε ως καρικατούρα του Ναπολέοντα, και αφού ειρωνεύτηκε
τους μαθητές, τα παιδιά μας, που ξεκινάνε τη νέα χρονιά με ελπίδες, όνειρα,
προσδοκίες λέγοντας πως «θέλω να σας ευχηθώ καλή χρονιά, αλλά φέτος αυτό
ακούγεται σαν ειρωνεία» τους κάλεσε να στηρίξουν τον αγώνα της ΟΛΜΕ που θέλει
τα σχολεία κλειστά, παρομοίωσε την κατάσταση στη χώρας μας με αυτή της
υπόδουλης Ελλάδας στους Οθωμανούς, και τους φλόμωσε στα ψέματα λέγοντας πως η
κακή κυβέρνηση «πετάει στο δρόμο» τα παιδιά, πως κλείνει το ολοήμερο σχολείο,
πως «τα παιδιά των ειδικών σχολείων ρίχνονται στον Καιάδα», και ζήτησε να
ξεκινήσει από το σχολείο το «μεγάλο κύμα αντίστασης και ανατροπής»… που θα
κάνει τον ίδιο Πρωθυπουργό!
Ιδού λοιπόν ο αυτουργός του εκφασισμού της κοινωνίας μας.
Ιδού ο προμηθευτής δηλητηρίου των ψυχών μας. Ιδού ποιος οργάνωνε τότε το 2011
τα παιδιά μας εν κρυπτώ και σήμερα με περισσή αυτοπεποίθηση εμφανίζεται
αυτοπροσώπως να οδηγήσει το «στράτευμά του»… πού; Στο κενό. Στο πολιτειακό
κενό. Να δρέψει… τι; Το σπόρο του τυφλού μίσους που θα μας δηλητηριάσει όλους
και πρώτα από όλα τη νέα γενιά του τόπου μας, τη μόνη μας ελπίδα;
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εννοεί να
καταλάβει ότι η ρητορική του οδηγεί στην τυφλή βία, οδηγεί στην άνοδο των
νεοναζί, οδηγεί στον εθνικό διχασμό, οδηγεί στην καταστροφή. Εμείς;
