Νέα αφήγηση εισήλθε στο δημόσιο διάλογο: δεν είναι ο ναζισμός το ζήτημα αλλά ότι οι χρυσαυγίτες διέπραξαν εγκληματικές πράξεις!
Η φράση αυτή συνοδεύεται από επιχειρήματα τύπου «δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες αλλά οι πράξεις».
Δηλαδή τι; Η «ιδεολογία» (ή μάλλον η ιδεοληψία) του ναζισμού δεν διέταξε το Ολοκαύτωμα στο όνομα της άριας φυλής; Η «ιδεολογία» του ναζισμού δεν δολοφόνησε 17 εκατομμύρια ανθρώπους- εβραίους, τσιγγάνους, ανάπηρους, ομοφυλόφιλους, πολιτικούς αντιπάλους; Ο Χίτλερ ήταν ένας απλός εγκληματίας; Ένας κατά συρροή δολοφόνος; Τίποτα άλλο; Δεν έφερε μια «ιδεολογία» του μίσους και της μισαλλοδοξίας που όπλισε το χέρι των οπαδών της, στοχεύοντας στην ίδια τη Δημοκρατία;
Όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία του 20ου αιώνα και δεν επιδέχονται ερμηνείες. Οπότε ποιος ο λόγος της ανιστόρητης αυτής αφήγησης ότι δήθεν «δεν είναι ο ναζισμός το ζήτημα»;
Ίσως να υπάρχει ένας λόγος, κι αυτός δεν είναι άλλος παρά από το ότι πίσω από την αφήγηση αυτή επιδιώκεται να δικαιολογηθεί η αμφισημία κάποιων και η εγκληματική καθυστέρηση στην αντίδραση κατά των νεοναζί. Ένα «συγγνώμη, κάναμε λάθος» θα ήταν πολύ πιο καλοδεχούμενο και ωφέλιμο από μια αφήγηση που θέλει να περιμένουμε πρώτα να σκοτώσουν κι έπειτα να αντιδράσουμε. Ας μην γίνουν κάποιοι «απολογητές του ναζισμού», για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους
«Οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο» είχε πει ο Κέυνς. Και έκτοτε, απλώς επιβεβαιώνεται.
Εμείς ξεκινήσαμε τη μάχη κατά του νεοναζισμού, εγκαίρως, πριν τα εγκλήματα, γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο ότι εκεί θα οδηγούνταν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αυτό επιτάσσει η ιδεολογία τους. Διαφορετικά, δεν θα λέγονταν νεοναζί, αλλά νεοβουδιστές.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει πως ο ναζισμός ανήκει στις εναλλακτικές λύσεις πολιτικής σε μια δημοκρατία. Οι νεκροί καιροφυλακτούν.
Η φράση αυτή συνοδεύεται από επιχειρήματα τύπου «δεν ποινικοποιούνται οι ιδέες αλλά οι πράξεις».
Δηλαδή τι; Η «ιδεολογία» (ή μάλλον η ιδεοληψία) του ναζισμού δεν διέταξε το Ολοκαύτωμα στο όνομα της άριας φυλής; Η «ιδεολογία» του ναζισμού δεν δολοφόνησε 17 εκατομμύρια ανθρώπους- εβραίους, τσιγγάνους, ανάπηρους, ομοφυλόφιλους, πολιτικούς αντιπάλους; Ο Χίτλερ ήταν ένας απλός εγκληματίας; Ένας κατά συρροή δολοφόνος; Τίποτα άλλο; Δεν έφερε μια «ιδεολογία» του μίσους και της μισαλλοδοξίας που όπλισε το χέρι των οπαδών της, στοχεύοντας στην ίδια τη Δημοκρατία;
Όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία του 20ου αιώνα και δεν επιδέχονται ερμηνείες. Οπότε ποιος ο λόγος της ανιστόρητης αυτής αφήγησης ότι δήθεν «δεν είναι ο ναζισμός το ζήτημα»;
Ίσως να υπάρχει ένας λόγος, κι αυτός δεν είναι άλλος παρά από το ότι πίσω από την αφήγηση αυτή επιδιώκεται να δικαιολογηθεί η αμφισημία κάποιων και η εγκληματική καθυστέρηση στην αντίδραση κατά των νεοναζί. Ένα «συγγνώμη, κάναμε λάθος» θα ήταν πολύ πιο καλοδεχούμενο και ωφέλιμο από μια αφήγηση που θέλει να περιμένουμε πρώτα να σκοτώσουν κι έπειτα να αντιδράσουμε. Ας μην γίνουν κάποιοι «απολογητές του ναζισμού», για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους
«Οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο» είχε πει ο Κέυνς. Και έκτοτε, απλώς επιβεβαιώνεται.
Εμείς ξεκινήσαμε τη μάχη κατά του νεοναζισμού, εγκαίρως, πριν τα εγκλήματα, γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο ότι εκεί θα οδηγούνταν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αυτό επιτάσσει η ιδεολογία τους. Διαφορετικά, δεν θα λέγονταν νεοναζί, αλλά νεοβουδιστές.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει πως ο ναζισμός ανήκει στις εναλλακτικές λύσεις πολιτικής σε μια δημοκρατία. Οι νεκροί καιροφυλακτούν.
