Έλεος! Έλεος πια, Mr Tsipras

Ηφράση που συνεχώς σχηματιζόταν σαν ψίθυρος, σαν προσευχή, παρακολουθώντας τη συζήτηση Κλίντον/Τσίπρα στο Clinton Global Initiative, ήταν: έλεος... έλεος... έλεος! Τον Τσίπρα προλογίζει η γνωστή και μη λησμονημένη Γιάννα Αγγελοπούλου, με καναρινί ταγιέρ, που εμφανιζόμενη ως πρέσβειρα της Ελληνικής Δημοκρατίας (ναι, είναι πάντα διορισμένη ως πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, απορώ γιατί δεν το έχουν ζητήσει και άλλοι εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου!) λέει στο παγκόσμιο ακροατήριο πόσο μοναδικός, πόσο ανεπανάληπτος είναι ο Mr. Alexis Tsipras.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον είναι εξαιρετικά φιλικός και το θέμα στο οποίο εστιάζει είναι η προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα, το κύριο άλλωστε θέμα της χώρας μας. Ο Τσίπρας, που με δυσκολία καταλάβαινε τις κατά πάσα πιθανότητα ήδη γνωστές ερωτήσεις του Μπιλ Κλίντον, δεν είναι σε θέση να δώσει ολοκληρωμένη και πειστική απάντηση σε κανένα θέμα που του θέτει ή, μάλλον, για κάθε πάσα που του δίνει ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι αμήχανος, λίγος, απροετοίμαστος να απαντά εκτός κειμένου και δεν μπορεί να αυτοσχεδιάζει. Χαζογελάει διαρκώς και το φιλικό αμερικάνικο κοινό γελά κι αυτό μαζί του για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση. Οι γκριμάτσες που κάνει θυμίζουν κωμικούς σίριαλ με κονσέρβα τα γέλια. Τελικά ο Τσίπρας εκτός από μίμος έχει και φλέβα κωμικού.

Ευχαριστεί την αμερικανική διοίκηση και πάλι. Παρόλο που όσο μιλάει ο Κλίντον απευθύνοντάς του την ερώτηση (ή πάσα) κοιτάει τα χαρτιά του, παίρνει πόζες σαν να κοιτάει στον καθρέφτη, ξανακοιτάει τα χαρτιά του. Και στα καλά καθούμενα, δίχως να υπάρξει λόγος ή σχετική ερώτηση, μιλάει για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους με επίκληση λάθος αριθμών, λες και αυτό ενδιαφέρει το συγκεκριμένο ακροατήριο, και υπενθυμίζει πόσο κουράστηκε στη διαπραγμάτευση και πόσο κακή είναι η Ε.Ε. την οποία και άλλαξε!

Επικαλείται την ευρωζώνη και την ενότητά της, αλλά θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι θύμα οικονομικού πολέμου που της έκανε προφανώς η ευρωζώνη που της δάνεισε 300 δις ευρώ! Αδυνατεί να παρουσιάσει τους τομείς στους οποίους υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα. Αναφέρει τον τουρισμό και ψελλίζει κάτι περί ενεργειακών οδών. Κουβέντα για ορυκτό πλούτο και για ΑΟΖ.

Κουβέντα για ιδιωτικοποιήσεις και ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών. Δεν μπορεί να μιλήσει συγκεκριμένα για καινοτομία, νεανική επιχειρηματικότητα κ.ο.κ. παρότι τον ρωτά ειδικά ο Κλίντον. Δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα για την απόδοση και την προστασία των κεφαλαίων που θα επενδυθούν, παρότι επίσης τον ρωτά ειδικά ο Κλίντον. Συκοφαντεί βαριά τη χώρα του ως πελατειακή και διεφθαρμένη όπου δωροδοκούνται οι πάντες, και η δικαιοσύνη (ΓΑΠ ο Β΄) Προσπαθεί να πει κάτι για μεταναστευτικό στο περίπου. Για να καταλήξει ότι δωρίσαμε στον κόσμο τη δημοκρατία, και τώρα ξαναφέρνουμε τη δημοκρατία στην Ευρώπη!

Θα μπορούσε να μιλήσει ελληνικά με διερμηνεία ή έστω να προετοιμαστεί. Αλλά αυτό προϋποθέτει σεβασμό στο συνομιλητή του, αλλά και στο θεσμικό του ρόλο, καθώς εκείνη τη στιγμή ο Τσίπρας δεν ήταν ο νεαρός που έκανε διαδηλώσεις κατά του Κλίντον, αλλά ο ανώτατος εκπρόσωπος της Ελλάδας. Ο κ. Τσίπρας όμως δεν σέβεται τίποτα, και σίγουρα όχι τη χώρα του.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, έδωσε σκοινί για να πιαστεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κι αυτός το χρησιμοποίησε για να κρεμάσει και πάλι τον τόπο μας στη χλεύη των διεθνών ΜΜΕ. Έλεος, απλά έλεος...

* Αναρτήθηκε στην Athens Voice 

Πρώτη φορά και αριστερά και δεξιά και ολόγυρα: Ας ξυπνήσουμε!

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις παρεμβάσεις του Γ. Πανούση. Έναν άνθρωπο που θεωρώ αξιόλογο από παλιά, πολύ πριν γίνει υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα. Όταν ήταν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, πανεπιστημιακός δάσκαλος, πάντα με τον δικό του λόγο.

Ο Γ. Πανούσης στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα λειτουργεί ως προβολέας, και λόγω της κρίσιμης αρμοδιότητάς του και λόγω της θεσμικής του ευθύνης, που όντας καθηγητής νομικής και εγκληματολογίας την αντιλαμβάνεται πολύ καλά. Επιδιώκει να μας προσανατολίσει προς έναν άλλο Τσίπρα, όχι αυτόν που φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.

Ο Γ. Πανούσης θεωρεί ότι ο δικός του ρόλος μέσα σε αυτή την κυβέρνηση, που παραβιάζει συνειδητά και με στόχευση θεμελιώδεις αρχές της δυτικής δημοκρατίας, είναι αυτός του θεματοφύλακα της συνταγματικής νομιμότητας και της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας, τον όποιον ανέλαβε αυτοβούλως ως αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για τη δημόσια τάξη και την προστασία του πολίτη. Θέση στην οποία πράγματι τον διόρισε και τον διατηρεί ο Τσίπρας, παρά την κατακραυγή από το κόμμα και τους υπέρμαχους του μπάχαλου.

Το θεώρημα Πανούση είναι ότι ο Τσίπρας περιβάλλεται από -και άρα εφάπτεται με- κύκλους, ομάδες, πρόσωπα που στεγάζονται κομματικά, εκλογικά, ακόμη και κοινοβουλευτικά (ως βουλευτές) στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αμφισβητούν, υπονομεύουν, αντιστρατεύονται την συνταγματική νομιμότητα, την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Αυτό το κάνουν με πράξεις σχετικές με την ασφάλεια (π.χ. συμμετοχή σε πράξεις βίας ή υπόθαλψη ή εγκωμιασμός και ενθάρρυνση της τρομοκρατίας) ή με πράξεις σχετικές με τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις οποίες ο ίδιος ο Γ. Πανούσης τις χαρακτήρισε «εσχάτη προδοσία» (π.χ. σχέδιο Λαφαζάνη για κατάληψη δικτύου της Τράπεζας της Ελλάδος, σχέδιο Βαρουφάκη για χακάρισμα των ΑΦΜ κ.ο.κ.), ή με πράξεις που αλλοιώνουν το πολίτευμα, το ρόλο της Βουλής και του Προέδρου της σε σχέση με την Κυβέρνηση και τις πολιτικές της (π.χ. όλο το «έργο» της κας Ζωής Κωνσταντοπούλου).

Άρα ο Γ. Πανούσης λέει: Δείτε με τι παλεύει το παλικάρι μας ο Τσίπρας. Ας τον στηρίξει ο αστικός κόσμος. Ας τον κάνει «δικό του» ηγέτη ώστε να διαχωρίσει τη θέση του από ύποπτες ομάδες, την αριστερή πλατφόρμα, άρρωστους ανθρώπους κ.ο.κ.

Όμως ο Τσίπρας λέει: Καλύπτω τον Γ. Βαρουφάκη, ενήργησε κατ’ εντολή μου. Ασκώ κριτική αλλά δεν συγκρούομαι με τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, παραμένει εν λευκώ ΠτΒ. Θέλω να κυβερνώ μόνο με τον Καμμένο. Θα προχωρήσω την εφαρμογή του μνημονίου, που εγώ έφερα με τους χειρότερους όρους, με τον Κατρούγκαλο, τον Βούτση, τον Δρίτσα, τη Χριστοδουλοπούλου, τον Σκουρλέτη, τον Χαϊκάλη και άλλους έγκυρους ευρωπαϊστές πολιτικούς. Στηρίξτε με, ψηφίστε με, δοξάστε με! Κι όταν θα είμαι έτοιμος, θα ξαναρχίσω την ταξική πάλη και πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι.

Και η αντιπολίτευση του λέει: Ναι, μεγάλε ηγέτη, σε στηρίζουμε, σε ψηφίζουμε, θέλουμε να μας κυβερνήσεις και άλλο, έχεις υποχρέωση βάσει των εκλογών του Ιανουαρίου, μείνε στη θέση σου και συνέχισε τη γραμμή σου που δεν στηρίζει ο Λαφαζάνης και η Ζωή, αλλά στηρίζουμε χωρίς όρους εμείς. Δεν μπορείς να πας σε εκλογές, ακόμη και μετά τη διάσπαση στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τσίπρας απαντά: Οκ! Τότε βουλώστε το και απλώς να ψηφίζετε ό,τι σας φέρνω. Και όταν σας βρίζω και σας ξεφτιλίζω, να μη μιλάει κανείς. Τώρα καθαρίζω το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως μετά θα καθαρίσω και με ό,τι έχει απομείνει από την αντιπολίτευση!

Σε αυτό το σχήμα μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προσεκτικές παρεμβάσεις του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη με σημαντικότερη όλων την παρέμβασή του στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα το Σάββατο: Μια πλήρης ιστορική ομολογία της ευθύνης τους, που είναι πάντα η ίδια ιστορική ευθύνη της κομμουνιστικής αριστεράς για τα παλιότερα και παντοτινά λάθη της. Για τον εμφύλιο, αλλά και για την τωρινή ήττα της χώρας. Πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Λέει ουσιαστικά ο Γ. Δραγασάκης, ο ειλικρινής και σοβαρός, ο παρ’ ολίγον ΓΓ του ΚΚΕ: Τα κάναμε μαντάρα, φταίει η αντίληψή μας, η θεωρία μας, τα στερεότυπά μας. Φταίνε τα ψέματα και οι δημαγωγίες μας. Δεν είχαμε καταλάβει τίποτα για το συσχετισμό των δυνάμεων και τη διαπραγμάτευση. Και εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε πού πάμε και πού οδηγούμε τη χώρα. (Ό,τι δηλαδή θα μπορούσε να λεχθεί και το 1949.) Όμως και πάλι ωραίοι είμαστε. Συνεχίζουμε. Οποίος δεν θέλει, φεύγει. Οι υπόλοιποι να μείνουν πειθαρχημένοι. Πιστοί στο κόμμα και τον αρχηγό. Σημασία έχει μόνο το να κρατηθούμε στην εξουσία. Δεν θα κάνουμε τα λάθη του 1944 ή του 1946.

Στο μεταξύ όμως συμφωνία δεν υπάρχει ακόμη. Το ΔΝΤ αντιδρά. Ο κατάλογος των μέτρων είναι οδυνηρά απροσδιόριστος. Η δραχμοφιλία των απελπισμένων και των δήθεν αριστερών και ακροδεξιών εθνικολαϊκιστών θα αυξάνει. Το σενάριο του Grexit θα ζεσταίνεται. Οι επιχειρήσεις θα κλείνουν. Οι άνεργοι θα αυξάνουν. Η χώρα θα αποσυντίθεται.

Ο Τσίπρας όμως θα συνεχίζει να κυβερνά, ως πρώτη φορά και αριστερά και δεξιά και ολόγυρα. Ως εκφραστής της εθνικής κρίσης και της μεγαλύτερης συλλογικής αδικίας που έκανε ο ελληνικός λαός εναντίον των λίγων που είπαν την αλήθεια και ανέλαβαν το κόστος των υπευθύνων πράξεων και λόγων τους –και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικούς αλλά για όποιον τόλμησε να εκφέρει έναν κάποιον άλλο λόγο– τελικά όμως εναντίον του ίδιου του του εαυτού. Ως πότε όμως;

Μήπως ως την ημέρα εκείνη που ο Τσίπρας θα νιώσει και πάλι έτοιμος να προχωρήσει το σχέδιο του: να γίνει ηγέτης ενός «άλλου καθεστώτος», ένας ηγέτης τύπου λατινικής αμερικής, ο δικός μας Μαδούρο; Μήπως ως τη μέρα εκείνη που η φτωχοποίηση της πατρίδας μας θα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που η απαίτηση για επιστροφή στη δραχμή θα είναι παλλαϊκή και ίσως και αναγκαία για να μπορεί να τραφεί ο λαός; Και τότε θα ξαναμιλήσουμε για «ολετήρες της Ελλάδας», αλλά θα είναι αργά.

Μήπως, λοιπόν, έχει έρθει η στιγμή όσοι καταλαβαίνουν και νιώθουν να ενωθούν, να κινητοποιηθούν, να μιλήσουν, να δράσουν ώστε να σταματήσουμε το κακό, πριν να έρθει η στιγμή που όλοι (και πάλι) θα σωπαίνουν κατεβάζοντας τα μάτια;

*«Σπανίως πλάνη υπήρξε περισσότερον τραγική...» έγραφε ο Βρετανός Χάρολντ Νίκολσον, θερμός φιλέλληνας, αναφερόμενος στα γεγονότα 1919-1922.

* Αναρτήθηκε στην Athens Voice 

Κωδικός: Εκπαιδεύοντας τον Τσίπρα - Ή αλλιώς: παραπλανώντας τους πολίτες

Κωδικός: Εκπαιδεύοντας τον Τσίπρα

Ή αλλιώς: παραπλανώντας τους πολίτες

 Ένα νέο σχέδιο επιχειρείται το τελευταίο διάστημα, καλών ίσως προθέσεων. Αποτυπώνεται σε άρθρα σημαντικών ανθρώπων της διανόησης και σε σχόλια αναλυτών/πολιτευτών σε τηλεοπτικά πάνελ. Ο κωδικός αυτού: «εκπαιδεύοντας τον Τσίπρα».

Το σχέδιο εκκινά από το δίλημμα: θέλουμε να εφαρμόσουμε τη συμφωνία που έκανε τελευταία στιγμή και με τους χειρότερους όρους ο κ. Τσίπρας ή να επιστρέψουμε στην απειλή του Grexit και του «εθνικού νομίσματος»  που καλλιεργούσαν ως σχέδιο Β οι κκ. Τσίπρας και Βαρουφάκης; Αφού λοιπόν δεν πρέπει να πάμε στην δραχμή ή στην απειλή του Grexit, πρέπει να στηρίξουμε τον κ. Τσίπρα που μπορεί να έπαιξε εις βάρος της χώρας επί έξι μήνες αλλά τα γύρισε λίγο πριν την απόλυτη καταστροφή ασχέτως αν προκάλεσε μεγάλη βλάβη. Και όχι μόνο να τον στηρίξουμε αλλά και να τον εξημερώσουμε, να τον εκπαιδεύσουμε και να τον προστατεύσουμε από το ίδιο του το κόμμα και την εκλογική του βάση. Δηλαδή, από τον ίδιο του τον εαυτό.

Για μισό λεπτό όμως.

Ποιος έχει την ευθύνη για το γεγονός ότι φτάσαμε να μιλάμε για ισχυρή πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Ποιος έχει την ευθύνη για την καταστροφή των επί πέντε χρόνων θυσιών των Ελλήνων μέσα σε λίγους μήνες;

Ποιος έχει την ευθύνη για την κοινωνική απονομιμοποίηση της μεταπολίτευσης και την ανάδυση σκοτεινών αντιδημοκρατικών δυνάμεων; Για τον περίφημο «εκτσογλανισμό», για να θυμηθούμε έναν ακριβή όρο που κάποτε είχε ενοχλήσει ιδιαιτέρως τον Συριζα.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν έχει αυτή την ευθύνη, κι όχι μόνο την τυπική, πολιτική αλλά και την ουσιαστική;

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν ήταν αυτός που δημιούργησε την πλατεία των αγανακτισμένων στην οποία γεννήθηκε ο Φρανκενστάιν «Συριζανελ» με την σιωπηλή υποστήριξη της ΧΑ;

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν ήταν αυτός που έστρεψε τον κόσμο εναντίον της Βουλής, των θεσμών, της δυτικής δημοκρατίας;

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν ήταν αυτός που από την πρώτη στιγμή είχε τον στρατηγικό έλεγχο της διαπραγμάτευσης;

Αυτός δεν ήταν που τοποθέτησε τον κ. Βαρουφάκη, το «asset της κυβέρνησης» κατά τα λεγόμενά του, και του έδινε κατευθύνσεις περί «δημιουργικής ασάφειας» και οργάνωσης του σχεδίου εξόδου από το ευρώ σε «war rooms»;

Οι επαφές και να φληναφήματα υπουργών της κυβέρνησης του με Ρωσία, Κίνα και χώρες της λατινικής Αμερικής υπό την δική του καθοδήγηση δεν γίνονταν;

Αυτός ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν ήταν που στεκόμενος δίπλα στον Πρόεδρο  Πούτιν κατήγγειλε την ΕΕ και τις ηγεσίες των κρατών - μελών της ως μη δημοκρατικές απειλώντας και υποσχόμενος «νέα λιμάνια»;

Αυτός δεν προσέφερε στον Πρόεδρο Πούτιν την δυνατότητα να θέσει υπό έλεγχο την Ελλάδα και να στηρίξει την έξοδο της από την ευρωζώνη με αντάλλαγμα 10 δις ( την ώρα που ο κ. Σόιμπλε πρότεινε μπόνους 50 δις ευρώ για εθελοντικό Grexit !) κι ο μόνος λόγος που δεν συνέβη αυτό ήταν το γεγονός ότι αρνήθηκε ο ίδιος ο κ. Πούτιν; (δεν είδα κανέναν στην Ελλάδα να διαψεύδει το εντυπωσιακό ρεπορτάζ του Παύλου Παπαδόπουλου, «Ο Λεονίντ, ο Αλέξης και ο Παναγιώτης» στο Βήμα της Κυριακής)

Αυτός, αλήθεια, δεν ριζοσπαστικοποίησε το 61% του εκλογικού σώματος του δημοψηφίσματος εξωθώντας το να πει ένα νέο ηρωικό «μεταξικό» ΟΧΙ στην ΕΕ, για να το μετατρέψει «ναι» στα πιο οδυνηρά μέτρα λιτότητας, λίγο αργότερα;

Και τώρα εμείς, οι άλλοι, θέλουμε να προστατεύσουμε τον κ. Τσίπρα από τον εκλογικό αυτό σώμα;

Κι αλήθεια γιατί οι «ανέντιμοι» και «επικίνδυνοι» είναι ο Π. Λαφαζάνης και η αριστερή πλατφόρμα ή ακόμα και ο Γ. Βαρουφάκης, ενώ ο έντιμος και ο λογικός είναι ο Τσίπρας;

Ο Τσίπρας δεν ήταν αυτός που έριξε την κυβέρνηση τον Δεκέμβρη του 2014 και πήρε τις εκλογές με την πλατφόρμα Λαφαζάνη, ενώ κέρδισε το λαοπλάνο δημοψήφισμα με την πλατφόρμα Βαρουφάκη;

Σε αυτό το σχήμα ο «πολιτικά έντιμος» είναι ο Λαφαζάνης και όχι ο Τσίπρας, αν θυμηθούμε μάλιστα και την περίφημη φράση γεμάτη έπαρση του τελευταίου ότι θα πρωτοτυπήσει και θα τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.

Και τώρα τι;

Υπό κανονικές συνθήκες ο κ. Τσίπρας θα είχε παραιτηθεί και θα εξεταζόταν σε αντιπαράσταση με τον κ. Βαρουφάκη για το ποιος έκανε και ήξερε τι. Αντί αυτού όμως εξυμνείται επειδή αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή τι συνέπειες θα είχε για τον ίδιο (όχι για τη χώρα) η πράξη αυτή της ρήξης που ο ίδιος προωθούσε  και τράβηξε χειρόφρενο προκαλώντας όμως μη ιάσιμα τραύματα στη χώρα και τους πολίτες.

Όχι, αυτός ο εφιάλτης πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα.

Είναι εθνικά ανεύθυνο και εξαιρετικά επικίνδυνο, κυρίως όμως είναι αφελές, να προσπαθούμε να κατασκευάσουμε έναν άλλο Τσίπρα, τον «δικό μας Τσίπρα»!

Με τον τρόπο αυτό γινόμαστε συνένοχοι στο μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει ποτέ σε χώρα ευρωπαϊκή, ένα έγκλημα μάλιστα που διαπράττεται με νηφαλιότητα, σχεδιασμό και καλές προθέσεις.

Ο Τσίπρας όμως αυτός είναι. Ένας υπερφίαλος,  φανατικός, ιδεοληπτικός, ανίκανος να αντιληφθεί τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, εθνικά επικίνδυνος «άνθρωπος που θέλησε να γίνει βασιλιάς».

Κι όπως στην τελευταία σκηνή της ομώνυμης ταινίας «Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς»* το αίμα έσταξε και φάνηκε σε όλους πως δεν είναι θεός αλλά ένας κοινός  πολιτικός πλάνος.

Το να προσπαθούμε να τον εμφανίσουμε κάπως αλλιώς, απλώς θα έχει ως αποτέλεσμα να παραταθεί η πλάνη των πολιτών και να οδηγηθεί η χώρα σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από την οποία δεν θα υπάρχει επιστροφή. Και τότε ποιος θα αντιμετωπίσει την οργή του κόσμου;

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει κανείς να γίνει συνένοχος σε αυτό το εθνικό έγκλημα.

Η αντιπολίτευση οφείλει να ακούσει τη βάση, τους πολίτες αυτούς που τόλμησαν να βγουν στις πλατείες - σε αυτές τις πλατείες που πριν λίγα χρόνια είχε γεννηθεί το σκοτάδι- και να  φωνάξουν «ναι» στην αλήθεια, «ναι» στην λογική, «ναι» στην δημοκρατία. Οι πολίτες αυτοί που αρνήθηκαν να υποκύψουν στην προπαγάνδα, που προέταξαν την σκέψη και την αλήθεια. Οι πολίτες αυτοί που κράτησαν την ατομικότητά τους. Που κράτησαν το «εγώ» και δεν έγιναν μέλη ενός άμορφου «εμείς»- «Το εγώ, αυτό το δημιούργημα της γραμματικής, πολιτικά ύποπτη οντότητα»  όπως γράφει ο Καίσλερ στο «Μηδέν και το άπειρο» περιγράφοντας την ανάκριση του Ρουμπάσοφ στις δίκες της Μόσχας που είχε «τολμήσει» να διακρίνει τον εαυτό του από το κόμμα.

Αλλά και να προστατεύσει τους πολίτες που εσκεμμένα παραπλανήθηκαν από τον κ. Τσίπρα και πίστεψαν πως το «όχι» θα τους οδηγούσε στη γη της επαγγελίας.     

Η ανάγκη για δημιουργία ενός φιλοευρωπαϊκού, δημοκρατικού, μετώπου είναι μονόδρομος, προκύπτει ως ανάγκη, αρκεί να κάνουν όλοι οι πολιτικοί ένα βήμα πίσω στις φιλοδοξίες τους. Αλλιώς τι; Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου στις πλάτες των βουλευτών της ΝΔ ,του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ; Κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό να συνεργάζεται με αυτούς που έβρισε και συκοφάντησε και τώρα καταστρέφει και κακοαντιγράφει την πολιτική τους; Εκλογές για να έχει ο «αναγεννημένος» κ. Τσίπρας αυτοδύναμη πλειοψηφία ή το βασικό ρόλο σε μια κυβέρνηση στην οποία το μνημόνιο θα εφαρμόζουν από πρόσωπα όπως ο κ. Κατρούγκαλος της Βάρκιζας;

Και σε τελική ανάλυση από που προκύπτει ότι μπορεί να εκπαιδευτεί (;) ο κ. Τσίπρας στις πλάτες των πολιτών και της χώρας; Έχουμε τέτοια περιθώρια; Έχουμε αυτή την πολυτέλεια; Και αλήθεια, ακόμα κι αν την είχαμε, από που τεκμαίρεται ότι ο κ. Τσίπρας επιδέχεται εκπαίδευσης; Γιατί να μην θεωρήσουμε ότι το «χειρόφρενο» που τράβηξε δεν ήταν απλώς μια τακτικιστική αναδίπλωση ενός ανθρώπου που έχει ως ινδάλματά του τον Κάστρο και τον Μαδούρο;

Η αλήθεια είναι μπροστά μας. Όλα όσα έκανε ο κ. Τσίπρας τα έκανε επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό συνθήκες κανονικότητας. Δεν μπορεί να γίνει κανονικός πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, μιας δυτικής χώρας της ΕΕ, σε συνθήκες δημοκρατίας, που θα διαχειρίζεται την καθημερινότητα και θα παίρνει το πολιτικό κόστος κρίσιμων και δύσκολων αποφάσεων.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί να λειτουργήσει ως "ηγέτης" μιας παράταξης, σε μια διχασμένη  Ελλάδα, υπό συνθήκες κοινωνικής αναταραχής, σε μια πλαστο-επαναστατική κατάσταση, περιτριγυρισμένος από κατασκευασμένους εχθρούς για να τους πολεμάει δήθεν κι έτσι να κυβερνά μια χώρα που θα την έχει θέσει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης παραμερίζοντας ή υποβαθμίζοντας στην καλύτερη περίπτωση τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ένας μοιραίος άνθρωπος που για να κρατηθεί πρωθυπουργός πρέπει να φέρει την εμφύλια σύγκρουση ( ελπίζω όχι με την κλασική μορφή )  και τη δραχμή, αργά ή γρήγορα.

Αν δεν το αντιληφθούμε εγκαίρως και δεν πράξουμε τα δέοντα τότε ... ας ελπίσουμε πως κάποτε .... «θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν θα υπάρχει σκοτάδι ....»

We shall meet in the place where there is no darkness
G. Orwell, «1984»

_

* Ο Danny και ο Peachy πηγαίνουν στο μακρινό Kafiristan, εμφανίζονται ως θεοί, εκπαιδεύουν τους ντόπιους να αμύνονται, και εκμεταλλεύονται την περιοχή με σκοπό να κλέψουν τον πλούτο της και να επιστρέψουν στην Αγγλία. Όταν όμως μια γυναίκα που θέλησε ο Danny να παντρευτεί ενάντια στην θέλησή της τον δαγκώνει κατά την τελετή του γάμου τους, οι ντόπιοι βλέπουν ότι έσταξε αίμα από το δήθεν αθάνατο σώμα του και καταλαβαίνουν πως δεν ήταν θεός αλλά ένας απατεώνας που θέλησε να τους εκμεταλλευθεί.

* Αναρτήθηκε στην Athens Voice 

SKAI, 17/7: O Πρωθυπουργός Ντούμπλ φας

ΣΚΑΙ, 10/7/2015

Κωδικός: Αλλαγή καθεστώτος

Πρώτη φορά #fasistera

Τ

ο σχέδιο είναι προσεκτικά μελετημένο. Βασίζεται στην κλασική αρχή όλων των κατά καιρούς «νέων» καθεστώτων: Αποδόμηση- Εγκατάλειψη- Κατάληψη. Το βλέπουμε να λαμβάνει χώρα σε βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας μας και σε βασικούς θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών.

Βουλή

Ξεκίνησαν από τις πλατείες των αγανακτισμένων που μαζί με την ακροδεξιά και πλήθος κόσμου που για άλλο λόγο κατέβαιναν στην πλατεία και άλλο σκοπό εν αγνοία τους εξυπηρετούσαν, αποδομούσαν το Κοινοβούλιο. Ποιος ξεχνά το σύνθημα «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή»;

Κι όταν πλέον πήραν την εξουσία, η Βουλή άρχισε να υπολειτουργεί ή μάλλον να μην λειτουργεί καθόλου. Η Ολομέλεια συγκαλείται πολύ αραιά για νομοθετικό έργο. Τα κρισιμότερα νομοσχέδια έχουν εισαχθεί ως κατεπείγοντα. Οι ΠΝΠ, που είχαν καταγγελθεί τα προηγούμενα χρόνια, χρησιμοποιούνται με εντυπωσιακή άνεση για πολύ μεγάλα θέματα όπως η δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των ΟΤΑ, των ΑΕΙ, των ασφαλιστικών ταμείων. Σημαντικές για το μέλλον του τόπου διαβουλεύσεις γίνονται στον κύκλο της Φρανκφούρτης με έμπιστους του Πρωθυπουργού ερήμην των αρμοδίων υπουργείων και, φυσικά, εν αγνοία της Βουλής. Η ίδια η παράταση του μνημονίου υπογράφτηκε χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση, ερήμην της Βουλής.

Ποιος ενδιαφέρεται; Ελάχιστοι. Ο κόσμος δεν αντιδρά. Διότι η Βουλή είναι πλέον απαξιωμένη.

Επόμενο βήμα; Η μονοκομματική Βουλή; Ότι είναι να γίνει θα αποφασίζεται αποκλειστικά στα όργανα του κυβερνητικού κόμματος.

Αντιπολίτευση

Όπου αντιπολίτευση πια δεν είναι οι εκφραστές της μειοψηφίας, αλλά οι «παλαιοί», οι «εθελόδουλοι», οι «ανθέλληνες», οι «ενθοπροδότες». Και άρα δεν δικαιούνται να ομιλούν.

Σχεδόν κανένας δεν αντιδρά ακούγοντας τους εκπροσώπους της κυβέρνησης με μια άνευ προηγουμένου αλαζονεία να σχολιάζουν καταγγελίες της αντιπολίτευσης για αυταπόδεικτα σκάνδαλα (πχ αδιαφανείς διορισμούς συγγενών, πελατειακές εξυπηρετήσεις και καταφανή ψέματα) λέγοντας «εσείς δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μιλάτε, ο λαός σας καταδίκασε»!

Όπως και σχεδόν κανένας δεν αντιδρά όταν προπηλακίζεται βουλευτής της αντιπολίτευσης ή γίνεται επίθεση σε γραφεία πολιτικού κόμματος, ενώ το κυβερνών κόμμα σιωπά, στέλνοντας μήνυμα αποδοχής της πράξης.

Επόμενο βήμα; Η μονοκομματική χώρα; Όποιος δεν είναι μαζί με την κυβέρνηση, δεν είναι πατριώτης, δεν έχει δικαιώματα, ο λόγος του δεν μας αφορά.

Διαμορφωτές της κοινής γνώμης

Επί μακρόν, τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι χαρακτηρίζονται πουλημένοι γλείφτες της εξουσίας. Ποιος ξεχνάει τους προπηλακισμούς δημοσιογράφων; Τα συνθήματα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι»;

Ενώ ως αντιπολίτευση αρνούνταν να παραστούν σε ενημερωτικές εκπομπές των «εχθρών του λαού» και των «κατασκευαστών της λαϊκής ετυμηγορίας»

Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης απαξιώθηκαν. Ο κόσμος σταμάτησε να πιστεύει όσα ακούει και βλέπει.

Κι όταν πήραν την εξουσία, σχεδόν κανένας δεν αντέδρασε βλέποντας τους εκπροσώπους της κυβέρνησης να απειλούν και να μηνύουν δημοσιογράφους και ΜΜΕ, να λοιδορούν σκιτσογράφους και τον υπουργό εσωτερικών να δηλώνει με εντυπωσιακή άνεση πως «θα κοπεί από την ρίζα το μακρύ χέρι της αντιπολίτευσης στα ΜΜΕ»

Επόμενο βήμα; Μονοκομματικά ΜΜΕ; Αληθές είναι μόνο ό,τι προβάλλεται από κομματικά ΜΜΕ και κομματικούς δημοσιογράφους. Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα των εχθρών του γένους!

Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωζώνη

Καθ’ όλη της διάρκεια της αντιπολιτευτικής στρατηγικής, το κόμμα αυτό που φέρει υποτίθεται την κληρονομιά του φιλοευρωπαϊστή Λεωνίδα Κύρκου, δεν σταμάτησε να ταυτίζει την ΕΕ και την ευρωζώνη με τους ναζί και να τις χαρακτηρίζει δυνάστες της πατρίδας μας.

Έτσι έτυχε μεγάλης αποδοχής η κατ’ επανάληψη προσβλητική συμπεριφορά υπουργών της κυβέρνησης απέναντι όχι σε συντηρητικές κυβερνήσεις αλλά σε κοινοβούλια άλλων ευρωπαϊκών κρατών και απέναντι όχι σε πρόσωπα αλλά σε ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Το σχέδιο πλέον της γεωπολιτικής «αλλαγής άξονα» έχει σχετικά υψηλή αποδοχή στους πολίτες διότι εξάλλου το όνειρο της Μεγάλης Αικατερίνης, του Ορλώφ και του «ξανθού γένους» που θα σώσει το υπόδουλο γένος των ελλήνων είναι εκπεφρασμένη κυβερνητική στρατηγική. Εμπνέει εξίσου την τερατογένεση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ, τους κκ. Τσίπρα, Καμμένο και Λαφαζάνη.

Επόμενο βήμα; Μια Ελλάδα όχι ισότιμο μέλος της ΕΕ, αλλά δορυφόρος της ΕΣΣΔ, ερήμην της σημερινής Ρωσίας; (Το μόνο πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν υπάρχει ΕΣΣΔ... κι έτσι κινδυνεύουμε να γίνουμε δορυφόρος σε ελεύθερη τροχιά, δορυφόρος δίχως άξονα)

Κοινωνία των πολιτών

Η κοινωνία των πολιτών ήταν, κατά την άποψή τους, αυτή που στήριζε την τότε αντιπολίτευση να ρίξει την προηγούμενη κυβέρνηση.

Κοινωνία των πολιτών που αντιδρά στην κυβέρνηση τώρα δεν υπάρχει. Τελείωσε μετά τις εκλογές !

Διαδηλώσεις ή συλλογικές και ατομικές αντιδράσεις κατά της νέας κυβέρνησης χαρακτηρίζονται ως προβοκάτσιες εγκάθετων από το «κεφάλαιο», τους «εργοδότες» και τους «αντικυβερνητικούς»

Επόμενο βήμα; Αντικατάσταση της κοινωνίας των πολιτών από τραμπούκους, πρόθυμους υπερασπιστές της κυβέρνησης που επιδίδονται σε οδομαχίες εναντίον όποιου αντιδρά;

Τοπική Αυτοδιοίκηση

Πώς να υπερασπιστεί κανείς την απολύτως δίκαιη αντίδραση των δημάρχων και περιφερειαρχών κατά της αντισυνταγματικής απόφασης της κυβέρνησης για δήμευση των αποθεματικών τους χωρίς χρονοδιάγραμμα και εγγυήςεις, όταν χαρακτηρίζονταν στο παρελθόν «βλαχοδήμαρχοι»; Τώρα με άνεση κομματικά sites τους αποκαλούν «πεμπτοφαλαγγίτες» και κανείς δεν αντιδρά, ενώ κάθε έννοια διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας καταλύεται.

Επόμενο βήμα; Πλήρης κατάλυση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης; (αναμένουμε άλλωστε και τις εκπλήξεις που θα φέρει η πρόταση για αλλαγή του Καλλικράτη)

Παιδεία

Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στα σχολεία εξωθούνταν σε καταλήψεις στο πλαίσιο του «αντιμνημονιακού αγώνα» και τα πανεπιστήμια και οι καθηγητές ήταν στο έλεος των αντιεξουσιαστών - δήθεν θεματοφυλάκων της ελεύθερης διακίνησης «κάποιων» ιδεών και ορμητήρια του «ένοπλου» με μολότοφ αντιμνημονιακού αγώνα, με την κομματική υποστήριξη του νυν κυβερνητικού κόμματος.

Έτσι δεν υπήρξαν έντονες αντιδράσεις όταν ο νέος υπουργός παιδείας χαρακτήρισε την αριστεία «χιτλερικό κατάλοιπο» και όταν έγινε κατάληψη στην πρυτανεία με αίτημα την αποφυλάκιση διαφόρων κακοποιών! Και κάπως έτσι με άνεση ξηλώνεται και η μεταρρύθμιση στην παιδεία.

Επόμενο βήμα; Πλήρης έλεγχος των πανεπιστημίων από το κομματικό κράτος;

Έννομη τάξη- Τρομοκρατία

Κανένα ζήτημα δεν υπάρχει με τις προνομιακές σχέσεις της κυβέρνησης με τους τρομοκράτες και τους ποινικούς που η διευκόλυνσή τους / απελευθέρωσή τους ήταν από τα πρώτα ζητήματα που θέλησε να διευθετήσει η νέα κυβέρνηση.

Από τη στιγμή- όπως εξάλλου το δήλωσε και η Πρόεδρος της Βουλής- που η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν μια τρομοκρατική κυβέρνηση που με τα μνημόνια εξολόθρευσε το ελληνικό έθνος, όσοι επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης έκαναν εγκληματικές πράξεις και κυρίως τρομοκρατικές ενέργειες, δεν ήταν παρά «αντιστασιακοί ήρωες» και «πολιτικοί κρατούμενοι» που πλέον πρέπει με τον έναν ή άλλο τρόπο να αμνηστευθούν από την νέα κυβέρνηση.

Επόμενο βήμα; Ο φόβος των τρομοκρατών στην υπηρεσία της κυβέρνησης; 

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες - που δεν είναι καθόλου καινοφανείς ιστορικά- και αν θυμηθούμε και το βασικό σύνθημα της τότε αντιπολίτευσης «η χούντα δεν τελείωσε το 1973» και άρα χούντα δεν ήταν η χούντα των συνταγματαρχών (άλλωστε αυτά είναι πολύ παλιά... όπως λένε) αλλά η χούντα των «μνημονιακών» κυβερνήσεων, εύκολα μπορούμε να περάσουμε σε αυτό το «άλλο καθεστώς». Από τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν «χούντα» μπορούμε να καταργήσουμε τις εγγυήσεις της μεταπολίτευσης. Θα είναι ένα άλλου τύπου καθεστώς με εντολή λαού και υψηλή αποδοχή. Βέβαια δεν πρόκειται για κανένα «νέου τύπου καθεστώς», αντιθέτως ήταν στον 20ο αιώνα, μέχρι το 1990, πολύ γνωστό.

Εξάλλου προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα περί δήθεν «σιωπηλών πραξικοπημάτων» που ακούμε τις τελευταίες. Όταν έχουμε σιωπηλά δήθεν πραξικοπήματα, πρέπει να λαμβάνονται και σιωπηλές πρωτοβουλίες αναχαίτισης αυτών, .. η ιστορία διδάσκει.

Εξ ου και δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις. Καθόλου δεν ενδιαφέρει την ηγετική ομάδα η συντεταγμένη πορεία της χώρας. Η κυβέρνηση απλώς με διάφορα κόλπα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο ώστε να μην βιωθούν από τους πολίτες τα αποτελέσματα των προθέσεων και επιλογών της και άρα να μην υπάρξει αντίδραση, προτού ολοκληρώσει την κατάληψη του κράτους. Κατά την άποψή τους, όταν αυτό συντελεσθεί, ουδείς θα μπορεί να μιλήσει. Ξεχνάνε όμως πως κανένα «νέο καθεστώς» δεν άντεξε δίχως χρήματα...

Στο σκηνικό αυτό που μοιάζει βγαλμένο από άλλες εποχές, μακρινές, αλλά δεν είναι, κάθε πολιτικό κόμμα, κάθε συλλογικότητα, κάθε διανοούμενος, κάθε ένας που το αντέχει, πρέπει να μιλήσει, πριν να είναι πολύ αργά.

Η δημιουργία ενός δημοκρατικού τόξου προστασίας των θεσμών, της δημοκρατίας, της λογικής είναι η μόνη οδός.

athensvoice.gr

Μεταναστευτικό: ασχετοσύνη, ιδεοληψία, πελατειακές σχέσεις

Από τις πλέον αναμενόμενες κρίσεις της κυβέρνησης ήταν αυτή του μεταναστευτικού. Κι αυτό γιατί, οι ίδιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν προ λίγων μηνών για μικροκομματική εκμετάλλευση να πείσουν τους Σύρους πρόσφυγες στο Σύνταγμα να μη ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα, αλλά να διεκδικήσουν την μεταφορά τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάνοντας απεργία πείνας, δηλαδή ένα αίτημα που δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει καμία κυβέρνηση κανενός κράτους μέλους, είναι σήμερα υπουργοί και συνεργάτες υπουργών!

Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές ανάμεσα α) στον ακτιβισμό, β) τη μικροπολιτική και γ) το διαχειρίζομαι τις τύχες των ανθρώπων από την πλευρά του κράτους.

Στην περίπτωση (α) πιστεύεις σε κάποιο πανανθρώπινο ιδανικό και προσπαθείς να το ικανοποιήσεις.

Στην περίπτωση (β) παριστάνεις ότι πιστεύεις σε κάποιο πανανθρώπινο ιδανικό για να ικανοποιήσεις μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Στην περίπτωση (γ) δεν αρκεί η πίστη σε ιδανικά, καθώς η διαχείριση της καθημερινότητας επιτάσσει να λαμβάνεις υπόψη το σύνολο -το όλον- και να επιλέγεις τη λύση αυτή που θα είναι επωφελής για τους περισσότερους με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη φάση της fast track μετεξέλιξής του από μικρό κόμμα σε κόμμα εξουσίας απεμπόλησε εν ριπή όλα τα ιδανικά μετατρέποντάς τα σε «φούμαρα» για μικροκομματικά οφέλη, στέκει τώρα εγκλωβισμένος στο τρίπτυχο «ασχετοσύνη, ιδεοληψία, πελατειακές σχέσεις» αδυνατώντας να κυβερνήσει.

Αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο είναι να κυριεύσει η δεξιά ρητορική και πρακτική.

Θλίβομαι παρακολουθώντας την υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής να πηγαίνει πέρα δώθε στα κανάλια και με περισσή αναλγησία να λέει «οι μετανάστες λιάζονται στις πλατείες». Σαν να μην έχει μπει ποτέ στα υπόγεια του κέντρου της Αθήνας που στοιβάζονται γυναίκες και μωρά παιδιά μαζί με λογιών λογιών τρωκτικά και έντομα. Σαν να μην έχει ακούσει ποτέ της ιστορίες εκμετάλλευσης αλλοδαπών. Σαν να μην έχουν φτάσει ποτέ στα αυτιά της ιστορίες βιασμών και πορνείας για να μπορέσουν να αγοράσουν τη στοιχειώδη τροφή. Σαν να μην έχει δει γειτονιές να υποβαθμίζονται και τη Χρυσή Αυγή να γιγαντώνεται. Διεθνιστές του παντεσπανιού, όπως σχολίασε ένας φίλος...

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή αυτή ακριβώς ήταν η επικρατούσα ρητορική και πρακτική. Μετανάστες ή πρόσφυγες στοιβάζονταν για κάποιο χρονικό διάστημα σε κελιά και στη συνέχεια αφήνονταν ελεύθεροι με ένα χάρτη του κέντρου της Αθήνας στο χέρι με κυκλωμένη της πλατείες που έπρεπε να οδηγηθούν. Οι Αφγανοί στον Αγ. Παντελεήμονα, οι Αφρικανοί στην πλατεία Βικτωρίας, οι υπόλοιποι στην Ομόνοια.

Αυτή την «πολιτική των πλατειών» προσπαθήσαμε να αλλάξουμε το 2010, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Αυτό ήταν αριστερή πολιτική. Το action plan του 2010 που το διαμορφώσαμε όλοι μαζί και ο Νόμος 3907/2011 που το μετατρέπει σε ρυθμίσεις τον οποίο καταψήφισε ο Συριζα τότε για λόγους μικροκομματικών εντυπώσεων.

Επιπλέον, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή επικρατούσα ρητορική (δεν θα πω και πρακτική για ευνόητους λόγους) ήταν το «θα δώσουμε άσυλο για να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ε.Ε». Ο βασικός δε υπέρμαχος αυτής της επικίνδυνης αντιευρωπαϊκής γελοιότητας, που έθετε σε κίνδυνο την ισχύ του ελληνικού διαβατηρίου, ήταν ο Γ. Καρατζαφέρης!

Αυτά προσπαθήσαμε το 2010 να αλλάξουμε, με την έμμεση υποστήριξη του Σύριζα.

Και τώρα νάτη η επίσημη αριστερή κυβέρνηση να υιοθετεί όλη αυτή τη δεξιά πρακτική. Από τη μια ο Π. Καμμένος και ο Ν. Κοτζιάς να απειλούν ότι θα στείλουν ορδές αλλοδαπών (τους οποίους και αδιανοήτως τους αποκαλούν τζιχαντιστές), ησμονώντας ότι απειλούν με αποστολή τζιχαντιστών χώρες που έχουν θύματα από την ισλαμική τρομοκρατία!

Και από την άλλη ο Ν. Βούτσης και η Τ. Χριστοδουλοπούλου να βάζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αναγγέλλει ότι στους Σύρους πρόσφυγες θα δίνοντας αμέςως ταξιδιωτικά έγγραφα για να πάνε στη χώρα προτίμησής τους.

Ευτυχώς κάποιος τους προειδοποίησε (δεν το ήξεραν αλήθεια;) ότι η επίσημη αυτή δήλωση για «νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα με τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν στη χώρα προτίμησής τους» θα είχε ως άμεση συνέπεια την αποπομπή της Ελλάδας από τη Σένγκεν. Μια πρόταση που δυστυχώς είναι από καιρό στο τραπέζι των συζητήσεων -την είχε θέσει το Ηνωμένο Βασίλει-, όχι για να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές αλλά για να περιοριστεί η μετανάστευση των Ελλήνων στην περίοδο της κρίσης!

Έτσι, λίγη ώρα αργότερα, έγινε το πρωτοφανές: με non paper το Μαξίμου διόρθωνε την on camera δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου και η περίφημη εξαγγελία πήρε τη μορφή: «Στους Σύρους πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο θα δίνονται άμεσα όλα τα απαραίτητα έγγραφα»... Κι έτσι γλιτώσαμε (για την ώρα) την αποπομπή από τη Σένγκεν, όχι γιατί όλοι θεώρησαν πως έγινε παρεξήγηση, αλλά γιατί όλοι είναι εξαιρετικά επιεικείς με την επικίνδυνη αυτή κυβέρνηση.

Βέβαια η φράση αυτή «στους Σύρους πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο θα δίνονται άμεσα όλα τα απαραίτητα έγγραφα» δεν λέει τίποτα. Καταγράφει απλώς τη νόμιμη διαδικασία. Κι άλλωστε το εύλογο ερώτημα είναι... γιατί μόνο τους Σύρους; Στους υπόλοιπους πρόσφυγες θα ακολουθείται άλλη διαδικασία; Φυσικά και όχι, αλλά εντάξει, ας είμαστε επιεικείς. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το τρίπτυχο «ασχετοσύνη, ιδεοληψία, πελατειακές σχέσεις» τους εμποδίζει να εφαρμόσουν το νόμο 3907/2011.

Διότι ισχύει και σε αυτό το θέμα ό,τι ισχύει και στην οικονομική πολιτική. Δεν ξέρουν τι θέλουν. Μόνο λόγια λεβέντικα κι όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των λόγων τους, τα κάνουν «γαργάρα», κι εντωμεταξύ η χώρα μας ολοένα και φθείρεται. 

athensvoice.gr