Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Tα τέσσερα αδέλφια από τη Σομαλία

Σύμφωνα με το τότε Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως «Ο αιτών άσυλο έχει πρόσβαση σε δημόσια ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, και μπορεί να εργάζεται νόμιμα. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πάνε σε σχολείο και ο ίδιος να παρακολουθήσει δωρεάν μαθήματα γλώσσας και εκπαίδευσης»


Για τα τέσσερα αδέλφια από τη Σομαλία, ηλικίας από ενός έως και επτά χρόνων, αυτή είναι μια πληροφορία που ελάχιστα γνωρίζουν και ακόμα λιγότερο τους ενδιαφέρει.
Ήρθα από η Σομαλία πριν έξι μήνες με τη μητέρα τους, διαμέσου Έβρου. Αιτήθηκαν άσυλο και έλαβαν την κάρτα του αιτούντα. Εδώ και μήνες διαμένουν, σε πλήρη ένδεια, στο γεμάτο κατσαρίδες μικροσκοπικό διαμέρισμα και η μόνη συνδιαλλαγή που έχουν με την πολιτεία είναι όταν καλούνται να πληρώσουν το ενοίκιο, το ηλεκτρικό, και το νερό από τα μηδενικά έσοδά τους.



Κατά τα άλλα το ελληνικό κράτος φαίνεται να επιδιώκει να αγνοεί την ύπαρξή τους.
Όσο για το Δήμαρχο Αθηνών, μοιάζει να είναι απολύτως πεπεισμένος πως το δρομάκι αυτό στην περιοχή της Ομόνοιας που βρίσκεται το διαμέρισμά τους δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του Δήμου.


Τα τέσσερα αυτά παιδιά, όπως και πολλά άλλα, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κραδαίνουν τις κάρτες αιτήσεως πολιτικού ασύλου και να αναμένουν. Τι;
Ίσως τον Χρήστο Θηβαίο … τα πόστερ του οποίου δεσπόζουν στο δωμάτιο - ίσως για να καλύψουν τους τοίχους από την υγρασία, ίσως για να έχουν κάποιον για να ελπίζουν.

1 σχόλιο:

  1. Έβραζε το κύμα του γαρμπή
    είμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
    γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
    σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει

    Κούλικο στο στήθος σου τατού
    που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει
    είπαν πως την είχες αγαπήσει
    σε μια κρίση μαύρου πυρετού

    Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
    κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια
    Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
    κι άκοπο μασάς καφέ πικρό

    Το ʼλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
    με το παλλινώριο πήρα κάτου
    μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου
    να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά

    ʼλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
    έπαιρνες τρεις μήνες στην αράδα
    με του καπετάνιου τη μιγάδα
    μάθημα πορείας νυχτερινό

    Σ' ένα μαγαζί του Nossi Be
    πήρες το μαχαίρι δυο σελίνια
    μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
    ξάστραψες σαν φάρου αναλαμπή

    Κάτω στις ακτές της Αφρικής
    πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι
    τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
    και το ωραίο γλυκό της Κυριακής

    (Νίκου Καβαδδία, Σταυρός του Νότου)

    Κάποτε οι ναυτικοί μας ταξίδευαν σε μέρη εξωτικά προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης... τώρα οι άνθρωποι από τα "εξωτικά" μέρη έρχονται στη χώρα μας για τους ίδιους λόγους. Ποιος ξέρει αν έχει γράψει ένας σύγχρονος Αφρικανός Καβαδδίας παρόμοιους στίχους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή