Με μεγάλη προσοχή διάβασα την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.
Προκόπη Παυλόπουλου στο 4ο ετήσιο «Athens Democracy Forum» με θέμα «Η
αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι εχθροί της». Πράγματι, δεν θα μπορούσα να
συμφωνήσω περισσότερο στα επί της αρχής θέματα που έθιξε, κάτι που αντιστράφηκε
όμως απολύτως όταν έφτασε στο «δια ταύτα», στην αιτία του «κινδύνου».
Ο ΠτΔ στην ομιλία του είπε πως «η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία υπερέχει
της Άμεσης Δημοκρατίας». Σωστά. Είπε επίσης πως «η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία
σήμερα κινδυνεύει». Εξαιρετικά ορθό, δυστυχώς. Στη συνέχεια παρέθεσε τους τρεις
παράγοντες από τους οποίους κινδυνεύει η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία: 1. «από
τον κυβερνητικό δεσποτισμό, ήτοι η αυθαίρετη ή και καταχρηστική επιβολή της
εκτελεστικής εξουσίας έναντι των δύο άλλων εξουσιών, δηλαδή της νομοθετικής και
της δικαστικής», 2. «τα μεγάλα εμπόδια που συναντά ο Άνθρωπος όταν επιχειρεί να
υπερασπισθεί τα δικαιώματά του μέσω της δικαστικής εξουσίας», και 3. «η
επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού». Ως εδώ δεν θα μπορούσε κανείς
να διαφωνήσει. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει από το συμπέρασμα περί του ποιος έχει
την ευθύνη για όλους τους παραπάνω κινδύνους. Σύμφωνα με τον ΠτΔ, την ευθύνη
την έχει ο νεοφιλελευθερισμός!
Με κάθε σεβασμό στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας που είναι
σύμφωνα με το Σύνταγμα, ρυθμιστής του
πολιτεύματος (κι δεν έχει ως αποστολή
«το να βγούμε από την κρίση το ταχύτερο δυνατό» όπως είπε ο ΠτΔ στην
συνέντευξή του στο CNN και στην
Christiane Amanpour), παρακαλώ να μου επιτραπεί να αναφωνήσω και να
αναρωτηθώ αν ο ΠτΔ παρακολουθεί τι συμβαίνει στον τόπο μας από τον Ιανουάριο
του 2015, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε και η θητεία του.
Ο «κυβερνητικός δεσποτισμός» της «πρώτης» και «δεύτερης» κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη του κ. ΠτΔ; Δεν θυμάται άραγε τίποτα για το plan X και τα
σχέδια εμπλοκής τους στρατού για την επάνοδο στο εθνικό νόμισμα και την
κατάλυση συνταγματικών ελευθεριών που αποκαλύφθηκαν με τον πιο αξιόπιστο τρόπο,
από τους ίδιους δηλαδή τους συμμετέχοντες; Δεν θυμάται το κατάφωρα
αντισυνταγματικό δημοψήφισμα του 2015, για
το Όχι που έγινε Ναι, και τελικά την πλήρη παράδοση της χώρας; Οι
εξαγγελίες για συνταγματικό δημοψήφισμα κατά παράβαση του Συντάγματος και για
επιτροπές διαλόγου για την αναθεώρηση που μόνο η χούντα χρησιμοποίησε, το
κλείσιμο του ματιού για αλλαγή πολιτεύματος και εν γένει το παιχνίδι με τους
θεσμούς δεν εμπίπτουν στην έννοια του «κυβερνητικού δεσποτισμού»; Η λυσσαλέα
επίθεση στους πολιτικούς αντιπάλους τι είναι; Συνάδει με τις αρχές της
αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, μια από τις οποίες, όπως είπε ο ΠτΔ, είναι ο
«σεβασμός των δικαιωμάτων της μειοψηφίας»; Η συνεχής στοχοποίηση πολιτών που ψήφισαν
«ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα από κυβερνητικά στελέχη τι είναι; Η κυβερνητική
στοχοποίηση δημοσιογράφων που ασκούν κριτική στη κυβέρνηση, τι είναι; Ο κ.
Πολλάκης που απειλεί τους πάντες, τι
είναι;
Η «καταχρηστική επιβολή της εκτελεστικής εξουσίας έναντι των δύο άλλων
εξουσιών» δεν λαμβάνει χώρα όταν η κυβέρνηση ανακοινώνει αποφάσεις της
δικαστικής εξουσίας που ακόμα δεν έχουν ληφθεί; Όταν προκαταλαμβάνει και
ελέγχει τη Δικαιοσύνη με πρωτοφανείς πειθαρχικές διαδικασίες; Όταν μιλάει για «
δικαστικά πραξικοπήματα» στις περιπτώσεις που δεν συμφωνεί με ενέργειες της δικαιοσύνης; Το ότι η Βουλή των Ελλήνων
δεν λειτουργεί πια παρά μόνο με κατεπείγουσες διαδικασίες, τροπολογίες της
τελευταίας στιγμής σε νομοσχέδια για τη κύρωση διεθνών συνθηκών και με «νομοτεχνικές
βελτιώσεις», τι είναι; Οι υποθέσεις Τσατάνη και Ντογιάκου τι είναι; Δεν είναι
«καταχρηστική επιβολή» όταν υπουργοί προσπαθούν να κατευθύνουν τη
δικαιοσύνη; Η κατ´οικον έρευνα στη
σύζυγο του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος ενώ εκείνος συνεδρίαζε για την
Τράπεζα Αττικής - όπως έλεγαν και οι διαρροές Μαξίμου- τι ήταν;
Τα «μεγάλα εμπόδια που συναντά ο Άνθρωπος όταν επιχειρεί να
υπερασπισθεί τα δικαιώματά του μέσω της δικαστικής εξουσίας» στα οποία
αναφέρθηκε ο ΠτΔ δεν του θυμίζουν την πρωτοφανή υπόθεση Τσακυράκη – για να
αναφερθώ στο πιο διάσημο ζήτημα - ενός πολίτη, καθηγητή συνταγματικού δικαίου,
που εκφράζει την άποψη του για μια επιστολή που έστειλε η Πρόεδρος του Αρείου
Πάγου κι εκείνη τον μηνύει; Μπορεί κάποιος να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του
όταν έχει απέναντι τον ίδιο τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου;
Και για να έρθω στο τελευταίο, «η επικυριαρχία του οικονομικού επί του
θεσμικού» δεν θυμίζει στον κ. ΠτΔ τη διαδικασία αδειοδότησης καναλιών; Αυτό δεν
έγινε; Με όρους καζίνο και με διαδικασία big brother δεν στήθηκε ένα παράλογο
show με μόνο κριτήριο το αντισυνταγματικό κριτήριο του «ποιος θα δώσει τα
περισσότερα» εις βάρος της πολυφωνίας, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας
μας; Με τον υπουργό – καναλάρχη να έχει
υφαρπάξει τις αρμοδιότητες της ανεξάρτητης αρχής και με περισσή αλαζονεία να
δηλώνει στις κάμερες ότι θα συζητά με τους νέους καναλάρχες το πρόγραμμα!
Για όλα τα παραπάνω ευθύνη έχει ο νεοφιλελευθερισμός ή η προσπάθεια της
κυβέρνησης να εξάλειψη τον πολιτικό
φιλελευθερισμό, τις αξίες και τις αρχές της δυτικής δημοκρατίας; Θεωρώ πως
ολοφάνερα συμβαίνει το δεύτερο.
Εδώ και 21 μήνες η Ελλάδα οδηγείται σε πολιτική «σοβιετοποίηση». Μια
κυβέρνηση που αποτελείται από αριστερούς και ακροδεξιούς, που αναρριχήθηκε στην
εξουσία με πρωτοφανή ψέματα και διχάζοντας τον ελληνικό λαό, για να μπορέσει
τώρα να διατηρηθεί στην εξουσία δεν ορρωδεί προ ουδενός: καταστρατηγεί το
Σύνταγμα, επιδιώκει να αλλάξει το πολίτευμα, τρομοκρατεί τους πολίτες
προβάλλοντας το προσωπείο του «πατερούλη».
Και κάπως έτσι πράγματι κινδυνεύει η αντιπροσωπευτική δημοκρατίας μας.
Κινδυνεύει η δημοκρατίας μας, για να είμαι πιο συγκεκριμένη.
Και δυστυχώς το πολιτικό σύστημα δεν έχει ακόμα τουλάχιστον
ενεργοποιηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να σταματήσει το κακό. Είναι
περίεργο ότι διεθνώς κανείς δεν ασχολείται με ζητήματα που βρίσκονται πολύ
κοντά με αυτά που συμβαίνουν στην Ουγγαρία και την Πολωνία, δυο χώρες που
κατηγορούνται για προσβολή των ευρωπαϊκών αξιών. Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως
χώρα των Βαλκανίων και όχι της Δυτικής Ευρώπης. Διόλου τυχαίο δεν είναι ότι
στην διακήρυξη της Μπρατισλάβα, όπως επεσήμανε ο καθηγητής Τάκης Ιωακειμίδης
σε σχετικό άρθρο* του, στο ζήτημα του
μεταναστευτικού δεν υπήρχε μια λέξη για την Ελλάδα, «εκτός βέβαια εάν η χώρα
μας έχει ομαδοποιηθεί με αυτές των Δ. Βαλκανίων».
«Τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά δεν έχουν δόντια να δαγκώσουν», μας είπε ο
Πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι
αντιμετωπίζει τους πολίτες που φτωχοποιούνται καθημερινά και τη δημοκρατία μας
που ασθενεί: ως ξεδοντιασμένα σκυλιά.
Κι αυτό ναι, είναι η μεγάλη απειλή. Η απειλή για τη δημοκρατία, η
απειλή για τη χώρα μας, για το παρόν και το μέλλον της.
***
