Τον Ιανουάριο του 2015 η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν παρέλαβε μόνο
μια χώρα μου έβγαινε από την κρίση και τα μνημόνια, με προβλέψεις για θετικούς
ρυθμούς ανάπτυξης και μείωση της ανεργίας, αλλά και μια χώρα με ολοκληρωμένο
σχέδιο αντιμετώπισης μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών που ήδη εφαρμοζόταν
και είχε την υποστήριξη της Κομισιόν. Ένα σχέδιο που εκπονήθηκε το 2010 και
έγινε νόμος του κράτους το 2011, με δομές και προβλέψεις για αντιμετώπιση έκτακτων
συνθηκών (κέντρα πρώτης υποδοχής).
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπως διέλυσε οικονομικά τη χώρα καθώς μέσα σε
λίγους μήνες η χώρα μας επέστρεψε στην ύφεση με ανάγκη για μνημόνια στο
διηνεκές, έτσι διέλυσε και το σχέδιο αντιμετώπισης μεταναστευτικών και
προσφυγικών ροών. Απαξίωσε δομές, έκλεισε άλλες, δεν ενεργοποίησε τα κέντρα
πρώτης υποδοχής όταν ήταν ορατό πως ο πόλεμος στη Συρία προκαλούσε μεγάλα
κύματα προσφύγων, διέλυσε την υπηρεσία ασύλου, κατάστρεψε την με κόπο
αποκτημένη καλή σχέση με τις γειτονικές χώρες (ποιος ξεχνά τις απειλές περί
αποστολής τζιχαντιστών σε ευρωπαϊκές χώρες;) και την Κομισιόν. Στηρίχθηκε στο αφήγημα «οι πρόσφυγες έρχονται
και φεύγουν» με ένα διάλειμμα στην Ελλάδα για να «λιαστούν» - μια πρακτική που
εφαρμόστηκε επί κυβερνήσεως Καραμανλή και την είχε πληρώσει πολύ ακριβά η χώρα
μας. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά προσπάθησε να «ντιλάρει» με ανθρώπινες ζωές
ζητώντας ανταλλάγματα οικονομικά για να δεχθεί στην πραγματικότητα το ποσοστό
των προσφύγων που της αντιστοιχούσε, με αποτέλεσμα φυσικά να χάσει η χώρα μας
κύρος, αξιοπρέπεια, αλλά και τα αυγά και τα πασχάλια καθώς και δεν κέρδισε
τίποτα όπως ήταν φυσικό από την
προσπάθεια «οικονομικής ανταλλαγής». Αναγκάστηκε όμως να υποχωρήσει σε μεγάλα εθνικά θέματα και σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας (πχ κλείσιμο
βορείων συνόρων, περιπολίες του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και εκ του πλαγίου εφαρμογή των
κοινών περιπολιών, επαναφορά θεωριών
περί γκρίζων ζωνών), και εντέλει να δεχθεί μεγάλο ή μάλλον άγνωστο αριθμό
προσφύγων απολύτως ανέτοιμη να τους υποδεχθεί στοιχειωδώς.
Τίποτα δεν αντιλήφθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για την επικινδυνότητα
της κατάστασης και τους διεθνείς συσχετισμούς, διόλου δεν την προβλημάτισε η
περιθωριοποίηση της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές συνόδους για την αντιμετώπιση της
προσφυγικής κρίσης (όπως πχ στη σύνοδο των χωρών του Βίσεγκραντ), καθόλου δεν
θορυβήθηκε από την προνομιακή μεταχείριση της Τουρκίας από την ΕΕ
(χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμφωνία της 18ης Μαρτίου 2016), ούτε την τρόμαξε το γεγονός ότι πλέον η Ελλάδα
αντιμετωπίζεται ως ενιαίος χώρος με την Τουρκία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ένιωσε την ανάγκη να ακούσει
προειδοποιήσεις και προτάσεις της αντιπολίτευσης. Δεν έδειξε πχ κανένα
ενδιαφέρον για την πρόταση του Ευ. Βενιζέλου για πλωτά hot spots πριν την
είσοδο των προσφύγων σε ευρωπαϊκό έδαφος που ως αντιπρόεδρος της
κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών στο Συμβούλιο της Ευρώπης πρότεινε στον
Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Γιάκλαντ. Καμία προσπάθεια δεν κατέβαλε για να
εμποδίσει τη μετατροπή της χώρας μας σε ένα ολόκληρο hotspot .
Και το πιο επικίνδυνο από όλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θέλησε να
ακούσει τις επίμονες προειδοποιήσεις που είχαν και τη μορφή ρητά διατυπωμένης
αντίρρησης στο σχέδιο αντιμετώπισης
προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών για κέντρα κράτησης στη νησιώτικη Ελλάδα.
Τα κέντρα κράτησης είτε αυτά είναι
σύγχρονες εγκαταστάσεις είτε αυτά είναι αποθήκες ψυχών σε καμία περίπτωση δεν
πρέπει να βρίσκονται σε νησιά λόγω της ιδιαιτερότητας των ελληνικών νησιών
(μικρή επιφάνεια γης στα σύνορα).
Αυτά που εξελίχθηκαν προ λίγες ημέρες στη Μόρια της Μυτιλήνης – την
ίδια στιγμή που ο Πρωθυπουργός έλεγε κοινοτοπίες στην σύνοδο του ΟΗΕ στη ΝΥ-
είναι μόνο η αρχή ενός πολύ μεγάλου κακού που δεν θα αντιμετωπίζεται. Αμφιβάλλω
ειλικρινά αν μπορεί πια αυτή η κυβέρνηση να κάνει κάτι, ακόμα και το πιο
μεγαλόθυμο και ευφυές, για να αντιστρέψει το κακό.
Η χώρα μας κινδυνεύει από μια «μαδουροποίηση» στην οικονομία και στη
δημοκρατία, ενώ την ίδια στιγμή κοινωνικά θα μετατρέπεται σε τριτοκοσμικό τοπίο.
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Capital
-->
