Στη Δίκη του Κάφκα, ο τραπεζοϋπάλληλος Γιόζεφ Κ., ένας κανονικός
άνθρωπος, συλλαμβάνεται για μια πράξη που κανείς δεν του λέει ποια είναι.
«Κάποιος πρέπει να είχε συκοφαντήσει τον Γιόζεφ Κ., γιατί ένα πρωί, χωρίς να
έχει κάνει τίποτα απολύτως, συνελήφθη» γράφει ο συγγραφέας στις πρώτες γραμμές
του βιβλίου. Ο Γιόζεφ Κ. μάταια προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα του και να
αντικρούσει τις κατηγορίες καθώς δεν γνωρίζει καν γιατί κατηγορείται. «Δεν
πρέπει κανείς να τα θεωρήσει αληθινά, πρέπει μόνο να τα θεωρήσει αναγκαία»
είναι η φράση που θα πάρει από τον ιερέα προσπαθώντας να κατανοήσει τι είναι
αυτό που συμβαίνει. «Ένα μελαγχολικό συμπέρασμα», θα πει ο Γιόζεφ Κ, «που
μεταμορφώνει το ψέμα σε καθολική αρχή».
Η Δίκη του Κάφκα μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας τη συνέντευξη του
Νίκου Παππά στον Σκαι, την Τετάρτη το βράδυ.
Με αθώο ύφος και αμήχανο χαμόγελο - που όμως δεν θα πρέπει να μας
ξεγελά, αυτή είναι η μάσκα του κ. Παππά - έλεγε τα πλέον εξωφρενικά πράγματα
καταλύοντας βασικές αρχές της δημοκρατίας αλλά και της κοινής λογικής, και
καθιστώντας μας όλους Γιόζεφ Κ .– δικαστές, εργαζόμενους στα κανάλια, πολίτες.
Όλοι είμαστε ένοχοι και δεν χρειάζεται να μάθουμε το γιατί. Αυτός ξέρει κι
αυτός αποφασίζει. Εξάλλου, «το κόμμα δεν
μπορεί να κάνει ποτέ λάθος» όπως λέει ο ανακριτής Ρούμποσοφ στον κατηγορούμενο
και πρώην σύντροφό του Ρίχαρντ στο «Μηδέν και το Άπειρο» του ΄Άρθρουρ
Καίσλερ
Σημειώνω τα πιο απλά, αυτά που θίγουν τον πυρήνα της κοινής λογικής.
Λέει ο κ. Παππάς στον ελληνικό λαό ότι πήρανε τα λεφτά και άρα αυτό
νομιμοποιεί τη διαδικασία και πως «τώρα πρέπει να προσαρμοστούμε στην
πραγματικότητα»!
Ποια πραγματικότητα; Την κατάφωρα αντισυνταγματική, μια πραγματικότητα
που οι ίδιοι κατασκεύασαν κόντρα στη διεθνή και ευρωπαϊκή νομολογία.
Και γιατί πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτή την «πραγματικότητα» τους;
Γιατί πήραμε λεφτά. Ταυτολογικό επιχείρημα και ταυτοχρόνως μια λογική που
νομιμοποιεί οποιοδήποτε έγκλημα αρκεί να υπάρχουν έσοδα ! Αν μια κυβέρνηση
πάρει λεφτά για να παραδώσει τη χώρα σε κάποιον εχθρό, εσωτερικό ή εξωτερικό,
όλα καλά; Αν ληστέψεις και δολοφονήσεις κάποιον αλλά δώσεις τα χρήματα στην
κυβέρνηση, δεν υπάρχει κανένα ζήτημα;
Είπε ακόμη πως «η πολυφωνία δεν εξαρτάται από τον αριθμό των καναλιών» – πρωτάκουστο! Άρα γιατί όχι ένα κανάλι και
καλό; Επικαλέστηκε μάλιστα ως επιχείρημα
το ότι ο μεγάλος αριθμός σταθμών «δεν διασφάλισε την αντικειμενική προβολή των
απόψεων στο δημοψήφισμα»! Ποιο δημοψήφισμα; Αυτό το απολύτως αντισυνταγματικό
δημοψήφισμα, αυτό το δημοψήφισμα που βίασε την καρδιά της δημοκρατίας και εν
τέλει εξευτέλισε τη λαϊκή βούληση καθώς ο Πρωθυπουργός πήρε το Όχι και το έκανε
Ναι. Αυτό που ο κ. Χουλιαράκης αποκάλυψε πως ψήφισε Ναι (και υποθέτω πως δεν
είναι ο μόνος στην κυβέρνηση). Και σε κάθε περίπτωση τα ΜΜΕ έχουν κάθε δικαίωμα
να υποστηρίζουν με σχόλια την τάση που εκτιμούν πως είναι η σωστή- το είδαμε
άλλωστε στο δημοψήφισμα του ΗΒ που όλος
το βρετανικός Τύπος στήριξε την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.
Είπε επίσης πως θα προτιμούσε να έχει καθορίσει το ΕΣΡ το τηλεοπτικό
τοπίο. Αυτό το ΕΣΡ που ο ίδιος κατάργησε με ένα νόμο, παραβιάζοντας το Σύνταγμα
γιατί πολύ απλά τα μέλη του ΕΣΡ δεν παύονται -μπορούν να αντικατασταθούν αλλά
όχι να παυθούν- και με δικό του νόμο
υφάρπαξε την αρμοδιότητα από το ΕΣΡ.
Επιπλέον ο κ. Παππάς, διαστρεβλώνοντας τελείως την πραγματικότητα,
υποστήριξε πως η πειθαρχική έρευνα που διέταξε ο υπουργός δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος
δεν αφορούσε την προσωπική ζωή του δικαστή και τα δημοσιεύματα με τα
υποκλαπέντα email, παρόλο που το αναφέρει ρητά ο υπουργός. Έφτασε δε στο σημείο
να ισχυρίζεται πως η εφημερίδα Αυγή δεν έκανε καμία αναφορά στην προσωπική ζωή
του δικαστή, παρόλο που η εφημερίδα αυτά τα αναφέρει στο πρωτοσέλιδο της
ντροπής.
Και στη συνέχεια αυτοανακηρύχθηκε προστάτης των δικαστών από
(μυστηριώδεις) δυνάμεις που τους απειλούν!
Πως να νιώθουν άραγε οι δικαστές ακούγοντας αυτές τις φράσεις;
Εξέφρασε τέλος άποψη για τα δελτία ειδήσεων, τα οποία όπως είπε δεν τα
εγκρίνει. Υπονοώντας σαφώς πως τα δελτία ειδήσεων στο νέο τηλεοπτικό τοπίο θα
έχουν την έγκρισή του, της έγκριση της κυβέρνησής του.
Όσο για τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, των δικαστικών ενώσεων , των
επιστημόνων, η απάντησή του είναι απλή
και είναι η ίδια με αυτή που έδωσε ο ανακριτής Ρούμποσοφ στον κατηγορούμενο
Ρίχαρντ στο «Μηδέν και το Άπειρο»: «Όποιος σπέρνει τον πανικό, παίζει το
παιχνίδι του εχθρού».
Μικρότητα, κουτοπονηριά, ροπή προς τον αυταρχισμό, φοβισμένη αλαζονεία.
Κάποιος που πιστεύει πως μπορεί να καταλύσει το σύνταγμα με ένα νόμο και μια
τροπολογία.
Αυτό όμως μπορεί να συμβεί μόνον αν επιτρέψουμε να επικρατήσει το
γελοίο έναντι του λογικού. Αυτό είναι το αυγό του φιδιού.
«Το μόνο που μπορώ τώρα να κάνω είναι να διατηρήσω ως το τέλος το
λογικό μου» λέει ο Γιόζεφ Κ. στο τέλος του έργου.
* Δημοσιεύθηκε στο Capital
