Σαν χθες πριν τρία χρόνια καταψηφίζεται για τρίτη φορά η πρόταση της
τότε κυβέρνησης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ και Χρυσή
Αυγή και κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές ψήφισαν παρών και στην τρίτη ψηφοφορία.
Υπέρ ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές. Ο Σταύρος Δήμας έλαβε
168 θετικές ψήφους και 132 παρών. Η ψηφοφορία απέτυχε και όπως ορίζει το
Σύνταγμα, προκηρύχθηκαν εκλογές. Είναι γνωστά όλα αυτά, όπως και η συνέχεια.
Ακολούθησε η εκλογή της «πρώτης λαϊκής κυβέρνησης», το καταστροφικό
πρώτο εξάμηνο του 2015 όπου η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εξωθούσε τη χώρα στην
έξοδο από το ευρώ, το δημοψήφισμα – στο οποίο είναι απορίας άξιο γιατί δεν
αντέδρασαν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ καθώς παραβίαζε κατάφωρα τις ευρωπαϊκές
προδιαγραφές ενός γνήσιου δημοψηφίσματος
-, η υπερψήφιση δίχως όρους (και δίχως
δημοσιευμένα πρακτικά από τις συζητήσεις
των αρχηγών των κομμάτων στο Προεδρικό Μέγαρο) του τρίτου μνημονίου από τα
κόμματα της αντιπολίτευσης, οι νέες εκλογές,
η συνεχής επίθεση κατά των θεσμών, οι εθνικολαϊκιστικές
απάτες που ονομάστηκαν αυταπάτες, το τέταρτο μνημόνιο, το μνημόνιο στο διηνεκές
και η αντιαναπτυξιακή πολιτική των υπερπλεονασμάτων, η στοχοποίηση της μεσαίας τάξης, η αναδιανομή της μιζέριας, η
κοινωνία των χαμηλών προσδοκιών, και
τώρα ... η «έξοδος προς το πουθενά» με τη θεσμική ρήξη ante portas. Κι η
ολοκλήρωση της καταστροφής να σε κοιτάζει κατάματα.
Είχαν προηγηθεί βέβαια τόνοι λάσπης εναντίων των βουλευτών που θα
ψήφιζαν για να εκλεγεί ΠτΔ, το μίσος, ο διχασμός της κοινωνίας, η «καμπάνια»
του ΣΥΡΙΖΑ σε Ευρώπη και ΗΠΑ με σκοπό να πείσουν τους εταίρους να μην συνάψουν
καμία συμφωνία με την τότε κυβέρνηση γιατί θα κέρδιζαν τις εκλογές και δεν θα
αναγνώριζαν οι ίδιοι στη συνέχεια τα συμφωνημένα, και τόσα άλλα.
Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα; Πρώτα από όλα, δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τι
έγινε. Δεν ξεχνάμε πώς φτάσαμε ως εδώ. Η
λήθη είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να παρασυρθούμε σε νέα απάτες και
αυταπάτες που νωχελικά ήδη άρχισαν να μας γνέφουν. Και λέγοντας «δεν ξεχνάμε»
δεν εννοώ σε καμία περίπτωση τη διατήρηση και αναζωπύρωση του διχασμού. Δεν
υπάρχουν θύτες και θύματα σε μια κοινωνία που πέρασε από την «μεγάλη τύφλωση».
Δεν ξεχνάμε αλλά κατανοούμε. Γιατί αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι
διόλου εύκολα.
Ο Στέφαν Τσβάιχ σε μια διάλεξη του στη Ρώμη στον απόηχο του Πρώτου
Παγκοσμίου Πολέμου («Έκκληση προς τους Ευρωπαίους», εκδ. Μελάνι) αναφέρθηκε
στην ανάγκη της «ηθικής αποτοξίνωσης των λαών». Μίλησε για την περίοδο αυτή του
Μεγάλου Πολέμου που έκανε «τους ανθρώπους σε όλες τις χώρες να συνηθίσουν σε
πιο βίαια και έντονα συναισθήματα». Μίλησε για το «μίσος του εχθρού» που
καλλιεργήθηκε και τροφοδοτήθηκε συστηματικά. Μίλησε για αυτή την «ανάγκη πολιτικής
έντασης και συλλογικού μίσους (που) παρέμεινε σε λανθάνουσα κατάσταση στους
κόλπους της γενιάς μας».
Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί και η κατάσταση της χώρας μας στο
κατώφλι της νέας χρονιάς. Το συλλογικό μίσος με το οποίο τροφοδοτήθηκε και
εξακολουθεί να τροφοδοτείται συστηματικά η ελληνική κοινωνία από τους Συριζανελ
θα πάρει καιρό για να δώσει τη θέση του στη συμφιλίωση - με τους εαυτούς μας,
τους συμπολίτες μας και κυρίως με την αλήθεια. Οφείλουμε όμως να ξεκινήσουμε την
προσπάθεια. Οφείλουμε να προχωρήσουμε. Για το μέλλον. Ακόμα κι αν μοιάζει τώρα
μακρινό. Ίσως και να μην είναι.
Ο Τσβάιχ, έχοντας ίσως συνείδηση
πως οι κοινωνίες βρίσκονταν στο κατώφλι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μίλησε
για την ανάγκη «να μην σκεφτόμαστε πως θα αποκαταστήσουμε ό,τι θρυμματίστηκε,
αλλά μόνο να χτίσουμε αυτό που δεν έχει πάρει ακόμα μορφή».
Μπορεί τα λόγια του Τσβάιχ τότε να είχαν πέσει στο κενό καθώς οι
κοινωνίες είχαν ήδη πάρει το δρόμο τους προς τον νέο όλεθρο, σήμερα όμως ηχούν
αποκαλυπτικά.
Ναι, δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε ό,τι θρυμματίστηκε. Μπορούμε όμως
να χτίσουμε αυτό που δεν έχει πάρει ακόμα μορφή, με γνώση και επίγνωση.
-->
Όσο για την κυβέρνηση του μίσους και της καταστροφής, σύντομα θα γίνει
μια κακή ανάμνηση- διδακτική ελπίζω.
* Το άρθρο αναρτήθηκε: http://www.capital.gr/me-apopsi/3263889/i-epeteios-pou-den-tha-xexasoume-29-12-2014
* Το άρθρο αναρτήθηκε: http://www.capital.gr/me-apopsi/3263889/i-epeteios-pou-den-tha-xexasoume-29-12-2014
