Μια ακόμα φωνή προστέθηκε στις γυναίκες πολιτικούς αυτής της κυβέρνησης
που χαρακτηρίζουν ως «σεξιστική επίθεση» την πολιτική επίθεση. Για την νέα
υπουργό εργασίας ο λόγος, την κα. Αχτσιόγλου. Με σχετική ανακοίνωση το τμήμα
Φεμινιστικής Πολιτικής και Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλει ως σεξιστική την
κριτική που ασκείται στην νέα υπουργό εργασίας – μια έκφραση που χρησιμοποίησε
και η ίδια η υπουργός- και μας θυμίζει και άλλα «θύματα» σεξιστικών επιθέσεων
όπως «την Ρένα Δούρου, την Τασία Χριστοδουλοπούλου, την Θεανώ Φωτίου». Ξεχάσαν
την κα. Κωνσταντοπούλου που ήταν και η πρώτη που χαρακτήρισε την πολιτική
κριτική «σεξιστική επίθεση» και τότε είχε υιοθετήσει τις κορώνες της το τμήμα Φεμινιστικής
Πολιτικής – ήταν τότε που της είχε ασκηθεί κριτική για όσα αδιανόητα έκανε ως
Πρόεδρος της Βουλής.
Είναι αλήθεια σεξιστική επίθεση η κάθε κριτική ή έστω η κάθε πολιτική
επίθεση προς γυναίκα πολιτικό; Για να το πω αλλιώς ώστε να μας αφορά όλους: Αυτό είναι ο σεξισμός; Οι πολιτικές
επιθέσεις, η άσκηση πολιτικής κριτικής προς γυναίκες; Νομίζω πως όχι. Μολονότι
φυσικά και υπάρχει, δυστυχώς, σεξισμός στην πολιτική όπως υπάρχει και
ρατσισμός. Διότι από την στιγμή που υπάρχει στην κοινωνία υπάρχει και στην
πολιτική και καθήκον όλων μας, πολιτικών και μη, είναι να προσπαθούμε να τον
αντιμετωπίσουμε, κυρίως μέσα από την παιδεία. Όμως η ευκολία με την οποία
χρησιμοποιείται ο όρος «σεξιστική επίθεση» προσωπικά με προβληματίζει.
Και με προβληματίζει γιατί το αποτέλεσμα της εργαλειακής χρήση ή μάλλον
της κατάχρησης του όρου «σεξισμός» για να αντιμετωπιστεί η πολιτική κριτική,
είναι η συγκάλυψη του πραγματικού
ζητήματος του σεξισμού.
Πως θα νιώθουν άραγε οι γυναίκες που δεν έχουν τη δύναμη που σου δίνει
η δημοσιότητα, και αντιμετωπίζουν στο εργασιακό περιβάλλον τους (αν έχουν) τον
σεξισμό, ακούγοντας την κα. Αχτσιόγλου να χαρακτηρίζει «σεξιστική επίθεση» την
κριτική που της ασκείται ότι πχ είναι πολύ νέα και άπειρη για να αναλάβει το
υπουργείο εργασίας σε μια χώρα με υψηλότατη και ολοένα αυξανόμενη ανεργία. Μια
θέση που η ή ο κάτοχος της πρέπει να μπορεί και να ξέρει να κάνει ουσιαστικές
διαπραγματεύσεις με την τρόικα για να προστατεύσει τα βασικά. Μπορεί να υπήρξαν
και απρεπή σχόλια που αφορούν το φύλο
της Υπουργού. Πρωτίστως όμως την ηλικία της και κυρίως την ταχύτατη πολιτική
της άνοδο στη θέση της εξωκοινοβουλευτικού υπουργού, ενώ προηγουμένως ήταν
μετακλητή διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του υπουργού στο ίδιο υπουργείο, όπου
δυο γυναίκες ήταν ( και εξακολουθούν να είναι)
αναπληρώτριες υπουργοί .
Ο σεξισμός δεν είναι η πολιτική κριτική, ακόμα κι αν αυτή εκφράζεται με
λάθος τρόπους, πολιτικά μη ορθούς. Ο σεξισμός δεν πλήττει κυρίως τα δημόσια
πρόσωπα, τους κατέχοντες δημόσια αξιώματα. Βασική παράμετρος άλλωστε του
σεξισμού που εκδηλώνεται ως παρενόχληση είναι οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ θύτη
και του θύματος, όπου το θύμα κατέχει χαμηλότερη ιεραρχικά θέση.
Ο σεξισμός αφορά κυρίως τις γυναίκες που δεν έχουν δημόσιο βήμα. Που
πρέπει μόνες τους να αντιμετωπίσουν τον εκφοβισμό, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις,
τους εκβιασμούς, τις ταπεινωτικές συμπεριφορές στον επαγγελματικό τους χώρο και
δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στον κοινωνικό ή
οικογενειακό τους χώρο. Που αντιμετωπίζουν την οικογενειακή βία και δεν
βρίσκουν υποστήριξη στον κοινωνικό ή
επαγγελματικό τους χώρο. Ο σεξισμός είναι η ανώτατη μορφή του κοινωνικού
αποκλεισμού και η πλέον αρχαϊκή.
Και για να θυμηθώ μια κραυγαλέα περίπτωση, σεξισμός ήταν η συγκάλυψη
της υπόθεσης του πρώην πρέσβη της
Βενεζουλέας που παρενοχλούσε σεξουαλικά τις εργαζόμενες στην πρεσβεία
και ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ζήτησε από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας
την σιωπηλή απομάκρυνση του Πρέσβη «για το ευαίσθητο θέμα» αναφέροντας πως
«μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και
δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα,
γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για
να βλάψουν την Αριστερά, τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα»!!! Ποιος
ενδιαφέρθηκε άραγε για αυτές τις γυναίκες;
Κι όσες φίλες, ελπίζω όχι πολλές, που διαβάζουν αυτό το άρθρο ίσως να
έχουν στο μυαλό τους διάφορα περιστατικά σεξισμού για τα οποία δεν ενδιαφέρθηκε
κανείς, δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, και δεν υπήρξε κανένα στήριγμα
για την αντιμετώπισή τους.
Καλά θα κάνουν λοιπόν όσοι έχουν αξιώματα να κάνουν ότι είναι δυνατόν
για να μετριαστεί ο σεξισμός όπως και ο ρατσισμός, και να μην κρύβονται πίσω
από αυτόν επικαλούμενοι σεξιστικές επιθέσεις για να αποφύγουν την απάντηση σε
πολιτική κριτική.
* Δημοσιεύεται στη Madame Figaro
