Παραφράζοντας το αριστούργημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Ο έρωτας
στα χρόνια της χολέρας», η ομιλία – διάγγελμα του κ. Τσίπρα από την Νίσυρο θα
μπορούσε να τιτλοφορηθεί ως «ο έρωτας της χολέρας».
Πήγε στην Νίσυρο ο κ. Τσίπρας για να μας μιλήσει βασικά για τις
αναμνήσεις του από την πρώτη του συνάντηση με τον κ. Καμμένο. Για την πολύχρονη
και θερμή σχέση του με τον κ. Καμμένο τον οποίο συνάντησε, όπως εξομολογήθηκε
στον ελληνικό λαό, για πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια σε ένα πανηγύρι στη Νίσυρο
και αμέσως κατάλαβε ότι δεν ήταν ένας «μπούλης» αλλά ένας «ζεστός και λαϊκός
άνθρωπος», ένας «άνθρωπος που είναι έξω καρδιά» όπως μας είπε.
Τα συναισθήματα χαράς και συγκίνησης που πλημμύριζαν τους δύο άντρες
ήταν ολοφάνερα στις οθόνες μας. Περίμενα δε πως θα όρμαγε ο ένας στην αγκαλιά
του άλλου και θα το έσκαγαν μακριά από τα ενοχλητικά μάτια, όπως ακριβώς το
είχαν σκάσει με το ποταμόπλοιο ο Φλορεντίνο Αρίσα και η Φερμίνα Δάσα, στο
αριστούργημα του Μαρκές.
Στην περίπτωσή μας βέβαια δεν πρόκειται για κανένα αριστούργημα αλλά
για την πεμπτουσία της πολιτικής και εθνικής χυδαιότητας.
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πως δεν πρόκειται για μια συγκυβέρνηση
δύο ιδεολογικά αντίθετων πολιτικών κόμματων σε προγραμματική βάση λόγω
αναγκαιότητας αλλά για δύο ανθρώπους που τρέφει ο ένας για τον άλλο βαθιά
προσωπική αγάπη. Περνάνε καλά μαζί. Κάνουν διακοπές (θα θυμάστε τις διακοπές
τους στο Πόρτο Ύδρα το καλοκαίρι). Έχουν κοινή αισθητική. Και όπως μάθαμε τώρα,
μοιράζονται κοινές αναμνήσεις από τα νεανικά τους χρόνια.
Μάλλον για να είμαι απολύτως ακριβής, ο Τσίπρας ήταν αυτός που θυμήθηκε
πότε πρωτοείδε τον Καμμένο δίχως ο τελευταίος να τον έχει δει. Αλλά όπως φάνηκε
από το επαναλαμβανόμενο καταφατικό κούνημα του κεφαλιού του Καμμένου και το
πελώριο χαμόγελό του την ώρα που έκανε τις εξομολογήσεις ο Τσίπρας, μάλλον κάτι
θυμήθηκε κι αυτός για το συγκινητικό αυτό γεγονός. Τι ζούμε θεέ μου!
Πραγματικά τι ζούμε!
Δύο άντρες που ο ένας παριστάνει τον θεματοφύλακα της αριστεράς και ο
άλλος τον θεματοφύλακα της δεξιάς, και εναλλάσσονται στο ρόλο του Πρωθυπουργού
ανάλογα με το θέμα. Μια ο ένας, μια ο άλλος. Όταν τα θέματα είναι εθνικά
πρωθυπουργεύει ο Καμμένος. Όταν τα θέματα είναι «εναλλακτικά» πρωθυπουργεύει ο
Τσίπρας. Ο Καμμένος «αναχαιτίζει» τους εξωτερικούς κινδύνους και ο Τσίπρας
«αναχαιτίζει» τους εσωτερικούς. Και οι δυο μαζί θεματοφύλακες του μόνου
«αγαθού» που τους ενδιαφέρει: της διατήρησης της εξουσίας τους προς όφελός
τους, εις βάρος της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού.
Ένα εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα, πρωτοφανές στην νεώτερη ελληνική ιστορία,
που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Μια πολιτική και εθνική χολέρα που απλώνεται στον
τόπο μας και μας απειλεί όλους, μηδενός εξαιρουμένου.
Όσο για τη ρήτρα νησιωτικότητα που εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας, υπάρχει στο
Σύνταγμα από την αναθεώρηση του 2001, άρθρο 101. Λεπτομέρειες θα μου πείτε
μπροστά στην βαθιά αγάπη του ενός για τον άλλο.
* Δημοσιεύεται στο Capital
