“War is peace
Freedom is slavery
Ignorance is strength”
1984, George Orwell
Δεν νομίζω πως έχει υπάρξει ποτέ κάτι πιο χυδαία αποκαλυπτικό
αυταρχικών ιδεοληψιών από τη φωτογραφία του Καμμένου στο Πρωθυπουργικό
Αεροσκάφος «καθ’οδόν» προς τις ΗΠΑ για την ορκωμοσία του νέου Προέδρου.
Ο κ. Καμμένος, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και κατ’ ουσία ο σκιώδης
πρωθυπουργός της εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, φωτογραφίζεται μέσα
στο Πρωθυπουργικό σκάφος, κρατώντας την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, φύλλο 18/1, δηλαδή το
φύλλο της επομένης της συμφωνίας «άλωσης» του ΔΟΛ από την κυβέρνηση, με την
«εισβολή» Μουλόπουλου. Ενώ με το δεξί του χέρι, κάνει το σήμα του «thumb up»,
που σημαίνει κάτι σαν «αποστολή εξετελέσθη». Να υποθέσω ότι την προηγούμενη
μέρα στα επιτελεία τους συζητώντας για το ΔΟΛ είχαν δώσει το σήμα «thumb down»
που επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σήμαινε «θάνατος στον μονομάχο».
Η φωτογραφία αυτή είναι το πιο εύγλωττο ντοκουμέντο του ολοκληρωτισμού
που απεργάζεται η κυβέρνηση. Ως λάφυρο κρατάει ο Καμμένος την εφημερίδα,
σκασμένος στα γέλια που «τα κατάφεραν». Τι κατάφεραν κατά τη γνώμη τους;
Υποθέτω, να καταλάβουν μια ιστορική εφημερίδα, ένα ιστορικό εκδοτικό συγκρότημα
της δημοκρατικής παράταξης με την ευρεία έννοια, ώστε να το καθυποτάξουν και να
γίνει εργαλείο τους στη χειραγώγησης μαζών. Ένα μεγάλο βήμα για την
ολοκληρωτική κατάληψη της χώρας, κατά τη γνώμη τους.
O κ. Μουλόπουλος άλλωστε, που θα έπρεπε να ντρέπεται για τον ρόλο που
ανέλαβε, είναι ξεκάθαρος για το ιδεολόγημα που θα υπηρετήσει: «δεν θα γίνεται
πια κριτική πεζοδρομίου». Το πώς ορίζεται το «πεζοδρόμιο» το εξηγεί μια μέρα
αργότερα με συνέντευξή του στην κομματική τους εφημερίδα. Όπως είπε «ο Πάγκαλος
δεν μπορεί να συνεχίσει να λέει "τσογλάνι" τον πρωθυπουργό από
δημόσια συχνότητα». Γιατί δεν μπορεί; Ποιος το απαγορεύει; Ποιος απαγορεύει σε
πολίτη να ασκεί δημόσια κριτική προς τον Πρωθυπουργό; (ή να «περιγράφει» τον
Πρωθυπουργό όπως εύστοχα απάντησε ο κ. Πάγκαλος). Σε περίπτωση πάντως που το
αγνοούν, ο νόμος για την περιύβρισης αρχής του 1951 καταργήθηκε στις αρχές της
δεκαετίας του ’90, ακριβώς στο πλαίσιο του εκδημοκρατισμού.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν φείδονται κυνισμού μήτε αποφασιστικότητας στην
προσπάθεια τους να επιβάλλουν το «άλλο καθεστώς», το αυταρχικό καθεστώς. Αφού
δεν κατάφεραν με νομιμοφανή τρόπο να αρπάξουν τα κανάλια και να τα δώσουν σε
«δικούς τους» ως εργαλεία προπαγάνδας, έβαλαν σε εφαρμογή το Plan B: την κατά
κυριολεξία κατάληψη ΜΜΕ. Αφού οδήγησαν τον ΔΟΛ σε οικονομική ασφυξία,
εκβιάζοντας τον εκδότη κατέλαβαν το εκδοτικό συγκρότημα.
Για την ώρα βέβαια αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην «παράδοση» των
δημοσιογράφων του συγκροτήματος. Οι κορυφαίες πένες, απαντούν στην προσπάθεια
«άλωσης» ενώ μαζί τους συντάσσεται σχεδόν όλος ο δημοσιογραφικός και πολιτικός
κόσμος. «Τα ΝΕΑ θα αλωθούν όταν πάψουμε να γράφουμε» γράφει δημοσιογράφος του
συγκροτήματος. Όμως η αλήθεια είναι πως
δεν αρκούν.
Δεν αρκεί κάθε φορά το θύμα να δίνει μόνο του τη μάχη απέναντι στο
τέρας του ολοκληρωτισμού. Χρειάζεται κοινωνική πανστρατιά. Και σε αυτή τη μάχη
δεν χωρούν τα «μεν ναι αλλά». Δεν έχουμε την πολυτέλεια των αστερίσκων. Δεν
έχουμε την πολυτέλεια να λέμε «και τι με νοιάζει εμένα για τον τάδε ή τον δείνα
επώνυμο». Εδώ μιλάμε για τη δημοκρατία μας.
Οι εθνικολαϊκιστικές κυβερνήσεις τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν πάντα έναν
σύμμαχο: την αδιαφορία των πολιτών, την οποία και προκαλούν, καθώς κουρασμένοι
από τις καθημερινές μάχες για την επιβίωση, δεν θέλουν ή δεν αντέχουν να
ασχοληθούν με άλλα θέματα που μοιάζουν να μην τους αφορούν άμεσα. Ή και
προτιμούν να σιωπήσουν για να μην «μπλέξουν». Αυτή ήταν πάντα η συνταγή για την
επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων. Ας μην τους αφήσουμε.
* Δημοσιεύεται στο Capital
